Salut mes amis, mag ik iedereen allereerst bedanken voor alle leuke reacties? Bedankt! Heel leuk dat ik zoveel trouwe bloglezers heb. Nooit gedacht dat er zoveel mensen geïnteresseerd in zouden zijn. Het geeft me een fijn gevoel dat niemand me vergeet! Ik probeer hier ook zoveel mogelijk bij te houden, ook al is dat soms moeilijk. Mijn Nederlandse telefoon is namelijk een beetje kapot, ten minste, de batterij. Hij wordt steeds heel erg heet en is na 2 uur weer leeg. Maar na heel veel kansloze zoekacties heb ik er maar een besteld op internet en die komt de 30^e binnen.

Dus, wat heb ik vandaag gedaan? Ik stond om 8 uur op, eerlijk gezegd een beetje laat, want ik moet om half 9 de deur uit. Maar dat lukt me wel. Als ik om 8 uur opsta is net iedereen weg en kan ik lekker op mijn gemak mijn ding doen, naja op mijn gemak, in 15 minuten. School begint om 08:50 tot 12. Dan heb ik marketing lessen en zit ik tegenwoordig veel achter de computer met mijn lesstof om te vertalen en op te schrijven, dit werkt goed. Na 12en rijd ik altijd naar de Intermarché om een heerlijk vers stokbrood te halen voor 0,75 cent en een pizza voor zaterdag avond. Had ik me hier net zo op verheugd, was ik mijn portemonnee vergeten… Dus maar gelijk naar huis gegaan. Daar heb ik voor mijn aanmelding voor de hogeschool een toets gemaakt en ben ik begonnen aan mijn motivatiebrief. Heel moeilijk om daarmee bezig te zijn als je hier zit, moet ik eerlijk toegeven. Verder ben ik bezig met een heel leuk projectje, zeg maar gerust project, voor iemand in het bijzonder. Maar daar ga ik nog niks over vertellen, dat blijft nog even geheim. Om 3 uur begint mijn Engelse les, of eigenlijk de Engelse les van mijn klasgenoten. Het is een heel klein klasje van wel 4 jongens die dit als extra vak hebben gekozen. Engelse Marketing Management lessen. Nou vandaag had Gaelle, de lerares er niet zo veel zin in denk ik. Ze doet tijdens deze les vaak beroep op mij. Zo hebben we vandaag gewoon slap geouwehoerd in het Engels over vakantiebestemmingen, favoriete bezigheden, sport en vrienden. Best grappig om in het middelpunt te staan van deze 4 jongens van 16 en 17 jaar. Ik heb hen even mijn muziek laten horen die onder andere op mijn telefoon staat; Michel Fugain, Maître Gims en Gerard le Normand. Ze waren onder de indruk en hebben luidkeels meegezongen. Om 6 uur vertelde ik Mathilde dat ik vanavond met Nico af zou spreken, zij bood gelijk aan dat ik ook een uurtje eerder weg kon als ik wilde. Dus om half 8 reed ik weg richting Orange. Nico zou mij zijn adres doorsturen maar daar ging duidelijk iets mis. Dus ik tikte maar gewoon Orange in en ben daar uiteindelijk bij een benzinestation uitgekomen. Van Nico geen spoor te bekennen, radiostilte. Ik ben dus maar gaan tanken en was daarna van plan de Macdonalds op te zoeken voor Wi-Fi. Het tanken ging als volgt: ik stop mijn pas in het apparaat en daarna kan je kiezen welke je moet hebben. Gas 95, heeft Pierre mij altijd duidelijk gezegd. Maarja, ik haal mijn pas uit dat apparaat en zie dat er alleen Gazole 95+E10 tussen staat, shit. Gelukkig staat er een meneer naast mij te tanken, echt een typische heerlijk verzorgde Fransman… Ik vraag hem of hij weet of ik die ook kan gebruiken, ‘ja natuurlijk geen probleem.’’ Dus ik met nare voorgevoelens, een bonkend hart en het idee dat ik zo Pierre mag gaan bellen om me op te halen omdat mijn auto niet meer rijdt, de tank vol gooien. Daarna vraag ik Meneer of hij weet waar de Mac zit, dat legt hij me fijntjes uit en dan stap ik in mijn auto. Kut, waarom maakt hij een raar geluid? Hij start niet! Ik als een bezetene die auto weer uit: ‘Mon dieu, monsieur!’’ Hij kijkt me een beetje verdwaasd en beteuterd aan en ik voel de grond onder mijn voeten wegzakken. ‘Niks aan de hand meisje, die auto is oud en kan wel wat hebben, probeer het nog maar een keer, hij gaat het echt wel doen.’’ De tweede keer start de auto, haaleeloeejaa. Nu is het mijn beurt om hem een beetje verdwaasd aan te kijken, sorry meneer. Ik bedank hem en rijd snel weg, maar diep van binnen kook ik. In de Mac heb ik meteen wifi en stuur ik Nico een berichtje. Hij is een enorm chaotisch en biedt wel 100 keer zijn excuses aan. Na 10 minuten vraag ik voor de derde keer zijn adres, ik kan er wel om lachen. Jammer alleen dat de Franse straatjes in mijn GPS niet bekend voorkomen. Na een halfuur stop ik bij een begraafplaats, ik bel hem op en probeer uit te leggen waar ik ben. Wat is een begraafplaats in het Engels, uuuh…? ‘’ Yeah, where the dead people are lying!’’ Hij snapt het gelukkig en haalt me op met zijn auto, ik bleek nog geen 2 minuten van zijn huis verwijderd te zijn. Hij blijkt lekker te kunnen koken en er ook van te houden, samen met zijn host-mom heb ik dus lekker gegeten terwijl de kinderen naar de Franse versie van Annie keken. Een uur later vertrekken we in mijn auto richting Centre-ville. Tina zou dan nu eindelijk ook komen. Maar dat was natuurlijk te mooi om waar te zijn, ik heb een minuut later een berichtje dat haar batterij bijna leeg is, ik niet opneem, ze staat bij thèatre antique zoals ik haar had verteld maar ze weet niet waar ze kan parkeren. Dus haar reis van een halfuur is voor niks geweest omdat ze dan besluit maar weer om te keren en naar huis te rijden… Soms snap ik haar echt niet… Met Nico heb ik tot 12 uur buiten op het enige terras gezeten dat open was. Gezellig gepraat en om 1 uur was ik thuis in mijn bed.

Zaterdag was ik om half tien wakker, Pierre en Mathilde zouden samen met Axel naar basketbal gaan. Maar Sacha ging zo hard huilen dat ze hem toch ook maar meenemen. Dus ik had een rustig ochtendje, om half 12 kwamen ze thuis. Ik heb met ze gespeeld en geverfd. P en M gingen om half 2 weg om te kijken voor een nieuwe bank. Sacha heeft in de middag lang geslapen terwijl ik met Axel gespeeld heb. Om half 6 kwamen ze weer thuis. Ik zat toen een helikopter in elkaar te zetten van lego, niet echt mijn ding, het zag er niet echt hetzelfde uit als op de plaatjes wat ervoor zorgde dat het ding steeds uit elkaar viel als Axel er mee speelde. Om 6 uur heb ik ze in bad gedaan. Axel luistert beter naar me en roept nu ook voor de eerste keer mijn naar. ‘’Kom is hier Floor, Floor, wil je me helpen?’’ Dat gaat de goede kant op denk ik zo. Pierre vroeg me of ik het leuk vond morgen mee te gaan om te lunchen bij zijn ouders, maar ik had al plannen. Niet erg zei hij, je ziet ze volgende week toch. O? ‘’Heeft Mathilde je niks verteld?’’ Ik mee naar hun kamer, Mathilde zei me lekker te gaan zitten en bood haar excuses aan dat ze het was vergeten te vertellen. Woensdag ochtend gaan we naar Disneyland Paris. Maar alleen met Axel. Ik zou dus vanaf dinsdagavond tot donderdagavond bij opa en oma slapen met Sacha. Ik mocht ook thuis slapen, wat ik wilde. En ik hoef de dagen alleen in de ochtend te helpen en dan ben ik vrij. Dat klinkt allemaal best ontspannend! Vanavond zouden ze uit eten gaan maar dat ging niet door, dus ik mocht mijn vrienden bellen. Ik reed net weg uit Bollène toen ik bedacht dat ik geen slaapplaats had. Ik heb wat rond gebeld maar het ging niet lukken zo op het laatste moment. Ik ben toen maar weer omgekeerd omdat ik het niet zag zitten `s nachts terug te rijden. P en M gingen met de kinderen naar vrienden. Zij kwamen om half 12 weer terug. Ik ging toen net naar bed. Ze hadden mijn berichtje niet ontvangen en keken er van op dat ik thuis was. Wat ervoor zorgde dat Axel de volgende ochtend samen met zijn broertje steeds mijn deur open maakte omdat hij ice age wilde kijken. Helaas deed het programma het niet en moest ik hem teleur stellen. Ik wilde eigenlijk wel naar Avignon maar vond het ook weer zo lang rijden. Ik had de ochtend tot half 2 aan mijn ‘projectje’ gewerkt en het gezin was bij de ouders van Pierre. Ik besloot om half 2 dus toch maar te gaan. Eenmaal in Avignon waren daar Nico, Frauke en Theressa. We hebben lekker in een restaurantje wat gedronken en daarna legde Frauke uit dat er in de middag een film zou draaien. Het was een komedie en het leek haar de moeite waard. Waarom ook niet? Ik had al mijn geld al bij elkaar gezocht en moest uiteindelijk het mega bedrag van €3,50 betalen, dat schijnt hier dus elke zondag een aanbieding te zijn. Gaan we vaker doen! De film heette Papa ou Maman. Het ging over een echtpaar met 3 kinderen, de ouders haten hun kinderen letterlijk. Dus komen ze op het briljante idee om te gaan scheiden zodat er 2 huizen zijn, en de kinderen kunnen kiezen bij wie ze willen wonen. De ouders maken de kinderen het leven zuur in de hoop dat ze juist voor de ander kiezen, dit zorgde voor grappige beelden. Soms lag de hele zaal dubbel, en dan lachte ik maar hard mee omdat ik toch niet altijd alles begreep van wat er gezegd werd. Maar hé, ik kan het jullie in grote lijnen vertellen dus dat is positief! Om half 6 namen we afscheid van Frauke (Theressa was al voor de film afgehaakt) en zijn Nico en ik terug gereden naar Orange om daar nog wat te drinken. Er was maar één restaurant open, jongens, Orange is niet de moeite waard, misschien in de zomer? Om 8 uur was ik weer thuis.

Maandag was het weer tijd voor school in de middag. Ik moest om 1 uur beginnen. Om half 1 ontwaakte ik uit een coma, geen idee hoe dat mogelijk is, want ik slaap hier lang niet zo goed als thuis en meestal word ik tussen 8 en 9 wakker. Ik heb me dus heel erg gehaast en was uiteindelijk 5 minuten te vroeg. Ik ken de weggetjes hier steeds beter en gebruik sinds 2 weken mijn GPS veel minder. Naar school en de Intermarché rijd ik al zonder. Wat ik heel knap vind van mezelf. Het enige zwaktepuntje bij mij is dat mijn geduld, wat ik al niet heb, hier tot het vriespunt daalt. Ik schreeuw soms in mijn auto naar andere auto’s, want knipperlichten worden hier (vooral op rotondes) niet gebruikt (heel hoog irritatiepunt) en ook doen mensen hun grootlicht niet uit, zelfs niet na 3 keer seinen. Ook erg gevaarlijk op die weggetjes.

Dinsdag ben ik naar de L’eclerc gereden om ingrediënten te halen voor de Burrito’s uit Nederland (ja officieel Mexico ik weet het). Ik kies altijd de verkeerde kassa uit en sta voor mijn 5 spulletjes gerust een kwartier in de rij. Er wordt hier nog steeds met cheques betaald. De mevrouw voor mij moest €176,84 euro betalen. Dat gaat dus als volgt: 17 cheques van 10 euro die elk 3 keer ondertekend moeten worden door de caissière, vervolgens telt ze ze nog 3 keer na en dan komt er nog 10 euro voor de laatste 6 euro en paar centen. Waar je gek van wordt, mijn portemonnee stroomt over van de 1, 2 en 5 centjes. En dan ben ik eindelijk is aan de beurt, met een kokend hoofd van ongeduld.

Ik ben lekker in de keuken bezig geweest en had ook aardbeien gesneden en gewassen voor het dessert. Om 6 uur kwam Mathilde thuis met de kinderen. Ik vertelde dat ik had gekookt, een beetje stom dat ik er niet aan gedacht had dat de kans groot was dat we bij opa en oma zouden eten. In de koelkast dus maar. Ik had wel de aardbeien meegenomen want anders kan ik die weggooien. Ik heb de kinderen in bad gedaan en in hun pyjama gehesen en daarna ben ik achter Mathilde aangereden. Het is een prachtig huisje waar ze wonen. Je moet ergens een lang steil weggetje in en dan kom je aan in hun tuin, er is een vijver, zwembad en 2 paarden met een enorm stuk grond. Het huisje ziet er schattig uit, maar van binnen is het toch heel groot en heel gezellig en knus! Iets wat ik hier toch wel een beetje mis. Mooie antieke kasten en tafels, lekkere wegzakbanken en een openhaard! Die hebben we hier ook inderdaad. Ik kreeg een rondleiding en mijn kamer was boven. Het is tevens de speelkamer, maar het is zo groot dat er ook een tweepersoonsbed is. Er is nog een andere kleine rommelkamer en een badkamer en een toilet. Boven was niet heel groot dus. Maar beneden zijn ook nog 2 ruime slaapkamers met beide een badkamer erbij. Verder zijn er 2 ruime woonkamers. Sacha sliep op de kamer bij opa en oma. Hij was heel rustig en speelde alleen maar met zijn auto’s. de hele dag hoor je ‘vroemvroemm’’ Als hij gaat slapen en als hij weer wakker wordt is dat het eerste wat hij zegt, ik denk dat hij later autokoerier of automonteur wordt. Na het eten kwamen mijn aardbeien en vanille-ijs op tafel, nou daar werd ik om geprezen! Om 9 uur vertrok de rest en bleef ik over met opa en oma. Opa lijkt erg op opa Talboom vind ik. Pierre vertelde hem tijdens het eten dat ik overal appelmoes bij eet, dus opa kwam op het idee om appelmoes te maken. `s Avonds hebben we lekker thee gedronken en tv gekeken, ook iets wat ik had gemist! Om 11 uur gingen we slapen. ‘En morgen om 6 uur maak ik je wakker dan maken we appelmoes!’’ Ja hoor opa.

De volgende ochtend ging Christine (moeder van Pierre) om 9 uur werken. Gaby (vader van Pierre) werkt ook nog steeds bij Icko, ze zijn beide 62 en gaan eind van het jaar wel stoppen, maar voor nu kan Pierre hun hulp nog goed gebruiken. Christine gaat het werk erg missen zegt ze, ze houdt net als Gaby van het werk. Ze zitten al meer dan 40 jaar in het familiebedrijf en dan ineens stoppen is natuurlijk heel moeilijk, het hoort bij hen leven. Om half 12 kwam Christine weer terug om heerlijk te koken. Ze vroeg mij naar de apotheek te gaan om wat medicijnen te kopen voor Sacha, die was namelijk weer erg verkouden en aan het prutteren. Cristine bood mij haar jas aan omdat het hard waaide en regende en ze niet wilde dat ik kou vatte. Zelf heb ik hier geen waterdichte jas. Ik kreeg een briefje mee en heb die netjes aan de mevrouw achter de kassa gegeven. Dit ging gelukkig allemaal goed en snel. Thuis was het alweer bijna lunchtijd. Gaby komt in de middag thuis om te eten. Ik kreeg van hem geld en de opdracht om bio-appels te kopen bij de Intermarché, dus toch! Ze had weer lekker gekookt. Het is heel leuk om te zien dat die 2 gewoon nog steeds verliefd zijn op elkaar, echt uniek! Ik hoop dat ik er later ook zo gelukkig bij zit!

Na het eten ben ik naar de Intermarché gereden en ook heb ik daar mijn laatste poging gedaan een batterij te kopen voor mijn telefoon. Ik was in een echte telefoonwinkel. Er waren maar 2 medewerkers en die waren beide al iemand aan het helpen, dat gaat op het Franse gemakkie, mijn geduld werd voor de zoveelste keer op de proef gesteld, zonder succes. Er kwamen steeds meer mensen binnen en die trokken allemaal een kaartje, dat had ik dus niet gedaan en ik zat al 30 minuten te wachten. Toen één medewerker bijna klaar was ben ik maar gewoon heel standvastig opgestaan en heb hem diep in de ogen aangekeken. Ik denk dat hij de hint begreep want hij hielp me meteen zonder nummertje. ‘Ik wil een nieuwe batterij voor mijn Samsung.’’ ‘’Wij verkopen hier geen batterijen, volgende klant!’’ En dat was mijn 4 seconden durende conversatie met de telefoonmeneer. Nou, de mensen die mij kennen weten dat ik geen geduld heb, ik denk serieus dat ik het nooit zal leren. Wat een hufter! Daarna ben ik naar huis gegaan om de honden eten te geven en aan mijn project te zitten (zo noem ik het maar even). Ook had ik 3 stroopwafels ingepakt voor vanavond bij de thee. Om 5 uur was ik weer bij opa en oma. Sacha lag toen al 3 uur te slapen, die zal de rust die hier hangt ook wel voelen. De televisie mag hier gewoon aan, maar Sacha is meer bezig met zijn auto’s. Om half 7 heb ik hem in bad gedaan, hij begint echt goed aan me te wennen en gaat nu zelfs huilen als ik hem alleen laat. Om 8 uur wordt er hier gegeten, omdat Gaby tot die tijd werkt. Het was een soort van vis, maar had de structuur van een spons, ja het klinkt gek. Maar er zat een saus bij en ook die was verrukkelijk. Ook aten ze er verse artisjokken bij (Sorry pap, die heb ik overgeslagen). Eenmaal voor de tv was er een soort documentaire over de Drôme streek, Crest lieten ze zien, met de geschiedenis van het kasteel erbij, ook de rivier de Drôme kwam duidelijk in beeld, precies waar wij altijd kanoën en verder nog andere plaatsjes als Nimes en Montelimar. Ik was zo blij als een klein kind toen ik dat allemaal zag, een beetje hetzelfde gevoel als wat Freek heeft als hij over auto’s praat.

Donderdag heb ik in de ochtend op Sacha gepast. Ik had gevraagd of ik om 12 uur kon sporten en dit was geen probleem. Om 12 uur snel naar huis gereden om mijn sportkleding te halen en toen door naar de sport. Nou de coach maakte er gebruik van dat P en M er niet waren. Hij heeft voor het eerst tegen me gepraat en moest soms even aan mijn buikspieren voelen of me helpen optrekken. Jaja die kan er wat van! Toen ik weer in het huis van Cristine en Gaby was, hadden ze de lunch voor me klaarstaan. Heerlijke gebakken aardappels en tomaat. Ik eet tomaat hier als een gek, lekker joh. Wie had dat kunnen denken. We zijn nog even bij de paarden gaan kijken en daarna hebben we Sacha samen in bed gelegd. Ik heb toen even een douche genomen en de rest van de middag gezellig met Cristine op de bank gekletst. Ook heeft ze me geholpen om via internet een nieuwe batterij te kopen. Eindelijk! Om half 6 (!) werd Sacha pas wakker en om half 7 heb ik hem op bed gedaan. Daarna hebben we de spullen ingepakt en zijn we beide in eigen auto naar huis gereden. Ik heb een kinderzitje voor Sacha en mag nog niet met ze rijden, vandaar dat oma meeging. Ik heb de burrito’s gegeten die ik 2 dagen geleden heb gemaakt. Om half 9 heb ik hem in bed gelegd en om half 11 kwamen P en M en Axel thuis. Ze hadden dikke ogen en ze waren erg moe!

Vrijdag ben ik naar school geweest. Om 12 uur was ik klaar en heb ik geluncht. Om 1 uur kwam Pierre onverwacht thuis eten, hij heeft ook een burrito gegeten, maar die vond hij wel erg pittig! Haha! Om 3 uur ging ik weer terug naar school. Daar heb ik met Gaelle gepraat over de Engelse les op vrijdag van 3 tot 5. Ik vind dit voor mezelf niet echt leerzaam. Ik heb afgesproken dat ik volgende week nog kom, maar dat ik daarna stop. Dat is gelijk weer een vrije vrijdagmiddag! Toen de kids thuiskwamen hoefde ik ze niet in bad te doen, later bleek dat ze met de kinderen bij vrienden zouden gaan eten. Nico zou naar Bollène komen maar ik ben dus toch maar weer naar hem gereden, omdat hij pas om 9 uur klaar is en eer dat hij dan hier is… Om 8 uur was ik daar en hebben we met z’n allen weer heelijk genoten van zijn kookkunsten. Hij maakt altijd vele kleine beetjes waardoor het net tapas lijkt. Je kan kiezen wat je wil, voor ieders wat wils! Daarna heeft hij foto’s laten zien van zijn reis door Noord-Amerika, echt heel gaaf. Het was inmiddels al later en we hadden geen zin om nog uit te gaan. Hij vertelde over dat hij in een band heeft gespeeld en goed gitaar kan spelen, dat wilde ik natuurlijk even horen. Het blijkt de nieuwe singer-songwriter van Nederland, als hij mee zou doen zou hij winnen. Hij had ook een mondharmonica, dus het was een mooi geheel. En een getalenteerde jongen! Hij gaat nu Hotel California oefenen zodat ik mee kan zingen, haha. Om 12 uur ben ik weer vertrokken en om half 1 lag ik weer lekker in mijn bed.

Zaterdag ging goed, Axel luistert beter. In de ochtend had ik alleen Sacha en we hebben een grote wandeling gemaakt van een uur. Toen ik terug kwam waren we weer compleet en heb ik nog met ze buiten gespeeld. Mathilde had lekker gekookt; prei met gepocheerd ei en ham. En daarna nog tomaat met mozzarella. Om half 2 ging Sacha naar bed en ben ik samen met Axel mijn kamer ingedoken om Ice Age te kijken. Om 4 uur was het tijd voor ‘Gateau.’ Hij heeft op zijn kamer nog puzzels gemaakt en om half 5 was Sacha weer wakker. Heel de dag zijn P en M gewoon thuis. P heeft in de tuin gewerkt en in de middag waren ze op hun kamer geloof ik. Om 6 uur zijn ze in bad geweest. Ik hoefde het niet eens te vragen. Op een gegeven moment hoorde ik de kraan en toen ik boven kwam met Sacha was Axel al bijna uitgekleed en was het bad al vol! Tijdens het afdrogen zat ik op mijn hurken en verloor ik mijn evenwicht waardoor ik naar achter viel. De jongens maakte hier meteen gebruik van en besprongen mij! Dat was wat hoor, stoeien met 2 naakte jongetjes. Mathilde kwam terug van het boodschappen doen en ik heb haar geholpen met uitpakken. Pierre zette de kids voor de tv dus dat was prettig. Om 7 uur heb ik gegeten, de kinderen waren eerder klaar en mijn pizza lag nog in de oven. Ik mocht hem rustig opeten terwijl M de kids mee naar boven nam. Om half 8 arriveerde haar tweelingbroer met zijn vriendinnetje. Ze kregen een rondleiding door het huis omdat het voor haar de eerste keer was. Om half 9 vertrokken ze en ik heb toen de kinderen in bed gelegd. Om 9 uur was het stil, eindelijk! Maar, een zee goede dag!

En nu is het alweer zondagavond. Vanochtend arriveerde de rest van de familie voor de verjaardags-lunch van de moeder van Mathilde, een drukke boel! Ik maakte mijn entree om 12 uur (goede indruk) en ben ook maar snel in mijn auto gestapt. Het eerste uur was ik alleen in Avignon, ik had een kleedje meegenomen en ben naar de andere kant van het water gelopen, over een enorme brug (naast Pont d ’Avignon) waar ze als gekke rijden. Er was aan de overkant een big happening van sportende kinderen voor een goed doel. Erg gezellig dus. Ik heb lekker in het gras van mijn ‘vijftig tinten’ genoten. Om half 3 liep ik terug naar de bakker om wat lekker te halen. Alles waar ik er 2 van had besteld, bleken er een uur later tijdens het uitpakken 4 te zijn, vandaar de dure rekening, toch maar wat beter opletten de volgende keer. Samen met Laksmi ben ik weer terug gelopen waar ik eerder die middag had gelegen, zij had pasta met tomatensaus meegenomen. Nicole kon op het laatste moment toch niet dus het was een enorme picknick voor 2 personen! We hebben lekker van de zon en de drukte genoten en hebben afgesloten bij “Place pie’ met een drankje. Om half 8 was ik weer thuis. Ik denk dat ik weer een beetje bruiner ben geworden vandaag! Nou dit was weer een heel lang verhaal, hopelijk kunnen jullie er wat mee! Reacties zijn welkom! Dag lieve mensen! Bonne nuit!