14-02

Vandaag stond ik om 9 uur op. We hebben met z’n alle gegeten en zijn daarna voor de basketbal les van Axel. Pierre is 10 minuten mee geweest in de zaal en ging daarna boodschappen doen. De vrienden die hier mijn eerste zaterdag waren, waren er ook, hun zoon zit ook op basketbal. Sacha was mee en rent door de hele zaal met zijn autootjes (die Axel eigenlijk toch ook wil hebben), hij gooit pionnen om en de ballen gaan alle kanten op, het is een leuk gezicht! Maar van basketbal komt weinig meer terecht omdat Axel meet met zijn broertje bezig is. Het is een typische broers-verhouding, het ene moment lopen ze hand in hand door de zaal en het andere momenten maken ze ruzie om wie met welk autootje mag spelen. Ik heb een beetje rondgekeken en af en toe een bal weggeschopt. Om 12 uur waren we weer thuis en hebben we gegeten, Mathilde had een quiche gemaakt, een hele lekkere! In die tijd heb ik de kinderen getracht bezig te houden en de tafel gedekt. Na het eten, rond kwart over 1, gingen Pierre en Mathilde weer weg met Axel omdat hij een basketbal wedstrijd had. En zoals ik hierboven al aangaf is het moeilijk om Sacha mee te nemen omdat hij graag mee wil doen. Om half 2 heb ik hem op bed gelegd, hij ging gelukkig braaf met mij mee en pakt op de trap altijd mijn hand omdat de treden toch wel hoog zijn. Hij is gelijk gaan slapen en om 4 uur kwamen Pierre en Mathilde al weer thuis. Om 5 uur ben ik vertrokken naar Tina.

Ik heb een eigen auto! Dat klinkt toch zo gek! ik heb voor het eerst gereden. Pierre heeft de bestemmingen op de tomtom echt op de centimeter na afgestemd. Het huis van Pierre zijn zus, waar Tina woont, is nog meer in de middle of nowhere dan waar ik zit. En ik dacht dat ik afgelegen zat. De weggetjes gingen soms zo stijl omhoog dat ik bang was dat de auto achteruit zou rijden. Maar na 40 minuten ben ik dan eindelijk daar; Vaison la Romaine. Tina is naar buiten gekomen nadat ik haar gebeld had omdat ik de auto niet uit durfde. De Herder (Baloo) stond me blaffend en grommend op te wachten. Dit is echt weer een heel ander huis, heel typisch Frans met van binnen; veel is van hout, de vloer is van steen en het is er wat donkerder binnen. Tina moest wel voor de kinderen zorgen (Chloë van 7 en Candice van 10), dus we hebben croque monsieurs en pasta gemaakt. Er bleef ook een vriendinnetje van Candice slapen, Anna. De ouders gingen in een hotel slapen, het was tenslotte Valentijnsdag. Uiteindelijk hebben we toch een horrorfilm gekeken (Annabelle) waar ik eigenlijk fel op tegen was. Maar hij viel gelukkig mee. Chloë wilde heel graag bij ons slapen dus die hebben we (slapend) uit haar ouders bed moeten halen. Het is een ontzettend lief kind. Ze geeft de hele tijd knuffels en kusjes en praatte expres langzaam zodat ik het kon begrijpen. Ze heeft me zelfs nog Franse les gegeven!

De volgende ochtend hadden we warme pain du chocolats (Hm) als ontbijt. Het regende heel de ochtend al dus we hadden de hoop al een beetje opgegeven om naar de paarden te gaan (5 minuten lopen). Maar de kinderen wilden zo graag dat we onze roze regenjassen aan hebben getrokken. Daar gingen we dan, de roze bende! We hebben de paarden klaargemaakt en ik heb ook even gereden. Maar eenmaal in de bak vonden de paarden het wel weer leuk geweest. Ze wilde niet luisteren en Tina is zelfs van haar paard gevallen. Om 1 uur kwamen de ouders terug en riepen de kinderen naar binnen om te eten, want ze zouden daarna gaan skiën bij de Mont Ventoux. Daar stonden we dan, met 2 steigerende paarden, nat en vies van de modder, in onze roze regenjassen. Na een uur is het ons eindelijk gelukt om de paarden weer op hun plek te krijgen. Ze waren eerst op hol geslagen en zelfs de buurman moest er aan te pas komen om te helpen. Binnen hebben we snel gedoucht en daarna zijn we naar het dichtstbijzijnde stadje gereden om pizza te eten, we waren net op tijd want alles gaat hier dicht in de middag. We moesten de pizza dus in de auto opeten. We zijn met onze eigen auto gegaan zodat we beide weer naar huis konden.

Eenmaal thuis waren de ouders van Pierre er, die heb ik nu dus ook ontmoet. Hele aardige mensen! Mathilde heeft Sacha op bed gelegd en daarna hebben we Pierre uitgezwaaid, hij moet voor 3 dagen naar het Noorden van Frankrijk. Dus hij moest nog 6 uur rijden. Om 4 uur ging Mathilde naar boven met Axel en heb ik mij even teruggetrokken op mijn kamer. Ik had wel de was al afgehaald waar Mathilde me dankbaar voor was. Ik ben nog een keer naar boven gelopen om de geleende tas terug te geven en heb aangeboden te helpen met de kinderen in bad doen, maar ze benadrukte dat ik vrij was en lekker van mijn rust moest genieten. Ik heb een film en een programma (terug) gekeken. Om half 7 heb ik de tafel gedekt en hebben we met de kinderen gegeten. Om half 8 is Mathilde weer naar boven gegaan om de kinderen in bed te leggen en is zelf ook naar bed gegaan. Ik heb nog programma’s teruggekeken en met Marieke geskyped!

De volgende ochtend (maandag) was ik om 10 uur wakker. Ik heb een boodschappenlijstje gemaakt en ben naar de Intermarché gereden. Ik kwam daar om 10 voor 12 binnen en zag dat ze om half 1 dichtgingen op maandag, fijn… ik had ingrediënten nodig voor 3 maaltijden, maar dat werd er dus maar één… Zoals veel van jullie weten is het daar zo enorm groot dus voor 8 ingrediënten heb ik 3 kwartier door de winkel gebanjerd. Ik hoopte op goed geluk dat ik de juiste kruiden had gepakt want ik was vergeten op te zoeken wat Dille en Bieslook is… Nu weet ik het, ik had goed gegokt! Bij de kassa tikte Mathilde me ineens op mijn schouder, wat een toeval! Ze zou ook gezellig thuis komen lunchen. Toen ik na 10 minuten nog steeds geen centimeter was verschoven in de kassarij, was Mathilde klaar en stond ze al af te rekenen! Ik heb altijd geluk met die dingen! Thuis heb ik een eitje gebakken voor op mijn vers gekochte stokbrood, toen daarna de vruchtenhagel mijn bord in beslag nam moest ze hard lachen, het blijft toch iets geks die cultuurverschillen. Nadat ze weg was ben ik aan de slag gegaan met mijn zalmpasta, hij is goed gelukt! Dus vanavond maar is geen yoghurt! Om 6 uur komt kwam Mathilde weer thuis met de kinderen. We hebben ze meteen in bad gestopt, ze heeft me een beetje geholpen aan het begin, wat ik heel fijn vond. Ik weet nog niet hoe ik in het Frans zeg: kleed je uit, dus gebruik ik woorden die ik wel ken: Sans vetements. Dat roep ik dan een paar keer en het klinkt heel mooi Frans. Maar als ik er dan over nadenk… Zonder kleren! Zonder kleren Zonder kleren! Dan snap ik ineens dat Axel mij soms heel raar vindt. Ik heb de haren van de jongens gewassen, ze krijsen dan allebei heel hard maar dat ben ik inmiddels gewent en dat negeer ik dus maar een beetje. Maar het ging over het algemeen best goed. Ze hebben nog even samen gespeeld en om kwart over 7 heb ik de pasta aangezet. Tijdens het eten luisterde de kids slecht naar mama omdat ze veel met hun eten zitten te spelen. Ik heb tegen Mathilde gezegd dat ik alles straks op ruim want ik zag dat ze gebroken was. Boven hebben we een boekje gelezen en daarna was het uit met de pret. Wat een lange dagen hebben die kinderen toch ook! Maar moe zijn ze nooit! Morgen ga ik weer sporten bij Icko Apicuture, het bedrijf van Pierre en Mathilde. Ik ben eindelijk van de spierpijn af, maar daar komt na morgen weer verandering in!