Compote de pomme

Salut mes amis, mag ik iedereen allereerst bedanken voor alle leuke reacties? Bedankt! Heel leuk dat ik zoveel trouwe bloglezers heb. Nooit gedacht dat er zoveel mensen geïnteresseerd in zouden zijn. Het geeft me een fijn gevoel dat niemand me vergeet! Ik probeer hier ook zoveel mogelijk bij te houden, ook al is dat soms moeilijk. Mijn Nederlandse telefoon is namelijk een beetje kapot, ten minste, de batterij. Hij wordt steeds heel erg heet en is na 2 uur weer leeg. Maar na heel veel kansloze zoekacties heb ik er maar een besteld op internet en die komt de 30^e binnen.

Dus, wat heb ik vandaag gedaan? Ik stond om 8 uur op, eerlijk gezegd een beetje laat, want ik moet om half 9 de deur uit. Maar dat lukt me wel. Als ik om 8 uur opsta is net iedereen weg en kan ik lekker op mijn gemak mijn ding doen, naja op mijn gemak, in 15 minuten. School begint om 08:50 tot 12. Dan heb ik marketing lessen en zit ik tegenwoordig veel achter de computer met mijn lesstof om te vertalen en op te schrijven, dit werkt goed. Na 12en rijd ik altijd naar de Intermarché om een heerlijk vers stokbrood te halen voor 0,75 cent en een pizza voor zaterdag avond. Had ik me hier net zo op verheugd, was ik mijn portemonnee vergeten… Dus maar gelijk naar huis gegaan. Daar heb ik voor mijn aanmelding voor de hogeschool een toets gemaakt en ben ik begonnen aan mijn motivatiebrief. Heel moeilijk om daarmee bezig te zijn als je hier zit, moet ik eerlijk toegeven. Verder ben ik bezig met een heel leuk projectje, zeg maar gerust project, voor iemand in het bijzonder. Maar daar ga ik nog niks over vertellen, dat blijft nog even geheim. Om 3 uur begint mijn Engelse les, of eigenlijk de Engelse les van mijn klasgenoten. Het is een heel klein klasje van wel 4 jongens die dit als extra vak hebben gekozen. Engelse Marketing Management lessen. Nou vandaag had Gaelle, de lerares er niet zo veel zin in denk ik. Ze doet tijdens deze les vaak beroep op mij. Zo hebben we vandaag gewoon slap geouwehoerd in het Engels over vakantiebestemmingen, favoriete bezigheden, sport en vrienden. Best grappig om in het middelpunt te staan van deze 4 jongens van 16 en 17 jaar. Ik heb hen even mijn muziek laten horen die onder andere op mijn telefoon staat; Michel Fugain, Maître Gims en Gerard le Normand. Ze waren onder de indruk en hebben luidkeels meegezongen. Om 6 uur vertelde ik Mathilde dat ik vanavond met Nico af zou spreken, zij bood gelijk aan dat ik ook een uurtje eerder weg kon als ik wilde. Dus om half 8 reed ik weg richting Orange. Nico zou mij zijn adres doorsturen maar daar ging duidelijk iets mis. Dus ik tikte maar gewoon Orange in en ben daar uiteindelijk bij een benzinestation uitgekomen. Van Nico geen spoor te bekennen, radiostilte. Ik ben dus maar gaan tanken en was daarna van plan de Macdonalds op te zoeken voor Wi-Fi. Het tanken ging als volgt: ik stop mijn pas in het apparaat en daarna kan je kiezen welke je moet hebben. Gas 95, heeft Pierre mij altijd duidelijk gezegd. Maarja, ik haal mijn pas uit dat apparaat en zie dat er alleen Gazole 95+E10 tussen staat, shit. Gelukkig staat er een meneer naast mij te tanken, echt een typische heerlijk verzorgde Fransman… Ik vraag hem of hij weet of ik die ook kan gebruiken, ‘ja natuurlijk geen probleem.’’ Dus ik met nare voorgevoelens, een bonkend hart en het idee dat ik zo Pierre mag gaan bellen om me op te halen omdat mijn auto niet meer rijdt, de tank vol gooien. Daarna vraag ik Meneer of hij weet waar de Mac zit, dat legt hij me fijntjes uit en dan stap ik in mijn auto. Kut, waarom maakt hij een raar geluid? Hij start niet! Ik als een bezetene die auto weer uit: ‘Mon dieu, monsieur!’’ Hij kijkt me een beetje verdwaasd en beteuterd aan en ik voel de grond onder mijn voeten wegzakken. ‘Niks aan de hand meisje, die auto is oud en kan wel wat hebben, probeer het nog maar een keer, hij gaat het echt wel doen.’’ De tweede keer start de auto, haaleeloeejaa. Nu is het mijn beurt om hem een beetje verdwaasd aan te kijken, sorry meneer. Ik bedank hem en rijd snel weg, maar diep van binnen kook ik. In de Mac heb ik meteen wifi en stuur ik Nico een berichtje. Hij is een enorm chaotisch en biedt wel 100 keer zijn excuses aan. Na 10 minuten vraag ik voor de derde keer zijn adres, ik kan er wel om lachen. Jammer alleen dat de Franse straatjes in mijn GPS niet bekend voorkomen. Na een halfuur stop ik bij een begraafplaats, ik bel hem op en probeer uit te leggen waar ik ben. Wat is een begraafplaats in het Engels, uuuh…? ‘’ Yeah, where the dead people are lying!’’ Hij snapt het gelukkig en haalt me op met zijn auto, ik bleek nog geen 2 minuten van zijn huis verwijderd te zijn. Hij blijkt lekker te kunnen koken en er ook van te houden, samen met zijn host-mom heb ik dus lekker gegeten terwijl de kinderen naar de Franse versie van Annie keken. Een uur later vertrekken we in mijn auto richting Centre-ville. Tina zou dan nu eindelijk ook komen. Maar dat was natuurlijk te mooi om waar te zijn, ik heb een minuut later een berichtje dat haar batterij bijna leeg is, ik niet opneem, ze staat bij thèatre antique zoals ik haar had verteld maar ze weet niet waar ze kan parkeren. Dus haar reis van een halfuur is voor niks geweest omdat ze dan besluit maar weer om te keren en naar huis te rijden… Soms snap ik haar echt niet… Met Nico heb ik tot 12 uur buiten op het enige terras gezeten dat open was. Gezellig gepraat en om 1 uur was ik thuis in mijn bed.

Zaterdag was ik om half tien wakker, Pierre en Mathilde zouden samen met Axel naar basketbal gaan. Maar Sacha ging zo hard huilen dat ze hem toch ook maar meenemen. Dus ik had een rustig ochtendje, om half 12 kwamen ze thuis. Ik heb met ze gespeeld en geverfd. P en M gingen om half 2 weg om te kijken voor een nieuwe bank. Sacha heeft in de middag lang geslapen terwijl ik met Axel gespeeld heb. Om half 6 kwamen ze weer thuis. Ik zat toen een helikopter in elkaar te zetten van lego, niet echt mijn ding, het zag er niet echt hetzelfde uit als op de plaatjes wat ervoor zorgde dat het ding steeds uit elkaar viel als Axel er mee speelde. Om 6 uur heb ik ze in bad gedaan. Axel luistert beter naar me en roept nu ook voor de eerste keer mijn naar. ‘’Kom is hier Floor, Floor, wil je me helpen?’’ Dat gaat de goede kant op denk ik zo. Pierre vroeg me of ik het leuk vond morgen mee te gaan om te lunchen bij zijn ouders, maar ik had al plannen. Niet erg zei hij, je ziet ze volgende week toch. O? ‘’Heeft Mathilde je niks verteld?’’ Ik mee naar hun kamer, Mathilde zei me lekker te gaan zitten en bood haar excuses aan dat ze het was vergeten te vertellen. Woensdag ochtend gaan we naar Disneyland Paris. Maar alleen met Axel. Ik zou dus vanaf dinsdagavond tot donderdagavond bij opa en oma slapen met Sacha. Ik mocht ook thuis slapen, wat ik wilde. En ik hoef de dagen alleen in de ochtend te helpen en dan ben ik vrij. Dat klinkt allemaal best ontspannend! Vanavond zouden ze uit eten gaan maar dat ging niet door, dus ik mocht mijn vrienden bellen. Ik reed net weg uit Bollène toen ik bedacht dat ik geen slaapplaats had. Ik heb wat rond gebeld maar het ging niet lukken zo op het laatste moment. Ik ben toen maar weer omgekeerd omdat ik het niet zag zitten `s nachts terug te rijden. P en M gingen met de kinderen naar vrienden. Zij kwamen om half 12 weer terug. Ik ging toen net naar bed. Ze hadden mijn berichtje niet ontvangen en keken er van op dat ik thuis was. Wat ervoor zorgde dat Axel de volgende ochtend samen met zijn broertje steeds mijn deur open maakte omdat hij ice age wilde kijken. Helaas deed het programma het niet en moest ik hem teleur stellen. Ik wilde eigenlijk wel naar Avignon maar vond het ook weer zo lang rijden. Ik had de ochtend tot half 2 aan mijn ‘projectje’ gewerkt en het gezin was bij de ouders van Pierre. Ik besloot om half 2 dus toch maar te gaan. Eenmaal in Avignon waren daar Nico, Frauke en Theressa. We hebben lekker in een restaurantje wat gedronken en daarna legde Frauke uit dat er in de middag een film zou draaien. Het was een komedie en het leek haar de moeite waard. Waarom ook niet? Ik had al mijn geld al bij elkaar gezocht en moest uiteindelijk het mega bedrag van €3,50 betalen, dat schijnt hier dus elke zondag een aanbieding te zijn. Gaan we vaker doen! De film heette Papa ou Maman. Het ging over een echtpaar met 3 kinderen, de ouders haten hun kinderen letterlijk. Dus komen ze op het briljante idee om te gaan scheiden zodat er 2 huizen zijn, en de kinderen kunnen kiezen bij wie ze willen wonen. De ouders maken de kinderen het leven zuur in de hoop dat ze juist voor de ander kiezen, dit zorgde voor grappige beelden. Soms lag de hele zaal dubbel, en dan lachte ik maar hard mee omdat ik toch niet altijd alles begreep van wat er gezegd werd. Maar hé, ik kan het jullie in grote lijnen vertellen dus dat is positief! Om half 6 namen we afscheid van Frauke (Theressa was al voor de film afgehaakt) en zijn Nico en ik terug gereden naar Orange om daar nog wat te drinken. Er was maar één restaurant open, jongens, Orange is niet de moeite waard, misschien in de zomer? Om 8 uur was ik weer thuis.

Maandag was het weer tijd voor school in de middag. Ik moest om 1 uur beginnen. Om half 1 ontwaakte ik uit een coma, geen idee hoe dat mogelijk is, want ik slaap hier lang niet zo goed als thuis en meestal word ik tussen 8 en 9 wakker. Ik heb me dus heel erg gehaast en was uiteindelijk 5 minuten te vroeg. Ik ken de weggetjes hier steeds beter en gebruik sinds 2 weken mijn GPS veel minder. Naar school en de Intermarché rijd ik al zonder. Wat ik heel knap vind van mezelf. Het enige zwaktepuntje bij mij is dat mijn geduld, wat ik al niet heb, hier tot het vriespunt daalt. Ik schreeuw soms in mijn auto naar andere auto’s, want knipperlichten worden hier (vooral op rotondes) niet gebruikt (heel hoog irritatiepunt) en ook doen mensen hun grootlicht niet uit, zelfs niet na 3 keer seinen. Ook erg gevaarlijk op die weggetjes.

Dinsdag ben ik naar de L’eclerc gereden om ingrediënten te halen voor de Burrito’s uit Nederland (ja officieel Mexico ik weet het). Ik kies altijd de verkeerde kassa uit en sta voor mijn 5 spulletjes gerust een kwartier in de rij. Er wordt hier nog steeds met cheques betaald. De mevrouw voor mij moest €176,84 euro betalen. Dat gaat dus als volgt: 17 cheques van 10 euro die elk 3 keer ondertekend moeten worden door de caissière, vervolgens telt ze ze nog 3 keer na en dan komt er nog 10 euro voor de laatste 6 euro en paar centen. Waar je gek van wordt, mijn portemonnee stroomt over van de 1, 2 en 5 centjes. En dan ben ik eindelijk is aan de beurt, met een kokend hoofd van ongeduld.

Ik ben lekker in de keuken bezig geweest en had ook aardbeien gesneden en gewassen voor het dessert. Om 6 uur kwam Mathilde thuis met de kinderen. Ik vertelde dat ik had gekookt, een beetje stom dat ik er niet aan gedacht had dat de kans groot was dat we bij opa en oma zouden eten. In de koelkast dus maar. Ik had wel de aardbeien meegenomen want anders kan ik die weggooien. Ik heb de kinderen in bad gedaan en in hun pyjama gehesen en daarna ben ik achter Mathilde aangereden. Het is een prachtig huisje waar ze wonen. Je moet ergens een lang steil weggetje in en dan kom je aan in hun tuin, er is een vijver, zwembad en 2 paarden met een enorm stuk grond. Het huisje ziet er schattig uit, maar van binnen is het toch heel groot en heel gezellig en knus! Iets wat ik hier toch wel een beetje mis. Mooie antieke kasten en tafels, lekkere wegzakbanken en een openhaard! Die hebben we hier ook inderdaad. Ik kreeg een rondleiding en mijn kamer was boven. Het is tevens de speelkamer, maar het is zo groot dat er ook een tweepersoonsbed is. Er is nog een andere kleine rommelkamer en een badkamer en een toilet. Boven was niet heel groot dus. Maar beneden zijn ook nog 2 ruime slaapkamers met beide een badkamer erbij. Verder zijn er 2 ruime woonkamers. Sacha sliep op de kamer bij opa en oma. Hij was heel rustig en speelde alleen maar met zijn auto’s. de hele dag hoor je ‘vroemvroemm’’ Als hij gaat slapen en als hij weer wakker wordt is dat het eerste wat hij zegt, ik denk dat hij later autokoerier of automonteur wordt. Na het eten kwamen mijn aardbeien en vanille-ijs op tafel, nou daar werd ik om geprezen! Om 9 uur vertrok de rest en bleef ik over met opa en oma. Opa lijkt erg op opa Talboom vind ik. Pierre vertelde hem tijdens het eten dat ik overal appelmoes bij eet, dus opa kwam op het idee om appelmoes te maken. `s Avonds hebben we lekker thee gedronken en tv gekeken, ook iets wat ik had gemist! Om 11 uur gingen we slapen. ‘En morgen om 6 uur maak ik je wakker dan maken we appelmoes!’’ Ja hoor opa.

De volgende ochtend ging Christine (moeder van Pierre) om 9 uur werken. Gaby (vader van Pierre) werkt ook nog steeds bij Icko, ze zijn beide 62 en gaan eind van het jaar wel stoppen, maar voor nu kan Pierre hun hulp nog goed gebruiken. Christine gaat het werk erg missen zegt ze, ze houdt net als Gaby van het werk. Ze zitten al meer dan 40 jaar in het familiebedrijf en dan ineens stoppen is natuurlijk heel moeilijk, het hoort bij hen leven. Om half 12 kwam Christine weer terug om heerlijk te koken. Ze vroeg mij naar de apotheek te gaan om wat medicijnen te kopen voor Sacha, die was namelijk weer erg verkouden en aan het prutteren. Cristine bood mij haar jas aan omdat het hard waaide en regende en ze niet wilde dat ik kou vatte. Zelf heb ik hier geen waterdichte jas. Ik kreeg een briefje mee en heb die netjes aan de mevrouw achter de kassa gegeven. Dit ging gelukkig allemaal goed en snel. Thuis was het alweer bijna lunchtijd. Gaby komt in de middag thuis om te eten. Ik kreeg van hem geld en de opdracht om bio-appels te kopen bij de Intermarché, dus toch! Ze had weer lekker gekookt. Het is heel leuk om te zien dat die 2 gewoon nog steeds verliefd zijn op elkaar, echt uniek! Ik hoop dat ik er later ook zo gelukkig bij zit!

Na het eten ben ik naar de Intermarché gereden en ook heb ik daar mijn laatste poging gedaan een batterij te kopen voor mijn telefoon. Ik was in een echte telefoonwinkel. Er waren maar 2 medewerkers en die waren beide al iemand aan het helpen, dat gaat op het Franse gemakkie, mijn geduld werd voor de zoveelste keer op de proef gesteld, zonder succes. Er kwamen steeds meer mensen binnen en die trokken allemaal een kaartje, dat had ik dus niet gedaan en ik zat al 30 minuten te wachten. Toen één medewerker bijna klaar was ben ik maar gewoon heel standvastig opgestaan en heb hem diep in de ogen aangekeken. Ik denk dat hij de hint begreep want hij hielp me meteen zonder nummertje. ‘Ik wil een nieuwe batterij voor mijn Samsung.’’ ‘’Wij verkopen hier geen batterijen, volgende klant!’’ En dat was mijn 4 seconden durende conversatie met de telefoonmeneer. Nou, de mensen die mij kennen weten dat ik geen geduld heb, ik denk serieus dat ik het nooit zal leren. Wat een hufter! Daarna ben ik naar huis gegaan om de honden eten te geven en aan mijn project te zitten (zo noem ik het maar even). Ook had ik 3 stroopwafels ingepakt voor vanavond bij de thee. Om 5 uur was ik weer bij opa en oma. Sacha lag toen al 3 uur te slapen, die zal de rust die hier hangt ook wel voelen. De televisie mag hier gewoon aan, maar Sacha is meer bezig met zijn auto’s. Om half 7 heb ik hem in bad gedaan, hij begint echt goed aan me te wennen en gaat nu zelfs huilen als ik hem alleen laat. Om 8 uur wordt er hier gegeten, omdat Gaby tot die tijd werkt. Het was een soort van vis, maar had de structuur van een spons, ja het klinkt gek. Maar er zat een saus bij en ook die was verrukkelijk. Ook aten ze er verse artisjokken bij (Sorry pap, die heb ik overgeslagen). Eenmaal voor de tv was er een soort documentaire over de Drôme streek, Crest lieten ze zien, met de geschiedenis van het kasteel erbij, ook de rivier de Drôme kwam duidelijk in beeld, precies waar wij altijd kanoën en verder nog andere plaatsjes als Nimes en Montelimar. Ik was zo blij als een klein kind toen ik dat allemaal zag, een beetje hetzelfde gevoel als wat Freek heeft als hij over auto’s praat.

Donderdag heb ik in de ochtend op Sacha gepast. Ik had gevraagd of ik om 12 uur kon sporten en dit was geen probleem. Om 12 uur snel naar huis gereden om mijn sportkleding te halen en toen door naar de sport. Nou de coach maakte er gebruik van dat P en M er niet waren. Hij heeft voor het eerst tegen me gepraat en moest soms even aan mijn buikspieren voelen of me helpen optrekken. Jaja die kan er wat van! Toen ik weer in het huis van Cristine en Gaby was, hadden ze de lunch voor me klaarstaan. Heerlijke gebakken aardappels en tomaat. Ik eet tomaat hier als een gek, lekker joh. Wie had dat kunnen denken. We zijn nog even bij de paarden gaan kijken en daarna hebben we Sacha samen in bed gelegd. Ik heb toen even een douche genomen en de rest van de middag gezellig met Cristine op de bank gekletst. Ook heeft ze me geholpen om via internet een nieuwe batterij te kopen. Eindelijk! Om half 6 (!) werd Sacha pas wakker en om half 7 heb ik hem op bed gedaan. Daarna hebben we de spullen ingepakt en zijn we beide in eigen auto naar huis gereden. Ik heb een kinderzitje voor Sacha en mag nog niet met ze rijden, vandaar dat oma meeging. Ik heb de burrito’s gegeten die ik 2 dagen geleden heb gemaakt. Om half 9 heb ik hem in bed gelegd en om half 11 kwamen P en M en Axel thuis. Ze hadden dikke ogen en ze waren erg moe!

Vrijdag ben ik naar school geweest. Om 12 uur was ik klaar en heb ik geluncht. Om 1 uur kwam Pierre onverwacht thuis eten, hij heeft ook een burrito gegeten, maar die vond hij wel erg pittig! Haha! Om 3 uur ging ik weer terug naar school. Daar heb ik met Gaelle gepraat over de Engelse les op vrijdag van 3 tot 5. Ik vind dit voor mezelf niet echt leerzaam. Ik heb afgesproken dat ik volgende week nog kom, maar dat ik daarna stop. Dat is gelijk weer een vrije vrijdagmiddag! Toen de kids thuiskwamen hoefde ik ze niet in bad te doen, later bleek dat ze met de kinderen bij vrienden zouden gaan eten. Nico zou naar Bollène komen maar ik ben dus toch maar weer naar hem gereden, omdat hij pas om 9 uur klaar is en eer dat hij dan hier is… Om 8 uur was ik daar en hebben we met z’n allen weer heelijk genoten van zijn kookkunsten. Hij maakt altijd vele kleine beetjes waardoor het net tapas lijkt. Je kan kiezen wat je wil, voor ieders wat wils! Daarna heeft hij foto’s laten zien van zijn reis door Noord-Amerika, echt heel gaaf. Het was inmiddels al later en we hadden geen zin om nog uit te gaan. Hij vertelde over dat hij in een band heeft gespeeld en goed gitaar kan spelen, dat wilde ik natuurlijk even horen. Het blijkt de nieuwe singer-songwriter van Nederland, als hij mee zou doen zou hij winnen. Hij had ook een mondharmonica, dus het was een mooi geheel. En een getalenteerde jongen! Hij gaat nu Hotel California oefenen zodat ik mee kan zingen, haha. Om 12 uur ben ik weer vertrokken en om half 1 lag ik weer lekker in mijn bed.

Zaterdag ging goed, Axel luistert beter. In de ochtend had ik alleen Sacha en we hebben een grote wandeling gemaakt van een uur. Toen ik terug kwam waren we weer compleet en heb ik nog met ze buiten gespeeld. Mathilde had lekker gekookt; prei met gepocheerd ei en ham. En daarna nog tomaat met mozzarella. Om half 2 ging Sacha naar bed en ben ik samen met Axel mijn kamer ingedoken om Ice Age te kijken. Om 4 uur was het tijd voor ‘Gateau.’ Hij heeft op zijn kamer nog puzzels gemaakt en om half 5 was Sacha weer wakker. Heel de dag zijn P en M gewoon thuis. P heeft in de tuin gewerkt en in de middag waren ze op hun kamer geloof ik. Om 6 uur zijn ze in bad geweest. Ik hoefde het niet eens te vragen. Op een gegeven moment hoorde ik de kraan en toen ik boven kwam met Sacha was Axel al bijna uitgekleed en was het bad al vol! Tijdens het afdrogen zat ik op mijn hurken en verloor ik mijn evenwicht waardoor ik naar achter viel. De jongens maakte hier meteen gebruik van en besprongen mij! Dat was wat hoor, stoeien met 2 naakte jongetjes. Mathilde kwam terug van het boodschappen doen en ik heb haar geholpen met uitpakken. Pierre zette de kids voor de tv dus dat was prettig. Om 7 uur heb ik gegeten, de kinderen waren eerder klaar en mijn pizza lag nog in de oven. Ik mocht hem rustig opeten terwijl M de kids mee naar boven nam. Om half 8 arriveerde haar tweelingbroer met zijn vriendinnetje. Ze kregen een rondleiding door het huis omdat het voor haar de eerste keer was. Om half 9 vertrokken ze en ik heb toen de kinderen in bed gelegd. Om 9 uur was het stil, eindelijk! Maar, een zee goede dag!

En nu is het alweer zondagavond. Vanochtend arriveerde de rest van de familie voor de verjaardags-lunch van de moeder van Mathilde, een drukke boel! Ik maakte mijn entree om 12 uur (goede indruk) en ben ook maar snel in mijn auto gestapt. Het eerste uur was ik alleen in Avignon, ik had een kleedje meegenomen en ben naar de andere kant van het water gelopen, over een enorme brug (naast Pont d ’Avignon) waar ze als gekke rijden. Er was aan de overkant een big happening van sportende kinderen voor een goed doel. Erg gezellig dus. Ik heb lekker in het gras van mijn ‘vijftig tinten’ genoten. Om half 3 liep ik terug naar de bakker om wat lekker te halen. Alles waar ik er 2 van had besteld, bleken er een uur later tijdens het uitpakken 4 te zijn, vandaar de dure rekening, toch maar wat beter opletten de volgende keer. Samen met Laksmi ben ik weer terug gelopen waar ik eerder die middag had gelegen, zij had pasta met tomatensaus meegenomen. Nicole kon op het laatste moment toch niet dus het was een enorme picknick voor 2 personen! We hebben lekker van de zon en de drukte genoten en hebben afgesloten bij “Place pie’ met een drankje. Om half 8 was ik weer thuis. Ik denk dat ik weer een beetje bruiner ben geworden vandaag! Nou dit was weer een heel lang verhaal, hopelijk kunnen jullie er wat mee! Reacties zijn welkom! Dag lieve mensen! Bonne nuit!

Faire du sport

Dinsdag 10 maart. Vandaag begon mijn les om 09:50 uur. Ik heb op 2 uur na les met dezelfde klas. Dinsdag ochtend begin ik met een andere klas. Dit zijn maar 8 leerlingen en de meeste zijn meiden. Zij krijgen dan een uurtje Engels, ze moesten dus een voorstelrondje doen in het Engels voor mij. Jullie kennen wel van die Fransen die Engels proberen te praten met een leuk accent? Nou, zo klinkt het ongeveer. Maar ze zijn allemaal erg geïnteresseerd in mijn leven hier en vragen me veel. Er was een meisje, zij vroeg of ik hier voor lerares aan het studeren was. Haha, die had ik nog niet eerder gehoord. Als de andere klas komt, hebben we klassikaal les, we krijgen dan teksten over een bepaald bedrijf en moeten daar de vragen voor beantwoorden. Ik probeer gewoon zo veel mogelijk te luisteren en dan leer ik al heel veel. Woorden die ik niet snap of niet ken schrijf ik op en zoek ik thuis op. Om 12 uur gaat de bel en dan ben ik uit. Dan ga ik als een speer naar mijn auto want om 12:15 uur begint de sportklas bij Icko. Daar hebben we ons flink uitgesloofd, want de coach was ziek, dus we hebben zelf voor coach gespeeld. De mannen waren er allemaal niet dus we waren met 5 vrouwen, dat was wel lachen!

Na de lunch ben ik weer in mijn auto gesprongen en naar Rochegude gereden, een naastgelegen dorpje hier 15 minuten vandaan. Daar had ik met Nicolas afgesproken, een jongen die sinds 2 weken au pair is in Orange, bij een alleenstaande moeder met een tweeling, 2 jongens van 8. Nou Nico hoeft zijn best niet te doen, want met voetballen is hij al een heel eind! Gelukkig heeft hij het naar z’n zin. We hebben lekker in de zon op een terrasje gezeten en koffie gedronken, want als je hier in de middag ‘een jus d’abricot’’ besteld, lachen ze je nog net niet uit. Koffie dus. We hebben over veel dingen gepraat, de bekende heimwee-kinderen luisteren niet- enz. gepraat. Maar hij is en blijft natuurlijk wel een man en dit betekent dat hij met alles veel makkelijker omgaat. En, een belangrijk verschilletje, hij denkt niet wat anderen misschien, eventueel, zouden kunnen denken. Moet ik misschien, eventueel toch ook maar is mee stoppen. Ook komt hij net uit Zuid-Amerika, waar hij 3 maanden heeft gereisd. Omdat hij een internationale studie wil doen waar je minstens 3 talen voor moet kunnen spreken, heeft hij daar in de laatste 2 weken even geregeld dat hij hier tot eind mei kan werken als au pair. Vervolgens vertrekt hij eind mei naar Italië om vrienden te ontmoeten. Hij heeft een Gap-year en probeert daar zoveel mogelijk uit te halen!

Ik ben na onze date nog even naar de Intermarché gereden, voor ‘schoolkoeken’, schriften, pennen, potloden en mappen. Het ritueel van 6 tot 8 kennen jullie inmiddels dus daar zal ik verder geen aandacht aan besteden.

Woensdag was weer een lange dag, in de ochtend heb ik een uurtje op Axel gepast terwijl Mathilde met Sacha naar de dokter was voor een vaccin. Ik heb met Axel geverfd, dat vond hij (voor 15 minuten) best heel leuk. Samen met Mathilde hebben we een kasteel van Playmobil in elkaar gezet, daar is Axel daarna een tijdje zoet mee geweest. Pierre kwam `s middags thuis eten en we hebben buiten in de tuin nog een klein wandelingetje gemaakt. In de middag ging Mathilde naar de zus van Pierre, zij heeft haar knie gebroken tijdens het weekje skiën in Val d’isère… Arme zij en arme Tina. Sacha lag om 2 uur in bed en Axel mocht een uurtje voor de tv. In de speelkamer staat een kast met van alles en nog wat erin, dus daar kijken we nu wat meer in. We hebben wat spelletjes gedaan en om 4 uur werd Sacha weer wakker. Nog meer gespeeld in de speelkamer. De tijd kruipt dan echt voorbij. We hebben ook nog een uur in de tuin getuinierd, hier houdt Axel erg van en Sacha dus automatisch ook. Ze hadden een klein tasje met kinder-tuinier-dingetjes. En omdat er net aarde was gestort op het gras, konden ze lekker aan de slag. Het bad waar de kinderen altijd in gaan, was een beetje stuk, de witte laag in het bad laat namelijk los. Ik heb de kinderen dus in het bad gedaan in de kamer van de ouders. Terwijl Mathilde mij haar nieuwste kleren liet zien die ze die middag had gekocht, ze heeft echt een beetje dezelfde smaak als ik, heel hip en gedurfd, veel kleuren en heel duur, haha! Daarna heb ik met de jongens zoals gewoonlijk op de kamer van Axel gespeeld. En om 8 uur mocht ik weer naar mijn kamer. Morgen eindelijk uitslapen!

Klop klop, ik ontwaak uit een coma, wat hoor ik? Klop klop, ‘’Floor?!’’ O nee, wat is hier aan de hand? Het is kwart voor 8. Ik trek snel een T-shirt aan en doe in mijn string de deur open. Pierre: ‘Sacha is ziek, je moet voor hem zorgen vandaag.’’ Neeeee! “Uuuh, Qui j’arrive.’’

Daar zat ik dan, om 8 uur aan het ontbijt. Ik zou vanmiddag naar Tina gaan om voor het makelaarskantoor waar zij werkt een huis te bekijken als zogenaamd toekomstig koper, omdat mijn vader interesse zou hebben. Verdere details laat ik weg, haha. Ik heb dit tegen Mathilde gezegd en gelukkig zou ze zorgen dat ze om 1 uur weer terug zou zijn zodat ik weg kon. Sacha heeft in de ochtend alleen maar geslapen, ik heb Rio gekeken in het Frans, want die hadden ze aangezet voor hem. Een halfuur later kreeg ik een berichtje van Mathilde dat ze een afspraak had gemaakt bij de dokter voor Sacha, hij spuugde namelijk alles weer uit, maar het enige wat hij binnenkreeg was water, dat was voor ons een meevaller want alles wat eruit kwam was dan ook alleen maar water, dan kan ik er wel naar kijken en het opruimen. Maar wel gevaarlijk omdat hij zo snel uitdroogt, ook omdat alles er van onderen uit kwam. Ja jongens, lekker verhaaltje hè!? Maar hé, dat hoort er ook bij! Een dik uur later stond ze dus alweer op de stoep. Ik heb 2 keer aangeboden mee te gaan maar dit hoefde niet. Eenmaal terug had hij de hele auto ondergekotst en was ze de tas vergeten bij de dokter. Had mij dan ook gewoon meegenomen! We hebben samen zielig op Sacha neer gekeken, arm kind. Ondertussen zo’n 20 keer mijn handen gewassen, ik moet handcrème kopen want ze zijn rood en pijnlijk! Ik ben om 1 uur vertrokken en heb daar een grappige middag gehad met Tina. Zij praatte Duits en ik Nederlands. En dan moet je elkaar nog begrijpen ook! Ik zou haar in de avond weer zien want dan zouden we eindelijk is wat gaan drinken samen. Maar P en M gingen met Claire en Cedric en de ouders uiteten voor de verjaardag van Pierres en Claires moeder. Maar omdat Sacha ziek was zijn ze niet weggegaan. Maar nu kon Tina niet omdat zij wel voor de kinderen moest zorgen, jammer maar helaas.

Vandaag, vrijdag, ga ik een hele dag naar school. In de middag heb ik thuis gegeten en even op Sacha gepast.

Zaterdag mocht ik lekker tot 09:30 uur blijven liggen. Dan gaat de ochtend gelijk een stuk sneller. Pierre zou naar basketbal gaan met Axel, maar hé, Axel kon natuurlijk niet achterblijven en is nu ook ziek! Axel geeft gelukkig wel veel om de televisie en daar was Rio weer. Serieus dit is de derde keer dat ik die zie. Ze zijn enorm rustig als ze ziek zijn en er mag veel tv gekeken worden. Dus vandaag hoef ik geen creativiteit toe te passen. In de middag hebben we met z’n drieën de kinderen op bed gelegd. Ik had Sacha vanochtend al in bad gedaan omdat hij zichzelf onder gepoept had. Die Mathilde draait deze dagen ongeveer 3 wassen per dag. Want met al die bacillen gooi ik mijn kleding ook elke dag in de was. Eindelijk de kinderen geïnstalleerd in bed en ja hoor, daar ging Axel weer. Bed verschonen. Een half uur later was het dan eindelijk rustig. P en M hadden een afspraak en gingen weg. Ik hoopte maar dat die 2 zieke duifjes nog even zouden slapen. Maar een halfuur vertoonde Axel de eerste kreten alweer. Het is voor het eerst dat hij mijn naam roept, ik ben blij verrast. Ik hoorde boven wat gerommel en als ik aankom hangt hij met zijn hoofd boven de wc pot. Daarna nog een paar keer terug in bed. Maar dit werkte natuurlijk niet. Ik heb hem naar beneden gedragen en op de bank gelegd. Daar heeft hij lang tv gekeken. Sacha werd om 16:15 uur wakker en heeft ook voor de tv gehangen. Om half 6 kwamen P en M weer terug. Ze zeiden toen ook meteen dat ik mocht gaan als ik wilde. Ik heb toen snel mijn spullen bij elkaar gepakt en ben in mijn autootje gesprongen. Ik neem de snelweg niet meer, saai en duurder!

In Avignon aangekomen hebben we ergens goedkoop een pizza gehaald en zijn daarna de bar ingedoken. Om 12 uur ben ik met Nicole naar haar huis gereden in L’isle sur la sorgue. Zij heeft daar een eigen woninkje boven de zeepwinkel van haar Host mom. Het is gewoon een kleine kamer met een koelkastje en een badkamer, de afwas moest ze nog doen, in de badkamer, een heel grappig gezicht. We moesten samen in haar eenpersoonsbed slapen, ik had hier dus niet echt hoge verwachtingen van. Maar ik werd de volgende ochtend wakker en heb heerlijk geslapen! Om half 12 zijn we vertrokken om naar de bakker te gaan voor pain du chocolats. Er is daar op zondag altijd markt. Nu was het weer erg slecht en heb ik 2 dagen met natte sokken en schoenen gelopen. Maar het is een prachtig klein stadje, het wordt ook wel het Venetië van Frankrijk genoemd. Om 2 uur hadden we met Laksmi en Nicolas afgesproken, maar Laksmi moest de kinderen onverwachts opvangen, dus we hebben met z’n drieën de hele middag in een café/bar/restaurant gehangen en lekker gepraat. Om 6 uur heb ik Nicolas thuis gebracht in Orange en om half 7 was ik weer thuis.

Ik had gisteren aangeboden in de ochtend op Axel te passen, want hij was nog steeds ziek en anders moet Mathilde de hele dag thuisblijven. Dit vonden ze heel fijn. Axel ligt alleen maar voor de tv dus daar had ik geen gedoe mee gelukkig. In de middag ging ik weer naar school. De lerares is echt ontzettend aardig en doet veel moeite voor me, ze vraagt veel en wil me met alles helpen! Zelfs leuke activiteiten bedenken die ik met de kinderen kan doen, zij heeft zelfs namelijk 2 jongens van 6 en 9, dus ze herkent veel. Ik weet nu wat leuke plekken waar ik met ze heen kan gaan, als ik met ze mag rijden binnenkort.

Woensdag was weer ‘de lange dag’ maar ik ben heel tevreden. Axel was de hele dag heel lief. Behalve dat hij huilend wakker werd omdat hij zijn nek verdraaid had. Dus de ochtend op bed en verhaaltjes voorgelezen. Mathilde moest met Sacha nog een keer naar de dokter voor nog een prik. In die tijd heb ik met hem 2 paashazen van een wc rol gemaakt. Hij was niet heel enthousiast, maar hij had dan ook heeeeeel veel pijn in zijn nek. Toen Sacha er ook weer was heb ik met ze boven gespeeld totdat Axel in slaap viel. Ik ben met Sacha naar beneden gegaan en heb de grote kast weer opengetrokken. Ook heeft hij geschilderd, hij vond het water nog het allerleukst, wel ja, we waren weer een uurtje verder. Om 12 uur kwam Mathilde beneden om te koken en ben ik met bellenblazen en kinderen naar buiten gegaan, het was vandaag 20 graden en volle zon, dus genieten! Pierre kwam vandaag niet thuis eten omdat hij het ontzettend druk heeft op zijn werk. Ik had Mathilde gisteren verteld over leuke speelplekken waar we vandaag naartoe zouden kunnen gaan maar heb haar er niet meer over gehoord, en omdat ik niet met de kinderen mag rijden, liet ik het maar zo. Ik heb mijn best gedaan! Om 2 uur ging ze naar boven met Sacha en heb ik 2 uur met Axel gespeeld, Monsieur Patate, Domino, Playmobil, kleurplaten printen en kleuren, niks was hem te veel. Wonder! Om 4 uur kwam Mathilde weer beneden met Sacha en heeft ze een rugtasje ingepakt met lekkers. We hebben een lekkere wandeling gemaakt met de kinderen en de 2 honden, die meer aandacht eisen dan de kids bij elkaar. Het was een leuk gezicht. Want ook hier eten honden stront, en hoe agressief de baasjes daarvan worden is ook hetzelfde! Zutt wilde natuurlijk het liefst zijn eigen weg gaan en Brooklyn kan, heb ik het idee, nooit goed ademen (ik mag ze meenemen naar Nederland als ik wil, aanbod geldt nog steeds, iemand interesse?). Hij snurkt en knort als een bezetene en komt amper de heuveltjes op, die mag zo dus aan de beademing! Sacha wil alleen maar in de plassen lopen en springen, maar dat mag niet. Dus mama en ik zijn druk met 4 kinderen kan je wel zeggen. Axel had een balletje en was weer super lief en braaf. En nee, ik heb hem echt niks gegeven! Behalve complimentjes. Om 5 uur kwamen we weer thuis en om kwart voor 6 heb ik ze in bad gestopt. Ik vond het wel mooi geweest en had bedacht dat ze om half 7 wel even tv mochten kijken. Maar nee, Axel wilde met me kleuren, nou, ik sta nog steeds paf! Helaas was voor Axel te pret uit toen papa thuiskwam. Hij had in de keuken spaghetti met kaas gemaakt en Axel vond het vies. Hij kreeg (voor het eerst) een preek van papa en moest zonder eten en verhaaltje (alweer) naar bed. Toen ik later boven kwam met Sacha lag hij al heel zielig in bed. Ik heb hem nog maar even verteld hoe blij ik met hem was vandaag en da hij eigenlijk een beetje geluk had omdat ik vanochtend al 3 verhalen had voorgelezen. Hij knikte braaf en is gaan slapen. Maar morgen kan het natuurlijk zo weer anders zijn.

Vandaag is het alweer donderdag, de week is snel gegaan vond ik, en goed! Ik was al bang dat uitslapen er misschien toch niet in zou zitten vandaag omdat er al dagen een man, Robert in huis loopt om mijn deur dicht te metselen, ik had 2 deuren dus geen paniek! Maar om kwart over 9 werd er dus op mijn deur geklopt en kwam hij vertellen dat ik er maar is uit moest. Haha, het is een ontzettend aardige man en hij is flink aan het klussen in huis! Vandaag heb ik buiten gesport, en niet hardlopen zoals ik dacht, maar gewoon op het terrein van Icko. Alles is buiten uitgestald en er waren veel nieuwe spullen aangeschaft. En het was zwaar! Mijn pijnlijke lichaam was nog herstellende van dinsdag, maar daar was dus geen tijd meer voor! Daarna ben ik een cadeautje voor Tina gaan kopen want zij was zondag jarig en ze is door haar examens heen, voorlopig. Vanavond hen ik met haar afgesproken en morgen avond zie ik Nicolas. Morgen ga ik een hele dag naar school en zaterdag moet ik ook de hele dag oppassen, want ze gaan uiteten. Maar zondag heb ik lekker voor mezelf en kan ik doen wat ik wil. Wat een sociaal leven ineens hè!? En dan zijn het nog maar 6 weken voordat Femke, Suzanne en Seva komen! Zo, ik ga nu even een uurtje Vijftig tinten lezen voordat iedereen hier zo weer thuiskomt!

Les filles d'Avignon et la Lycée lucie Aubrac Bollène

Hallo allemaal! Hier weer een leuk verhaaltje van mij. Het is vandaag dinsdag. Ik heb flink gezweet tijdens het sporten, een goed teken! Om half 2 ben ik naar de Intermarché vertrokken voor de ingrediënten voor de Bobotie. Ik was nu sneller klaar dan de laatste keer omdat ik inmiddels een beetje weet waar alles ligt. Thuis ben ik meteen aan de slag gegaan met koken. Om 4 uur heb ik nog even gelezen (vijftig tinten grijs deel 2) en Moordvrouw teruggekeken. Om 6 uur kwam alles weer thuis. En wat vonden ze het lekker ruiken! Axel is de hele week bij opa en oma dus ik had alleen Sacha. Het bad-ritueel verliep rustig en om 7 uur zaten we aan tafel. Zelfs Mathilde heeft er een bord bij gepakt en heeft avond gegeten! Iedereen heeft 2 keer opgeschept, dus ik was blij. En toen Pierre na het eten zei dat hij de boete zou vergeven en vergeten kon mijn geluk niet meer op. Dat is weer een zorg minder.

Woensdag moest ik de hele dag op Sacha passen. ’s Ochtends tijdens het ontbijt was hij alleen maar aan het huilen dus ik vroeg wat ik vandaag met hem zou kunnen doen. Om half 11 ben ik met hem naar buiten gegaan om met zijn driewielfiets (met een stang eraan zodat ik hem kan sturen) te wandelen. Echter kwamen we niet ver. Eenmaal beneden bij de poort wilde de hond ontsnappen (altijd) dus die probeerde ik achter het hek te houden. In die 2 seconde viel Sacha naar beneden de weg op. Dat is best een steil stukje en hij kwam hard terecht. Ik met trillende knieën naar hem toe. Hij had een flinke schaafwond op zijn voorhoofd en verder nog wat krasjes op zijn gezicht. Ik ben enorm geschrokken en heb binnen gelijk Mathilde op de hoogte gebracht. Zij kwam naar huis om er crème op te smeren. Beide hebben ze benadrukt dat ik hem echt niet alleen kan laten en dat hij anders is dan Axel, wat ik natuurlijk wel weet. Een beetje van de schrik bekomen, heb ik Mathilde helpen koken (middag) en hebben we best leuk gekletst tijdens het eten, over haar jeugd, werk en Pierre natuurlijk. Om 2 uur kwam hij ziek thuis, hij is al weken niet lekker en erg verkouden. Gelukkig heeft Sacha Pierre niet gezien en kon ik Sacha om 2 uur ook rustig op bed leggen. Om 4 uur was hij weer wakker en heb ik met hem gespeeld. Om 6 uur heb ik hem in bad gedaan. P en M zouden eigenlijk allebei tot een uur of tien laat doorwerken omdat er in Maart een deadline is voor hun bedrijf. Maar P was ziek dus Mathilde kwam pas om 11 uur thuis, harde werker!

Donderdag ben ik om 9 uur naar Avignon vertrokken om te gaan shoppen met Laksmi en Nicole. Er waren die dag windstoten tot 120 km/ uur. Ik wist dat niet, dat was maar goed ook want anders had ik waarschijnlijk niet gedurfd. Ik moest mijn stuur echt met 2 handen omklemmen om niet buiten de lijnen te wijken. Al met al geen rustige fijne rit. Weer een uiterste! Vorige week pikdonker en nu dit. Maar ik ben veilig aangekomen. Vanuit Avignon ben ik achter Laksmi en Nicole aangereden, we gingen naar een shopping mal in verband met de harde wind was dat beter. Buiten werd je ook letterlijk omver geblazen. De eerste winkel was de H&M en de tweede de Bershka. Nou, dat was het voor mij, ik kon weer naar huis, haha. We zijn natuurlijk nog veel meer winkels in geweest, maar meer budget was er voor mij niet. Om 2 uur zijn we terug gereden naar het centrum van Avignon, daar hebben we in een goedkope kebab tent gegeten. Ik moet zeggen dat het nog best lekker was ook. We hebben enorm leuke gesprekken en lachen veel. Ze herkennen (gelukkig) veel van mijn problemen van nu en daar hou ik me dus aan vast, dat iedereen dat op het begin heeft. Om kwart voor 4 zat ik weer in de auto, de wind was nog niet gaan liggen en dus ben in heel alert geweest. Ik heb niet harder dan 90 km/ uur gereden en werd van alle kanten met 130 ingehaald, die Fransen rijden als gekken hoor. Ik kon mijn auto amper op de weg houden en zij razen gewoon voorbij alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Ik was rond 5 uur weer thuis, veilig! Mathilde en Sacha kwamen om 6 uur. Mathilde is na een uur weer vertrokken om bij haar ouders in Montelimar Axel te gaan halen. Ze is daar blijven slapen en komt morgen weer terug. Pierre zou nu wel tot laat werken, dus ik heb Sacha om 8 uur in bed gelegd en daarvoor mijn Engelse kinderboekjes tevoorschijn gehaald. Hij vond het reuze interessant en heeft naar alle 3 geluisterd. Later die avond belde Tina om te vragen of ik naar Rochegude kwam voor een drankje, ze was daar met collega’s en het is vlakbij Bollène. Helaas kon ik niet komen. Maar we hebben nu voor volgende week donderdag afgesproken, en lekker dichtbij!

Vrijdag was ik er om half 9 uit. Pierre vertrok naar zijn werk en ik bleef thuis met Sacha. We hebben met de auto’s gespeeld, met de blokken en heb nog het één en ander uit de kast getrokken. Om half 1 heb ik eten voor hem gemaakt pasta met ham en crème, nou dat lust hij wel! Om 2 uur heb ik hem in bed gelegd en om kwart over 4 kwam Mathilde weer thuis met Axel. Ik heb haar geholpen met de koffer van Axel uitpakken. Om 6 uur heb ik ze in bad gestopt. Rustig was dat niet. Axel luistert erg slecht naar me en ik heb toestemming om soms wat harder op te treden, dat willen ze juist graag van me zien. Toen Axel een beker water uit het bad over me heen gooide was ik er ook gelijk klaar mee en heb hem eruit gehaald. Mathilde heeft daarvoor ook nog een keer opgetreden en daar was ik haar dankbaar voor. De kinderen willen daarna altijd naar de kamer van mama en papa, dus daar ga ik dan ook maar heen. Ik had afgelopen zondag een uitnodiging van hen gekregen voor een kleding winkel waar de nieuwe collectie gepresenteerd zou worden, van het merk Kiabi. Je zou dan 50% korting krijgen op je favoriete artikel. Dat was dus vanavond van 6 tot 8 en inmiddels was het half 7 dus ik had de hoop al een beetje opgegeven dat ik daar samen met Mathilde heen kon. Maar na het bad zei ze dat ik kon gaan als ik wilde. En nu het bad-ritueel was ik daar eigenlijk wel erg aan toe. Dus ik in de auto daarheen. Het was een mega winkel! Deed me een beetje denken aan de Primark, de kleding is net iets duurder dan dat maar alsnog goedkoop. En de afdelingen kinder kleding zijn ontzettend groot, dus voor je kinderen winkelen is hier de hemel. Ik heb uiteindelijk een roze korte broek gevonden en simpele zwarte schoenen voor de zomer. Om 8 uur was ik weer thuis en heb ik net als de dag ervoor trots mijn kleding laten zien aan Mathilde. Want over Skype je kleding laten zien is toch best lastig zo bleek.

Zaterdag ging Mathilde met Sacha boodschappen doen en een prik halen bij de dokter voor Sacha. Ik bleef met Axel thuis. Maar Pierre was ook thuis met een meneer die hier het huis komt verbouwen. Er lopen hier de hele dag werklui + tuinmannen en de vloer is dus erg vies. Er zal binnenkort, geen idee wanneer, een nieuwe vloer komen en ook willen ze de keuken verbouwen. Heb ik net een jaar in Rockanje in een verbouwing geleefd, beginnen ze hier! Terwijl ik hier alles al zo mooi vind! Ben benieuwd wat het resultaat wordt! In ieder geval is het voor mij op zo’n moment lastig te handelen, omdat Axel alleen maar achter zijn vader aanloopt en ik dus achter Axel. Maar voor de volgende keer mag ik hem gewoon zeggen dat hij bij mij moet blijven, en nee, het is niet erg als hij gaat huilen. Dat ga ik dus vanaf nu proberen te doen. Om 3 uur heb ik toch weer contact gezocht met de meiden uit Avignon, hoewel ik gezegd had daar dit weekend niet weer heen te gaan. Maar Tina moet nog steeds leren en de andere Au pairs zijn nog op vakantie, en ik heb het gewoon echt nodig. Dus om 4 uur vertrok ik, in alle rust, naar Avignon. Voor de verandering heb ik de snelweg en de péage gemeden. Het ging veel sneller dan verwacht, ik 50 minuten was ik er. De meiden waren aan de late kant en dus moest ik een uur wachten op de parkeerplaats, maar de kermis stond er nog steeds en ik moest nodig plassen, dus ik hoopte dat ik daar een wc kon vinden. Het was lekker weer en de kermis was enorm groot en heel druk. Ik heb mijn ogen uitgekeken, en ja, van de kermis wordt je spontaan toch wel vrolijk. Ik heb een wafel op met Nutella, maar geen wc gevonden. Dat is in Nederland op de kermis toch anders. Oom betaal je hier voor een wafel met Nutella, of een crêpe of wat dan ook maar €2,50, terwijl je daar in Nederland zo €5 voor betaald (Weet je nog Fem, in Amsterdam!). Om 6 uur kwamen de meiden eindelijk en zijn we lopend naar de stad gegaan. Onderweg bij een kroeg vol oude mannen gestopt omdat ik zo nodig moest plassen. Nou dan krijg je aandacht hoor, 4 meiden die vragen of er één mag plassen. De flauwste grappen werden gemaakt! Snel onze weg vervolgd zijn we op een leuk plein terecht gekomen waar veel studenten komen. We hebben koffie gedronken op het terras en daarna zijn we naar binnen verhuist. We hebben lekker op de bank gehangen daar en hard gelachen. Er werd die avond een nieuw drankje geïntroduceerd waar de hele avond mee gelopen werd. Een soort rode wijn met veel fruit er door heen en ook een witte frisse fruitwijn met schijfjes komkommer, nou je hoort het al, helemaal iets voor mij! Ik heb ze beiden geproefd en moet zeggen dat het beter smaakt dan normale wijn. We werden er nog vrolijker van dan we al waren en de sfeer zat er goed in. Intussen liep er steeds een leuke jongen voorbij, op een gegeven moment is hij bij ons komen zitten (die durft! Zomaar op 4 meiden afstappen, zie je het voor je dat ik op 4 jongens afstap?) Hij bleek het gezicht van het bedrijf te zijn die de drankjes verkoopt. En zo werden de glazen dus snel bijgevuld. Ik most nog rijden. En jullie weten dat ik na 4 slokken echt wel genoeg heb en het meteen voel in mijn benen. We hebben daar tot 9 uur met Matthieu gezeten en het was erg gezellig. Daarna zijn we in dezelfde goedkope tent als donderdag wat gaan eten om daarna ‘Wall Street’ (leuke bar) in te duiken. Daar hebben we aan een 4-persoons tafeltje gezeten en nog flink gepraat. Maar intussen waren we allemaal best moe en ze hadden zich voorgenomen niet uit te gaan die avond. En ik als moeder-overste die ze dat bleef herinneren, zijn we om 12 uur naar de auto’s terug gelopen. Onderweg door de stille straatjes nog lastig gevallen door 3 dronken mannen, of jongetjes, hoe je het noemen wilt. Maar we hebben ze af weten te schudden en zijn snel de auto ingegaan. Vanuit daar zijn we naar Bourbon gereden, waar Laksmi woont en waar we vorige week ook sliepen. Omdat de familie morgen wel terug komt maar ze wist niet hoe laat, was het plan om 8 uur op te staan. Intussen vertelde Fem mij dat Zij en Suzanne en Seva definitief geboekt hebben en de eerste week van mei komen, dus nu was de avond helemaal af! Om 2 uur lagen we dan eindelijk in bed.

Om 9 uur wekte Laksmi mij. De rest was al wakker, natuurlijk. We hebben ontbeten en zijn eigenlijk vrij snel vertrokken. Eerst even langs een goedkoop benzinestation voor mij, daarna naar de parkeerplaats bij het centrum. Daar kon ik mijn auto parkeren en bij Laksmi en de rest instappen. We zijn naar Caumont-sur-Durance gereden, waar Eva woont. Zij moest daar even opruimen en schoonmaken. Ik moest nodig naar de wc dus mocht het huis even snel zien. Ook haar familie was nog op vakantie. Dit huis was weer anders, donkere kleuren en oud. De volledige bovenverdieping was voor haar. Maar allemaal erg donker en een beetje een benauwd gevoel kreeg ik er bij. We hebben haar een uurtje alleen gelaten en zijn het stadje gaan bekijken. Het was heel klein en er is niet veel te zien en te doen. We hebben op een bankje van het zonnetje genoten, want die scheen vandaag al vroeg! Na een uur hebben we Eva weer opgehaald en zijn we terug gereden naar Avignon. We hebben bij een hele lekkere goedkope bakker pizza en pain du chocolats gehaald (hele goede combi) en zijn toen naar een prachtig park gelopen waar we alweer in de volle zon konden genieten van de lunch. Nog steeds waren we allemaal best moe en eigenlijk dacht ik dat ik zo maar weer is terug zou gaan rijden. Maar ze wilde toch nog wel ergens heen. Zo zijn we na 20 minuten sjokken en kraampjes van armbanden te hebben bekeken bij Palais des Papes aangekomen. We zijn helemaal naar boven gegaan en hebben daar van het uitzicht genoten. Vervolgens zijn we ergens in het gras neergeploft en hebben we een power-nap gedaan. Er was een suikerspin kraam en Laksmi en ik dachten wel dat we wat suikers konden gebruiken. Het was heerlijk, echt zomers! Om kwart voor 5 zijn we maar weer terug gelopen. Om 5 uur hebben we afscheid genomen en ben ik in mijn auto gestapt. Ook nu weer heb ik niet de snelweg genomen, wat me eigenlijk best wel bevalt, niet zo saai en goedkoper! Om 6 uur was ik thuis en heb ik met de hele Badlust-bende geskyped. Daarna een lang evaluatie gesprek met P en M over wat goed gaat en beter kan. Ik heb nu wat om over na te denken. Bijvoorbeeld iets meer creativiteit qua activiteiten, want elke dag met de auto’s spelen en slakken zoeken gaat ook vervelen. Dus dames en heren, als jullie nog tips hebben zijn ze welkom! Denk dan wel aan de leeftijd 2 tot 4 jaarJ

Vandaag had ik samen met Pierre om 8 uur een afspraak op het Lycée voor mijn inschrijving. Daarna heb ik kennis gemaakt met de lerares die mij les zal gaan geven. Ik zit in een klas die als specialisatie Marketing hebben gekozen. Een hele andere richting dus! Maar ik heb vandaag een uurtje meegedaan en ik snapte het nog ook. Ze heeft me naast een jongen gezet die zij zelf heel aardig vindt en tevens goed Engels spreekt. Ze heeft me aangeraden (zo schattig) met welke jongens en meiden ik wel om kan gaan. Omdat de meeste 18 en 19 zijn, heeft zij wel een beetje een idee wie hier de iets volwassenere onder hen zijn. Ik heb de namen van 2 jongens en 1 meisje gehad en ze adviseerde me dat ik me maar op hen moet richten, Facebook enzo. Heel fijn dat iedereen zo zijn best voor mij doet. In de klas was het natuurlijk nog even wennen. Het voelde net als die keer dat ik met mijn vader naar het Maerlant college ging om te kijken, alleen nu dan met Pierre. Ook zij de lerares dat ik blij mocht zijn met hem omdat hij er heel veel tijd in heeft gestoken mij in die klas te krijgen. Zo aardig! Ik heb nu zelfs al huiswerk voor vrijdag en ga het gewoon proberen. Het gaat over de verkoop- strategieën van Hugo Boss, jaja. Dat is nogal wat he. Ik ga me daar nu is in verdiepen. Ik heb een best drukke week voor de boeg. Mijn schooldagen zullen er als volgt uitzien: Maandag van 1 tot 5, dinsdag van 08:50 tot 12 en vrijdag van 08:50 tot 12 en vervolgens van 1 tot 5. Ik ben er best blij om dat ik nu het normale ritme in ga. Mijn eerste indruk was vandaag ook goed. Want nee opa, hier zitten ze niet op hem telefoon, de tassen gaan netjes op de grond, er wordt geluisterd naar de docent en iedereen doet mee. Ik zal voor 80 procent in deze klas zitten, dus tijd zat om nieuwe vrienden te maken. Wel jammer dat alle examens in juni beginnen en ik dus waarschijnlijk begin juni alweer moet stoppen, want toetsen maken hoef ik gelukkig niet. Ook gaat ze ervoor zorgen dat ik aan het eind een certificaat mee krijg, dat is toch leuk om op mijn cv te zetten; Franse les marketing en management!

Attention pour la kaka!

Vandaag (21-02) vierden we de verjaardag van Axel, jullie zullen waarschijnlijk de foto’s al gezien hebben. Het was een erg drukke boel met veel vrienden en kinderen. In het begin vond ik het moeilijk een houding aan te nemen omdat ik er een beetje tussen stond, tussen al die vreemde mensen. Maar gelukkig waren er een paar om een praatje met me te houden en ook de ouders van Pierre en Mathilde zijn heel erg aardig. Ik heb de hele dag veel foto’s gemaakt en geprobeerd te helpen. Dus gelukkig ging het snel beter. Axel was niet erg onder de indruk van mijn cadeautjes, want die had hij al gehad… dat was een beetje jammer. Gelukkig vond hij de vouwvliegtuigjes wel erg leuk en daar speelt hij nu vaak mee. In de avond gingen de mannen pizza halen, nu 2 uur kwamen ze pas terug, er was daar het een en ander aan de hand, maar geen idee wat. Ik heb nog even met iedereen aan tafel gezeten om een lekker stukje pizza raviol te eten. Daarna ben ik naar bed gegaan, ik was erg moe! Het was een leuke drukke dag geweest en de taarten die Mathilde gemaakt had (onder andere Nutella cake=D) waren heerlijk!

De volgende dag was een erg saaie dag, P en M gingen naar vrienden, en ze hadden mij u\wel meegevraagd wat ik heel lief vond. Maar ik bleef toch liever thuis. Tina moet veel leren en heeft op het moment dus geen tijd om af te spreken, wat erg jammer is. Ik heb vandaag dus veel programmaatjes terug gekeken en even gewandeld buiten. Er stond nog een vreemde meneer aan de poort en hij kwam maar niet naar boven, dus ik op me sloffen het erg af rennen, nou die man was een beetje vreemd. Hij had het over een hond en verder snapte ik er niet veel van, ik dacht; hij zal zijn hond wel kwijt zijn. Toen hij mij meenam naar zijn auto en de klep open deed, dacht ik even één ogenblik; oké wat is deze man met mij van plan! Maar gelukkig, uit de klep kwam Zutt tevoorschijn. Hij had hem helemaal beneden (dat is ver) aangetroffen. Op zijn halsband stond ons adres. Daarna ben ik Brooklyn maar gaan zoeken want ook zij was nergens te bekennen. Vandaar de wandeling. Ook de hele tuin doorzocht en net toen ik in mijn auto wilde stappen om haar te gaan zoeken hoorde ik gesnurk, en daar was ze, toch ergens in de tuin gelukkig!

Maandag kwamen alle ski-spullen langzaamaan tevoorschijn. Mathilde had voor mij een paar kledingstukken uitgezocht en ik paste het allemaal, dus ik ben er klaar voor! Gisteren hadden we online boodschappen besteld die ik vandaag moest ophalen bij de L’eclerc Drive, zie het als een Mc Donalds; Ik had een pasje meegekregen en 11 boodschappentassen, geen idee waarom ik die daar moest inleveren, want ze vroegen ook precies om het aantal. Er werd mij een nummer toegewezen waar ik met mijn auto moest wachten, daar moest ik mijn pasje scannen en 5 minuten later kwam er een jongen met een boodschappenkar aanrijden, hij heeft heel mijn achterbak volgeladen en toen mocht ik weer gaan, best heel handig eigenlijk. Daarna ben ik doorgereden naar een hele grote sportzaak. Pierre had het voor mij in de Tomtom ingesteld. Ik heb daar dik een uur rondgelopen en een leuk nieuw sportsetje gekocht, want ja, ik had er maar één! En nu ik toch zo goed bezig ben kan ik mezelf gelijk wel even verwennen.

Dinsdag ochtend moest ik op de kinderen passen, dit ging best goed, we hebben buiten gespeeld en spelletjes gedaan. Intussen heb ik mijn koffer ingepakt, ik heb nog nooit zo weinig meegenomen op vakantie! Dat hele pak wat je aantrekt neemt natuurlijk al ruimte genoeg in, dus ik heb nog een joggingsbroek ingepakt en een paar T-shirts voor eronder. Om half 1 kwamen P en M thuis en hebben we met z’n ‘’allen’’ gegeten. Ik moet jullie zeggen dat ik toch wel een beetje zenuwachtig was voor de reis en zo. We vertrokken om 2 uur en de kinderen vielen snel inslaap. Toen mijn ogen ook dichtvielen zei Pierre dat ik rustig languit kon gaan liggen. M heeft namelijk een grote witte bus, dus er zijn 7 plaatsen, waarvan ik er dus 3 toegeëigend heb. Na 2 uur lijkt het of je er bent, want we reden tussen de hoge besneeuwde bergen met de mooie dennenbomen. Maar het werd alleen maar mooier en mooier! Axel was op dat moment wel weer wakker en had een beetje last van zijn buik. En Sacha vond de tunnels heel leuk en daar maakte we een soort spelletje van. Ondertussen stond de muziek hard en Sacha kan dansen als de beste! Om 5 uur kwamen we aan in het huisje, het was inderdaad een klein huisje, maar wel heel knus en gezellig ingericht. We hebben de lego gepakt en P en M hebben met S en A gespeeld terwijl ik mijn tijdschriften las. Het was een erg ontspannen sfeer. Om half 8 hebben we gegeten en daarna ging Ice Age 3 aan, ik heb deze 3 weken 1 en 2 ook al gezien, dus dit was erg leuk om te zien in het Frans. Om half tien gingen de lichten uit en hebben we mijn bed tevoorschijn gehaald onder de bank vandaan. Het was een heerlijk bed! Ik kon lekker GTST terugkijken en daarna ben ik ook gaan slapen.

Woensdag was iedereen om 8 uur wakker. Ik heb mijn wekker ‘alle’ dagen gezet zodat ik al wakker was voordat iedereen de kamer inkwam. Mijn bed werd dan weer ingeklapt en dan konden we aan het ontbijt. Vers stokbrood, pain de chocolats en croissants! Niet verkeerd dacht ik zo! Alleen stom dat ik mijn hagelslag vergeten was. We hebben ons rustig klaargemaakt en om 10:15 vertrokken we naar het mooie skigebied. Voor mij was het de eerste keer dat ik zoiets zag en ik kan nu begrijpen waarom mensen zo houden van wintersport, alleen het kijken is al de moeite waard! Sacha en Axel in de slee en zo een kleine wandeling van een kwartiertje om er te komen. Axel kreeg voor de derde keer in zijn jonge leven ski les, Pierre heeft hier zijn papieren voor en nam Axel dan ook iedere dag mee de skilift in. Ze vonden het beide heel erg leuk, dat kon je zo zien. Mathilde en ik bleven achter met Sacha om lekker te sleeën en leuke foto’s te maken. Om 12 uur kreeg Axel elke dag les van een privé lerares Marie- Pierre. Op dat moment wordt Sacha moe en is hij het zat, ze hebben toen gevraagd of ik alvast met hem terug wilde gaan in de slee. Als ik de weg maar weet dacht ik… Maar het is één lange weg dus dat is goed gekomen. Alleen was Sacha er niet van gediend gescheiden te worden van zijn familie. Dus ik met een gillend kind en de slee vooruit trekkend (meest op asfalt want de zon scheen hard en de sneeuw verdween). Maar toen hij dan eindelijk rustig was viel hij zo goed als in slaap. Eenmaal in het huisje zette hij het weer op een gillen, maar ik heb hem zijn knuffel en speen gegeven en hij viel als een blok in slaap op de bank (foto volgt). Een uurtje later kwamen Mathilde en Axel terug en hebben we met z’n 3en gegeten. Axel speelt met de lego en ik heb even een douche genomen, want geloof het of niet, het is hartstikke heet in die pakken en dan een slee trekkend over het asfalt! Toen Pierre wat later in de middag terug was van het Skiën zijn ze samen gaan wandelen. Iets wat ze normaal niet zouden kunnen doen als ik er niet was. Sacha en Axel hebben lief met elkaar gespeeld met de lego. Ik vind het stiekem ook best leuk. Ik weet nog dat ik het vroeger veel deed met Freek en Femke! Rond een uur of 6 kwamen ze terug, ze hadden ook wat boodschappen gedaan en aardbeien jam voor mij meegenomen, zo lief! De sfeer blijft gemoedelijk en we spelen, lezen en kijken tv. Als de pyjama’s van de jongens eenmaal aan zijn, kruipen we met z’n ‘allen’ in het bed van Axel voor een verhaaltje, daar heb ik even een foto van gemaakt met mijn selfie-stick! Snel daarna gaan ook P en M naar bed. Wi-Fi was erg slecht en ik moet eerlijk zeggen dat dat mij zwaar viel. Ook omdat je voor het eerst in 3 weken echt geen contact kan hebben met je familie. Maar er was veel afleiding en voor je het weet loop je al weer buiten in de sneeuw. De dagen zien er wel hetzelfde uit, maar dit hindert totaal niet. We hebben net als gisteren lekker warme chocomel gedronken op een terrasje en zodra de les van Axel begint neem ik Sacha mee naar huis. Dit bleef hij niet leuk vinden, maar na 5 minuten is hij gelukkig stil en als we thuiskomen begint hij weer. Met de juiste afleiding krijg ik hem stil, stuiterballen, lego en autootjes. Een halfuurtje later belde Pierre mij met de vraag of ik alvast wilde eten met Sacha, er was nog spaghetti over van de dag ervoor en die heb ik weer opgewarmd. De beste afleiding voor Sacha? Eten. Hij houdt van eten, in tegenstelling tot zijn broer die altijd maar met moeite zijn bord leeg eet. (gebeurd ook bijna nooit, haha.) Vrij snel daarna kwamen Axel en Mathilde weer thuis. Toen later ook Pierre uit geskied was, zijn ze samen met Axel gaan wandelen, het is erg leuk om te zien dat ze nu de aandacht goed kunnen verdelen en meer tijd hebben voor zichzelf.

Vandaag is het vrijdag, alweer de laatste dag. Ik heb echt genoten, en geloof het of niet, maar ik heb veel kunnen lezen en ben echt uitgerust. Het weer is wel omgeslagen, waar het gisteren nog blauw en vol zon was, sneeuwde het nu behoorlijk en was het bewolkt. We hebben op ons gemak alvast wat spulletjes ingepakt, ik heb gestofzuigd en de wc gesopt. Pierre vertrok rond 10 uur om alvast te gaan skiën, Mathilde en Axel volgde na enige aarzeling toch ook nog om de laatste les van Axel te volgen. Sacha bleef achter bij mij en speelde weer met de lego en dergelijke. Af en toe maakte hij de deur open om te kijken waar iedereen was, dan keek je het halletje in dus geen kou. Om half 2 kwamen ze alle drie weer terug, we hebben nog een laatste keer gegeten, geroosterd brood met suiker is ook iets wat ze heel raar vinden net als mijn appelmoes verslaving. Toen het hele huisje leeg was en we weer in de auto zaten, kon de lange reis beginnen, en een lange reis is het geworden! Het was vrijdag middag en dus veel file, hetzelfde als in Nederland. Om kwart over 7 kwamen we thuis. Ik heb ze bedankt voor de vakantie en ben toen naar bed gegaan. Wel vroeg ik me af of ze nou ook echt wat aan mij gehad hebben (onzekere ik) omdat ze daar niet echt over gesproken hebben. Zaterdag avond hebben we een goed gesprek gehad en kwam duidelijk naar voren dat ze wel degelijk heel blij met mij zijn en dat de vakantie voor hen voor het eerst ook wat rustiger en vrediger verliep, dankzij mij. Omdat ze op mij terug kunnen vallen als het niet meer gaat met Sacha bijvoorbeeld.

Zaterdag kon ik lekker uitslapen, Pierre zou de bank op gaan halen bij de Ikea en Mathilde moest om half 11 onverwachts naar haar werk. Ik heb dus een flink dagje opgepast! Waar we leuk begonnen met Memorie, eindigde in dat de kaarten me om de oren vlogen. En opruimen? Daar doet hij niet aan. Op dat moment vond ik het weer erg lastig met Axel omdat hij slecht naar mij luistert. We zijn naar buiten gegaan en na een paar handige tips van mijn moeder heb ik het tot half 1 zonder gehuil kunnen rekken! Je ziet gewoon erg dat de broertjes jaloers zijn op elkaar en ook alleen maar met hetzelfde speelgoed willen spelen. Maar dat is natuurlijk logisch voor broers. We hebben slakken gezocht, ten minste, ik heb slakken gezocht, Axel wil ze allemaal goedkeuren of ze niet kapot zijn en dan krijg ik toestemming om ze in zijn bakje te gooien. Ik ben een goede slakkenzoekster vindt hij! Ondertussen kijk ik veel naar benden omdat er door de hele tuin hondenpoep verspreid ligt. Ik zeg dus vaak dat ze op moeten passen voor de poep, maar dat doen ze natuurlijk niet. En ik maar opletten! Nou jullie voelen hem al aankomen natuurlijk, Eenmaal binnen hadden ze hele schone schoentjes, maar ik daarentegen… had een flink plakkaat onder mijn schoen. Het zal ook is niet zo zijn, haha! Om 1 uur heb ik met ze gegeten, die lach op Sacha zijn gezicht is goud waard op dat moment! Axel luisterde goed naar me en heeft zijn bord leeggegeten met een beetje hulp van Sacha. Wonder boven wonder hebben ze van 1 tot 2 samen gespeeld in de speelkamer zonder ook maar één keer gehuild! ik heb ze daarvoor beloond met een snoepbanaantje, dat vond Axel wel wat! Ga ik vaker doen! Om 2 uur heb ik Sacha boven in bed gelegd. Hij slaapt altijd goed en gaat zonder piepen mee naar boven. Axel heeft nog heel lief gespeeld en ik heb gezegd dat ik hem heel lief vond dat hij zo goed speelde en nog een banaantje gegeven. Ik denk dat dat een wondermiddel is! Om kwart voor 3 werd hij verveeld. Het was natuurlijk nog geen 4 uur dus snoepen mocht eigenlijk nog niet, maar hij speelde met zijn kleine autootjes die in het Kinder verassing ei zaten van vorige week. Maar één was niet meer compleet. Ik heb dus maar niet afgewacht tot hij zou gaan zeuren, maar heb mezelf en hem op een verassing ei getrakteerd in de hoop dat er nog 2 autootjes uit zouden komen. Gelukkig was hij al heel blij met het feit dat hij zomaar een ei kreeg, dus de schade bleef beperkt. Hij had een leuk springpoppetje en ik had een poppetje met haren op zijn hoofd bedoeld als kwastje, met 2 kleurtjes erbij. Ik heb hem een papier gegeven en daarop heeft hij zich flink uitgeleefd, inclusief onze handen en hoofden waren paars en groen. Missie geslaagd! Om half 4 hoorde ik Sacha huilen. Ik heb hem er uitgehaald terwijl hij de longen uit zijn lijf huilde. Geen idee wat er met hem aan de hand was. Tot 4 uur heeft hij op de keukenvloer gehuild. Axel doet hem dan leuk na en ik heb dan 2 gillende kinderen om me heen. Axel heb ik liefjes uitgelegd dat zijn broer een beetje bang en zielig was en dat hij hem maar even moest laten. Intussen heb ik toch zijn knuffel en speen maar van boven gehaald in de hoop dat dat hem rustig zou maken, en dan deed het. Alleen die mag hij na zijn bed niet meer. Na de derde poging lukte het wonderbaarlijk genoeg om hem zonder huilen af te pakken. Om kwart over 4 kwam Mathilde thuis. Een kwartier later Pierre met de Ikea bank. Die hebben we met z’n 3en in elkaar gezet. Pierre vertelde dat de laatste keer dat ze dit deden was voor mijn kamer, haha. Ondertussen had ik contact met Nicole, een andere au pair uit L'isle sur la sorgue. Zij ging die avond uit in Avignon met 2 vriendinnen. Ik heb aan Pierre gevraagd of ik uit kon gaan, maar ze gingen uit eten met vrienden. Uiteindelijk hebben ze het zo gedaan dat ze om half 12 thuis zouden komen en dat ik dan gelijk weg kon gaan. We hebben van 7 tot 8 een heel goed gesprek gehad, over hun twijfels en mijn twijfels en misverstanden de wereld uit geholpen. Mijn emoties liepen nogal hoog op. Hij heeft me mee naar boven genomen en Mathilde erbij geroepen, waartegen hij voor de grap zei dat ik naar huis wilde. Arm mens, je had haar gezicht moeten zien! Mannen met hun flauwe grappen! We hebben veel gepraat en uiteindelijk zijn ze met een gerust hart uiteten gegaan. Ik heb mezelf daarna stevig onder handen genomen zodat ik er een beetje florissant uitzag. Om kwart voor 12 waren ze terug en ben ik vertrokken naar Avignon. De eerste péage ging goed, een ticket trekken, hoe moeilijk kan het zijn, hoewel ik toch met mijn halve lichaam uit het raam hing omdat ik te ver weg stond met mijn auto. Bij de tweede péage moest ik 2,50 betalen. Ik stond bij het hokje ‘’met pas betalen’’. Ik mijn pinpas erin, geen geldige kaart… ik kon nergens mijn code intoetsen. Ik ben rustig gebleven en uiteindelijk maar uitgestapt en naar de auto achter me gelopen. 2 negers, fijn. Geen Engels en geen Frans, fijn. En 4 ogen op mij gericht, oké bedankt voor de hulp. Snel mijn auto weer ingestapt. Help knopje ingedrukt. Doe het geld in de box. Welke box?! Er is hier geen box ik kan alleen met creditkaart betalen! En die heb ik niet! Na 5 minuten zag ik eindelijk het licht, de vrouw aan de andere kant van de lijn al zwaar geïrriteerd. Er stond een soort grijze brievenbus naast waar ik dus mijn geld in kon gooien. En daar ging de paal open. Hè hè…!

Mijn tomtom vertelde me later dat ik mijn bestemming bereikt had, nou mooi niet dus. Ik was in de middle of nowhere op een land weggetje, hier zit geen club, ja misschien een paardenclub, maar geen discotheek. Al die tijd heb ik met Nicole aan de lijn gehangen, en oja, ik ben geflitst onderweg, ik heb (8-5) 3 kilometer te hard gereden, hoe ga ik dat nou weer uitleggen? In ieder geval heeft Nicole al die tijd buiten gelopen bij de club en gevraagd of er iemand Engels kon praten. Ik heb wel 10 verschilde mensen aan de lijn gehad en heb wel 3 wegen gehad, maar het enige waar ik uitkwam was Station club. Ook daar heb ik gevraagd of iemand mij kon helpen, probeer je even voor te stellen dat ik daar de weg vraag aan Franse, dronken jongens en meisjes van nog geen 18 jaar die niet eens het verschil weten tussen links en rechts. Daar werd ik dus ook niet veel wijzer van. Nicole en haar vriendinnen konden mij niet oppikken omdat de één geen auto had en de ander dronken was. (snap dat ook niet, want ze zijn wel terug gereden) Uiteindelijk heeft een vreemde gozer voorgesteld haar naar mij te brengen zodat ik achter hun aan kon rijden. Na een goed gesprek met hem en zijn vrienden erbij dat hij echt te vertrouwen was, hebben ze mij gevonden. Nou, dat was dus echt geen ‘’ maar 500 meter’’ waar zij het over hadden. Minstens 5. En ik nog aan die jongen vragen of hij niet te hard wilde rijden zodat ik hem bij kon houden. Dat moet je dus niet vragen aan een Fransman, ik weet niet wat hij onder langzaam rijden verstaat, maar dat is zeker geen 80 km per uur over een landweggetje. Om half 2 waren we dan eindelijk daar, die jongen (weet zijn naam niet eens) heeft mijn entree betaald (€15). Dus heb er flink mijn voordeel uitgehaald! Het enige wat ik heb betaald is een Jus d’orange van €5 en mijn jas op laten hangen voor €4, noem het wat je wil, duur of goedkoop?

Heel raar om dan in een club te staan dansen met 3 wildvreemde meiden die ik dan mijn vriendinnen kan noemen maar nog geen zinnig woord mee gesproken heb. Dat kan daar namelijk niet met die mega harde muziek. Om 5 uur kwamen we in het huis van Laksmi aan, haar gezin was op vakantie en daar mochten we blijven slapen. We hebben daar aan de keukentafel geroosterd brood met Nutella op en daarna zijn we gaan slapen. Om 11 uur werk ik wakker. Eva en Laksmi (Duits en Spaans) sliepen nog in de kamer waar ik ook sliep en Nicole was al wakker in de andere kamer. Na mijn toilet bezoek sloeg ze gelijk de dekens voor me open en hebben we dik een uur gezellig gekletst over haar leven. Haar ouders zijn gescheiden, Ze is oorspronkelijk Amerikaans, ze vindt mijn Engels fan-tas-tisch! Haar moeder woont nog in Washington, (de buurvrouwen van Obama). Haar vader woont in Ecuador waar de voertaal Spaans is, dus ook zei praat vloeiend Spaans. Waar Eva weer Duits en Frans spreekt, en Laksmi Engels, Spaans en Frans. Er gingen dus een hoop talen door elkaar heen! Ik legde nog uit dat ik P en M laatst had gefeliciteerd met Axel zijn verjaardag, maar dat ze het niet leken te snappen en daarna moesten lachen Ze vroegen aan mij wat ik dan gezegd had: ‘Felicitations avec Axel.’’ Ook zij moesten toen hard lachen, wat blijkt, dat zeg je alleen bij de geboorte van een kind:S. Weer wat geleerd. Om half 1 zaten we aan het ontbijt (geroosterd brood met Nutella) terwijl we de aardappels aan het schillen waren voor de lunch… Het werd een ovenschaal met dunne plakjes tomaat, aardappel, met crème en kaas. Heerlijk! Een uur later zaten we dus aan de lunch. Tussendoor hebben we hele leuke gesprekken gehad over van alles en nog wat, met veel lachbuien tussendoor. Om 5 uur zijn we naar Avignon vertrokken (geen idee in welke stad ik geslapen heb). Daar hebben we koffie en een crêpe met Nutella op en weer heel veel gelachen. Het zijn stuk voor stuk echt leuke meiden en ik had dit zeker even nodig! Om 7 uur ben ik weer in mijn auto gestapt, de terug weg was niet zo leuk, de tomtom deed raar, ik was verkeerd gereden en het was al heel donker (geen lantarenpalen langs de snelweg).

Om kwart over 8 kwam ik thuis. Pierre en Sacha gingen net naar boven. Ik ben daarna in een diepe, lange slaap gevallen!

En nu is het dus maandag en is mijn tijd vol met ‘Skypen’ met pa en moe en mijn blog schrijven. Morgen ga ik weer sporten en daarna naar de Intermarché om de ingrediënten voor de Bobotie te halen, want daar is het nu een beetje te laat voor!

La vie est belle

Dinsdag 17-02

Oke jongens, zijn jullie er klaar voor? Hier komt weer een lang verhaal. Maak ff een theetje en ga er lekker voor zitten! (Ook jij Lieneke Poel)

Zo, we zijn weer een paar dagen verder! Vandaag is het dinsdag. Ik ben om 12 uur vertrokken met mijn autootje om te sporten met Pierre en Mathilde. Het was weer erg intensief maar ik vind het erg leuk! Daarna in het kamertje ernaast met z’n alle gegeten. Omdat ik pas om 10 uur aan het ontbijt zit, eet ik daar alleen wat fruit en een yoghurtje, dat vinden ze maar gek daar! Zij zitten om 1 uur allemaal aan de warme maaltijd. Om half 2 ben ik naar de Intermarché gegaan. Het is leuk om lekker te toeren met mijn autootje en de boel een beetje te verkennen. En in de IM ben je wel even zoet want dat is een hele grote winkel! Toen ik weer thuis kwam heb ik buiten lekker een boek gelezen op mijn e-reader, wat een uitkomst is dat ding toch zeg, ik neem ‘m overal mee naartoe! Soms haal ik even een stofzuiger door het huis of ik haal de was uit de machine en hang het op. Ook maak ik de keuken en de tafel vaak schoon door er gewoon even een doekje over te halen. Ik schud de kussens op de banken op en ik haal de kattenharen van de grond weg. Zoals jullie op de foto misschien al gezien hebben, hebben ze hier een Noorse boskat, met heel veel haar! Hij likt zichzelf de hele dag af met als gevolg dat er overal bollen haren liggen. Ja Tineke, daar zijn Silly en Youri nog niks bij!

Om 6 uur kwam Mathilde thuis met de kinderen. We zijn gelijk naar boven gegaan en ik heb ze in bad gestopt. Het gaat de ene keer beter dan de andere keer, maar het ligt er ook maar net aan hoe hun bui staat. Wel schoppen ze veel in het water omdat Axel het leuk vind de koud water kraan open te draaien, er een bakje onder te houden, één slok nemen en de rest gaat over Sacha heen, ik snap wel dat dat niet zo leuk is. Dus ik blijf herhalen dat hij dat niet mag doen en heb de woorden ‘niet schoppen’’ even opgezocht op vertaalmachine. Lang leve vertaalmachine! Het gevolg van al dat schoppen is namelijk dat de hele badkamer blank sta en ik probeer de goede orde te bewaren als een verzopen katje… Maar ik ben er inmiddels achter dat Sacha alles om zijn auto doet, de hele dag hoor je ‘’ vroemmmvroem!!’’ dus die zet ik op de grond neer en als ik er echt klaar mee ben zeg ik: kijk eens Sacha!’’ nou dan weet hij niet hoe snel hij eruit moet komen. Het makkelijke daar weer aan is; als er één schaap over de badrand is, volgt de ander meestal ook.

Na het badderen spelen we altijd nog even op Axel z’n kamer. Ook hier ligt het aan de buien van de jongens hoe ze zich gedragen. De ene keer zijn ze zoet met hun eigen speelgoed, de andere keer willen ze dat van elkaar afpakken, grijp ik uiteindelijk in en gaat er altijd één huilen. Maar inmiddels ben ik dat gewend en kijk ik daar niet meer van op. Axel wordt vaak door zijn broertje lastig gevallen als hij lief aan het spelen is. Sacha vind als het om spelen gaat alles goed, alleen het uitkleden en luier verschonen vindt hij niet zo leuk. Mathilde en Pierre zouden om 8 uur uiteten gaan met zijn zus en zwager (Claire en Cedric) waar Tina de au pair is. Ik heb lekker de televisie aangezet en dan zijn ze zoet, ze hebben zelfs even ruzie gemaakt wie er bij mij op schoot mocht zitten! Gelukkig heb ik twee benen. Om half 9 heb ik Sacha naar bed gebracht en Axel om 9 uur, dit ging eigenlijk heel makkelijk. Zo makkelijk dat ik even dacht dat hij zo weer naar beneden zou komen, maar dat is niet gebeurd.

De volgende ochtend heb ik om 9 uur de wekker gezet en ben ik om kwart over 9 naar boven gegaan om de kinderen bezig te houden. De ochtend duurt op woensdag wel wat langer, het gaat gepaard met spelen, huilen, naar mama haar kamer gaan en weer terug naar mij. Vandaag ben ik ook maar even bij Mathilde gaan kijken omdat de kinderen er zo lang bleven. Ze was Axel cijfers aan het leren schrijven, heel schattig. En Sacha verzamelde alle boekjes van Louis Vuitton uit de (inloop)kast. Om half 12 zijn we naar beneden vertrokken om te beginnen met koken, ik heb de aardappelen voor haar geschild en zij de appels. Ze had kalfsvlees voor erbij en dit ging samen met de appels en de aardappelen in een ovenschaal met de nodige hoeveelheid honing. Het was heel erg lekker! Alleen het vlees heb ik nog maar even laten liggen i.v.m. mijn laatste vleeservaring. Pierre kwam om 1 uur uit zijn werk om te eten. Daarna zijn we een wandelingetje gaan maken in en om te tuin met Axel op de step en Sacha op een fiets zonder trappers. Het was lekker weer maar het waaide wel erg hard, wat heel jammer is. Om 3 uur hebben we Sacha in bed gestopt en Axel achter zijn tablet gezet. Mathilde en ik zijn toen aan de slag gegaan met cadeautjes inpakken voor de kinderen die allemaal op Axel zijn verjaardag komen zaterdag. Ook ik had voor Axel cadeautjes gekocht die ik even snel in heb gepakt. Mathilde vond het super lief van me! Om 6 uur uur heb ik ze weer in bad getopt, naja ik zal er verder niet over uitwijken, het gaat steeds een stukje beter. Om half 9 was ik weer op mijn kamer. Lekker tijd om GTST af te kijken! Sowieso dat Aysen ook verliefd is op Sjoerd!

Het is alweer donderdag. Ik heb een lekker ontbijtje voor mezelf gemaakt, 2 eitjes gekookt en chocolademelk. Met de nodige neusaanvallen erachteraan. Om 12 uur ben ik naar Icko gereden om te sporten. Oelala dat was een heftige sessie, ik heb behoorlijk spierpijn in mijn benen! Buikspieren, biceps, triceps en nog veel meer spieren waar ik het bestaan niet eens van af wist… Na de lunch ben ik naar L’eclarc gegaan, dat is een kwartiertje rijden. Nou, ik dacht dat de Intermarché groot was, maar dit slaat echt alles! Ik denk dat het 8 voetbalvelden waren! Alles hebben ze er. Het is alsof je in de slager en Intertoys tegelijk bent. Ik heb na veel zoeken de broodafdeling gevonden en heb daar 2 bruine stokbroden gekocht, veel beter dan het witte de hele week! ’s Avonds heb ik bonen voor mezelf gekookt, het is nu wel weer genoeg met de pasta. Om 8 uur lagen we weer gezellig met z’n 5en verzameld op Axel z’n bed, ik moet er toch maar eens een leuke selfie van maken met mijn selfiestok, als ze dat goed vinden natuurlijk.

Vandaag ben ik wakker gebeld door mijn lieve vadertje en moedertje. Na een uur ben ik me maar is aan gaan kleden en heb ik mijn camera en Ereader bij elkaar gezocht. De honden ontsnapte toen ik vanuit mijn auto de poort open maakte. Brooklyn links Zutt rechts, fijn. Gelukkig is Brooklyn zo dik dat ik hem na heel hard rennen in kon halen (jullie hadden me moeten zien). Maar Zutt is een ander verhaal, die heb ik 400 meter verder met de auto opgepikt… Ik ben daarna naar Orange gereden. Ik had er eigenlijk hoge verwachtingen van, ik dacht dat het een hele grote stad zou zijn (met minstens 3 H&M’s). Maar dat was het dus niet, sterker nog, geen één winkel was de moeite waard naar binnen te gaan. Nou ging dat ook moeilijk, want ik kwam om half 1 aan en dan is bijna alles dicht. Ik heb dus maar een terrasje gepakt en lekker gelezen terwijl ik van mijn crêpe Nutella en mijn jus d’abricot genoot. Om 2 uur ben ik weer richting de auto gegaan. Of eigenlijk denk ik dat ik niet in de richting van de auto ben gegaan, en ik heb nog wel zo goed opgelet toen ik de stad inliep! (Dacht ik). Het waren gratis parkeerplaatsen dus dat was meegenomen. 20 minuten later kwam ik gelukkig weer bij mijn auto aan, zonder boete! Mam, richtingsgevoel is ver te zoeken bij mij, van wie heb ik dat toch?

Om 3 uur kwam ik ongeveer weer thuis, Tatiana, de huishoudster was er en Pierre was er ook met minstens 5 tuinmannen, maar ja die zijn ook wel nodig met z’on grote tuin. Ik heb samen met Tatiana ruziegemaakt met de stofzuiger die niet meer zoog, uiteindelijk hebben we het opgegeven en een andere gezocht. Daarna heb ik me even teruggetrokken op mijn kamer om mijn blog te schrijven en te skype met Marieke! Om 6 uur was het gezin weer compleet. De badsessie verliep zonder slag of stoten (of spetters). Mathilde was inmiddels aan de taarten begonnen en ik heb vooral geholpen met afdrogen- en likken. De kinderen waren erg druk dus die hebben we voor de tv gezet. Mijn broccolie (jaja) stond te koken en om half 8 gingen we eten. Het was een erg gezellige ontspannen sfeer (als je het gehuil af en toe even wegdenkt) en we hebben gezellig gekletst. Pierre moet af en toe hard lachen om mijn Rotterdams- zogenaamd Franse accent. Ook hebben we de H&M boekjes uitgekamd en we zijn dan ook tot de conclusie gekomen (alweer) dat we daar heen moeten! Om 9 uur was de Franse GTST aan de beurt (favoriet van Mathilde, maar Pierre vindt het stiekem ook leuk). Om kwart voor 10 gingen ze naar boven en ben ik naar mijn kamer gegaan.

Morgen vieren we de verjaardag van Axel, ze zegt bereid je maar voor, want morgen ga je pas echt sporten! Ik ben benieuwd wat voor spierpijn ik daar aan over houd. Maar goed, morgen dus veel kinderen. Familie komt niet, ik weet niet of dat altijd zo is maar ze vertelde dat haar broer ver weg woont. Cedric en Claire komen ook niet. Alleen de ouders van Pierre als het goed is. En die vind ik heel aardig dus dat moet goedkomen! Wish me luck!

Sans Vetements!

14-02

Vandaag stond ik om 9 uur op. We hebben met z’n alle gegeten en zijn daarna voor de basketbal les van Axel. Pierre is 10 minuten mee geweest in de zaal en ging daarna boodschappen doen. De vrienden die hier mijn eerste zaterdag waren, waren er ook, hun zoon zit ook op basketbal. Sacha was mee en rent door de hele zaal met zijn autootjes (die Axel eigenlijk toch ook wil hebben), hij gooit pionnen om en de ballen gaan alle kanten op, het is een leuk gezicht! Maar van basketbal komt weinig meer terecht omdat Axel meet met zijn broertje bezig is. Het is een typische broers-verhouding, het ene moment lopen ze hand in hand door de zaal en het andere momenten maken ze ruzie om wie met welk autootje mag spelen. Ik heb een beetje rondgekeken en af en toe een bal weggeschopt. Om 12 uur waren we weer thuis en hebben we gegeten, Mathilde had een quiche gemaakt, een hele lekkere! In die tijd heb ik de kinderen getracht bezig te houden en de tafel gedekt. Na het eten, rond kwart over 1, gingen Pierre en Mathilde weer weg met Axel omdat hij een basketbal wedstrijd had. En zoals ik hierboven al aangaf is het moeilijk om Sacha mee te nemen omdat hij graag mee wil doen. Om half 2 heb ik hem op bed gelegd, hij ging gelukkig braaf met mij mee en pakt op de trap altijd mijn hand omdat de treden toch wel hoog zijn. Hij is gelijk gaan slapen en om 4 uur kwamen Pierre en Mathilde al weer thuis. Om 5 uur ben ik vertrokken naar Tina.

Ik heb een eigen auto! Dat klinkt toch zo gek! ik heb voor het eerst gereden. Pierre heeft de bestemmingen op de tomtom echt op de centimeter na afgestemd. Het huis van Pierre zijn zus, waar Tina woont, is nog meer in de middle of nowhere dan waar ik zit. En ik dacht dat ik afgelegen zat. De weggetjes gingen soms zo stijl omhoog dat ik bang was dat de auto achteruit zou rijden. Maar na 40 minuten ben ik dan eindelijk daar; Vaison la Romaine. Tina is naar buiten gekomen nadat ik haar gebeld had omdat ik de auto niet uit durfde. De Herder (Baloo) stond me blaffend en grommend op te wachten. Dit is echt weer een heel ander huis, heel typisch Frans met van binnen; veel is van hout, de vloer is van steen en het is er wat donkerder binnen. Tina moest wel voor de kinderen zorgen (Chloë van 7 en Candice van 10), dus we hebben croque monsieurs en pasta gemaakt. Er bleef ook een vriendinnetje van Candice slapen, Anna. De ouders gingen in een hotel slapen, het was tenslotte Valentijnsdag. Uiteindelijk hebben we toch een horrorfilm gekeken (Annabelle) waar ik eigenlijk fel op tegen was. Maar hij viel gelukkig mee. Chloë wilde heel graag bij ons slapen dus die hebben we (slapend) uit haar ouders bed moeten halen. Het is een ontzettend lief kind. Ze geeft de hele tijd knuffels en kusjes en praatte expres langzaam zodat ik het kon begrijpen. Ze heeft me zelfs nog Franse les gegeven!

De volgende ochtend hadden we warme pain du chocolats (Hm) als ontbijt. Het regende heel de ochtend al dus we hadden de hoop al een beetje opgegeven om naar de paarden te gaan (5 minuten lopen). Maar de kinderen wilden zo graag dat we onze roze regenjassen aan hebben getrokken. Daar gingen we dan, de roze bende! We hebben de paarden klaargemaakt en ik heb ook even gereden. Maar eenmaal in de bak vonden de paarden het wel weer leuk geweest. Ze wilde niet luisteren en Tina is zelfs van haar paard gevallen. Om 1 uur kwamen de ouders terug en riepen de kinderen naar binnen om te eten, want ze zouden daarna gaan skiën bij de Mont Ventoux. Daar stonden we dan, met 2 steigerende paarden, nat en vies van de modder, in onze roze regenjassen. Na een uur is het ons eindelijk gelukt om de paarden weer op hun plek te krijgen. Ze waren eerst op hol geslagen en zelfs de buurman moest er aan te pas komen om te helpen. Binnen hebben we snel gedoucht en daarna zijn we naar het dichtstbijzijnde stadje gereden om pizza te eten, we waren net op tijd want alles gaat hier dicht in de middag. We moesten de pizza dus in de auto opeten. We zijn met onze eigen auto gegaan zodat we beide weer naar huis konden.

Eenmaal thuis waren de ouders van Pierre er, die heb ik nu dus ook ontmoet. Hele aardige mensen! Mathilde heeft Sacha op bed gelegd en daarna hebben we Pierre uitgezwaaid, hij moet voor 3 dagen naar het Noorden van Frankrijk. Dus hij moest nog 6 uur rijden. Om 4 uur ging Mathilde naar boven met Axel en heb ik mij even teruggetrokken op mijn kamer. Ik had wel de was al afgehaald waar Mathilde me dankbaar voor was. Ik ben nog een keer naar boven gelopen om de geleende tas terug te geven en heb aangeboden te helpen met de kinderen in bad doen, maar ze benadrukte dat ik vrij was en lekker van mijn rust moest genieten. Ik heb een film en een programma (terug) gekeken. Om half 7 heb ik de tafel gedekt en hebben we met de kinderen gegeten. Om half 8 is Mathilde weer naar boven gegaan om de kinderen in bed te leggen en is zelf ook naar bed gegaan. Ik heb nog programma’s teruggekeken en met Marieke geskyped!

De volgende ochtend (maandag) was ik om 10 uur wakker. Ik heb een boodschappenlijstje gemaakt en ben naar de Intermarché gereden. Ik kwam daar om 10 voor 12 binnen en zag dat ze om half 1 dichtgingen op maandag, fijn… ik had ingrediënten nodig voor 3 maaltijden, maar dat werd er dus maar één… Zoals veel van jullie weten is het daar zo enorm groot dus voor 8 ingrediënten heb ik 3 kwartier door de winkel gebanjerd. Ik hoopte op goed geluk dat ik de juiste kruiden had gepakt want ik was vergeten op te zoeken wat Dille en Bieslook is… Nu weet ik het, ik had goed gegokt! Bij de kassa tikte Mathilde me ineens op mijn schouder, wat een toeval! Ze zou ook gezellig thuis komen lunchen. Toen ik na 10 minuten nog steeds geen centimeter was verschoven in de kassarij, was Mathilde klaar en stond ze al af te rekenen! Ik heb altijd geluk met die dingen! Thuis heb ik een eitje gebakken voor op mijn vers gekochte stokbrood, toen daarna de vruchtenhagel mijn bord in beslag nam moest ze hard lachen, het blijft toch iets geks die cultuurverschillen. Nadat ze weg was ben ik aan de slag gegaan met mijn zalmpasta, hij is goed gelukt! Dus vanavond maar is geen yoghurt! Om 6 uur komt kwam Mathilde weer thuis met de kinderen. We hebben ze meteen in bad gestopt, ze heeft me een beetje geholpen aan het begin, wat ik heel fijn vond. Ik weet nog niet hoe ik in het Frans zeg: kleed je uit, dus gebruik ik woorden die ik wel ken: Sans vetements. Dat roep ik dan een paar keer en het klinkt heel mooi Frans. Maar als ik er dan over nadenk… Zonder kleren! Zonder kleren Zonder kleren! Dan snap ik ineens dat Axel mij soms heel raar vindt. Ik heb de haren van de jongens gewassen, ze krijsen dan allebei heel hard maar dat ben ik inmiddels gewent en dat negeer ik dus maar een beetje. Maar het ging over het algemeen best goed. Ze hebben nog even samen gespeeld en om kwart over 7 heb ik de pasta aangezet. Tijdens het eten luisterde de kids slecht naar mama omdat ze veel met hun eten zitten te spelen. Ik heb tegen Mathilde gezegd dat ik alles straks op ruim want ik zag dat ze gebroken was. Boven hebben we een boekje gelezen en daarna was het uit met de pret. Wat een lange dagen hebben die kinderen toch ook! Maar moe zijn ze nooit! Morgen ga ik weer sporten bij Icko Apicuture, het bedrijf van Pierre en Mathilde. Ik ben eindelijk van de spierpijn af, maar daar komt na morgen weer verandering in!

La colonie d'escargots

10-02

Goedemorgen allemaal, het is momenteel half 8 en mijn wekker is gegaan. Mathilde en Pierre kwamen ook snel beneden en we hebben met z’n 4en ontbeten. Axel was een beetje huilerig aan het ontbijt omdat hij zijn zin niet kreeg. Maar gelukkig ging het snel weer beter. Mathilde ging om half 9 de deur uit om bij het gemeentehuis een paspoort voor Sacha aan te vragen. De ochtend was ik voor het eerst alleen met Axel. We begonnen buiten, Pierre was de tuinman aan het helpen met takken afzagen. Axel wilde er naar kijken, maar net iets te dichtbij. Met als gevolg dat hij ging huilen en ik hem uiteindelijk met veel moeite het huis in gebonjourd heb. We hebben na 10 minuten de memorie van boven gehaald en dat beneden gespeeld. Hij heeft voor de 2^e keer gewonnen (maar dat is niet eerlijk want hij speelt vals) Daarna ben ik de was op gaan hangen, omdat Axel nog steeds een beetje piepte keek ik af en toe even hoe het ging, maar toen was het al te laat, de paarse vaas van 1 meter hoog viel uit het raamkozijn. Het glas lag door de hele woonkamer verspreid. Ik heb dat dus maar snel opgeruimd. Axel was ervan geschrokken, hij deed het natuurlijk ook niet expres. Daarna is hij zelf gaan spelen totdat Pierre kwam pauzeren met de tuinman. Dan is Axel gelijk een stuk makkelijker. Het is ook logisch want ik vertel hem ook ineens wat hij wel en niet mag en dat is hij niet gewend. Toen Mathilde terugkwam om 12 uur hebben we heerlijk buiten gegeten. Zij pangafiltet met aardappelpuree en ik een gebakken eitje op brood, wat zij zelf nooit zo eten. Toen Axel het zag zei hij; ‘’moet ik dit eten?!’’ Haha. Ik heb lekker kunnen genieten van het uitzicht en van de gezelligheid. Mathilde heeft daarna Pierre weggebracht naar zijn werk. Axel was hier niet blij mee en liet dit duidelijk merken. Hij heeft een kwartier door de tuin gelopen en om mama geroepen. Dit was voor mij echt een moment dat ik niet meer wist wat ik met hem aan moest. Ik weet ook niet of ik hem alleen mag laten in de tuin of dat ik constant mijn ogen op hem gericht moet hebben. Ik heb hem uiteindelijk weer naar binnen geholpen en daar ging hij wel door met piepen, maar hij speelde wel alleen. Dus dat was fijn. Toen Mathilde na ongeveer een uur weer terugkwam hebben we Ludo (Tuinman en vriend van Pierre) geholpen met de takken en boomstronken opruimen. Ik had die middag nog steeds last van mijn buik en was ook niet erg vrolijk met wat ik die dag al met Axel te voorduren had. Ik denk dat ze dat een beetje merkte dus toen heb ik even om moeten schakelen. Axel was nu mama er was weer lief en we zijn slakken gaan zoeken in de tuin, daar heb ik me dus dat uur op geconcentreerd en Axel werd steeds vrolijker. Hij was het wel na een uur zat, dus ik heb Mathilde nog geholpen en Pierre kwam uit zijn werk ook nog helpen, dus Ludo was blij met ons! Om 4 uur gingen we naar binnen voor wat lekkers (altijd om 4 uur). Daarna ging Mathilde naar boven en hebben wij een uurtje tv gekeken (Disney channel). Heel goed voor mijn Franse woordenschat merk ik al. Ik vind die kinderprogramma’s daarom stiekem best leuk nu! Om kwart voor 6 gingen we naar boven voor zijn bad. Dit gaat ook steeds beter. Ik probeer hem zelf zoveel mogelijk te laten doen (aan- en uitkleden) en hij heeft door dat ik het heel leuk vind als hij dat zelf doet. Ik vertel hem ook niet meer van tevoren dat hij er zo uit moet want ik merk dat hij daar alleen maar onrustiger van wordt. Na zijn bad kwam Pierre de kamer in en ik heb toen lang met hem gepraat. Hij had mijn blog gelezen en was bang dat ik het niet naar mijn zin zou hebben. Ik vind het heel fijn dat hij zo open is in de communicatie, zelf durf ik dat misschien nog niet zo goed. Maar het luchtte enorm op en ik heb gezegd dat ik gewoon nog aan alles moet wennen en dat er inderdaad nog maar een paar dagen verstreken zijn. Later kwam Mathilde er ook nog bij en het was echt een leuk en fijn gesprek. Axel speelde ondertussen fijn door en hoorde ook niet alles omdat er nog veel in het Engels gesproken wordt. Maar ik denk dat hij toch iets gevoeld heeft want in de avond was hij heel leuk en lief, we hebben pas om 8 uur gegeten omdat we zo lang gekletst hadden en daarna hebben Axel en ik boven gekleurd en geplakt. Hij liet me alles zien en legde alles uit, zo schattig.

12-02
Vandaag kreeg ik een berichtje van Mathilde dat Axel zijn juf ziek was en dat we na het sporten naar zijn school zouden gaan om hem op te halen. Pierre kwam mij om 12 uur halen voor het sporten. Ik heb echt overal spierpijn, maar het is wel ontzettend leuk. De coach kan af en toe heel lang naar me kijken en daar voel ik me dan wat ongemakkelijk bij omdat hij tegelijkertijd met Pierre praat. Ik heb later aan Pierre gevraagd wat hij nou precies zei; de coach had opgemerkt dat ik een sportief lijf heb, wel, Merci beaucoup! Altijd leuk om dat te horen. Na het sporten hebben we gegeten in de kantine en daarna zijn Mathilde en ik snel naar Axel zijn school gegaan, het ziet er leuk uit daar en alle kinderen speelde buiten. De directrice van de school kwam ook nog om gedag te zeggen, we hebben even staan kletsen (ze kan heel goed Engels) over de tulpen in Holland. Mathilde en ik konden zien dat Axel in een goede bui was, dus dat was heel prettig voor mijn zelfvertrouwen. Ik had in de ochtend al de nodige voorbereidingen getroffen en heb alles uit de kast getrokken zodat we ons in de middag niet hoefde te vervelen; golfsticks, voetballen, bellenblaas en tennisrackets. Toen Mathilde weer naar haar werk ging hebben Axel en ik lang buiten gespeeld, we hebben zelfs nog verstoppertje gespeeld. Hij zeurde af en toe wel om zijn ‘gouteau’ (pauzehapje om 4 uur), maar ik heb hem steeds af kunnen leiden. Om kwart over 3 wilde hij even tv kijken maar omdat ik niet wist waar de kinderzenders zaten, heb ik op mijn laptop Ice Age aangezet. De enige mogelijkheid was Engels dus ik hoopte maar dat hij dat zou accepteren. Hij heeft de hele film in één klap afgezien en vond het heel erg leuk. (bij de Intermaché krijg je bij zoveel euro aan boodschappen kaartjes van alle figuren van Ice Age) We hebben samen op mijn bed gelegen en hij was heel blij. Dus ik ook! Daarna zijn we weer buiten gaan spelen totdat het tijd was om in bad te gaan (kwart voor 6) Ik heb al wat leuke spelletjes bedacht voor in bad die hij erg leuk vindt. Na het bad doen we zijn pyjama altijd aan in zijn kamer. Maar hij had het traphekje snel dichtgedaan (en ik ben blond dus weet niet hoe dat open gaat) na een paar keer vragen of hij mij alsjeblieft wilde helpen kwam hij zijn kamer uit en had hij zelf zijn pyjama aangetrokken! Ik heb hem de hemel in geprezen en veel highfives uitgedeeld (heb ik hem geleerd als hij iets goeds heeft gedaan). Mijn aanpak werkt dus! En dat is goed om te zien! Pierre belde dat hij tot wat later wilde werken en ik heb aangeboden alvast eten te maken voor Axel. Mathilde zou na haar werk bij haar ouders blijven slapen en dan morgen Sacha gelijk mee terug nemen. Dus ik heb spaghetti gemaakt op Pierres aanraden. Hij heeft een heel bord vol opgegeten. Daarna maar weer voor de tv omdat hij ontzettend moe was (net als ik) om 8 uur kwam Pierre thuis met mijn Tomtom, we hebben hem ingesteld op Nederlands (omdat ik anders bang ben de weg kwijt te raken) en we hebben samen alle adressen in favorieten gezet. Daarna hebben we Axel op bed gelegd en heeft Pierre nog een verhaaltje voorgelezen. Ik heb nog met hem nagepraat over de dag en verteld dat Axel heel lief is geweest. Om half tien ging ik naar mijn kamer, Pierre vroeg of ik het erg vond om alleen thuis te blijven omdat hij graag wat wilde drinken met zijn vriend. Ik vond dit geen probleem en heb heel de avond GTST terug gekeken. Zo zielig voor Sacha (uit GTST) dat Noud haar niet terug wil, voor het eerst deze dagen dat ik een traantje weg pinkte...

Dit weekend heb ik afgesproken met Tina, waar ik nu al veel zin in heb! We willen naar 50 tinten grijs! Zojuist heb ik 3 andere Au pairs die hier in de buurt zitten (max 1 uur rijden), gemaild dus ik wacht nu op antwoord. Benieuwd hoe het vandaag gaat als Sacha straks komt!

Voor degenen die mij een kaartje wilde sturen (Huisnummer is er niet maar kaart komt aan!):

Chez Pierre et Mathilde Ickowicz
Pour Floor Talboom
Quartier de l’etang
84500 Bolléne, France

Le chat botté

08-02

Ik heb er een nieuwe verslaving bij! Wauw, wat ontzettend leuk om al die blije reacties te lezen. Ik kan je vertellen dat het spannend is om je eerste blog te plaatsen, want ja, misschien vinden ze er niks aan. Ik kan nu al niet wachten op de volgende reacties, want daar doe ik het uiteindelijk toch allemaal voor! Het doet me zo goed om dat allemaal te lezen voordat ik naar bed ga.

Het is vandaag geen mooie dag, het waait de hele dag heel hard, overal liggen stukken takken en omgewaaide bomen. Maar het schijnt, zo zegt buienradar, dat we deze week warmere temperaturen krijgen en dat de wind gaat liggen. Om 6 uur arriveerde Tina in haar Volkswagen cabrio. We zijn eigenlijk meteen naar mijn kamer gegaan waar we 2 uur lang gepraat hebben over van alles, wel in het Engels, waar ik me nu al zorgen om maak, want ik moet Frans praten! Maar oké, het is dag 2 dus ik vergeef mezelf nu nog. Ze herkent veel van wat ik vertel, ze heeft natuurlijk precies hetzelfde meegemaakt. Alleen voor haar was het nog een stukje moeilijker omdat ze uit Duitsland kwam en ook alleen die taal beheerste. Net als dat haar gezin alleen Frans sprak. Dus ik mag van geluk spreken dat er hier ook Engels gesproken kan worden, want zij zat soms met haar handen in het haar. Om half 8 kwam Axel ons een cake brengen met ham en olijven erin… hmm. Tina stelde voor om in de stad nog iets te gaan drinken. Mathilde heeft toen alle restaurants voor ons afgebeld maar helaas, alles is dicht op zondag. En wat blijft er dan over? Inderdaad, de McDonalds. Morgen ga ik hardlopen beloof ik mezelf… Ik kreeg een sleutel mee voor het huis en een afstandsbediening om de poort open en dicht te doen. Om 9 uur waren we weer thuis. Tina is gelijk weer omgekeerd en ik stond daar in het donker (Pierre vertelde dat hier ’s nachts wilde zwijnen lopen) ik moest het hek weer achter haar dichtdoen, maar vanaf die afstand in het donker is het niet te zien, dus ik hoop dat het hek dicht is gegaan, anders kan ik morgen naar Zutt en Brooklyn op zoek (een Engelse buldog en een Bulterriër…) of het hele huis is leeggehaald…

Tina vertelde dat de kinderen over 2 weken vakantie hebben en dan gaan skiën en slapen in het huisje van de zwager van Pierre. Om even terug te komen op jou Hans, la maison dans la montagne, c’est à Val-d'Isère. Ik kwam er vandaag achter, ja, noem het blond of wat je wilt. Ze legde uit dat het een klein huisje is en dat er altijd te veel mensen zijn, want wij gaan er ook heen. Ze werkt bij het makelaarskantoor van de vader van haar gezin. Een beetje dubbel vindt ze, want als ze daar is, is hij de baas en als ze thuiskomt is hij er ook.

We zijn weer een dag verder, 9 februari. Ik ben om half tien opgestaan en heb ontbeten met een soort boterhammen; klein, zacht en wit. Met mijn vertrouwde hagelslag. Tijdens mijn petit déjeuner kreeg ik een berichtje van Mathilde: ‘On va manger au restaurant vers 12h30. Tu veux venir avec nous?’’ Gezellig, dat woord kennen ze hier niet, maar Mathilde haalde mij om 12:15 op. Ze kwam binnen met een opgerold kleed, voor mij! Een heerlijk zacht kleed voor in mijn kamer. Eenmaal in het restaurant bestelde ik een entrecote (veel te groot voor mij) met friet en salade, mijn buik borrelt er nu nog van. We waren met z’n 6en; Pierre, Mathilde, Benjamin (vriend van Pierre), de tuinman waarvan ik de naam alweer ben vergeten en een collega van Mathilde. Als dessert bestelde ik Crème brullee, maar in Nederland is die lekkerder. Om 2 uur was ik weer thuis, ik heb nog geen auto en ik moet eerlijk toegeven dat dat een beetje afzien is, ik zit van 2 tot 6 in een mega (warm) huis met de hele dag tuinmannen om me heen en 2 blaffende honden die naar binnen willen. In de ochtend ben ik gaan wandelen en heb ik veel foto’s gemaakt. Maar nu het middag is, is het toch wel erg saai en denk ik veel aan jullie. Toen ze alle drie thuis kwamen om 6 uur vertrokken Pierre en Mathilde even naar boven en was ik alleen met Axel. Ik heb een beetje met hem gespeeld, maar op een gegeven moment wilde hij dat ik iets met hem ging doen (een spel, geen idee wat, ik versta hem voor geen meter hij praat veel te snel) dus hij was boos op me en werd vervelend. Hij wilde cola, dat mag niet van zijn ouders, dus van mij ook niet, die zag hij niet aankomen. Het is een lief kind als ik samen met hem ben, maar met ouders erbij test hij iedereen en piept hij alleen maar. Mathilde nam ons mee naar boven waar ik Axel behendig probeerde uit te kleden en hem in bad stopte, een beetje met water spelen en ik op de rand vond hij wel leuk, gelukkig. Mathilde had eten klaargemaakt voor Axel en wij eten dan yoghurt. Ze eten hier niet in de avond wat ik erg moeilijk vind. Om kwart voor 8 gingen we met z’n 4en naar boven om een boekje te lezen. Met z’n 4en in Axels bed, zie je het voor je? Pierre wilde het hele verhaal vertalen in het Engels (de gelaarsde kat) maar ook hier was Axel niet van gediend en hij zette het op een janken. Fijn, lig je dan tussenin… Maar ze doen ontzettend hun best voor me en houden Axel aan een kort lijntje. Om half 9 wenste ze mij een fijne nacht en mocht ik nog 5 minuten bij Axel blijven om met hem te spelen. Dat werden er 10 (minstens). Om kwart voor 9 in mijn kamer terug, ik mis de gezelligheid en voel me alleen dan, ik hoop echt dat ik er lekker op uit kan gaan als ik de auto heb.

De volgende ochtend was het foute boel, mijn maag is op hol geslagen door de entrecote, ik heb geprobeerd wat te eten maar dat lukte niet en na een paar pogingen kwam mijn hele lunch van de vorige dag er weer uit (sorry). Binnen is het veel te heet, dus ik heb mijn Franse boekje en mijn eraeder gepakt en ben met handschoenen en een sjaal buiten gaan zitten. 2 uur later kwam Mathilde het erf op rijden om mij op te halen voor de fitness. Ik dacht, ik kan maar beter mee gaan dan in dit stikhete huis alleen zijn. Mathilde vond het erg voor me dat ik niet lekker was en zei me rustig aan te doen tijdens het sporten. Het was een klein zaaltje met een coach (jaar of 55-60), 5 mannen en 5 vrouwen. Ik heb zware dingen getild, ben de naam kwijt en heb op een matje allerlei oefeningen gedaan. Omdat ik me nog niet echt goed voelde stopte ik af en toe even, ik zag die coach denken; lui varken. Maar het was leuk en fijn dat ze me overal voor mij vragen! (behalve voor de lunch dan…)

Om half 3 bracht Pierre mij thuis, hij heeft zelf het bemiddelingsbureau in Frankrijk gebeld en ik heb nu een lijst van 5 au pairs hier in de buurt (Nimes en Orange). Ook heeft hij een andere auto op het oog voor mij waar hij straks naar gaat kijken. Hij heeft een tomtom voor me gekocht en een nieuwe telefoon met €75 beltegoed erop. hij had een grote kartonnen doos bij zich, het bleek een mega strijkplank en volgens mij zit er ook een strijkijzer bij, voor op mijn kamer. Mijn was hoef ik niet zelf te doen maar gewoon in de wasmand te gooien, (daar gaan al die oefenkunsten in Schiebroek).

Nu ben ik dus weer de hele middag alleen, gelukkig kan ik programmaatjes terugkijken, dat is echt heel fijn. Alleen het idee dat iedereen om 6 uur thuiskomt en iedereen weer slaapt om 9 uur vind ik niet zo fijn. De kat kwam nog trots een muis laten zien die hij eerst had gevangen, vermoord en daarna opgegeten… ik hoorde de botjes kraken (en kon bijna weer met me hoofd boven de pot). Morgen is Mathilde vrij en heeft Axel de hele dag geen school, dus dan ga ik vroeg op en ben ik gelukkig niet alleen. Zodra ik die auto heb ben ik weg hier uit dat stille huis!

Ik heb Axel in bad gedaan en hij hielp mij zowaar met zijn haren wassen, hij luisterde ook nog toen ik zei dat hij omhoog moest kijken zodat hij geen zeep in zijn ogen krijgt. Het eruit gaan, afdrogen en aankleden zijn nog steeds puntjes waar we aan moeten werken (vooral hij). Maar hij vindt me zo af en toe best aardig en grappig. Maar zodra hij iets wil en hij hoort NO, dat komt niet voor in zijn woordenboek) dan gaat hij huilen en rent hij naar zijn ouders. Pierre en Mathilde geven mij gelukkig altijd gelijk en ze helpen me echt. Axel mocht later naar bed vandaag omdat hij op woensdag nooit naar school hoeft, dus we hingen met z’n alle voor de buis. Daarna heb ik geskyped met de family en toen ik 3 kwartier later terug kwam was alles stil en donker. Dus nu is het bijna 10 uur en lig ik alweer een half uur in bed. Dus ik zeg; bon nuit!