C'est fini, la grande expérience!

Lieve allemaal, zoals de meesten van jullie wel weten ben ik inmiddels weer 2 weken thuis. Probeer dan nog maar is een blog te schrijven! Maar ja, wie begint, moet het ook eindigen. Dus ik ga jullie toch nog even vertellen hoe het weerzien met mijn ouders was en natuurlijk het afscheid van de familie!

Woensdag ben ik met de kinderen naar het meer geweest. Alle spullen waren weer mee en de kinderen waren opgewonden dat mijn ouders kwamen. We begonnen deze keer aan de andere kant van het meer, waar een soort Wipeout gebouwd is voor kinderen. Dit vonden ze geweldig! Hoewel Gus eerst moest huilen omdat hij niet van de hoge glijbaan durfde. Uiteindelijk zijn we samen gegaan en toen wilde hij natuurlijk alleen nog maar van die glijbaan (ik heb nog steeds blaren op mijn kont).

Daarna zijn we weer naar de andere kant van het meer gelopen zodat mijn ouders mij zouden kunnen vinden. Intussen werd er wild van de rotsen gesprongen. Om half 3 werd ik dan eindelijk geroepen, en daar stonden ze hoor, mijn ouders! Hans was gelijk een druk bezet man en had binnen enkele minuten de jongens om zijn nek hangen. Gus zei: ‘’Jouw vader is zo lief, dat is nu mijn papa.’’ Toen zei ik: ‘Mogen we hem ook delen? Ik heb hem al zo lang niet gezien!’’ ‘’Nou, dat is goed,’’ zei hij, ‘’maar vandaag is hij van mij, dan mag jij hem morgen wel.’’ En dat was dat. Hans was enorm populair. We hebben op een terrasje nog een ijsje gegeten en daarna zijn mijn ouders alvast naar het hotel gegaan om Bas en Heleen te ontvangen.

Wat bleek, er was een waterlek in de familiesuite waar zij zouden overnachten, en dus werden ze overgebracht naar een ander hotel tegenover de school van de jongens. Dat was voor mij jammer, want dat betekende dat ik toch nog alleen moest slapen!

Rond 10 uur kwam ik terug in het hotel, waar mijn ouders en Bas en Heleen aan het dineren waren. Ik ben nog even mee geweest om hun prachtige hotelkamer te bewonderen, en daarna heeft Hans mij weer naar mijn eigen hotel gebracht.

Donderdag heb ik mijn ouders even in de ochtend gezien, daarna zijn zij een dagje met de auto weg geweest. Ik ben met de kinderen naar het zwembad in Fayance gegaan. Daar hebben we heerlijk geluncht en gezwommen. Rond half 4 konden we toch echt niet meer om het weer heen en moesten we het zwembad verlaten i.v.m. het onweer. Nicolas nam de jongens mee naar huis terwijl Margaux en Julie een bezoek aan de kapper brachten. Ik mocht toen even relaxen in mijn kamer.

Nadat Margaux klaar was bij de kapper, ben ik samen met haar naar huis gereden. Mijn zus had een cd voor me gemaakt met veel leuke nummers, waaronder Kenny b en sexy als ik dans, die ze dan ook bijna vloeiend mee kan zingen! (het refrein dan). Thuis hebben we laat gegeten en tv gekeken, totdat het om half 11 tijd was om naar bed te gaan. Een allerlaatste nachtzoen, dat is wel raar. Zeker Paul had moeite om mij los te laten. En Margaux heeft ook nog wel 3 keer gezegd: ‘’ Je t’aime!

In de auto kwamen er wel wat tranen hoor! Het is zo fijn dat zij mijn au pair tijd toch nog hebben laten slagen!

Bij het hotel ben ik weer aangeschoven bij mijn ouders en de rest om nog even te kletsen. Toen Bas en Heleen naar bed gingen, nu wel gewoon in de Familiesuite, zijn wij bij Julie en Nicolas gaan zitten en hebben nog heel lang met hen gekletst in het Engels. Het was zo raar dat je ze dan eigenlijk nu pas echt leert kennen omdat ik nu pas echt met ze sprak. Ze vroeg mij bijvoorbeeld voor het eerst waarom het stukliep bij mijn eerste gezin. Ook vertelden ze dat ze plannen hebben om volgend jaar Nederland te bezoeken. Ze vertelden over de laatste Au pair, hoe het daar juist niet lekker mee liep en die na 2 maanden weer terug naar Denemarken kon. Ze hebben me nogmaals verteld hoe blij ze met mij waren, het zit dus wel goed denk ik zo.

Vrijdag zou ik gaan ontbijten met de kinderen om 9 uur. Die kwamen natuurlijk veel te laat! Om half 10 dan alsnog aan het ontbijt, maar Gustave wilde niet naast mij hoor! Naar Hans natuurlijk! (hij noemde hem zelfs papa). Paul en Margaux plakte wel erg aan me en knuffelde me de hele tijd. We hebben nog wat leuke foto’s gemaakt voor het hotel met het hele gezin, en toen was het echt tijd om gedag te zeggen. Van Julie en Nicolas kreeg ik nog een cadeautje en ze zeiden dat het nu ook een beetje mijn huis was en dat ik altijd terug mocht komen! Dat ik altijd een paar dagen met een vriendin vakantie mag komen vieren en dat ze hoopten me snel weer te zien. Nadat ik alle drie de kinderen gedag had gezegd, zei Erika ineens: ‘’ O Floor, Margaux moet je nog een keer doen hoor!’’ En daar stond Margaux, de tranen liepen over haar wangen! Tja, toen kon ik niet achterblijven en barste ik ook los… Ook Paul liet me niet meer los en was zo mak als een lammetje. Eenmaal in de auto sprong Paul weer half door het raam heen om me nog een laatste zoen te geven. Margaux hing aan de schouder van Julie. Gus is nog klein en was er niet zo emotioneel onder, hij vond het vooral jammer dat zijn 2^e vader hem alweer in de steek liet! Haha.

Nou dat was het dan. Inmiddels heb ik alweer met ze gemaild en ze missen me allemaal heel erg. Ze hopen me snel te zien, dat zou natuurlijk heel leuk zijn!

Een nogal bewogen halfjaar met veel ups en downs, ik heb enorm veel geleerd en zal deze ervaring mijn hele leven bij me dragen! Ik wil iedereen, alle trouwe bloglezers, bedanken dat jullie ze altijd lazen en reacties plaatste, dat vond ik toch wel het allerleukste aan de blog! Als ik de statistieken bekijk, zie ik dat ik een totaal van 190 reacties heb gehad! Heel erg leuk om later allemaal terug te lezen.

Binnenkort start ik met de opleiding Sociaal Pedagogisch Hulpverlener aan de Hogeschool in Rotterdam. Ik heb veel zin om weer in het normale ritme te komen en alleen de verantwoordelijkheid voor mezelf te hebben!

Merci beaucoup et à bientôt!

Beaucoup de disput! Ils n'écoutent pas!

Woensdag 24 juni
Vandaag was het plan om naar zwembad in Fayence te gaan. Na het eten begonnen we aan het huiswerk. De jongens doen er zo de laatste weken voor de vakantie nogal makkelijk over; Nee hoor geen huiswerk, nee hoor alleen even dat, nee hoor alleen één opdrachtje. Maar mama laat er geen gras over groeien. Elke dag huiswerk!Gus aan zijn poëzie en Paul leren voor zijn 'evaluation'. Ik dacht eerst dat dat een nabespreking met de klas was, zoiets. Maar het blijkt het woord voor overhoring... Toch maar iets beter leren Paul! Ook dit keer was mama streng. Paul raakt al snel in paniek en neemt niet de tijd voor zijn opdrachten waardoor hij fouten maakt en dingen over het hoofd ziet. Mama gaf hem een oefentoets en zei daarbij dat hij niet mee mocht zwemmen als hij te veel fouten had. Dat doet ze nooit dacht ik. Nou wel dus. Hij was veel te gestrest en had veel fouten. Samen met Marilou en Gus ging ik dus naar het zwembad. Hartstikke druk! Ze kunnen zwemmen maar toch wil je ze geen seconde uit het oog verliezen. Gus is natuurlijk pas 7. Na een half uur stond Paul ineens voor mijn neus! Papa had hem gebracht en vroeg of ik even naar hem toe wilde komen.Ik Gus uit het bad getrokken. Maar die wilde daar niks van weten. Sta ik daar in m’n bikini tegenover Nicolas midden op straat. Dat voelde wel een beetje ongemakkelijk haha. Hij vroeg of ik genoeg geld had om ijsjes en drinken te kopen. Haha. Hij had me al 50euro gegeven! Wat denkt hij? Zo duur zijn ijsjes niet. Ook zei hij dat sport voor de jongens niet door ging en dat ik gewoon de hele middag met de kinderen in het zwembad mocht blijven.

Om 5 uur gingen we naar de Super U om ijsjes kopen omdat het barretje bij het zwembad nog dicht was. Daarna naar het hotel om drinken te halen en nog snel langs de kleine supermarkt in Seillans voor bonbons (snoepjes) en door naar het tennis afscheid. `S avonds hebben we flessen voetbal gespeeld, dat heb ik ze geleerd en vinden ze heel leuk. Maar ze kunnen niet goed samen spelen, alleen maar huilen en vals spelen. Dus einde flessenvoetbal en naar de douche!

Donderdag.
Ik dacht, ik ga naar de kapper! Dus ik naar beneden lopen, het mini winkelcentrum (4 winkels) van Seillans. Ze had vandaag geen plek meer maar morgen om 10 uur kon ik bij haar terecht. Ze had niet eens mijn naam of telefoonnummer opgeschreven bij de afspraak. Op het eind vroeg ik nog even hoeveel het kostte (dode punten) ’28 euro!’’ Nog voordat ik kon antwoorden liep ze al weg en ik was natuurlijk ook te bang om te zeggen laat maar. Dus met een knoop in mijn maag weer terug naar het hotel. Hoe ga ik dit oplossen? Ik ga dus echt niet naar de kapper voor dat geld! Na heel veel zoeken op internet vond ik 2 kappers met telefoonnummers in Seillans. Ik wist niet welke het was. Dus om 4 uur ben ik naar de oma en moeder van Marilou gegaan en heb om advies gevraagd. Ze wisten gelukkig welke het was en ze wilde zelfs voor mij afbellen! Met het verhaal dat ik me vergist had en al een rendez-vous had. Probleem opgelost!

Toen ik de jongens uit school haalde en in het hotel terug kwam had Julie nog een mededeling voor me. ‘Morgen na school gaan de jongens naar de kapper Floor, ga jij daar met ze heen?’’ …………………

Vrijdag na school ging ik dus vermomd met hoed en bril naar de kapper met de jongens. Ik zei niks maar zag dat ze me herkende. Na een halfuur vroeg ze: ‘’ jij hebt toch gisteren afgebeld voor vandaag?’’ Ik heb een verhaal opgehangen over mijn nieuwe studie en een Skype-gesprek die ik daarvoor vandaag had om 10 uur. Ze was gelukkig heel aardig en vroeg verder ook niet of ik nu wilde. Ik denk dat ze het wel begrepen heeft… Na de kapper gingen we terug naar school voor fête d’ecole met oma (mammienet noemen ze haar). We kregen natuurlijk weer genoeg geld mee om lekkere dingen te kopen. Ze hadden lekker brood met worst en heel veel zelfgebakken taarten door moeders. Verder waren er heel veel spelletjes. Veel te doen dus voor de kinderen, die waren we dan ook zo kwijt en we hebben samen een beetje over het plein gelopen tot half 9. Thuis was het weer tijd voor Koh Lanta.

Zaterdag om 1 uur heb ik Paul en zijn vriend naar Draguignan gebracht. een uur rijden, 1 weg met alleen maar bochten, heel erg saai! De jongens heb ik afgezet en ik ben doorgereden naar het centrum. Ik heb een terrasje opgezocht en wat gegeten en gedronken. Intussen lekker mijn boek gelezen en daarna wat winkels in geweest, maar daar was niks leuks te vinden (gelukkig voor mijn portemonnee).

Om half 5 heb ik de jongens gehaald en gingen we weer terug naar huis.Paul mocht weer voorin om te helpen navigeren. De gps valt altijd van het raam en met al die bochten vliegt die alle kanten op. We werden een berg met kleine weggetjes ingestuurd tot we zo verdwaald waren dat we op een y splitsing stonden. Of weg privé terrein of onrijbare weg met grote rotsblokken. Uiteindelijk ben ik gekeerd, na 10 keer steken… En de weg terug gevonden. Eerst hebben we Estaban thuisgebracht, daar waren Margaux en Gustave nog aan het zwemmen. Thuis hebben we (alweer) pannenkoeken gebakken en een film gekeken.

Zondag vroeg Paul of ik mee ging zwemmen. Dus ik gezellig mee met de kinderen en oma. Julie en Nicolas kwamen ook nog een duik nemen en om 5 uur gingen we met z’n allen weer terug.

Thuis hebben we (alweer) pizza gemaakt. Ze waren belegd en zagen er prachtig uit maar helaas waren we vergeten dat ze nog op een bord lagen… We hebben ze omgedraaid met een ander bord en uiteindelijk leek het nog wel op een soort van pizza… In ieder geval was die lekker!

Maandag 29 juni had ik een Skype gesprek voor het hbo. De vrouw was heel enthousiast over mijn verhalen en motivatie. 31 augustus begin ik dus officieel met de opleiding sph (sociaal pedagogisch hulpverlener) in Rotterdam! Na het gesprek ben ik naar het meer geweest om weer even lekker te zwemmen. Op de terugweg nog boodschappen gedaan en getankt. Wat me tegenwoordig goed afgaat!

Toen ik aankwam waren ouders en kids in het hotel. Nicolas liet me zien dat ik alles uit de keuken mag pakken. Had het dus niet allemaal hoeven kopen. Maar toen ik er net een week was zei hij alleen de eerste koelkast. Dan ga ik niet in de andere drie snuffelen. Naja, dat scheelt me weer wat geld voor de laatste 2 weken.

Dinsdag bij thuiskomst drama want de schildpad is ontsnapt. We hebben nog gezocht maar tevergeefs. Margaux had haar vriendin Maud (spreek als Mode) gebeld en kwam helpen zoeken.Ze had een endje verderop familie wonen met baby schildpadjes. Daar zijn we heen gewandeld met 2 honden en 5 kids, want die schildpad had natuurlijk al lang de benen genomen. De schildpadjes waren erg schattig om te zien, sommige echt maar 3 cm groot! De meneer wilde er wel een geven maar dat kapte ik snel af. Dat ga je eerst maar met je moeder bespreken! Dan kunnen we volgende week altijd terug komen. Toen we weer bijna thuis waren, belde Julie of ik met spoed 2 meloenen wilde komen brengen want die hadden ze nu nodig. Ik dus snel heen en weer met mijn meloenen... Estaban sliep vanavond bij Paul. Gus was natuurlijk jaloers en boos uiteindelijk kreeg ik hem pas tegen 9en in bed.

Woensdag is Paul vroeg vertrokken met zijn vriend naar scouting kamp tot zondag. In de middag zijn Margaux en Gus en ik naar het zwembad gegaan en hebben we gezwommen van 12 tot 6! We eten vanaf nu eigenlijk alleen nog maar thuis. Dat is wat rustiger en dan kunnen de kinderen gewoon hun gang gaan. We hebben pasta met tomatensaus en kaas gegeten en dat vonden ze heerlijk!

Woensdagavond heb ik in huis geslapen zodat Margaux de volgende ochtend niet mee hoefde met pa en ma naar het hotel.We konden lekker uitgeslapen en hebben samen ontbeten. Daarna zijn we naar het meer gegaan. Margaux wilde graag het meer oversteken, wat best wel heel lang is, dat zag ik dus niet echt zitten. Ook omdat ik dan de spullen achter moest laten. Maar Margaux had de vaart erin en dus ging ik toch maar achter haar aan. We hebben er 3 kwartier over gedaan! Het is ons gelukt met 2 mini surfplankjes als ondersteuning. Ik was wel erg moe en had het toen ook wel weer gezien. We hebben een ijsje gegeten in het nabijgelegen restaurant en zijn daarna weer naar het hotel gegaan. Daar heb ik om half 5 Gus van school gehaald.

Donderdag heb ik ook weer in het huis geslapen. Vrijdagochtend hebben we weer op ons gemak ontbeten en gedoucht. Om 11 uur zijn we naar het hotel gegaan om te lunchen, wat nog steeds een beetje vroeg is in mijn ogen, haha. We hebben meel en eieren meegenomen naar huis zodat we koekjes konden bakken. Dezelfde tijd kwam de schoonmaakster langs om de keuken te soppen, wat niet heel handig uitkwam. Wij zijn buiten aan een mini tafeltje verdergegaan. Ondertussen had ik mijn muziek aan. Margaux vind het liedje Sexy als ik dans heel erg leuk en zingt dat ene zinnetje dan ook steeds mee. Ook het liedje Paris van Kenny B is erg populair bij de kinderen. De Franse zinnetjes zingen ze luidkeels mee.

Rond 2 uur gingen we weer terug naar het hotel om te zwemmen, het zwembad van vrienden waar we altijd gebruik van mogen maken ligt vlakbij het hotel. Eenmaal boven met de auto en nog een stukje lopen, kwam ik als eerste bij het zwembad aan en schrok me dood! ‘we kunnen niet zwemmen!’’ gilde ik naar Margaux die er nog niet was. ‘’Wat is er?! Zijn er wespen, kikkers, salamanders?!’’ ‘’nee, zei ik. ‘’ Het zwembad is groen!’’ En dat was het dan, binnen 2 dagen is het hele zwembad groen gekleurd van de algen. Wij waren hevig teleurgesteld, het was zo warm en dan ben je zo dichtbij en toch zo ver weg! We konden dus weer naar huis… Bij het hotel zei Julie dat ik even lekker pauze moest nemen en een koude douche.

Zaterdag ben ik om 5 uur naar huis gegaan waar de kinderen waren. We hebben zelf pizza gemaakt maar deze keer lage ze gelukkig al op de bakplaat!

Zondag heb ik de tour gekeken (4) uur. Vanaf half 2 heb ik gezwommen met de kinderen, gelukkig was die nu niet meer groen! Maar het water was nog niet helemaal helder want de kinderen zag je niet onder water, wat ik een beetje eng vond omdat Margaux steeds naar mijn voeten greep. Nicolas en Julie kwamen ook nog even zwemmen nadat de lunch in het restaurant klaar was. Ik ben heen en weer gegaan om Paul bij het hotel op te halen, hij was weer terug gekomen van scouting kamp. In de avond hebben we restjes pizza van het hotel gegeten en ik had een salade gemaakt met tomaat en mozzarella gemaakt, heel erg lekker!

Maandag heb ik weer een stuk van de tour gekeken, erg leuk tijdverdrijf. Tijdens het ontbijt voor het raam nodigde Julie me uit voor vanavond, ze zouden gaan barbecueën op het terras. In de middag heb ik boodschappen gedaan en getankt. In het hotel een koude douche, want het is niet de harden hier! In de avond bestond de barbecue uit stokbrood met worstjes (hotdog) wat voor mij genoeg was. Ik was een beetje uitgeput door de hitte dus had ook niet de behoefte om veel te eten. Julie vroeg of ik met de 4 kinderen naar huis wilde gaan, het vriendinnetje van Margaux; Charlotte, is gisteravond laat aangekomen en zal ons de komende 10 dagen vergezellen met de zeillessen. Om 9 uur heb ik de kids thuis gebracht en de jongens in bed gelegd.

Dinsdag om 10 uur, ben ik achter Julie aangereden naar Mandelieu, ze ging heel snel! We zouden met z’n allen naar het strand gaan want pa en ma zijn vandaag vrij tot 5 uur. Nicolas kon al niet mee omdat het te druk was in het hotel. Eenmaal op het strand moest Julie ook meteen terug; schoonmaakster zwanger serveerster depressief. Ze heeft in de zomer veel stress en vind het nu dan ook niet zo leuk om te werken. Ik had dus ineens heel de dag alleen de kinderen! Vanaf half 11 tot 6 op het strand geweest. Van 2 tot 5 gaan de kinderen zeilen en heb ik rust. Maar daarvoor en daarna is het alleen maar gezeur gedoe en geruzie met de jongens, ze bekvechten aan een stuk door om zwemspullen; de opblaas haai, de opblaas dolfijn, de zwemband, de duikbrillen het luchtbed, de petten je kan het zo gek niet verzinnen of ze maken er ruzie om. Voordat de kinderen aan boord moesten hebben we Sandwiches gegeten. `S avonds de Mac! Dat vonden de kinderen een feestje natuurlijk. Het was er heerlijk koel en daar konden we dus ook even van genieten!

Woensdag ben ik om 12 uur vertrokken, de weg was afgesloten dus ik moest een afslag later nemen, gelukkig heb ik gps! Voor de tolwegen hoef ik nu ook niet meer steeds te wachten omdat ik het apparaatje van Nicolas mag lenen, wat heel fijn is! Tijdens het zoeken naar een plek (de helft fileparkeren) roepen de jongens steeds ‘ja hier!’’ Ik word daar zwaar geïrriteerd door omdat ze of een plek aanwijzen waar je niet mag staan, of gehandicaptenplaatsen, motorplaatsen, plekjes waar zelfs de mini niet tussenpast.. en noem maar op. Lief dat ze proberen mee te denken, maar hou liever je mond, haha! Ik ben al niet zo’n held in autorijden, laat staan fileparkeren. Bij het hotel vraag ik altijd of Nicolas het voor me wil doen, maar dat kan hier niet. Dus vertelde ik Julie dat ik filmpjes op YouTube had opgezocht om nog even te leren hoe ik moet fileparkeren, daar moest ze heel hard om lachen. Gisteren had zij mijn auto daar namelijk geparkeerd omdat ik er niks van bakte… na het zeilen mochten ze ook nog even zwemmen maar natuurlijk weer ruzie om de spullen. Daarna hebben we de auto weer opgezocht en zijn we naar huis gereden. Vandaag staat de Chinees op het menu; Siam de chinees. De kinderen wilden van alles bestellen, ik hoop maar dat het een beetje binnen de perken is gebleven. Thuis hebben we het opgegeten, dit vinden ze toch beter dan de Mac! In de avond was de film De 101 dalmatiërs op tv, daar hebben we met z’n allen naar gekeken.

Donderdag weer hetzelfde. Om 12 uur vertrokken vanuit het hotel, helaas mocht Margaux niet mee, ze had straf gekregen omdat ze nogal vervelend tegen haar broertjes kan doen. Ze is al een echte puber en ik snap dat de ouders het momenteel erg moeilijk hebben. Margaux moest dus de hele dag helpen in het hotel en ik ging met 3 kinderen naar Mandelieu. Op de achterbank begonnen de jongens alweer te vervelen. Ze bliezen hun zwemspullen al op zodat ik niks meer kon zien. En niet luisteren natuurlijk als ik zeg dat het gevaarlijk is. Net als dat ze op hun donder hebben gehad dat ze nooit hun riem om willen doen als ze met mij zijn. Al met al, de sfeer zat er dus al goed in. Charlotte zonder haar wederhelft en ik met 2 vervelende jongetjes. Het kost me alle tijd en energie om dat halfuurtje zwemmen goed te laten verlopen. Wat niet lukt meestal, maar gelukkig wordt het dan al snel 2 uur en ben ik tot 5 uur samen met mijn E-reader. Tegen 7en kwamen we weer terug in het hotel en hebben we Margaux opgehaald, die gelukkig weer vrolijk was, na het standje die haar ouders haar hadden gegeven. Ook tijdens het eten blijft het moeilijk om de jongens te laten luisteren, ik weet niet wat er met ze aan de hand is, maar ze lijken schijt aan me te hebben. Maud kwam ook nog langs met haar hond en at gezellig mee, het enige nadeel aan haar is dat Gus verliefd op haar is en niet van haar af kan blijven, hij is ontzettend druk en negeert al mijn ordes! Toen de meiden gezellig in de tuin stonden te kletsen zag ik het geniepige gezicht van Gus, hij had een ideetje. ‘’Nee nee!’’ zei ik duidelijk. “’ik doe het niet!’’ zei hij. Maar ik loop weg en ja hoor, hij zet de tuinsproeier toch aan. De slang spoot in het rond en Paul maakte de meiden doorweekt! Ik heb Gus baan zijn arm getrokken die daarop heel hard ging krijsen. Nu een kwartier kreeg ik ze met veel moeite onder de douche terwijl de meiden allemaal droge kleren aantrokken. Weer een dag vol negatieve energie, begin het nu langzaamaan wel zat te worden…

Vrijdag gingen we pas rond half 7 terug naar de auto. Vandaag had ik geen opblaasbare apparaten mee en dus, voor de eerste keer, speelden de jongens re-de-lijk samen. Maar al gauw werden er aan haren getrokken, in gezichten geslagen en met zand gegooid. Ik bewaarde maar een beetje afstand, want als ik er tussen ga zitten gaan ze nog harder gillen (wat een spektakel voor de omstanders) Ik had al meerdere malen gezegd dat ze moesten stoppen met zand gooien, er waren namelijk nog meer mensen die probeerden te zwemmen, maar nee, luisteren doen ze niet meer. Ook als ik ze naar de handdoeken stuurde, gingen ze er gewoon weer vandoor, ik kon wel janken. De meiden doen gewoon net of ze me niet horen als ik al 4 x heb geroepen dat we gaan. Van tevoren duidelijk een afspraak gemaakt, ze hebben allemaal een horloge om, om 6 uur gaan we! Toen verloren de meiden de duikbril en werd er een grote zoekactie gestart, maar dat ding was natuurlijk al lang weg. Om half 7 dus pas omkleden en spullen opruimen. Om half 8 waren we thuis en hebben we panini’s gemaakt met tomaat, mozzarella en natuurlijk Nutella! Maud was er ook weer maar ging na het eten weer naar huis.

Zaterdag begon ik om 5 uur, de kinderen waren in het hotel, er was een bruiloft. We hebben bij de supermarkt pasta en rode saus gehaald. Eenmaal thuis mochten we zwemmen bij Maud, al was ze er zelf niet. Daar begon de ellende alweer! Ruziën om de duikbrillen, elkaar pesten en treiteren. Na een halfuur was ik het zo zat dat ik tegen de jongens zei dat we naar huis gingen. Toen ik zei dat de dames wel mochten blijven, kwamen ze natuurlijk niet meer. Ik heb Julie gebeld en uitgelegd dat het echt niet ging, dat ze niet luisteren en alleen maar vechten. De jongens kregen mama ook aan de telefoon en Paul vertelde aan mama dat Margaux hem een debiel had genoemd, dus moesten de meiden ook mee naar huis. Margaux huilen, Paul huilen en Gustave huilen. Wat een feest. De jongens moesten voor straf om 9 uur naar bed (gelukkig). Naar mijn idee gaan ze veel te laat slapen altijd, om 10 uur of half 11, wat ook betekend dat ik tot dan moet blijven. Wat weer betekent dat ik deze week bijna 10 uur per dag heb gewerkt. Nu vind ik het altijd erg leuk met de kinderen. Maar nu Margaux haar vriendin heeft en de jongens niet luisteren, lijken de dagen wel heel lang te duren. Gelukkig zit nu de eerste week erop en moet ik volgende week nog 4 dagen met ze mee. Charlotte gaat weer naar huis dinsdag, wat beter zal gaan volgens de ouders. Hoewel ik daar nog niet echt in geloof, maar het is gewoon nog 4 dagen doorbijten en dan wordt het weer wat rustiger.

Paul heeft gekookt, ik denk dat hij het een soort van goed wilde maken. Al bleef hij me de hele avond boos aankijken en luisterde nog steeds niet naar wat ik zei. De meiden heb ik aan een andere tafel laten eten om de goede orde te bewaren. Boven kwam Gus zuchtend naar me toe en zei ‘’pardon”’. Hij vond het toch ook maar niks zo met die ruzies. Heel lief bedoeld, alleen jammer dat kinderen dat na een minuut alweer kunnen vergeten. Voor mij was dit dus een korte avond, om half tien ook gelijk terug naar het hotel gegaan om mijn bed op te zoeken.

Zondag werk ik nu ook omdat de ouders in het hotel moeten werken. Om half 5 kwamen de kinderen me halen om naar het zwembad van een vriendje te gaan. Gus werd hier al snel achtergesteld door Paul en zijn vriend en bleef lekker doordrammen over de flippers en de duikbril. Ik heb daar een uur gelegen met mijn oren en ogen dicht en om half 7 moesten we weer naar het hotel. Ik ben werkelijk de enige die nadenkt, waar we tijdens zeilen al handdoeken, zonnebrillen, petten en zwembanden waren vergeten mee te nemen van huis, was Gus nu weer zijn bril, duikbril en kleding vergeten. We moesten dus weer terug met de auto om de spullen te zoeken. De meisjes gingen in die tijd naar de pizzeria, tot ongenoegen van Paul die niet mee mocht. De jongens kregen nu toch ook een standje van hun ouders, maar dat maakte de sfeer voor de rest van de avond er niet beter op. Voordat ze naar bed gingen, heb ik de jongens nog even apart gesproken en gezegd dat ik er heel verdrietig van word als dit zo door blijft gaan. Ik kreeg van beide een stevige knuffel en kus, wat me hoop geeft voor de resterende dagen.

Je vais dire à mama!

10 juni

Vandaag begon de met huiswerk maken. In het restaurant was het heel erg druk dus pa en ma konden niet gestoord worden, tot ergernis van de kinderen. Gelukkig komt er een schoolvriendinnetje van Paul langs die hem helpt zijn Poëzie te leren. Dat lukt natuurlijk voor geen meter volgens mij, maar ik laat het maar zo. Ze heet Ocean. Als ze eindelijk klaar zijn gaan we naar de Parfumerie met z’n 4en. Helaas zijn alle kersen aan de bomen ‘te ver gebakken door de zon’’ en niet meer eetbaar. Er staan heel veel huizen leeg in de buurt van de parfumerie, daar wilde ze ook even kijken. Dat zag er best eng uit met tuinen en woonkamers die van de een op andere dag verlaten zijn, daar zijn we dus maar weer snel weggegaan. Ondertussen volgde ik het gesprek van Paul en Ocean, ze vroeg zich af hoe dat nou was met een nounou (au pair) in huis. Paul zei dat het niet altijd leuk was, waarop Ocean vroeg waarom. Het antwoord was dat niet alle au pairs leuk waren maar dat ik ‘echt heel cool’ was, omdat ze van ‘’ haar’’ alles mogen en dat ik overal mee naartoe ga. Haha, Yes!

Zoals gewoonlijk bracht ik daarna Gus naar tennis. Paul en ik halen Estaban ook op zodat hij mee kan rijden. Nadat ik de kinderen netjes afgeleverd had, heb ik de auto door de carwash gedaan. Gelukkig was er een aardige man die mij hielp met de antenne eraf halen, dat lukte mij niet.

Ik hoefde Paul niet op te halen want dat deed de moeder van Estaban. Het duurde wel een beetje lang waardoor ik ging twijfelen. Maar gelukkig kwamen ze om 7 uur alsnog aan en konden we naar huis.

Zaterdag 13 juni. Ik had gevraagd aan Julie of ik misschien mee mocht naar Cannes in de ochtend. Ik had van kids gehoord dat ze een Vaderdag cadeau gingen kopen. Gelukkig mocht het. nu kon ik even shoppen! Om 12 uur spraken we weer af op een centraal punt waarna we met z’n allen hebben geluncht. Een lekker broodje tomaat mozzarella! Ik wilde natuurlijk mijn eigen lunch betalen maar dat mocht absoluut niet, heel lief!

Om half 2 kwamen we weer thuis ik was naar Pimkie en Zara geweest en was weer blij! Het hele restaurant zat bij terugkomst vol en Julie ging snel Nicolas helpen. Om half 3 kwamen de jongens me al opzoeken of we wat leuks konden gaan doen. Ik wilde met ze naar het meertje om te vissen maar er zat een flinke onweersbui aan te komen. Dus ging ik met de kinderen naar huis waar we ons konden vermaken. Er was een vriendinnetje van Margaux gekomen, haar oma woont 500 meter van ons vandaan. Gus was volgens mij een beetje verliefd want kon niet van haar afblijven, toen ik dat zei om de rust te laten wederkeren was het gelukkig gelijk stil. We hebben koekjes gebakken en ik heb samen met Paul het gras gemaaid (ik zorgde ervoor dat het snoer niet in de grasmaaier kwam.) dat was nog een pittige klus. Daarna gingen we bij het paard van de oma van het vriendinnetje van Margaux kijken, jaja, snappen jullie ‘m nog? De voorspelde onweersbui kwam helemaal niet en het werd steeds warmer. De opa had een tractor en daar mochten de jongens op, mee met buurman opa. Margaux besteedde haar korte duurzame tijd met haar vriendin en trokken zich terug. Nadat ik voor de 4^e keer een drankje van oma aangeboden kreeg kon ik geen nee zeggen. Leuke oma! Gezellig gekletst. Super mooi huis dat ze verhuren met de tuin voor bruiloften, ook nu was er een bruidsfeest dus overal liepen knappe mannen in pak en schattige meisjes in jurkjes. Na een halfuur lukte het me om oma te onderbreken, ik moest nu echt mijn kinderen gaan zoeken.

Om half 7 kwamen we weer thuis en ik had Paul beloofd Nutella te kopen voor onze crêpeparty, dus Paul en ik nog snel naar de winkel, Margaux alvast bakken en Gus bleef voetballen in de tuin. Gezellig was het om eens samen met de kids te eten en al wat eerder naar huis te gaan, hebben ze toch meer rust en vrijheid. `s avonds lekker voor de tv met Ko lanta! (Expeditie Robinson).

Dinsdag waren de kinderen wat lastig, na de judo altijd bekvechten en huilen in de auto. De hele dag hoor ik: Je vais dire à mama! (ik ga het tegen mama zeggen). Dat zinnetje hoort er natuurlijk bij maar soms heb ik er wel eens genoeg van. Gelukkig zeggen ze het over elkaar en niet over mij, ik ben dus nog veilig! Nu wel eindelijk met Paul op tijd gekomen omdat hij zo lang met zijn huiswerk bezig is komen we vaak te laat. Dat komt namelijk nog steeds door de rekensommen waar hij van in paniek raakt en uiteindelijk gaat huilen. Tot ergernis van de meester van 68 jaar. Hij is gelukkig heel lief en snapt dat ik alleen orders van de ouders opvolg. Het judo feetje van zondag ging helaas niet door omdat het slecht weer was, geen spelletjesmiddag aan het meer voor mij en de kids, dat vond de leraar wel jammer, want hij had mij overgehaald die middag te helpen. Voor mij ook jammer, want ik ga een dus een saai weekend tegemoet.

Woensdag (alweer) met de kinderen naar de parfumerie, Marilou ging ook gezellig mee. Ik stelde nog voor om naar het meer te gaan maar die parfumerie is zo spannend! Helaas werd Marilou door een wesp geprikt achter haar oor omdat hij vast zat in haar haar. Met dikke tranen en grote paniek gingen we naar terug naar beneden voor zalf. Gelukkig was het toen snel over. Zoal ik jullie al vertelde heeft de moeder van Marilou samen met haar moeder een eigen winkeltje met veel leuke dingetjes, zeepjes, kettingen, geurtjes en onder andere maken ze ook zelf printen op T-shirts. Ze wonen dus gezellig met z’n 3en, mama kind en oma. De hele werktafel achter ligt vol met T-shirts waar ze vervolgens een print op maken via een doek, van vliegtuigen tot Doornroosje. Heel interessant voor de kids. Die mochten helpen en er een maken. Daarna werd er nog een kleurplaat uitgevouwen van 2 bij 2 meter met de stad Parijs. Dat was ook heel leuk. Creatieve kids!

In de avond na het eten, had ik eindelijk Biscotte (de hond) in de auto gekregen, die is al oud en komt de auto niet makkelijk meer in. De kinderen staan hem altijd een beetje te schoppen tegen zijn billen, van hup, ga erin! Ik til zijn achterpoten altijd op want dat is minder pijnlijk. Tegenwoordig zorg ik dus dat de hond veilig de auto in komt. Nog geen minuut later begon Gus al te huilen om iets dat Paul deed (Je vais dire à mama!) Gus wilde zijn riem niet om doen en bleef met zijn voeten zo strak mijn stoel naar voren houden, dat ik niet kon gaan zitten. Ik stond daar en dacht; oké, zo ga ik niet beginnen, want dat moet wat worden als we zo thuis zijn. Na 5 minuten heb ik Julie gebeld die snel naar de parkeerplaats kwam. Ze heeft de kinderen even streng toegesproken en wat passende straffen gegeven; geen Ko lanta vrijdag! Na een kwartier kon ik dan eindelijk weg rijden.

De dagen verlopen dus wat stroef deze week. Ik denk dat ze nodig aan vakantie toe zijn. Donderdag zat Paul Gus zo op stang te jagen dat ik hem zonder verhaal naar bed heb gestuurd, met als gevolg dat Paul al zijn boeken terug wilde. Na een gevecht van boek afpakken met hem van 10 minuten in de gang won hij natuurlijk en moesten Gus en ik het doen met een kinderboekje van 3+.

Vrijdag werd er dan toch nog en afscheidsfeestje voor het einde van het seizoen gehouden van de judo. De kids gingen in de middag niet naar school door een trouwerij en om half 6 gingen we naar de judo. Er was voor een weeshuis aan snoep, koek, cake, cola, sap, pizza en popcorn, die gaan vanavond niet meer eten. Ze kregen beide een beker en een medaille en nog wat andere dingetjes. Na wat judo spelletjes keerde we om 7 uur weer naar het hotel. Ik pakte voor mezelf eten in voor mee naar huis. Toen ik aankwam bij de receptie werden de jongens flink toegesproken door hun ouders, eigenlijk hadden ze beide straf omdat ze zo tegendraads waren deze week. Paul had me de hele dag nog amper aangekeken en ik liet het maar zo. Maar nu moesten ze sorry tegen me zeggen en een dikke zoen geven en in ruil daarvoor mochten ze dan toch Ko Lanta kijken. Dat was dus weer opgelost. `S avonds bij de tv kroop Paul lekker tegen me aan en liet duidelijk merken dat hij spijt had van ons boekenakkefietje, ook Gus gedroeg zich voorbeeldig en Margaux is zoals altijd erg rustig en lief. Zouden de jongens niet luisteren deze avond dan zouden ze volgende week namelijk de hele week straf krijgen.

Zaterdag stond Paul om half 12 al voor mijn raam met tralies, waar hij zich vervolgens als een aap aan vast klautert. Hij had de wildste plannen en ik beloofde om half 2 naar beneden te komen. Gus had vandaag een kinderfeestje om 2 uur. Ik heb tegen Julie gezegd dat ik hem wel zou brengen. Margaux had weer eens geen zin om mee te gaan en dit keer nam ik niet de moeite haar over te halen. Ze vindt het blijkbaar fijner om alleen in het saaie hotel te zitten. Daarna keerde Paul en ik samen naar huis om alle visspullen op te zoeken. Toen moesten we ook nog naar de Super U om wormen te kopen voor aan de haak, (jeeey). Paul beloofde dat hij ze er dit keer zelf aan zou doen. Bij het meer hebben we alle spullen uitgestald en begon hij fanatiek zijn hengel uit te gooien, en weer in, en weer uit. ‘’ Paul, je vangt niks als je de dobber steeds maar 10 seconden in het water houdt.’’ Dat leek hij wel te snappen. Na een uur kwam de haak vast te zitten in het riet en ben ik het water ingegaan tot mijn heupen om hem eruit te krijgen. Paul keek me met grote ogen aan, dat vond hij heel cool! Helaas na een halfuur bleef de haak toch weer ergens steken onder water en brak hij af. Dus moesten we terug naar de winkel om haakjes te kopen. Nicolas had me al geld mee gegeven voor ‘je weet nooit’. We hebben gelijk flesjes drinken en wat lekkers gekocht. Ze drinken hier echt slecht, die kinderen kunnen 3 uur in de volle zon spelen zonder te drinken, zelfs niet als ik ze de fles aan hun lippen zet. Maar ja, Ice Tea (of Lipton zoals Gus het noemt) vinden ze natuurlijk altijd lekker. Om half 5 kwamen we weer terug bij het meer en kon hij nog een uurtje vissen, gelukkig ving hij er 1! Later volgde er nog 3 maar die vielen van de haak, arme Paul. Die ene vis, een stekelbaars die ons beide prikte toen we hem in de emmer probeerde te stoppen, moest per se mee naar huis en zwemt nu in een ijskoude fontein, ik denk dat hij inmiddels al dood is.

Om half 6 haalde we samen Gus op van zijn feestje, wat ik hoopte, was natuurlijk niet gebeurd. Gus lag nog lekker te dobberen in het zwembad en verdomde het eruit te komen. Ik had die middag ook geld gekregen om te tanken want de tank was bijna leeg. Dus stelde ik voor om even alleen naar de Intermarché te rijden zodat de kinderen nog even konden blijven. Julie was het er alleen niet mee eens en wilde dat ik Gus uit het bad viste. Dan maar morgen tanken. De moeder van de jarige Job snapte toch maar niet dat ik zo’n haast had en bleef maar vragen of ik niet een pannenkoek wilde of wat drinken of een duik in het zwembad. Ik heb haar maar even uitgelegd dat we van Julie echt terug moesten, en toen liet ze het er maar bij zitten.

Julie stelde weer een crêpeparty voor tot grote vreugde van de kinderen. We hebben de koelkast van het hotel geplunderd met ham, tomaat, kaas en stukjes worst. Bij thuiskomst zochten we op verzoek van Julie een soort gourmetstel voor pannenkoeken. Er zaten voorgevormde vormpjes in voor het beslag, in de vorm van mannetjes, vlinders en hartjes. Ik maakte volgens de kinderen de lekkerste combinaties met gebakken tomaat en kaas en pannenkoek met warme Nutella. ‘Elle est intelligent!’’ MerciJ Voor alle 3 maakte ik dus aan de lopende band crêpes en zelf konden ze er ook wat van. Dit wil ik elke week wel! Lekker!

Zondag ging mijn wekker om 8 uur! Ik heb afgesproken met Jovana en Marisa in Saint Raphaël. Om half 9 zat ik met GPS in de auto. Maar eerst, tanken. Stom van me om te vergeten dat je op zondag bij Intermarché en L’eclerc niet cash kan betalen. Toen ook mijn pinpas niet werkte schoot ik in de stress. Dat werd dus Nicolas weer bellen… Hij nam niet op en ook Julie niet, die zaten natuurlijk in de kerk. Intussen was het 9 uur en half 10 in Saint Raphaël kon ik wel vergeten. Daarom Jovana maar even op de hoogte gebracht. Gelukkig kwam er op dat moment een meneer tankten, ik vroeg hem om hulp en hij zei dat een stukje verder ook een benzinepomp zat die nu open was. Heureusement! Inderdaad, het station was open en daar kon ik wel cash betalen. De man achter de kassa die ik mijn verhaal uitlegde moest natuurlijk hard lachen…

Om kwart voor 10 kwam ik eindelijk aan op de parkeerplaats van de Aldi, de rustplaats voor mijn Mini. Een paar minuten later arriveerden ook de meiden. Ik ben gezellig bij hen in de auto gestapt en daar gingen we! Monaco, on arrive!

Wat een prachtig “land’’! Ja het is een land, geen stad. Het is klein en binnen een dag kan je alles wel gezien hebben. Eerst wilde we naar het Paleis. Ik had gisteren al wat zoekwerk op internet verricht en wist dat de wissel van wacht rond 12en was. Heel toevallig, ik was het al vergeten, kwamen we precies aan toen het begon, best grappig om te zien. Alle mannen in witte pakken en pistolen, hopelijk staan die op non-actief. Daarna zijn we een klein winkel straatje in gegaan en ondertussen bleven we maar foto’s maken. Ik wilde natuurlijk graag (ramptoerist) naar de Fontveille, het oude winkelcentrum met jawel, een H&M, nadat we wat culturele dingen hadden gezien gingen we opzoek. De borden wijzen serieus alle kanten uit. Er staat een bord voor links naar Fontveille, maar ook naar recht en van voor naar achter… daar heb je dus niks aan. Na onze 4^e Fransman te hebben gevraagd waar we heen moesten, legde hij uit dat het nu wel dicht was. Nou ja zeg, in een land als Monaco?! Dat hadden die andere 3 mannen er ook wel even bij mogen zeggen, had ons een paar kilometers gescheeld. Dus vervolgde we onze weg naar Jardin Exotique. Je ziet hier al overal bloemen, maar deze tuin heeft toch wel iets ‘Exotisch’’. Heel mooi gegaan allemaal. Weer veel foto’s gemaakt en in de schaduw even uitgerust. Jovana moest ongesteld worden en was niet in een beste bui, en Marisa had het warm en wilde naar het strand, haha. Ik had daarentegen weer last van mijn voeten! VROUWEN!

Monaco is een btw-vrij land, waardoor je denkt dat alles goedkoop is, maar vergeet dat maar snel weer, want alles is duur! Overal zie je Ferrari ’s en andere dure auto’s. Ook ruiken mensen sterk naar parfum en dragen ze chique kleding. Vandaag was het muziekfestival hier, dus het strand werd omgebouwd tot een podium en er werd al geoefend met alle instrumenten die je door het hele land kon horen. Jammer dat het officieel pas om 9 uur begon, een beetje laat voor ons.

Het Grand casino hebben we alleen van ver weg gezien (prachtig dak), dat lag weer helemaal een de rechterkant en omdat we best moe waren van al het lopen besloten we de dag af te sluiten bij het strand. Tegen 6en vonden we het mooi geweest, we waren inmiddels ook een beetje bang voor de parkeerkosten in een willekeurige garage… Natuurlijk verdwaalden we en hadden we geen idee waar we waren. We hadden wel een kaart, maar nergens in de straten stonden straatnamen en dus konden we het ook niet opzoeken. Een oudere vrouw met flinke decolleté, een pantersprint shirtje en een Chiwawa, schoor ons gelukkig te hulp en nam ons mee naar haar hotel, waar Bernard, de receptionist, ook probeerde te helpen. Na ruim een kwartier vervolgde we onze weg weer. Om kwart over 7 kwamen we eindelijk bij de garage aan! De rekening viel gelukkig ook mee, in tegenstelling tot de tolpoortjes die je om de 25 kilometer tegenkomt op de snelweg. En dan heen en terug. Kost een dagje Monaco met tol, benzine en parkeren al gauw 60 euro! Maar het was zeker de moeite waard!

Intussen is het alweer dinsdag middag en heb ik weer plaatsgenomen (in de schaduw dit keer) op het terras. Het waait erg hard maar dat is nu juist wel lekker, verder schijnt de zon en kraken de krekels uit volle borst. Ik denk dat ik de kinderen straks niet naar Judo hoef te brengen omdat het seizoen is afgelopen. Huiswerk zit er tegen het einde van het jaar ook wel op, dus zullen we er waarschijnlijk even op uit gaan met de steppen. Ik hoop dat de kinderen deze week weer goed naar me luisteren! Er blijven voor mij nog 31 dagen over om precies te zijn tot mijn big family mij op komt halen!

Un weekend sur la plage avec beaucoup des amies

Hallo lieve bloglezers!

Dat was alweer een tijdje geleden hè?! Nou, jullie kunnen er weer even lekker voor gaan zitten!

Het is vandaag 26 mei en het heeftflink geregend. Ik had voor het kleine stukje lopen naar school de paraplu meegenomen. Samen met Gus liep ik onder de paraplu. Hij hield heel schattig de paraplu voor me vast zodat we samen niet nat werden, ik heb nu wel een rughernia van het bukken, haha.

Terug bij het hotel moest er weer huiswerk gemaakt worden, dictee en rekensommen, het gaat mij steeds beter af! Julie en Nicolas waren heel geïnteresseerd in hoe mijn weekend was in Saint Raphaël met de andere au pair. Daarna heeft ze op haar laptop laten zien hoe het rooster er zo’n beetje uit zal gaan zien in juli. De laatste week van juni heeft Margaux al vakantie dus zal ik hopelijk met haar leuke dingen kunnen doen. Paul gaat de laatste dagen van juni op vakantie met de scouting. De eerste week van juli krijgt Gus zwemles, even extra oefenen voor de zomer. Margaux, Paul en ik gaan gewoon mee en kunnen ook lekker zwemmen. De 2^e en 3^e week gaan alle 3 de kinderen op zeilcursus.De cursus wordt gegeven in een bijgelegen plaatsje van Cannes; Mandelieu. Ik zal de kinderen daar maandag tot donderdag van 2 tot 5 elke dag heen brengen. Ik kan daarna lekker de stad verkennen of op het strand liggen. Na al deze uitleg vroeg ze aan me of ik hier gelukkig was en gaf ze me een groot compliment dat ze heel erg blij met me zijn en dat de kinderen duidelijk gek op me zijn. En dan vraag je mij of ik gelukkig bent? Mijn geluk kon niet op! Na 4 maanden au pair tijd krijg ik te horen dat ik het goed doe! Al weet ik dat heus wel, is het toch fijn om te horen.

Na het eten hebben we Paul opgehaald en thuis moesten ze snel douchen. Voor het slapen willen ze altijd even mama welterusten wensen. Tijdens het bellen ging Gus huilen omdat hij zijn zin niet kreeg van mama. Hij is naar zijn bed gerend en bleef huilen. Toen nog maar even met Paul gespeeld en daarna moest ook hij naar bed, ik kreeg een dikke knuffel van hem! Om 9 uur huilde Gus nog steeds en omdat ik weet dat ze willen dat ik bel als het niet stil is, heb ik nu dus voor de eerste keer gebeld. Ik voelde me een beetje schuldig tegenover Gus. Nadat papa hem flink Had toegesproken en had gedreigd met straf, leek het even stil. Maar naar 5 minuten begon hij weer, nu was hij zo in paniek over welke straf hij zou krijgen dat hij ook geen oog dicht deed. Ik heb hem toen maar even op schoot genomen en hem gerustgesteld dat ik met papa zou gaan praten. Tegen halftien was hij eindelijk rustig en ging hij slapen.

Woensdag begon ik zoals gewoonlijk om half 12 om de kinderen uit school te halen. Ze wilde eerst bladeren plukken uit de bomen voor hun huisdieren (zijderupsen in een doos) dit doen we zo’n 3 keer in de week, en omdat zij beide te klein zijn om bij de balderen te komen, ben ik meestal de plukker… Nadat we huiswerk hadden gemaakt, hebben ze vriendjes opgehaald in de buurt en had ik ineens 5 kinderen! Een vader greep gelijk zijn kans en ging boodschappen doen.

Achter het hotel ligt een weg die leidtnaar een oude parfumerie. De parfumerie wordt niet meer gebruikt en staat dus leeg, maar wel zo leeg alsof ze van de een op de andere dag vertrokken zijn. Overal liggen nog spullen en de ramen van de huizen staan nog open. Niet echt een fijne plek voor kinderen zou je denken. Maar voor kinderen is dit natuurlijk een groot avontuur. Dus hup ik er maar achteraan. Volgens mij mag je helemaal het erf niet op, maar probeer maar is 5 stuiterende kinderen in bedwang te houden. Ook daar is een kersenboom waar de kinderen via een trap alle 5 in konden klimmen. Ik had de doos vast en moest zorgen dat alle kersen in de doos kwamen, de helft viel er natuurlijk naast maar niemand die dat gezien heeft. Ik ben daar lek gestoken door de muggen en krap nu al een paar dagen flink aan mijn benen. Om half 4 moest ik Enzo terugbrengen, maar pa bleek nog steeds als een vrije vogel door de Intermarché te slenteren. Nou helaas, ik moest met mijn kinderen naar de sport dus pa blijft voortaan maar gewoon thuis!

Paul wilde nog even langs huis want hij was een onderdeeltje vergeten om zijn vliegtuig te kunnen besturen. Na lang zoeken begon er bij mij iets te dagen… Ik had vanochtend gestofzuigd en daarbij een klein onbelangrijk (dacht ik) dingetje opgezogen. Paul zijn ogen spuwde vuur toen ik hem dat zei. We zijn snel naar de stofzuiger gerend en hebben de letterlijk uitgepluisd. Gelukkig, daar zat hij in! Heb ik toch een best goed geheugen. Nu kon hij er wel om lachen gelukkig! Daarna eerst Gustave bij de tennis afgeleverd en daarna Paul bij zijn club om vliegtuigen te besturen. Toen ik gus later weer ophaalde stond hij al heel enthousiast naar me te zwaaien toen hij mij zag. Zondag is het hier Moederdag, dus moest er na het eten stiekem een cadeautje worden gescoord in het boetiekje van de moeder van hun vriendinnetje Marilou. Ontzettend schattig om te zien hoe 2 jongetjes hun portemonnee leeggooien op de toonbank in de hoop dat ze genoeg centen hadden.

Eenmaal thuis ging alles weer helemaal goed, totdat Gus zijn bed op moet zoeken. Hij ging weer huilen en het is altijd Paul zijn schuld (volgens Gus dan). Na weer een boos telefoontje van papa werd hij nu wel snel stil.

Donderdag ben ook ik naar het boetiekje gegaan, want laat het nu net zo zijn dat mijn moeder zondag komt. Ook oma kon natuurlijk niet achterblijven. Ik kreeg er nog gratis zeepjes bij omdat ik altijd zo leuk met Marilou en de jongens speel. Heel erg lief! In de namiddag heb ik de jongens opgehaald. Flink huiswerk gemaakt, die kinderen hier hebben het drukker dan toen ik het had op de middelbare! Ook zeulen ze elke dag een zware rugzak mee waar al hun boeken en schriften inzitten, bij ons in Nederland gaat dat toch wel anders, daar laat je alles liggen op school, hier hebben de kinderen van 7 al te kampen met flinke rugklachten als ik het zo zie. Paul wil altijd dat ik zijn rugzak neem, wat ik nooit erg vind. De eerste keer toen hij dat vroeg leek het me niet zo eerlijk tegenover Gus, maar voordat ik er iets over kon zeggen nam Paul Gus zijn rugzak al over van hem, zo schattig, de grote broer die de rugzak van zijn kleine broertje overneemt. Je zou denken, zo , Paul is zijn rugzak kwijt en klaar is Kees. Echte broederliefde, nu dan!

Paul heb ik naar de tennis gebracht en bij terugkomst nog een halfuurtje met Gus gewandeld. Na het eten hebben we Paul opgehaald. Paul eet dan altijd thuis, dan neem ik eten van het hotel mee. Als we de auto uitkomen moet altijd meteen de sproeier aan voor de tuin. Nou, ik geloof er niks van dat dat moet, maar volgens hen moet dat van mama. Toch nog maar is aan haar vragen. Het is namelijk niet alleen voor het gras, ook de jongens vinden het een leuk spel, komen zeiknat binnen en luisteren niet als ik zeg dat dat niet mag.

Op advies van mijn moeder heb ik vanavond samen met Gus een verhaaltje voorgelezen en ben ik daarna naast hem gaan liggen. Dit vond hij natuurlijk wel wat. Hij deed gelijk zijn ogen dicht en om 9 uur kon ik heel stil ontsnappen uit bed. Het werkt! Nu maar hopen dat dit niet elke dag hoeft. Missie geslaagd!

Zaterdag kwam er veel familie voor de communie van Gus in de kerk. Er was nog een groepje in huis en Julie vroeg of ik hen op wilde halen omdat er geen auto was daar. Ik naar huis rijden en op de terugweg zaten we met zijn 7en in de mini! Ik heb dus 7 kinderen! De oudste was al 17 dus dat was heel gezellig. We hebben gewandeld en gestept en bloemen geplukt voor de moeders. Voor het eten hadden ze pasta uit de oven met kaas, een grote lekkernij voor de kinderen in Frankrijk zoals jullie weten. In Bollène at ik het elke dag en kwam het mijn neus uit, maar nu was het heerlijk! Na het eten nog wat gespeeld bij het hotel en om half 8 belde Julie of ik met de kids naar huis wilde gaan. Alle bedden klaargelegd in de woonkamer, want daar mochten ze met z’n allen slapen, nou dat wordt nog wat! Ze hebben tv gekeken en spelletjes op de IPad gedaan en om half 10 moesten ze richting bed, de jongste 3 dan. Dat lukte natuurlijk niet als de oudste er nog niet waren. Om half 11 lag alles, behalve het meisje van 17. Samen gingen we steeds naar beneden om te zeggen dat ze stil moesten zijn. Om half 12 zei Julie dat ik wel terug kon komen naar het hotel. Intussen waren ze wat rustiger geworden en het meisje van 17 (ben haar naar kwijt) was ook thuis om voor de rust te zorgen. Eenmaal in het hotel zaten alle ouders uitgebreid te eten en bedankte me voor de oppas.

Zondag. Vandaag komen ze dan eindelijk! Mijn (groot)ouders! Ik hoopte dat ze er rond 2en wel zouden zijn. Maar dat was natuurlijk niet zo. Nog gezellig met Suzanne geskyped en met Fem, die mij verblijde met het nieuws dat Pierre (vader vorige gezin) de snelheidsboete toch maar naar Nederland had gestuurd zodat ik hem zelf kon betalen. Na de taxirit die hem 300 euro had gekost vergeef ik hem dit wel. 45 euro is te overzien. 3 km te hard. Mijn eerste snelheidsboete!

Na een flinke file kwamen mijn ouders tegen 5en dan eindelijk aan. Het ging nu allemaal een stuk makkelijker en zonder tranen! Ik ben nu veel zekerder van mijzelf en het gezin. Iedereen netjes aan elkaar voorgesteld en dan maar op een terrasje voor een biertje hè. Natuurlijk nadat we alle spullen op de bovenste verdieping hadden gebracht. Een flinke klim voor mijn opa en oma! Het erge is dat je elkaar niet eens zoveel te vertellen hebt omdat je elkaar zowat elke dag spreekt op Skype. Maar elkaar in het echt zien is nog altijd veel leuker!

Na een chill momentje in het hotel zijn we naar Fayence gereden waar ik gereserveerd had in een restaurant op advies van Julie en Nicolas. Na veel bochten en zoeken hadden we het gevonden. ‘Le temps de Cerises’’ Een Nederlandse eigenaar, en niet zomaar eentje! Hij heeft meteen bekende kok in Nederland gewerkt en een sterren restaurant geleidt, zelf is hij ook kok maar hier staat hij in de bediening. Hij heeft zijnmondje wel bij en is erg direct, maar toch mochten we hem wel. Het was dan ook een echt chique diner op het terras onder de bomen. De carpaccio van opa bleek iets met avocado te zijn en iets wat allerminst op carpaccio leek, maar gelukkig vond hij het lekker. Achteraf op de rekening kijkend bleek dat ze de dure wijn vergeten waren aan te slaan, wat de schok van de rekening iets lichter maakte. Tegen elven waren we weer terug in het hotel.

Maandag hebben ze van het ontbijtbuffet genoten, ik ben er al wat weken aan gewent, haha. Daarna zijn we naar Nice vertrokken. Op de route lag het Meer (le Lac de Saint-Cassien) waar ik vaak kom, dus daar zijn we nog even uitgestapt zodat ik het hen kon laten zien. In Nice was het ontzettend druk. Met veel geluk hadden we nog een parkeerplekje in een garage. Buiten zijn we snel op zoek gegaan naar een kaart. We hebben veel mooie gebouwen gezien en kwamen terecht op een markt. Een hele drukke markt waar ze onder andere affiches verkochten. Het bleken echte te zijn en we hebben nog gekeken of er iets leuks tussen zat. Maar helaas hebben mijn ouders een dure smaak!

Nadat we de markt afgespurt hadden, hebben we een terrasje opgezocht en daar hebben we geluncht. Eindelijk weer ook omelet voor mij! Dat was al weer een tijdje geleden. We hebben na de lunch nog veel gewandeld langs de zee en langs de haven. Toen we in de grote winkelstraat waren, maakte ik daar natuurlijk meteen gebruik van door even de H&M in te duiken met mijn moeder voor een nieuwe korte broek. Als ik met die kids ben is het toch wel fijn als het allemaal niet zo ‘’strak’’ zit. Na een lange zoektocht vonden mama en ik de rest van de groep weer. We zijn weer terug gegaan naar de garage en het duurde minstens 3 kwartier voor we de stad weer uit waren. Een rijke stad met veel rijke mensen, dat staat vast. Leuk om een keer gezien te hebben!

In het hotel hebben we ons even omgekleed en buiten op het terras wat gedronken. In de avond zijn we weer naar Fayence gereden en op zoek gegaan naar een leuk restaurantje. Het werd een pizzeria met een knus terrasje. Ik had de spaghetti, mijn moeder een entrequote, oma en Hans de kip (met kreeft…) en opa een pizza. Voor ieder wat wils dus! Heel erg lekker en als dessert een Fondant au chocolatJ.

Dinsdagochtend hebben we buiten ontbeten en toen was het alweer voorbij. Dat betekent dat 24 juli ook weer sneller in zicht komt. Het afscheid was nu gelukkig niet zo moeilijk. Over 7 weken komen ze alweer terug!

Om half 5 stond ik zoals altijd weer bij school voor de kinderen. Paul en ik liepen samen terug naar het hotel en hadden Gustave afgeleverd bij de Judo. Helaas voor Paul lukte het niet met zijn staartdelingen en ik snap het inmiddels wel, maar kreeg het hem met geen mogelijkheid uitgelegd. Mama en papa worden er altijd een beetje moe van dat hij het niet snapt en gaan daar harder praten (ik ken het) waarna de tranen in Paul zijn ogen staan en hij dan helemaal niet meer helder na kan denken. Toen we met de auto Gus ophaalde ging Paul hard huilen in de auto dat hij judo stom vond en geen zin had. Dat was duidelijk de ontlading van het rekenwerk, ik leefde met hem mee, zo heb ik me ook maar al te vaak gevoeld! Thuis ging het gelukkig allemaal goed, na een verhaaltje voor Gus is hij stil en valt snel in slaap. Hopelijk blijft dat vanaf nu zo!

Woensdag had ik het idee om naar het meer te gaan. Ik vroeg Julie en Nicolas of ze dat goed vonden en ze vonden het een leuk idee. Na school snel eten en huiswerk gemaakt. Toen langs huis om alle spullen te halen; zwembroeken, handdoeken, slippers, duikbrillen, surfplanken, waterflesjes, schepnetten en emmers. Alsof we daar 3 dagen zouden blijven, haha! De kinderen vonden het heel erg leuk en willen het liefst volgende week weer. Ook ik kon lekker mee zwemmen en de tijd vloog voorbij. We hadden geld van mama gekregen om een ijsje te kopen, het bleek dat 100 meter verder een restaurantje zit waar je heerlijk kunt eten aan de volle borden en het volle terras te zien. Om 4 uur heb ik de jongens naar tennis en Paul zijn vliegtuigsport gebracht. Daarna nog even getankt en het laatste halfuur bij Gus op de tennis gekeken.

Donderdag ging snel voorbij. Ik moest om half 6 Paul naar de tennis brengen en Gus had veel huiswerk, dus voor ik het wist hadden we gegeten en gingen we al richting huis. Het was vandaag een snikhete dag en dus besloot ik dat een beetje waterpret geen kwaad kon. De tuinsproeier ging weer aan en ik liet met helemaal nat maken. Dat vonden de jongens natuurlijk heel grappig en die deden snel mee, wat een watergevecht als gevolg had. Na een halfuur stonden we alle drie druipend op de deurmat. Ik heb snel handdoeken gehaald en de natte kleding aan de waslijn gehangen. De jongens gingen meteen de douche in. Voor het naar bed gaan heb ik nog wel even uitgelegd dat we hier geen gewoonte van kunnen maken, dat begrepen ze wel.

Vrijdag kwam Margaux weer gezellig thuis. Gus heeft voor 3 weken geen katholicisme omdat zijn leraar er niet is. Gelijk uit school verzamelen alle kinderen en ouders zich op het pleintje voor het hotel om daar te wachten. Het begint pas om half 6, en dat betekent een uur lang spelen met alle kinderen. Ik zit dan gewoon een uurtje op het trappetje te wachten en houd ze een beetje in de gaten. Om half 6 gaat Paul naar binnen en weet ik Gus over te halen nog even te wandelen. We waren weer op het jeu des boules veldje beland en hebben daar naar het jeu des boules gekeken. Margaux was inmiddels aangekomen en ook het eten stond op tafel. Toen Paul ook weer terug was, zijn we naar huis gegaan en hebben daar de hele avond voor de buis gelegen. De Expeditie Robinson van Frankrijk staat inmiddels vast op de vrijdag avond. Zonder tegensput gingen de jongens om half tien naar bed en kon ik nog even met Margaux kletsen. Ik had die middag gevraagd of ik nog een nachtje in het huis mocht slapen omdat er morgen een viswedstrijd is waar ik heen ga met dekinderen in de ochtend. Ik sliep bij Paul op de kamer op de slaapbank. Om 8 uur ging de wekker weer.

Dat vroege opstaan valt me tegenwoordig alles mee. We hebben met z’n allen ontbeten en daarna heb ik met de jongens alle spullen gepakt. Margaux heb ik over weten te halen om toch gezellig mee te gaan en niet alleen in het hotel te blijven. Terwijl ik met Margaux naar het hotel reed om broodjes te smeren, haalde Julie met de jongens alvast een vriendje op. Met 4 kinderen in de auto haalde ik het andere vriendje op en daar gingen we, in de mini met 6 personen naar het kleine meer om te vissen. Er zwommen dit keer honderden forellen in het meer en de kinderen sloegen de een na de andere vis aan de haak. Mama had weer geld mee gegeven om wat drinken te kopen en dus kwamen Margaux en ik later aan met blikjes Cola, Orangina en Ice tea. Margaux had het gelukkig ook erg naar haar zin en ving uiteindelijk 3 vissen! Ik had er één gevangen omdat de andere 2 weer van de haak vielen (met haak nog in de bek) Wat betekende dat de hengel waar ik mee viste tot 2 keer toe een nieuw haakje moest. Toen na de derde vis de haak weer kwijt was, heb ik mijn acties maar gestaakt.

Tegen 1en kwamen we weer terug in het hotel. Paul was vanaf het meer met een vriendje mee voor een verjaardagfeestje en daarna de scouting. Nicolas had ijsjes gekocht en Julie had vrienden gebeld met hier in de buurt een zwembad waar we mochten zwemmen. Ze vroegen of ik niet even rust wilde, een stop, omdat ik natuurlijk eigenlijk niet hoorde te werken nu. Maar ik was al lang blij dat ik niet alleen in mijn hotelkamer zat! Dus daar gingen we weer, in de auto naar het zwembad. Een zwembad met een prachtig uitzicht! We hebben veel gezwommen en ik heb Gus geprobeerd te leren duiken, maar zwemlerares is duidelijk niet mijn ding, hoe je een kind leert duiken? Geen idee. Na 20 pogingen lukte het hem nog niet. Maar het was in ieder geval de moeite van het proberen waard. Om 5 uur kwamen we weer terug in het hotel en waren we alle drie versleten. Het was ook vandaag weer bloedheet en na een middag zwemmen waren we flink uitgeteld. We hebben tot aan het eten in de salon een beetje met Ipads en IPhones gespeeld.

Paul had zich inmiddels weer bij ons gevoegd. Na het eten moesten we nog 3 forellen afstaan aan een vriendje. De andere forellen liggen in de koelkast van het restaurant en zullen morgen gegeten worden. Ik parkeerde de auto voor het huis van het vriendje en de kinderen verdwenen meteen. Ik dacht met mijn naïeve hoofd dat ze gelijk terug zouden komen, niet dus. De auto maar even aan de kant gezet en op onderzoek uitgegaan. Het bleek dat er een zwembad in de tuin was met veel kinderen die aan het spelen waren met waterpistolen. Na een kwartier kreeg ik ze eindelijk, nat en wel, mee terug de auto in. Eenmaal thuis zijn we allemaal onder de douche gesprongen en lagen uitgeteld op bed. De jongens mogen tegenwoordig niet meer naar het hotel bellen voor het slapengaan omdat Julie denkt dat het dan beter gaat. En ze heeft gelijk, want er wordt nu al meer dan een week niet meer gebeld en Gus luistert ineens veel beter. Om 11 uur was ik weer terug in het hotel en kon ik lekker slapen.

Zondag Ben ik weer met de auto naar Saint Raphaël gereden. (zonder problemen door de péage!) Naast Jovanna van de vorige keer, was er nu een nieuwe au pair, Marissa, ze was er net een week en komt uit New York, lief meisje maar nog wel een beetje stil. We hebben de hele dag aan het strand gelegen en op een terrasje geluncht. Daarna nog in het gras onder de palmbomen gelezen en muziek geluisterd. En toen toch maar weer in de zon op het strand geëindigd. Daar raakten we aan de praat met een schattig meisje die met haar schepnet bezig was. Ook haar kleine zusje van 3 voegde zich snel bij ons en even later lagen we met haar moeder in het zand te praten. Ze vond het heel leuk om te horen dat we au pairs zijn en wilde gelijk van alles weten. Volgens mij vond ze het wel wat voor haar 2 meiden! Nadat ik in slaap was gevallen op het strand en behoorlijk verbrand, zijn we weer naar de auto gegaan. Thuis heb ik mezelf ingesmeerd met after-sun en gelukkig was het de volgende dag al weggetrokken.

Maandag zat ik op het terras om mijn blog te schrijven toen Lorenzo, de kok, ineens aan kwam lopen, hij ging naar het strand met Anna en Giomme van de bediening. Hij vroeg of ik ook mee wilde. Dat aanbod sloeg ik natuurlijk niet af. Ik heb snel mijn spullen gepakt. Er was alleen een klein probleempje. Anna haar broer zou ook mee gaan en dat paste niet in de auto. Ik heb Nicolas gebeld of ik de auto mocht gebruiken en dit was geen punt. Met zijn 5en in de mini op naar Théoule. Een plaatsje vlakbij Cannes. Daar gingen ze lunchen in een Restaurant (Marco Polo) de prijzen waren niet voor mij, het goedkoopste gerecht was 24 euro. Ze hebben van alles en nog wat besteld en een soort tapas gegeten. Na dik 2 uur, 8 cocktails, 2 flessen wijn, 3 bier en een fles water voor mij vroegen ze om de rekening. Ik mocht niet mee betalen. Waar ik dankbaar voor was, haha. Op het strand werden er nog eens 12 flesjes Heineken bier en een fles Rosé opengetrokken. We hebben veel gezwommen, muziek geluisterd en gekletst. Anna en Giomme zijn een stel en zaten nog niet in elkaar op het strand, met de nodige alcohol daarbij. Ik was blij dat ik reed! Om 9 uur kwamen we thuis bij Anna haar ouders. Nadat we bij de Intermarché stokbrood kaas, rum en cola hadden gehaald. Moeder blijkt elke avond stoned, is Duits maar praat vloeiend Engels. Je ziet gelijk dat dit geen Franse zijn want de sfeer is ontspannender. Ze vond me heel mooi en zei dat ik altijd welkom was, haha. Hier werd dus de rum cola genuttigd. En ik bleef lekker water drinken. Moeders was blij dat ik reed zei ze.

Aangekomen in Seillans in het huis van Anna en Giomme, werd er een fles rode wijn opengetrokken met daarbij de kaasjes, het stokbrood, paté en Orangina voor mij. Tegen 10en zaten we aan de broodjes met worstjes en saus. Om half 11 kon ik mijn ogen echt niet meer open houden en heb ik ze bedankt. Lekker terug naar het hotel en slapen!

Vandaag is het dinsdag. Ik ben best moe van een druk weekend vol met mensen, dat ben ik niet meer gewent! Wel ontzettend leuk. Helaas stelde Julie en Nicolas het niet heel erg op prijs dat ik met al hun werknemers in hun auto was gestapt, wat ik eigenlijk al wel een beetje had bedacht. Maar misschien dat ik het juist daarom niet had gevraagd, omdat ik wist dat ik anders een leuke dag zou mislopen, ik weet het, heel egoïstisch. Gelukkig ware ze verder helemaal niet boos. We hebben het gelijk uitgesproken en ze vonden het eigenlijk meer de schuld van de werklui dan van mij, al begreep ik niet helemaal waarom. In ieder geval willen ze werk en privé graag gescheiden houden, en ik hoor nu eenmaal bij privé. Wat betekent dat ze liever niet hebben dat ik met de werknemers omga. Ook dat begrijp ik niet helemaal maar ik accepteer het natuurlijk wel. Alles is gelijk goed besproken en anders zoals ik gewend was, zeggen ze het hier meteen als er iets niet lekker loopt, wat enorm fijn is. Voordat ik met de Gus Paul van de judo ging halen en door naar huis zou rijden heb ik nogmaals mijn excuses aangeboden. Ze verzekerde me dat alles goed was en ik me geen zorgen hoefde te maken. De kinderen gingen na een kerstverhaaltje lekker slapen. Ik heb de Mini waar ik in rijd gewassen en de vaatwasser uitgeruimd en nu kan ook ik met een gerust hart gaan slapen!

Le trottinet, les poux et le péage

Nog 9 weken, dan is mijn au pair avontuur alweer voorbij. Als ik er op terug kijk gaat de tijd enorm snel. Als ik naar de toekomst kijk, denk ik; nog 9 weken! Dat duurt nog hartstikke lang! Maar ik weet inmiddels dat de tijd vliegt. Als ik nu terug denk aan mijn grote droom: Au pair, dan valt het wel een beetje tegen, want het is geen droom met rozengeur en maneschijn, het is gewoon keihard werken aan jezelf. Ik heb er geen spijt van en heb het bij mijn nieuwe familie goed naar mijn zin. Ik trek veel met de kinderen op die gek op mij zijn. Ik heb in mijn ‘werk’ tijd altijd wat omhanden wat betekent dat ik er niet zo vaak meer bij sta van ‘oké, wat nu?’’ Dat is een hele opluchting. Op mijn vrije dagen ben ik veel alleen op mijn hotelkamer, omdat er in de buurt niet veel te doen is. Maar ik vind het niet eens zo erg. Ik lees ongeveer 3 boeken per week en ga veel naar buiten. Ook nu schrijf ik mijn blog buiten op het terras, mijn computer heeft nog net het kookpunt niet bereikt, net als ik. De zon is nu even achter de wolken wat betekent dat ik de toetsen kan indrukken zonder mijn vingers te verbranden.

Zondag komen mijn ouders en opa en oma, ik kijk daar al weken naar uit en heb veel zin om ze weer te zien. Ze blijven één nachtje slapen (al hoop ik natuurlijk dat dat er 2 worden) YOLO! (voor opa: dat betekent ‘’You only live once’’). Ik heb al een reservering staan bij een lekker restaurantje in Fayence, met Nederlandse eigenaren. Ook krijg ik 22 juli heel leuk bezoek! Mijn ouders komen dan en nemen als het goed is, Bas, Heleen en Flip mee! Ontzettend leuk! Ik voel me wel een beetje vereerdJ.

Hier loopt het dagelijks leven een stuk makkelijker, flexibeler en vriendelijker! Ik ben grotendeels ook taxichauffeur. Zo breng ik de kinderen dinsdag uit school om de beurt naar de judo. In de tussentijd doe ik met Gus of Paul huiswerk, en daarna draaien we het om. Ik ben echt baggerslecht in wiskunde en alles wat met cijfers te maken heeft, dus Paul heeft op dat gebied niet veel aan mij. Maar ik ben in de leer! Ik snap de rekensommen die hij moet maken nu en kan hem er gelukkig mee helpen. Hij kent de tafels van 1 tot en met 10 nog niet uit zijn hoofd, dus die heb ik allemaal voor hem uitgeschreven en op de WC deur gehangen. Wat hij overigens heel grappig vind. Terwijl we in Nederland overal zo onze eigen maniertjes voor hebben, lijkt dat hier nog wel eens raar over te komen. Zo had Margaux haar telefoon waterschade, ik adviseerde om de telefoon in een grote bak met rijst te leggen. Toen ze de keuken van het restaurant ik kwam om het te vragen keken ze me aan alsof ik gek was. Met de vraag of het gekookte rijst moest zijn en wat voor rare ideeën ze in Nederland nog meer hadden. Helaas heeft de telefoon het niet overleefd. Maar Margaux was daar niet lang getreurd over want binnen een week kreeg ze een gloednieuwe IPhone 5 van haar ouders!

Woensdag haal ik de kinderen om half 12 op en daarna eten we met z’n allen. Helaas moet er ook dan huiswerk gemaakt worden. We zitten dan met mama in de salon van het hotel. Ik leer gezellig mee; Franse poëzie en spelling! Rond 2 uur mogen ze dan eindelijk van hun vrije middag genieten! Zodra we na het eten naar huis rijden, worden de jongens wat drukker, wat nou juist niet de bedoeling is. Nu laat ik ze gewoon maar en douchen ze soms pas om 8 uur, omdat Gus er altijd lastig onder te krijgen is. En dan hebben ze in ieder geval iets rustigs voor ze gaan slapen. Paul weet dat ik alles aan pa en ma moet vertellen, dus hij kijkt nu wel goed uit dat hij niet stout is. Hij probeert zijn broertje daar dan ook elke avond op te wijzen, maar Gus wil het niet horen. De eerste week sliepen ik op de kamer van Paul, wat betekende dat de jongens samen op Gus’ zijn kamer sliepen. Dit maakte het er niet makkelijker op. Maar tegenwoordig slaap ik in het bed van Margaux, zij is er doordeweeks toch niet, en dit scheelt een hoop boze woorden! Ze bellen mama altijd voor ze naar bed gaan, dus moet ik ervoor zorgen dat ze echt om half 9 klaar zijn. Het gaat steeds beter en ook Gus heeft na een pittig gesprek met zijn ouders begrepen dat hij moet luisteren, anders krijgt hij straf. Wat kan uitlopen tot een uur vroeger naar bed tot geen tv of iPad, en dat is natuurlijk verschrikkelijk! Hij vraagt nu elke avond aan me; ‘’ Ga je aan mama vertellen dat ik lief ben geweest?’’

Vrijdag ochtend had ik mijn eerste salaris gekregen en geld om te tanken. Ik reed dus naar de Intermarché om daar Diesel te tanken. Voor de zekerheid belde ik Nicolas nog om na te vragen of het echt Gasole was. Ik zorgde dat ik bij een pomp stond waar ik cash kon betalen, want op mijn pas stond even niks. Na 3 keer proberen gaf de tank steeds aan dat hij al vol was, dat tikje dat hij geeft als hij normaal gesproken vol zit. Maar hij was niet vol, hij was leeg. Steeds als ik hem eruit haalde liep de olie over de grond. Ik snapte er niks van. Het mevrouwtje bij wie ik af zou moeten rekenen kwam nadat ik haar had gevraagd toch maar even kijken. “Het ligt aan u hoor mevrouw, niet aan mijn pomp, mijn pomp is goed!’’ Daar was ik ook al bang voor, dat het aan mij lag. Ze liet me een andere pomp proberen maar ook hier lukte het niet. Ze kwam weer terug en benadrukte dat ik wel mooi mocht dokken. Ook zij probeerde het voor mij, maar nee, het lukte niet. Er zou iets fout zijn met de auto. Ik was dus genoodzaakt om Nicolas te bellen, aangezien ik de terugweg niet meer zou halen. Nicolas kwam er gelukkig gelijk aan. En je raad het al, bij hem werkte het natuurlijk meteen. Een blonde vrouw achter een kassa en een blonde vrouw achter een pomp, hoe kon het ook anders dan dat het bij een man wel meteen werkt. Het blijkt dus, dat ik de slang te diep in het gat zou hebben geduwd. (niet lachen). Ik zit er nu dus al tegenop om weer te tanken omdat dat soort dingen bij mij gedoemd zijn te mislukken.

Zaterdag heb ik in huis geslapen. Ik had de was uit de machine gehaald en opgehangen en daar bedankte Julie me voor. Daarna keerde ik met de auto terug naar het hotel om te ontbijten. Tijdens het ontbijt heb ik even geskyped met mijn ouders. In mijn toekomstige nieuwe kamer heb ik op de toiletpot wifi gebruikt want die is er even niet in huis. En mijn kamer is nog niet klaar dus de enige zitplaats is de wc pot. Om half 4 begon mijn werkdag en heb ik samen met Gus en een school vriendinnetje een wandeling gemaakt van dik 2 uur. Althans, zij op de step (trottinet) en ik er rennend achteraan om ze bij te houden. We hebben bij een klein riviertje een dam gebouwd en daarna onze reis voortgezet. Om 6 uur waren we weer terug bij het hotel en hebben we Croque Monsieurs gegeten! Na het eten nog met Gus gevoetbald. Paul was de heel dag naar scouting, evenals Margaux, alleen zou Paul daar ook blijven slapen. Margaux kwam na het avondeten in het hotel aan met een vriendinnetje. Julie verontschuldigde zich dat mijn kamer nog steeds niet klaar was en of ik alsjeblieft nog een keer in het huis wilde slapen. Op de weg naar huis staken er uit het niets 4 schattige kleine zwijntjes over. We konden ze heel goed zien en als ze klein zijn, zijn ze zeker schattig! Moeder ontbrak, hopen dat ze die terug vinden!

Woensdag heb ik de kinderen uit school gehaald gegeten en huiswerk gemaakt. Marilou (het schoolvriendinnetje) heeft gezellig met ons de middag doorgebracht. Daar gingen we weer steppend en hollend door de smalle weggetjes! We hebben kersen geplukt. Ze hebben hier gewoon kersenbomen! En ook bloemen geplukt voor het school werkje van Paul. Gus ging in de namiddag met papa naar de kapper en wij hebben nog meer kersen geplukt. De kinderen kwamen een leegstaand huis tegen met een veranda waar een kast in stond. Daar stond van alles in en Paul wilde wat meenemen. Dat mocht natuurlijk niet van mij want het was niet van hem. Hij luisterde niet en na 10 minuten discussie gaf ik het dus maar op. Mama was het gelukkig met mij eens bij terugkomst in het hotel, hij moest de spullen terugbrengen wanneer hij daar weer tijd voor had. Om 4 uur was het weer sporttijd en bracht ik Paul weg. Gus was al door papa naar tennis gebracht. Ik heb ze beide weer opgehaald waarna we in het hotel gegeten hebben.

Vrijdag, vandaag kwam Margaux weer gezellig thuis! Ze ging met me mee de jongens van school halen. Daarvoor moesten we even langs de apotheek want ze had iets nodig. Het leek een beetje alsof ze er vaag over deed maar het was in ieder geval iets met haar hoofd. Hoofdpijn dus, dacht ik. De jongens moeten vrijdag na school gelijk naar Katholicisme, hier leren ze met heel veel andere kinderen over de kerk. Ik had het dus weer erg makkelijk. Want gelijk uit school gingen ze daar heen, dat zit naast de kerk die hier 100 meten van het hotel af ligt. Vanavond mochten de jongens tot 10 uur opblijven. We hebben lekker met z’n 4en op bed gekeken naar de Franse Expeditie Robinson. Heel gezellig en gelijk goed voor mijn Frans.

Zaterdag, de jongens wilde graag naar het meer en ik had de dag ervoor al gezegd dat ik dat leuk vond. Om half 2 stormden ze als 2 jonge honden mijn kamer in of ik alsjeblieft nog wilde. Haha. We zijn eerst 3 winkels langs geweest op zoek naar schepnetten. Gelukkig hadden ze er nog 2 bij de L’eclerc. Margaux was ook gezellig mee. Daar liep ik dan, met 3 kinderen in de winkel, dat lijkt er toch meer op! Onafhankelijke geliefde au pair, haha. De jongens wezen me de weg naar het kleine meertje in de buurt van Seillans. Het was daar heerlijk rustig en mooi. We hebben veel kleine visjes gevangen en de kinderen hadden het erg naar hun zin. Wel was Paul in het water gevallen, dat kan natuurlijk niet ontbreken. Ik viel er eerst bijna zelf in, omdat het heel erg afliep waar wij liepen en de bodem onder water was het enorm glad. Gelukkig heb ik me toch nog weten staande weten te houden. Maar helaas viel Paul er wel in. Het was lekker zonnig dus erg was het niet. Ik moest Gus er zelfs van weerhouden om niet ook per ongeluk expres in het water te vallen. Dit meer is namelijk niet erg schoon en niet bedoeld om te zwemmen. We kwamen om 5 uur thuis en daar werden Margaux en ik er weer op uit gestuurd om naar de apotheek te gaan. Nu snapte ik het toch niet meer hoor, waren ze ziek? Wat was er toch met die hoofdpijn? Onderweg probeerde ik Margaux daar nog over te vragen. Uiteindelijk snapte ik het, de kinderen hadden luizen…(de pou) Ik kreeg daar spontaan jeuk van op mijn kop en was als de dood dat ik ze nu ook zou hebben. 30 euro lichter en met 3 flessen shampoo kwamen we de apotheek weer uit. Vanavond zou ‘’operatie luizen pluizen’’ uitgevoerd worden!

Margaux heeft kleine Gus in bad geholpen met wassen en kammen. Ik snap dus niet dat hij woensdag naar de kapper is geweest zonder dat de kapper er iets van gemerkt heeft, want Gus zat vól met luizen! Paul had ze gelukkig niet en Margaux had haar haren gisteren al stevig onder handen genomen. Ik heb de bedden van de jongens verschoond en alle knuffels aan Margaux gegeven die ze beneden voor mij in de vriezer zou leggen, al snapte ze er geen bal van waarom. Op aanvraag heeft Margaux mij ook even onder handen genomen maar ze kon niks vinden, gelukkig! Toen de kinderen naar bed gingen wilden ze hun knuffels terug, dat was ik even vergeten. Ik naar beneden om de knuffels te halen. Margaux had mij duidelijk verkeerd begrepen. Want de knuffels lagen niet in de vriezer maar in de koelkast, tussen de stinkende Franse kaasjes… Gus vond het onvergefelijk en Margaux heeft haar nieuwe parfum erop los gespoten. Gelukkig konden we er allemaal om lachen. Ik hoop maar dat de luizen niet in de knuffels zijn gekropen, want na een nachtje vriezer zouden ze wel dood geweest zijn, maar niet na een uurtje in de koelkast… Alhoewel, misschien dat ze zijn vergast door de geur van de kaasjes…

Zondagochtend zou ik om 10 uur vertrekken naar Saint Raphaël, hier ga ik eindelijk een andere au pair ontmoeten! Ik mocht de GPS van Nicolas lenen en hij heeft ook mijn auto voor me uit(?)geparkeerd. Hij stond namelijk lekker dicht op 2 andere auto’s en dat durfde ik niet aan. Gelukkig vind Nicolas het geen punt om me te helpen. Hij heeft de GPS voor me ingesteld en daar ging ik.

Ik miste natuurlijk de afslag op de snelweg waardoor ik toch langs de péage kwam… €3,50! PFF. Er stonden Nederlanders voor mij bij de péage. De vrouw stapte een beetje gestrest uit en kwam naar mij toe om in gebrekkig Frans uit te leggen dat het niet lukte. ‘’ O, mevrouw daar heb ik ook altijd last van! Het ligt dus niet aan mij maar aan Nederlanders in het algemeen!’’ Ze snapte er geen snars van; ‘’Maar u hebt een Frans kenteken?!’’ Ze deed gelijk een beroep op me en vroeg me de meneer die hier werkte uit te leggen wat er mis was. Die arme man, altijd weer die Nederlanders die de boel ophouden. Toen het eindelijk opgelost was, was ik aan de beurt. De meneer had weer plaats genomen in zijn minikantoortje. Voor mij was het alweer even geleden dat ik door de péage moest. Ik deed dan ook netjes €3,50 in de boks ernaast zoals mij geleerd was in Bollène. Maar de slagboom ging niet open, bien sûr… Ik weer op de rode knop drukken: ‘Jaaaah, leuk blond meisje, wat is érrr?’’ Ik legde het uit en hij kwam weer terug. Ik moest dat geld dus helemaal niet in die boks gooien, dat moet alleen als het apparaat buiten werking is. Ik denk dat ik het nooit zal leren. En ik zal het ook absoluut niet missen!

Eenmaal in Saint Raphaël aangekomen, heb ik daar driekwartier rondgereden. Nicolas waarschuwde mij al dat Centre ville erg groot was. Maar Jovanna (de au pair) verzekerde mij dat ik het wel zou vinden. Nou niet dus. Uiteindelijk heb ik op de parkeerplaats van de Aldi geparkeerd en daar op Jovanna gewacht. Het klikte meteen en ze was erg gezellig. Ze is 26 jaar en heeft een master architectuur gedaan en is nu bij haar 2^e gezin. Ze heeft één jongen van 13 waar ze vooral veel mee tennist zegt ze. Na een lange wandeling en veel foto’s stond ze erop dat we in het reuzenrad gingen, om vervolgens alle rondes met haar ogen dicht te zitten, haha. Ze had toch wel een beetje hoogtevrees. Ik heb wel van het prachtige landschap genoten en een paar mooie kiekjes gemaakt! Voor de lunch hebben we buiten een terras opgezocht en een croque monsieur en salade gegeten. Ze eet graag gezond want ze is bang voor enge ziektes als kanker, al smeert ze zich niet in met zonnebrand wat dat is onnodig… haha. Na de lunch hebben we nog meer gelopen en eindigden we op het strand. Jammer genoeg was het een beetje bewolkt aan het worden en zat zwemmen er niet in, althans, niet voor ons! Veel te koud! We hebben heel veel gepraat, over onze tijd hier als au pair en hoe we het vinden gaan. Ondertussen sloeg ze mijn handen steeds weg als ik weer aan mijn hals zat te krabben en ook rechtte ze mijn rug als ik krom zat of liep, ik kon er wel om lachen. Het is lang geleden dat er iemand tegen me zei dat ik niet aan mijn lip mag trekken of aan mijn hals moet krabben. Ze deed me wel een beetje aan jou denken, Tien!

We hebben er allebei zin in om vaker af te spreken omdat we eigenlijk alleen elkaar kennen. Zij is hier nu een week, wat natuurlijk ook nog maar heel kort is. Ze vind het gelukkig ook leuk om een keer mijn kant op te komen zodat we naar het meer kunnen. Tegen 5en reed ik weer naar huis. Na 5 kilometer kwam de eerste péage al weer, shit, daar had ik niet op gerekend. Had ik nog wel cash geld? €2,70. Ik had maling aan de auto’s achter me en gooide mijn portemonnee op zijn kop. Gelukkig, de laatste losse munten vormde bij elkaar €2,60 en in de auto lagen heel veel 5 centen. Ik gooide alles erin, helaas er ontbrak nog 10 cent. De 5 centen pakte dit apparaat niet. Ik weer op de rode knop gedrukt. Je gelooft het toch niet? Waarom heb ik dit altijd!? 10 cent tekort! Wat heb ik fout gedaan!!!!? Uiteindelijk was de man door de luidspreker zo opgefokt omdat ik hem maar bleef uitleggen dat ik heel veel 5 centen had of 20 euro. Hij deed de slagboom open en ik reed snel weg. Hoewel het stoplicht nog op rood stond en het alarm af ging… Ik hoop maar dat Julie geen boete thuis gestuurd krijgt, maar hij deed zelf de slagboom voor me open!

Mijn weg vervolgend, reed er een grijze Seat Altea achter me met een Nederlands kenteken, ik kreeg gelijk een hartverzakking! Het zal toch niet?! Ik heb me veel te veel verheugd op zondag dan mogen ze nu niet ineens voor me neus staan! In de avond heb ik bij de Pizzeria een pizza gehaald. ‘’Hoi Floor, zo heet je toch? Hoe gaat het met je?’’ Ik snapte niet hoe het kwam dat zij mijn naam wist, maar waarschijnlijk kent ze Julie en Nicolas goed! Ik kreeg mijn pizza dan ook binnen 10 minuten mee, dat is nog eens service!

Vandaag is het maandag. Ik heb mijn blog geschreven, die korter is dan normaal zoals jullie misschien wel opgevallen is. Dat is gelijk antwoord op jou vraag opa, ik onthoud niet alles wat ik van dag tot dag mee heb gemaakt, af en toe maak ik een aantekening in mijn telefoon. Maar zoals ik al eerder zij is het dagelijks leven veel hetzelfde en is dat ook voor jullie niet interessant! Ook werk ik hier eigenlijk maar 26 uur in plaats van 30, en verder lees ik heel veel! Ik heb het hier goed naar mijn zin en kijk ernaar uit om morgen weer met de kids te zijn, dat is toch een stuk leuker dan de hele dag saai in een hotel! Er is nog een halve pizza over van gisteren en die ga ik straks lekker opeten! Ik hoop dat het inmiddels ook in Nederland warmer wordt of dat jullie een warme zomer tegemoet gaan! Hier barst het inmiddels weer van de toeristen, waaronder ook veel Nederlanders. Bedankt allemaal weer voor het lezen (van mijn inmiddels 13^e blog) en tot mijn volgende blog maar weer!

Les vacances à Lyon et l'Hotel Des Deux Rocs

Het is vandaag 10 mei! Wat gaat de tijd snel! Ik ben nu al 4 dagen in mijn nieuwe gezin. En als jullie het me nu zouden vragen, had ik gezegd: ‘’hier had ik 3 maanden eerder moeten zitten.’’ Je weet natuurlijk nooit of de eerste indruk zo blijft, maar voor nu ben ik erg blij. De kinderen zijn ouder en al heel zelfstandig. De oudste (Margaux is nu al gek op me en ik op haar). Jammer dat ze doordeweeks naar de boardingschool gaat! De jongens kunnen samen wel bekvechten maar ik denk dat de oplossing nu makkelijker en sneller is. Ik slaap dinsdag woensdag en donderdag thuis en de rest van de week in het hotel, in de ochtend kan ik gebruik maken van het ontbijtbuffet, echt lekker! Elke dag verse croissants! Verder werk ik nooit heel lang de meeste dagen van half 5 tot half 9 en 2 dagen van half 12 tot half 9. Ik zal nog even een stukje teruggaan in de tijd om jullie te laten weten hoe de vakantie in Lyon was!

Zaterdag 2 mei hebben Gijs en Marijke mij naar de trein gebracht. Ze hebben nog even met me gewacht en daarna ben ik naar het perron gelopen. Het was raar om ze gedag te zeggen, ik kwam er zomaar binnenvallen en ben daar zo goed opgevangen, dat vergeet ik niet meer!

Na al een halfuur kwam mijn TGV al aan in Lyon. Ik met 2 enorme reistassen (op wieltjes gelukkig) richting de uitgang. Ik nam daar gelijk het besluit om in de taxi te stappen, want 10 minuten lopen zag ik niet zitten met al die bagage. Omdat ik geen Franse Telefoon had en mijn Nederlandse telefoonabonnement is ‘bevroren’, ben ik niet bereikbaar zonder wifi. Ik wist gelukkig het adres en de code van et huis. Eenmaal op de 4^e verdieping kwam ik niet veel verder, de deur zat op slot. Na 5 minuten hoorde ik gepraat beneden en dat waren bekende stemmen! Na wat gegil over en weer kwamen ze met de lift boven en kon ik weer even lekker knuffelen! Deze keer zonder tranen, duidelijk omdat ik nu uit een goed (t)huis vertrokken ben.

Samen met Marijke had ik overheerlijke Brownie en appeltaart gebakken, en gelukkig waren die intact gebleven tijdens de reis. De slingers en kaarsjes was ik natuurlijk ook niet vergeten! De kwijtgeraakte ballonnen kwamen een week later uit mijn koffer tevoorschijn. We hebben gezongen voor eigenlijk 3 jarige Jetten, 2,12 en 22 mei. Ze mochten dan ook alle 3 de kaarsjes uitblazen. Mijn ‘projectje’ was voor Suzanne, een schilderij van het vrijheidsbeeld in New York, zelf geschilderd met cijfertjes voor elke kleur. Helaas kon ik hem niet meenemen vanwege de grote, dus in Aurel kan ze hem pas echt bewonderen.

Nadat we allemaal 3 kilo aan zijn gekomen van de taart, zijn we de buurt een beetje gaan verkennen. We zaten heel dicht bij alles eigenlijk. We begonnen in Les Halles de Lyon, dit was een soort Markthal, een enorm leuke sfeer met alles wat je nodig hebt, zowel leuke restaurantjes als de slager. Daarna zijn we doorgelopen naar Het grootste winkelcentrum van Europa (Part Dieu) Hier hebben ze elke winkel! Heel slecht voor onze portemonnee! We zijn goed begonnen door niet gelijk uit eten te gaan maar netjes te koken, en dan kan de Raviol niet ontbreken natuurlijk! Het was echt een mega winkel met 3 verdiepingen, zo groot had ik ze nog niet gehad! Verder was het enorm druk en werden we al snel chagrijnig en ongeduldig, althans, ik.

We hebben in de avond lekker gekookt, we hadden veldsla en rucola sla met mozzarella en tomaat en de zelfgemaakte sladressing (waarvan ik de naam ben vergeten) à la Marijke! Fem had courgette gebakken met kaas en ook de Raviol met crème stond aan. Dat gaat natuurlijk nooit helemaal op, maar echt, het eten hier in Frankrijk is véél lekkerder!

In de avond heb ik Seva geleerd hoe je moet ezelen. Wij hebben altijd als regel op de tafel slaan met een vlakke hand als je 4 dezelfde hebt, maar al snel kwamen de gekste opdrachten voorbij!

Zondag zijn we met de bus naar een hele grote markt geweest. Het regende in de ochtend een klein beetje, maar we hadden eigenlijk alleen maar regen verwacht dus voor ons was het prima! In de bus vroeg een mevrouw voor ons waar we uit moesten stappen, wij liepen dus maar verder naar achteren zonder te betalen. Ze waarschuwde ons om onze tassen goed bij te houden omdat er heel veel zakkenrollers op de markt lopen. Na een half uur stapte we uit en hadden we mooi een gratis ritje! De markt was ontzettend leuk; kleding, groente, fruit, schoenen, vis, er was zelfs een antiekmarkt bij. Waar Seva super mooie schoenen heeft gekocht, op de Brocante nog wel! Fem kreeg het voor elkaar om voor 1,50: 4 tomaten, 2 courgettes en een paprika te kopen. Suzanne had een halve boom munt voor een euro, kortom, veel kostte het niet!

Na de lunch hebben we even een chill-momentje en doen we allemaal ons eigen ding, slapen, lezen, programma’s terugkijken, dansen, zingen en noem maar op. Als we allemaal weer energie hadden gingen we weer op stap. Vandaag was de Notre Dam Saint Paul aan de beurt. Nou, daar moet je wat voor over hebben, ongeveer 1000 traptreden en heel veel zweet. Maar het is het zeker waard! Een geweldig uitzicht van heel Lyon! We hebben daarop een klein terrasje even wat gedronken en zijn de Saint Paul natuurlijk ook nog even in geweest, een prachtige kerk met veel mooie kunst!

Eenmaal de trap weer af, hebben we door de straatjes van het oude-Lyon gelopen, heel veel kunst en leuke winkeltjes en heel druk! Wij hadden ons weer voorbereid op slecht weer, maar ook nu scheen de zon en zaten de terrassen vol! Tja, dan kunnen wij niet achterblijven, dat snappen jullie ook wel. Ik koos helaas een verkeerd gerecht uit die niet echt in de smaak viel. Gelukkig hadden de meiden wel lekkere gerechten en mocht ik daar een beetje van meepikken. Ook vanavond konden we weer zo de bus in lopen zonder te betalen, de halte stopt zo ongeveer voor de deur, dus we waren zo thuis!

De derde dag was een shop dag, we zijn na het ontbijt naar het winkelcentrum vertrokken. We begonnen in de Pimkie. Verder konden ook de H&M en de Zara niet achterblijven. In de H&M ging het alarm af toen ik naar buiten liep, een beveiliger nam mij meteen mee naar achteren om alles te checken, gelukkig had ik de bonnen nog in de tas zitten! Wat bleek, de caissière was vergeten een alarm (dat witte ding) van een kleding stuk te halen, maar ja, bewijs dan maar eens dat je hem niet gejat hebt! De caissière herkende mij gelukkig nog en zo kon ik uiteindelijk toch naar buiten. Ik slaagde niet zo goed in het vinden van kleding, wat mij al gauw 150 euro bespaard! Wel had ik te kleine schoenen aan en zat niks meer echt lekker. We zijn naar een grote sportwinkel gegaan waar ik nieuwe (sport)schoenen heb gekocht die heerlijk lopen.

Na de lunch zijn we naar Le Parc de la tête d’Or geweest, we hebben heel vaak de weg gevraagd en zijn er uiteindelijk (achteraf met een enorme omweg) gekomen. Ook vandaag was het weer warm en was er nog geen druppel gevallen! We zijn lekker in het gras geploft met onze kleedjes en hebben daar wat leuke fotosessies gehouden! We hebben met z’n 4en nog een enorme suikerspin gedeeld en zijn daarna (met de kompas op Suus haar telefoon) de weg gaan zoeken. Het bleek dus dat we recht over moesten steken een straat in en die liepen we helemaal uit en we waren thuis, hoe makkelijk!

Voor het avondeten hadden we een soort tapas, er stond zo veel op tafel! We hadden een kip die Suzanne in stukjes had gesneden, we hadden avocado, sla, tomaat met mozzarella, courgette, paprika, raviol en stokbrood. We hebben flink ons best gedaan en het meeste was op! Na het eten hebben we een meidenavondje gehouden en werden alle verzorgingsproducten uit de kasten gehaald; massages, scrubs, voetenbadjes, nagels, alles werd verzorgd!

Vandaag zijn we naar het oude stadscentrum gegaan. Lyon is zo groot, dat we eigenlijk nog 5 dagen nodig hebben! Zelfs in het oude gedeelte zat een H&M, die moesten we even in natuurlijk. Ook hebben we hier nog de Claires (walhalla voor Seva) en de Jennyfer gehad. Na het winkelen hebben we op een terrasje gegeten; pizza & pasta!

Toen we uitgegeten waren zijn we naar Place Bellecour gelopen, wat hier heel vlakbij zat. Even een stukje geschiedenis/informatie over Place Bellecour: Het plein heeft een afmeting van 310 bij 200 meter en is daarmee het grootste plein van de stad en het op twee na grootste plein van Frankrijk. Het is ook het grootste plein als voetgangerszone in Europa, gezien op veel andere pleinen ook met auto's gereden mag worden, wat niet het geval is bij de Place Bellecour. Het plein is aangelegd tussen de 17e en 19e eeuw. In het midden staat een standbeeld van Lodewijk XIV te paard.

Zo, weten jullie dat ook weer! Op de terugweg naar huis hebben we langs de Rhône gewandeld. Helaas ging het nu wel hard regenen en konden we de bus naar huis niet vinden. We waren allemaal erg moe en versleten toen we aan het einde van de middag na een heel eind lopen thuiskwamen! Fem heeft in de avond pannenkoeken gebakken en daarna hebben we een film op bed gekeken. En toen was de dag alweer om!

De laatste dag, morgen ga ik naar mijn nieuwe gezin. Ik slaap slecht en ik ben zenuwachtig. Ik ben zo bang dat het weer tegenvalt! Maarja, ik kan alleen maar afwachten. Ook vandaag was het weer lekker weer, wat hebben wij daar geluk mee gehad! We vonden het wel leuk om nog een keer naar het park te gaan aan het meer, om te zonnen. We hebben eerst gekeken of we een bootje konden huren, maar dat kon alleen met 2 kinderen en 2 volwassenen, ik deed me al jonger voor, maar helaas, ik ben echt geen kind meer. We zijn richting het meer gelopen en hebben daar van de zon genoten. Een uur later liepen we door de Botanische tuinen, Suzanne zei dat deze mooier was dan in New York, dus dat zegt wat! We zijn onder het meer door een tunnel gelopen en kwamen zo op een eilandje aan waar we lekker konden pootje baden. Rond 12en zijn we naar het restaurantje gelopen en daar hebben we simpel en duur gegeten. Het ging daarna regenen dus zijn we weer naar huis gewandeld. Dus weer even een chill-momentje om bij te komen van al dat wandelen. We hebben alvast koffers ingepakt en het huisje een beetje opgeruimd. Fem had de dag ervoor (voor het eerst in haar leven) een horloge gekocht, en alsof ze gestraft werd, ging deze gelijk kapot. Rond 5en zijn we naar het winkelcentrum gegaan om daar haar horloge te ruilen. Uiteindelijk heeft ze haar geld terug gekregen, maar dit ging met veel moeite. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ook nu doken we gelijk de winkels weer in; New Yorker, New look en Bershka. Ik wilde nog graag een nieuwe tas omdat ik alleen maar een rugtas had. Na veel zoeken hebben Fem en Suzanne er een gevonden waar we allen 4 gelijk verliefd op waren. Suus en ik hebben er beide een gekocht en hij is zo leuk, met flamingo’s en palmbomen! In de avond zijn we uiteten geweest en hebben we pasta op en een wafel met suiker en Nutella als dessert! Dit was een mooie afsluiter van onze reis, ik ben blij dat ik het niet heb hoeven missen!

Donderdag ochtend stonden we vroeg op voor de schoonmaak van het huisje, ik bracht echter meer tijd door op de wc door mijn zenuwen, haha! Om half tien heeft Suzanne een taxi aangehouden die ons met al onze bagage naar het station bracht. Zij moesten eerder weg dan ik dus na een minder zwaar afscheid dan de laatste keer, blijf ik eenzaam en alleen achter op het station… Ik ben maar ergens gaan zitten en heb een uur gewacht tot er op de blauwe schermen werd aangegeven waar de TGV aankwam. Eenmaal in de trein keerde de rust terug en kon ik even slapen. De TGV ging door Avignon, Marseille (daar stopte hij een kwartier) en verder. Toen de trein door Marseille reed, leek het net of ik in Turkije zat. Zo’n ontzettend mooie zee en al die huisjes eromheen, echt prachtig! Je keek zo de achtertuinen in omdat de trein daar rakelings voorbij reed. Elke tuin heeft weer een ander zwembad, maar ze hebben er wel allemaal één! Terwijl ze naast het strand wonen!

In Saint Raphaël kwam ik om 15:38 aan. Daar ben ik richting de uitgang gelopen samen met een oude dametje die ook de weg kwijt was. Toen ik een roltrap passeerde waar een man met een brilletje omhoogkwam, liep ik gewoon door, tot ik achter mij hoorde ‘Floor?’’. Shit! Dat was hem dus toch! Op foto’s zie je er altijd anders uit. Ik draaide me om en achter hem stonden 3 leuke kinderen. We zijn de auto in gegaan en hebben veel gepraat, vooral Nicolas (Papa) legde veel uit, maar ook de kinderen wilden dingen van mij weten. Het bleek dat ze net op waren gehaald door hun vader uit Lyon! Daar waren de kids op vakantie geweest omdat opa en oma daar wonen! Had ik dat geweten…

Na een klein uur rijden kwamen we aan bij het hotel in Seillans, het heeft echt een prachtig terras en een mooie omgeving. Het is hier klein, maar wel schattig. 500 meter van het hotel ligt een groot grind plein waar de senioren jeu des boules spelen. De kinderen hebben hun mijn kamer laten zien en toen ik boven op de 4^e en tevens laatste verdieping al mijn spullen had uitgestald, heb ik samen met de hen een wandeling gemaakt. Ze gaven me daarin gelijk vertrouwen dat ik zelf op pad met ze kon gaan. We hebben lieveheersbeestjes gezocht en andere insecten waar ik minder op gesteld ben. De kinderen hebben 2 jaar geleden voor het laatst een au pair gehad en praten daar verder niet echt over, behalve dat de laatste een Rus was en niet zo leuk. Margaux is al erg op me gesteld en ook de jongens begroeten me vrolijk en gemeend als ze me zien. Na een dik een kwamen we terug bij het hotel en daar zat Julie (mama) buiten met een rooster dat ze voor me had gemaakt. Heel handig. Er staat nu gewoon duidelijk zwart op wit wat ik moet doen en wat mijn tijden zijn. Ze gaf duidelijk aan dat zondag en maandag mijn vrije dagen zijn en dat zij dan family-time hebben. Dus dan moet ik mezelf zien te vermaken! Verder zei ze dat ik tot dinsdag vrij ben en dat ik dinsdag samen met haar de week zou doorlopen; kinderen halen van school en brengen naar sport en dergelijke. Ik mag haar auto altijd gebruiken, wel moet ik het even vragen. Ze heeft zelf nog een andere auto waar ze in rijdt dus dat is fijn. We eten hier met alle werknemers buiten op het terras. We eten hier al om 18:15 omdat de eerste ‘’cliënten’’ om half 7 op het terras verschijnen. Het is heel gezellig met zo’n 10 tot 15 man aan tafel. Waar ik eerst gewend was een stil en ongezellig diner te hebben (soms überhaupt geen diner), wordt er hier honderduit gepraat en gelachen. De koks maken iedere keer weer wat anders en het is erg lekker. Alleen wordt er naast vis ook veel rood vlees gegeten. Dat sla ik nu maar over, met in mijn hoofd de laatste keer dat ik rood vlees at.

Vrijdag zouden er vrienden komen van J en N. Zij hebben 2 kinderen in dezelfde leeftijdsgroep als Gus(tave) en Margaux. Om 11 uur kwamen ze aan. Ik ben maar gewoon naar beneden gegaan, want ook al ben ik vrij, ik vind het leuker met de kinderen dan alleen in mijn hotelkamer. Met z’n 6en gingen we weer wandelen. 5 kinderen! Maar al heel zelfstandig en groot genoeg om dingen zelf te doen. Julliet, het vriendinnetje van Margaux vond mij ook al snel leuk en dus ben ik veel met de meisjes opgetrokken. De jongens waren ook in hun element en hebben veel lol gemaakt. Heel de dag ben ik met de kinderen geweest en het lijkt erop dat ze me aardig vinden. Het is nu ook meer spelen dan steeds roepen; niet doen, hou op, laat los, niet gooien, niet schreeuwen. Na het avondeten zijn we naar boven gegaan. Naast mijn hotelkamer (wat eerst de kamer van Margaux was) zit nog een grotere hotelkamer wat eerst als huis diende voor het hele gezin. Hier zouden de vrienden en de kinderen met z’n allen slapen. Er werden spelletjes gedaan, televisie gekeken en veel snoepjes gegeten. Ik had inmiddels ook mijn pyjama aangetrokken en de kinderen lijken zich niet te storen aan mij. Om 9 uur zou er een programma komen waar de kinderen dol op waren, ze hebben het geprobeerd uit te leggen maar ik snapte er natuurlijk niks van, alleen iets met avonturiers. Toen het om 9 uur begon, snapte ik het meteen: De expeditie Robinson van Frankrijk! Goed voor mijn Frans en erg leuk, die houden we er dus nog even in! Om half 11 was het afgelopen en kwamen de ouders boven om de kinderen klaar te maken voor bed. Ik ben naar mijn eigen kamer gegaan en heb GTST terug gekeken. Toen ik klaar was en mijn oordopjes uitdeed, hoorde ik me een lawaai! Oei, en op dezelfde verdieping was nog een kamer verhuurd aan mensen, die waren al aan het kloppen… Ik ben naar binnen gegaan en toen waren ze natuurlijk gelijk stil! Ze hadden het warm en goten zichzelf onder met water. De meisjes lagen keurig in bed en hoorde je niet. Net toen ik weer naar mijn eigen kamer wilde gaan, kwam de vader van Julliet en Louis binnen, het was gelijk uit met de pret! De kamer die naast ons verhuurd was, hadden boos naar beneden gebeld en geklaagd over herrie.

Zaterdag was Paul jarig, de middelste van nu 10 jaar. Ik had op een pak hagelslag 4 euro geplakt en gaf dat om 8 uur `s morgens aan hem, hij was blij verrast en ik kreeg een dikke knuffel! De meisjes sliepen nog dus heb ik met de jongens ontbeten en later schoven ook de ouders van Julliet en Louis aan. Hele sympathieke mensen die veel interesse tonen. Ook nu weer een gezellige maaltijd! Er lagen eitjes bij het buffet met een soort apparaat erbij waar je ze in moest doen, nu dacht ik dat dat alleen was om ze even op te warmen. Dus na 2 minuten pelde ik mijn eitje en kwam er alleen maar smurrie uit… Het was dus gewoon een apparaat om je ei te koken, niet voor 2 minuten opwarmen. Gelukkig konden ze er allemaal om lachen!

Om 11:15 lunchen we hier al om dezelfde reden als net. Daarna kwam er taart met kaarsjes en werd er door iedereen luid gezongen voor Paul. Hij heeft van zijn vader een mini Drone gekregen, hij zit op een soort club waar hij leert vliegtuigjes en drones te besturen, dus daar was hij de hele middag zoet mee. Verder had Margaux alles op film gezet en hebben Gus en Louis gevoetbald.

Om 6 uur gingen Louis en Julliet weer terug naar hun huis in Marseille met papa en mama, wat ik stiekem ook best jammer vond. De vakantie is bijna afgelopen, dan zal de sfeer ook weer wat anders worden. Na het avondeten heb ik de kinderen mee naar boven genomen en hebben we een film gekeken op mijn laptop, omdat de tv niet werkte. Ze wilde een Franse film zien en het enige wat ik kon bedenken was Intouchables. Ze vonden hem zowaar best leuk! Om kwart over 7 belde Julie of ik even naar beneden wilde komen, ik schrok me natuurlijk gelijk dood en haalde alles doemscenario’s al in mijn hoofd. Toen ik beneden aankwam zaten ze samen op mij te wachten bij de receptie…

‘Zou je alsjeblieft met de kinderen naar huis kunnen gaan? Ze zijn zo moe en ik moet hier nog wel even blijven.’’ Pff, gelukkig, niks ergs. Natuurlijk wilde ik dat! Thuis liet Margaux mij trots haar nieuwe naaimachine(!) zien. En ook Paul kwam met een kleinere versie aan. Wat leuk, deze kinderen zijn nog eens creatief! Ze gaan het me leren hebben ze me beloofd! Gus begon met douchen en ik huppelde er als gewoonlijk achteraan. ‘Wat doe je?’’ zei hij. ‘Je hoeft er niet bij te zijn ik kan zelf douchen!’’ Sorry gewoonte! Ik heb 2 keer op de deur geklopt of alles goed ging, moet nog een beetje wennen aan deze oude kinderen die zelf kunnen douchen!

Eerst hebben we op de Wii Mariokart gespeeld, dat was lang geleden voor mij! En het is zo leuk! Fem, heb je die in Danny’s huis staan? Moet je weer is doen joh! Op papa en mama’s bed hebben we Wipe-out gekeken. Om half tien bracht ik de jongens naar bed. Margaux mocht nog opblijven en om 10 uur ben ik terug gereden naar het hotel. Normaal gesproken doe je daar nog geen 10 minuten over, maar ik was natuurlijk de weg kwijt met al die smalle weggetjes zonder verlichting in het donker! Onderweg liep er nog een wild zwijn over de weg waar ik me rot van schrok en om half 11 kwam ik eindelijk in het hotel aan!

Zondag ochtend heb ik het ontbijt meegenomen naar mijn kamer omdat ik zo’n zin had in hagelslag. En om dat nou mee naar beneden te nemen staat ook zo raar. Ik heb nog lekker buiten in de zon gezeten maar verveelde me toch een beetje. In de middag heb ik toch gevraagd of ik de auto mag lenen om naar het meer te gaan. Hier 20 minuten vandaag zit een enorm groot meer! Ze vond het geen enkel probleem en nodigde me zelfs uit om vanavond pizza te komen eten bij hen thuis! (During Family-time!) Ik vond het heel lief dat ze me uitnodigde! Ze zei me dat ik me wel goed in moest smeren bij het meer, en daar ging ik dan, in de auto zonder GPS… Ze zij me gewoon alsmaar rechtdoor te gaan. Maar met al die rotondes, welke afslag is dan precies rechtdoor? Ik heb maar op mijn intuïtie vertrouwd en uiteindelijk zag ik het meer! Er stonden heel veel auto’s geparkeerd en beneden waren heel veel mensen. Ik ben lekker aan de zijkant tegen het meer gaan zitten met mijn e-reader. En ja, ik heb zelfs gezwommen! Helemaal koppie-onder! Aan het einde van de middag ben ik weer terug gereden. Ik heb mezelf goed ingesmeerd met after-sun, want ik ben goed bruin geworden hoor!

Om 7 uur kwam ik aan bij het gezin. Zondag om 6 uur sluit het restaurant en gaat dinsdag weer open. Zondag avond eten ze dus altijd thuis met pizza of chinees! Er waren 5 heerlijke pizza’s en weer werd er veel gelachen en gepraat. Morgen krijg ik mijn Franse telefoon, een BlackBerry, heb ik toch nog een keer in mijn leven een BlackBerry gehad, haha! Om 8 uur waren we klaar met eten, alles werd in de gootsteen gegooid en voor hen was het nu rust. Pyjama’s aan en met z’n allen in het grote bed tv kijken. Je kan zien dat de ouders enorm dol zijn op de kinderen. Ze delen veel kusjes en knuffels uit en andersom doen de kinderen dat ook. Een heel hecht gezin, net wat ik zocht! Het was nu nog licht toen ik naar het hotel reed. En op de heen weg had ik elke keer achterom gekeken welke kant ik op de terugweg moest. Dat had ik netjes in mijn telefoon opgeschreven en zo was ik nu binnen 10 minuten in het hotel.

Nu is het alweer maandag. Ik heb een rustige ochtend gehad en mijn blog eindelijk weer geschreven! Julie zei gisteren dat ik vandaag ook gerust de auto mag nemen, maar ik denk dat ik hier in de buurt blijf. Ik zit nu buiten op het terras, het is hier nu heel rustig omdat er nu niemand werkt. Ik stuur de ene na de andere toerist weg met de mededeling dat het restaurant gesloten is vandaag, wat iedereen heel jammer vindt. Ik heb gisteren van Julie pizza meegekregen voor vanavond. Er is één koelkast in de keuken voor de crew en voor mij dus. Daar ga ik zo is lekker in neuzen!

Mijn eerste 5 dagen zitten er dus alweer op en tot nu toe gaat het hartstikke goed. Ik denk dat ik het hier wel 10 weken volhoud. Ik merk nu heel goed dat een au pair echt alleen voor de kinderen is bedoeld. Ze zijn heel aardig tegen me, maar inderdaad wat ik in mijn eerste familie hoopte, vrienden zijn met de ouders, daar is gewoon geen sprake van. Nu is het hartstikke fijn dat de kinderen al ouder en zelfstandiger zijn en dat je nu dus wel die band met ze op kan bouwen. Ik vind het leuk om in hun buurt te zijn en merk nu al dat ik daarom minder bevestiging zoek van de ouders. Ik heb niet het gevoel dat ik niet gemogen word en heb zin om morgen te beginnen! Ik kijk er nu al naar uit als Margaux vrijdag weer lekker thuiskomt! Dus inderdaad, de eerste indruk is uitstekend!

Ps. Dwight, heb je ook ‘‘Het grote Doe-Boek’’ in de leeftijdscategorie 8 tot 12 jaar? HAHAHA

A Bientôt!

Au revoir Bollène, bienvenue Seillans!

Vanochtend ben ik fris en fruitig naar school gegaan, ik had mijn lunch meegenomen om na het sporten te benuttigen. Na school heb ik nog even nagepraat met Gaelle en daarna snel doorgereden naar Icko. Eenmaal daar was er niemand te zien, na een kwartier heb ik me maar weer omgekleed om naar huis te gaan. Je snapt het al; sta ik net op het punt om weg te gaan, komen ze allemaal binnen. Ze moesten buiten 10 minuten rennen van de coach. Ik heb me dus maar weer snel omgekleed en heb me daarna flink uitgesloofd. Na het sporten hebben we geluncht. Voordat ik in mijn auto stapte, heb ik Pierre gevraagd of hij mij kan helpen met de klok in de auto, die stond namelijk nog steeds een uur vroeger vanwege de zomertijd die inging een paar weken geleden. Ik heb heel wat op die knopjes gedrukt maar kreeg het natuurlijk niet voor elkaar. Ook Pierre moest de handleiding erbij pakken maar gelukkig is het hem gelukt. Toch wat makkelijker klokkijken! Op de terugweg naar huis ben ik nog even langs de Intermarché gestopt om wat cadeautjes te halen voor het gezin voor als ze op vakantie gaan naar Marokko over 2 weken. En om ze te bedanken dat Fem en Suzanne en Seva mogen komen natuurlijk! In de avond wilde Pierre nog even praten over de auto, hij had op de kilometerstand gezien dat ik al ruim 3000 kilometer had gereden. Ik heb de ballen verstand niet van auto’s en kilometers, maar toen hij zei dat ik waarschijnlijk al meer dan 400 euro aan benzine had betaald, heb ik toch maar even gezegd dat dat niet het geval was. Uiteindelijk rekende hij uit 2000 kilometer en adviseerde mij toch wat minder de auto te nemen en bijvoorbeeld meer de trein. Hier moet ik even aan wennen maar ik zal het proberen natuurlijk.

Woensdag had ik alleen Axel, omdat Sacha sinds zaterdag bij de ouders van Mathilde zijn. De ochtend ging vlot, boekjes lezen, knikkerbanen ontwerpen en kleuren. Met de lunch hebben we lekker buiten gegeten, M had lasagne gemaakt en die smaakte heerlijk! In de middag mocht Axel op zijn tabblad spelen en heb ik een boekje gelezen. Toen ik net met hem aan het voetballen was, kwam Mathilde naar buiten, we gingen naar de speeltuin! Volgens mij vind ik dat leuker dan Axel, haha. We gingen met mijn auto want M haar auto stond ingeparkeerd door P. Zij heeft gereden en we zijn er even lekker uit geweest. Voor mij ging de dag best snel voorbij!

Donderdag was ik de hele dag vrij, toen ik bij de sport aankwam, bleek dat het niet doorging, en kon ik weer naar huis. Ik had gisteren voorgesteld zelf de dichtgemetselde deur te verven. Hiervoor hadden ze de verf al klaar gezet en ik ben dus aan de slag gegaan met de (gele) verf. Verder heb ik gekookt voor Axel en mij en het boek gelezen van Fem (niemand), aanrader! Heftig maar goed boek denk ik! Hij is al uit, dat is jammer want nu moet ik weer in een nieuw boek komen en daar moet ik altijd aan wennen. Axel vond mijn eten weer lekker Pierre heeft het ook weer geproefd. Tegenwoordig gaan we al om half 8 naar boven om tanden te poetsen, omdat we natuurlijk eerder eten. Voor mij veel meer rust en zelfstandigheid!

Vrijdag

Vandaag ben ik naar school geweest. Daarna heb ik grote schoonmaak gehouden in mijn kamer en nog een boekje gelezen in de tuin. Toen P en M ’s avonds thuis kwamen bleken ze weg te gaan naar vrienden met de kids. Maar daarvoor wilde ze nog even met mij praten. Ik vertrok naar mijn kamer om alvast 2 Valeriaan pilletjes in te nemen tegen de zenuwen en ben daarna in de keuken gaan zitten. Het gesprek ging naar mijn idee goed. Ik kreeg ook wat tips over hoe Fransen leven en hoe anders de cultuur is, dat het hier bijvoorbeeld heel raar is als je onverwacht ergens op visite gaat. Zoals ik vorige week bij Tina had gedaan. Tina heeft hierover met Pierre gebeld en hij heeft even uitgelegd dat dat niet de bedoeling was. Naja, even schrikken natuurlijk, verder was ik Tina erg dankbaar dat ze achter mijn rug om praat met mijn baas, maar oké, ik weet gelijk hoe het zit tussen ons. De meeste van jullie kennen mij wel en weten dat ik zulke gesprekken moeilijk vind en de emoties dan hoog oplopen. Ik kreeg veel complimenten met wat er allemaal goed ging, voor het eerst in mijn ogen. Ik heb gevraagd of ik iets op papier mocht zetten zodat zij ook wisten hoe ik me voelde. En zodat ze ook wat puntjes van mijn kant zouden horen. Zij vonden dit prima. Vrijdag vond ik dus een goed gesprek en eindelijk had ik een beter gevoel. Nadat zij naar vrienden zijn vertrokken heb ik met wat hulp van het thuisfront een brief opgesteld met een paar dingen, bijvoorbeeld dat ik het fijn zou vinden als ze mij 1 dag van tevoren konden vertellen als ze weg gingen of als ik vrij was. Ik ga verder niet in details over die brief, want dan zou ik nog 3 pagina’s door kunnen schrijven. Ik heb de brief `s avonds op hun bed gelegd en ging met een opgelucht en goed gevoel naar bed.

Zaterdagochtend om 11 uur kreeg ik een bericht van Pierre dat hij niet blij was met wat hij gelezen had en dat hij er aan dacht om te stoppen. Zij wilde mij om 6 uur spreken en lieten mij met deze informatie de hele dag alleen. Ook hier zal ik niet te veel over uitwijken, ik denk dat jullie kunnen begrijpen dat ik totaal in paniek was en daar helemaal alleen zat met mijn verdriet, gelukkig bestaat Skype en heb ik een lieve familie.

Om 6 uur kwamen ze thuis en zat ik te wachten aan de tafel. Ik was ook al zo ver dat ik hier wel klaar mee was en realiseerde me goed dat alle kleine eigenaardige dingetjes in dit huis niet goed waren voor een au pair, en zeker niet voor mij. Het gesprek begon als volgt: ‘Wij stoppen met deze ervaring.’’ Ik kreeg niet de kans om dingen uit de brief uit te leggen, om mij te verontschuldigen voor sommige dingen of wat dan ook. Dingen die goed bedoeld of gewoon als vraag waren bedoeld, zijn totaal verkeerd begrepen. Terwijl de kinderen om ons heen huppelden ben ik uitgescholden en is er tegen me geschreeuwd. Ik was geen goede Au pair, ik bewaarde te veel afstand naar de kinderen en zo werden er nog meer dingen genoemd. De auto heb ik veel te veel gebruikt en daar was hij niet voor, zo zeiden ze. Toen ik uitgehuild was en zij uitgeschreeuwd waren, lieten ze de keus aan mij. Zij gingen nu naar vrienden en ik moest het maar uitzoeken. Ik heb gezegd dat ik hier niet nog langer alleen wilde blijven en dat ik graag naar Gijs en Marijke in Aurel wilde. Ik had hen die middag al gesproken en ik mocht logeren, al wisten zij totaal niks af van wat er speelde. Pierre heeft een taxi gebeld en Mathilde kwam al met tassen met spullen uit de keuken aanlopen. Mijn vieze was werd uit de wasmand gevist en ik moest mijn Franse telefoon meteen inleveren. Ik had in mijn hoofd dat ik nog wel terug zou komen om later nog wat spullen op te halen, maar hier dachten zij duidelijk anders over. De oplader van de Franse telefoon had ik in alle drukte al ingepakt, toen ik zie dat ik nog wel terug kon komen werd er gezegd dat ik hem maar op moest sturen. Al mijn spullen die al die tijd in mijn kamer lagen, zaten binnen enkele minuten in mijn koffers en tassen. De taxi was er dan ook binnen 15 minuten dus ik moest haast maken. Ik heb de kinderen gedag gezegd, heel snel, en hen ook. Hier eindigde mijn au pair avontuur abrupt bij Familie Ickowicz.

Om 9 uur in de avond kwam ik aan in Aurel, de teller liep inmiddels tegen de 300 euro, maar dit heeft Pierre betaald. Ik heb wat gepraat en al snel keerde de rust terug. Ik was er wel over uit dat ik geen nieuw gezin hoefde, ik was er klaar mee!

Zondag toen ik wakker werd, heb ik er nog eens over nagedacht en kwam ik tot de conclusie dat ik mijn ‘droom’ zo niet af wilde sluiten. Dus, een nieuw gezin zoeken. Zondag was het al rustiger. Het was hier lekker weer en ik had alle tijd om na te denken en tot mezelf te komen.

Maandag heb ik het bemiddelingsbureau gebeld en alles uitgelegd, ook het bemiddelingsbureau in Nederland heb ik op de hoogte gesteld en gelukkig leeft iedereen erg met me mee. Maar zelf ben ik er nu wel achter dat dit geen nachtmerrie was, maar een opluchting. Het is mij inmiddels duidelijk dat zij hele andere verwachtingen hadden van een au pair. Ze hebben uiteindelijk ook gezegd dat het niet aan mij lag, maar dat het gewoon geen match was, zij en ik. Ik kan het hier alleen maar mee eens zijn.

Dinsdag heb ik profielen gekregen van 2 mogelijke nieuwe gezinnen. Later die middag volgde er nog één. Ik was in eerste instantie niet erg enthousiast over het eerste gezin, een alleenstaande moeder in Saint-Tropez met een zoontje van 8. Ik zou een druk werkrooster hebben en werd zelfs elk weekend geacht te werken. Maar eigenlijk leek het allemaal steeds leuker en na een gesprek met de moeder was ik helemaal niet te houden. Helaas was zij al in contact met een ander meisje en zij is het ook geworden. Een beetje een teleurstelling voor mij. Maar ik geef niet op en wacht af tot ik het volgende profiel opgestuurd krijg van het bureau. Ondertussen kan ik mijn gedachten ordenen terwijl we in de tuin bezig zijn. Marijke krijgt af en toe een telefoonlesje van mij, bijvoorbeeld foto’s versturen via Whatsapp. In de avond kreeg ze een berichtje van Pim en Sandy, waar ze nou niks van snapte: ‘’Ze liggen in bed en kijken naar champignons, snap jij dat nou Floor?’’ Nadat ze veel gebrainstormd hadden over wat Pim en Sandy nou bedoelde, heb ik ook maar eens een blik op de telefoon geworpen. Wat bleek? Ze keken naar de Champions League, toen kwam ik natuurlijk niet meer bij, haha!

Bij Gijs en Marijke is het super fijn en gezellig, ze zijn heel erg betrokken en helpen mij met alles. Elke dag sta ik om 9 uur op en ontbijten we met zijn drieën. Woensdag zijn we naar een tuincentrum gereden en hebben we heel veel geraniums gekocht! Gijs vindt al dat lopen en kijken maar niks en wacht in de auto. In de middag hebben we al veel plantjes ‘gedompeld’ en daarna geplant. Het wordt echt heel mooi hier. Elke dag is het heerlijk weer, ik word met de dag bruiner! Om 12 uur lunchen we en koken of bakken we eitjes. Het is grappig om naar het gekibbel van Gijs en Marijke te luisteren. Elke middag laat ik rond 5en de hond uit en wandel ik over de verlaten camping en het stille dorpje. Het voelt heel gek om hier te zijn, maar tegelijkertijd ook heel thuis en vertrouwd. Bernard en Isabelle zien mij elke dag lopen en dan zwaai ik heel vrolijk, maar je ziet ze denken; wat is er aan de hand? Ik heb nog niet echt met ze gesproken, dus dat komt deze week nog wel. Vanavond stonden er pannenkoeken op het menu, lekker met suiker! Elke avond kijken we tv en zet ik een pot thee, die Marijke en ik dan leegdrinken met veel honing voor mij! Rond 12 uur gaan de lichten uit en gaan we naar bed.

Donderdag zijn we vroeg vertrokken naar Die. We zijn nog naar een tuincentrum geweest en daar werden weer wat planten aangeschaft, ik heb het idee dat Marijke het wel gezellig vindt met mij, Gijs zit toch alleen in zijn auto, haha! Na deze winkel volgde het stadje Die, we hebben lekker rondgekeken en zijn veel winkeltjes in gegaan. Marijke heeft een hele mooie trui gebreid en daar wilde ze knopen voor kopen. We kwamen in een heel leuk creatief winkeltje waar ze wel duizend knopen verkochten in alle kleuren en maten. Ook hebben we nog een croissantje gehaald tussendoor. Nadat ze geslaagd was, hebben we Gijs uit de auto getrokken en hebben we wat gedronken op het terras in de zon. En toen we daar vertrokken gingen we boodschappen doen, waar we eigenlijk voor kwamen. Marijke had van alles nodig voor haar kookkunsten. Ik eet hier veel te veel! Marijke kookt heerlijk! Het is een eer om er elke dag te van mogen genieten! Om half 2 kwamen we thuis en hebben we snel geluncht, want normaal lunchen we om 12 uur!

Vrijdag was wederom weer een warme dag. Ik lees op aanraden van Marijke het boek ‘de reünie’ van Simone van der Vlugt. Ik ben er woensdag in begonnen en heb hem nu al bijna uit, wat ik heel jammer vind wat het is een goed boek! We hebben hard in de tuin gewerkt en ik heb Marijke uitgelegd hoe haar manicure set van de Lidl werkt. Dus de nageltjes zijn weer netjes en glad! Verder hebben zich vandaag ontwikkelingen voor gedaan wat betreft een nieuw gastgezin. Ik heb zowel het Nederlandse bemiddelingsbureau gebeld als het Franse. Ik kreeg eerst te horen dat ze maandag wel weer een nieuw gezin op zouden sturen (profiel), maar dat vond ik een beetje te lang duren. Dus heeft Travel Active nog even een goed woordje voor me gedaan. Een uur later werd ik terug gebeld door het Franse bureau dat er mogelijk een nieuw gezin was. Ik heb het profiel gelezen en heb met de ouders gesproken. Ik weet absoluut niet meer waar ik op moet letten en naar moet kijken; oude kinderen of jonge kinderen? Drukke stad of klein dorp? Dicht bij Avignon of naar de kust? 1 kind of 2 kinderen? Alles heeft zo zijn voor- en nadelen maar eigenlijk weet je natuurlijk niks. Ik heb dus besloten dat ik ja zou zeggen op dit gezin. Ik heb een nieuwe familie! Heel spannend maar er valt juist ook weer een onzeker stukje weg. Het goede nieuws is dat ik daar pas 7 mei hoef te beginnen en dat betekent dat ik toch mee kan op vakantie met mijn lieve zus en Suzanne en Seva! Ik ben ontzettend blij!

Ik zal jullie even over mijn gezin vertellen. Zodat jullie alvast kunnen inkomen en oefenen voor mijn volgende blog. Mama, Julie, 36 jaar. Papa, Nicolas, 38 jaar. Ze hebben 3(!) kinderen: Margaux van 12, Paul van 10 en Gustave van 8. Verder hebben ze een hond, vissen en vogels. Margaux gaat naar een boordingschool en is dus maandag ochtend tot vrijdagmiddag van huis. De jongens gaan beiden naar de katholieke school in het dorp. Het dorp heet Seillans, hier zal ik tot 20 juli blijven. De ouders runnen een eigen hotel en restaurant: http://www.booking.com/hotel/fr/restaurant-des-deux-rocs.nl.html?aid=318615;label=New_Dutch_NL_5226367705-VKMM57AhiYW96_l22DZVwAS46623180745:pl:ta:p1:p2:ac:ap1t1:neg;sid=ef4c27dc04059f65aace07619c37bfd9;dcid=4;checkin=2015-05-31;checkout=2015-06-02;dist=0;group_rooms=45635601_81984984_0_2_2_0_0%2c45635601_81984984_0_2_2_0_0;no_rooms=2;req_adults=4;req_children=0;srfid=03ce5662d27bdf4b68c91c1c5adaadfbd9ab8277X1;type=total;ucfs=1.

Voor de nieuwsgierigen onder ons. Ik ben zondag en maandag vrij en mijn rooster is als volgt: dinsdag: 16h30-20h30, woensdag: 11h30-20h30, donderdag: 16h30-20h30, vrijdag: 16h30-20h30, zaterdag: 15h30-20h30. Ik zal de helft van de week in het hotel slapen waar ik een eigen kamer heb en de andere helft in het huis, 2 kilometer van het hotel vandaan. Het gezin is gelovig (katholiek) en gaat op zondag naar de kerk. Ik heb er heel veel zin in en hoop dat ik in een ontzettend warm gezin kom. Zodra ik toestemming heb van de familie zal ik een fotootje plaatsen van de kinderen. Wel kunnen jullie op de site de ouders zien.

En nu is er dus weer rust, ik laat het verleden achter me en denk aan de toekomst. We zijn aan het zoeken voor een leuk huisje in Lyon waar we 2 tot 7 mij zullen verblijven en flink vakantie gaan vieren! Ik heb er heel veel zin in en hoop dat jullie allemaal voor me zullen duimen dat ik een super gezin getroffen heb!

Na is het alweer zaterdag, precies een week geleden reed ik in de taxi naar Aurel. Ik denk dat het goed is zo. Ik ben heel blij met Gijs en Marijke en met mijn meelevende familie in Nederland. Vandaag was ik alleen thuis omdat ze naar een verjaardag gingen en dan nemen ze gelijk mijn rugzak met portemonnee en paspoort weer mee, toch weer fijn om die terug te hebben! Nou, dit was nog eens een spannend verhaal hé!?

Grande surprise, ma belle famille!

Alweer 2 maanden in het o zo mooie Frankrijk! Mijn 10^e blog! Wat een primeur! En ook nog het mooiste moment uit mijn leven denk ik zo!

We zijn weer 2 weken verder, wat gaat de tijd toch snel! Vanochtend had ik beloofd dat ik een uurtje naar school zou komen omdat er uitleg gegeven zou gaan worden over manipulatie in en om het bedrijfsleven heen. Ik kon natuurlijk geen nee zeggen dus stond om 8 uur weer fris en fruitig naast mijn bed. Toen ik thuiskwam heb ik nog even gelslapen want ik was echt heel moe. Daarna wat gegeten en in de middag weer terug naar school. Met de kinderen ging alles vlot en voor ik het weet was ik weer op mijn kamer!

Dinsdag ochtend kregen we op school een presentatie van een man over hetzelfde onderwerp als gisteren. Het was volgens mij wel interessant, maar veel heb ik er niet van begrepen. Hij kon in ieder geval leuk praten en met de vele filmpjes bleef ik geboeid. Na school snel door naar de sport om mijn spierballen te laten rollen, jaja, die krijg ik nu echt wel een beetje in mijn armen, geloof het of niet! Thuis heb ik wat gegeten en lekker buiten met mijn boek in de zin gezeten. Er stond veel wind vandaag dus ik ben zelfs een beetje verbrand! Tijdens het koken (P zijn taak) hebben we het gehad over sport. We hebben even gekletst en dat was fijn voor mijn gemoedsrust;). Toen we na het avondeten de kinderen in bed legde en ik welterusten wilde zeggen, vertelde P dat ze uit eten zouden gaan, nu had ik niks gepland, dus het was niet erg. Ik heb goede tijden terug gekeken en aan mijn project gewerkt. Want daar gaat nogal wat tijd inzitten! Nu heb ik gelukkig zeeën van tijd hier. Om 12 uur kwamen ze thuis en heb ik een berichtje gestuurd om ze een goede nacht te wensen en om ze te laten weten dat ik op ze gewacht had.

Woensdag was weer een lange dag. In de ochtend vermaken de kinderen zich zowel binnen als buiten en gaan ze eigenlijk gewoon hun gang, ik grijp af en toe in als het nodig is en hobbel achter ze aan. M was gewoon thuis, om 12 uur begon ze met koken terwijl ik nog buiten was met de kinderen. Om 1 uur hebben we buiten gegeten en daarna hebben P en M met de honden en de kinderen gespeeld, ik heb me na het afruimen van de tafel dus maar weer geïnstalleerd aan de tafel en toegekeken. Mathilde vertelde me dat we in de middag met Annabel, haar vriendin die net bevallen is en haar andere 2 kinderen naar de speeltuin hier verderop zouden gaan. Dat vond ik heel leuk! Ik heb Sacha dus snel op bed gelegd en toen mocht Axel een halfuurtje tv kijken. Toen ik met hem de speelkamer in ging, verscheen Mathilde alweer. Ze was lekkers aan het inpakken en ging Sacha wakker maken. We vertrokken naar de speeltuin, het is maar 5 minuten rijden en het is alleen een klimding met een glijbaan en een wip, maar voor de kinderen geweldig. De baby lag alleen nog maar in de wagen, maar ik had er dus wel ineens 4! De mama’s hadden veel bij te kletsen en ik heb me beziggehouden met de kids, heel leuk om er even tussenuit te zijn! Annabel heeft ook een dochtertje van 2,5, wat het voor mij extra leuk maakte, een meisje! Ik had haar natuurlijk al vaker gezien maar het was voor het eerst dat ze mij nu ook in de gaten kreeg, ik spreek de taal al beter en dat zal zij ook gemerkt hebben. We waren laat terug en ik heb snel de kinderen in bad gedaan, Axel wil tegenwoordig zelf de kraan open draaien en kleed zich daarna snel uit. Voor mij heel prettig! Vandaag was dus een leuke dag en een fijn uitstapje!

Donderdag heb ik het sporten afgezegd, achteraf ging het ook niet door dus dat was een meevaller voor mij. Ik ben in de ochtend naar Avignon vertrokken en had daar met Laksmi afgesproken. We gaan shoppen!!! Een uur later dan gepland arriveerde ze eindelijk op de afgesproken plek, de Pimkie. We kunnen beginnen! Na de H&M en een lichte portemonnee, zijn we naar het park gegaan om wat te eten en van de zon te genieten. Zij moest om 4 uur haar kinderen ophalen in de buurt, maar we waren zo aan het kletsen dat we de tijd waren vergeten en het al bijna tijd was. Ze is er dus snel vandoor gegaan en ik ben naar de McDonalds gegaan om een flesje water te kopen. Dan krijg ik namelijk een bon met de code voor het toilet… Echt heel handig. Eenmaal thuis kon ik mijn kleding even opruimen en om 6 uur kwam iedereen weer thuis. Mathilde bleef maar een halfuurtje want ze had nog een afspraak. Donderdagavond viel een beetje tegen, laten we het daarop houden.

Vrijdag maar geprobeerd een beetje vrolijk te doen in de les en op te letten, maar dat lukte natuurlijk niet. In de middag maar een flinke douche genomen en wat make-up aangebracht. Tatjana was er inmiddels ook al en zij is echt heel lief. Ik zou voor de laatste keer naar de Engelse les gaan en met het idee in mijn hoofd dat ik morgen Gijs en Marijke zou zien! Ik ben nog wat langer op school gebleven om aan Gaelle te vragen wat voor appels ik het beste kan kopen voor mijn appeltaart. Daarna ook nog even getankt, maar dat lukte niet want er stond blijkbaar niet genoeg geld op mijn pas, maar daar kwam ik pas na 3 keer proberen achter. Ik ben door de Intermarché gehaast omdat het al bijna half 6 was en ik bang was te laat zou komen.

Nou daar komt het, ik reed 500 meter voor mijn huis, en terwijl ik een heuvel oprij zie ik in mijn ooghoek een grijze auto, schoon ook, wat hier in Frankrijk bijzonder is. Ik kijk op het kentekenplaat en dat herken ik! Ik ben uit mijn auto gesprongen en heb hem midden op de weg laten staan. Daar stonden ze, mijn lieve ouders en zus! Sommige van jullie hebben het filmpje misschien gezien, nou ik heb mijn moeder 5 minuten lang vastgehouden. Mijn vader moest mijn auto aan de kant rijden omdat er auto’s achter stonden. Eenmaal bijgekomen maar nog steeds in shock heeft Fem mij naar huis gereden en ik de weg gewezen. Voor hen was het nog mooier dan ze dachten, op de foto’s krijg je toch niet de indruk als hoe het echt is. Ik was zo blij om ze te zien na die rotdag gisteren. En al mijn spullen uit Nederland! Ze hadden heel veel cadeautjes bij zich voor de kinderen en die waren dan ook reuze gelukkig, vooral met hun chocolade kip. En Sacha met zijn auto’s natuurlijk. Iedereen kreeg een rondleiding door het huis en daarna heb ik met Fem mijn tas ingepakt. Ik zou naar Aurel gaan maar was nog niet gepakt, het bleek dat ze een huisje in Aurel hadden gehuurd. Hans heeft even onderhandeld met P en ik hoefde pas dinsdag weer te beginnen, een mini vakantie! Heel knap van alle vrienden, familie en Rockanjenaren dat jullie het niet verklapt hebben, want daar waren ze toch wel bang voor! Nou het was een grote verassing en ik heb niks doorgehad. Dat moment dat ik die auto in de bosjes zag staan vergeet ik nooit meer! In de auto moesten er wat mensen gebeld worden die erg benieuwd waren naar mijn reactie, super leuk dat iedereen zo meeleeft! Het was een dik uur rijden naar Aurel, was ik even blij, dat scheelt mij een hoop benzinekosten! Haha. Eenmaal in Aurel werd ik enthousiast begroet door Gijs, Marijke en Flip, die zaten al die tijd ook al in het complot! En ik maar met ze mailen over tijden en data! Marijke had heerlijk gekookt en ook al gingen we beneden bij Bernard en Isabelle eten, ik kon dit niet laten staan! Om half tien zaten we beneden en heb ik heerlijk kunnen genieten van mijn salade lardons en mijn gratin de ravioles! Die had ik gemist! Na voor de Tallies een lange reis, waren we allemaal erg moe, met pa en ma nog een stuk of 30 foto’s gemaakt in bed met mijn selfiestick (zelfs Hans vindt het leuk), en toen heerlijk geslapen. Na ja, de adrenaline gierde nog door mijn lichaam dus slapen lukte niet erg. Maar ik was al lang blij dat ik weer bij mijn liefhebbende ouders en zus was.

Zaterdagochtend heeft Hans in Vercheny brood gehaald. Er waren gekookte eitjes en kaas en paté en nog veel meer. Ik denk dat ik dit weekend 2 kilo aangekomen ben, ik eet hier namelijk niet zo veel. Na een heerlijk ontbijt zijn we naar de markt in Die gegaan, daar waren alle winkels inmiddels al gesloten. Maar het was zeker gezellig. OP de terugweg zijn we nog gestopt en hebben we een wandeling en veel foto’s gemaakt. In de middag hebben we een uitgebreide lunch gehad, ik was blij dat we 2 potjes Nutella hadden :P. We werden uitgenodigd om bij Gijs en Marijke te dineren en wij zouden voor het dessert zorgen. We hebben een soort appelstrudel gemaakt met vanillesaus a la Hans. Intussen een filmpje aangezet en appels geschild. Ook werd er dit weekend veel gelezen, een echte leesfamilie! Hans kan 1 bladzijde net aan, daarna gaat hij over op snurkstand, haha. Om 6 uur hadden we afgesproken bij Gijs en Marijke en Flip, het was enorm gezellig en ik heb echt genoten van het heerlijke eten. Soms bekroop me wel het gevoel dat ik straks ook weer afscheid moet nemen en dat ik niet weet of ik dat wel kan, maar blijkbaar ben ik sterker dan ik dacht. Naja, ik heb ook weinig keus. We hebben veel gepraat en ik heb tips en wijze adviezen meegekregen waar ik mee aan de slag kan gaan. Nu is het in het echt altijd nog moeilijk die uit te voeren. Maar ik ben heel blij dat er zoveel mensen voor mij klaarstaan.

Zondagochtend zijn we wat eerder opgestaan om naar de markt te gaan, ik ben de naam ervan vergeten… Het was er ontzettend koud wat het kijken nogal belemmerde, je kan er dan gewoon niet van genieten, gelukkig was het meeste ook allemaal troep en zijn we na een uurtje weer weggegaan. Een mooie route voor de terugweg met ondertussen veel stops en foto’s. Thuis na de lunch ben ik met Fem naar Gijs en Marijke gegaan, daar hebben we een heerlijke appeltaart gebakken! Flip heeft me geholpen en een brief opgesteld voor Duo, omdat ik daar een probleempje mee heb. Het was heel fijn dat Flip me daarbij geholpen heeft en ik hoop dat ik nu van ze af ben! Aan het einde van de middag hadden we een borrel in het huisje, omdat Flip morgenvroeg weer teruggaat en toch graag mijn verjaardag wilde vieren. Toen ik in het huisje aankwam waren er slingers en ballonnen opgehangen! Ik heb kaarsjes uitgeblazen en een wens gedaan. In de avond zijn we met z’n 4en beneden gaan eten, die arme Bernard, de enige gasten die hij heeft gehad het hele paasweekend, waren wij!

Maandag, vandaag officieel volwassen, hoe dat voelt? Geen idee, ik voelde me in ieder geval heel erg gelukkig. Tijdens het ontbijt heb ik mijn cadeautjes uitgepakt. Zoveel mensen die een cadeautje mee hebben gegeven aan mijn ouders en zus! Super lief, iedereen bedankt! Van mijn ouders heb ik een heel mooi kettinkje gekregen en van mijn zus een H&M bon en boeken. Verder nog veel meer om te lezen, te eten en te gebruiken! Na het ontbijt zijn we naar de markt in Saillans gegaan, een hele leuke markt maar jammer genoeg niet heel groot. Het weer was nu veel beter dus we konden alles goed bekijken. In de middag hebben we weer bij het huisje gegeten, buiten! Hans en ik hebben binnen de tafel gedekt en eieren gebakken, daarna de tafel naar buiten gedragen et voila, manger! Na het eten kwamen de boeken en e-readers weer tevoorschijn, maar daar heb ik ze snel een einde aan gemaakt, want lezen kan ik hier ook natuurlijk. Ik wil genieten! We zijn vertrokken met de auto en hebben een leuke tocht gemaakt. Na 2 uur zijn we op een kermis gestrand, wie had dat gedacht, zijn we eindelijk volwassen lopen pa en moe nog over de kermis. Aan het einde van de middag volgde een lange weg terug. Eenmaal in het huisje hebben we rustig aan gedaan en alvast wat spullen verzameld, want morgen is alweer de laatste dag… het afscheid spookt al door mijn hoofd… We zijn, natuurlijk, geëindigd in La Colombe om van Isabelle haar kookkunsten te genieten. We zaten allemaal ontzettend vol, maar ik mocht niet opstaan. Kwamen daar Bernard en Isabelle aan met een zelfgemaakte taart! En kaarsjes! Bernard heeft zich die middag uit staan sloven in de keuken, het was de eerste keer dat hij die taart maakte, nou, hij smaakte goed!

Dinsdag hebben we uitgeslapen en rustig ontbeten, alle spullen werden weer ingepakt. Mijn eigen kussen en deken mag ik meenemen naar Bollène, ontzettend fijn, want mijn deken hier is zo zwaar en groot dat ik me amper om kan draaien en het is erg heet! We hebben Gijs en Marijke gedag gezegd en beneden ook, Juliën was die nacht net aangekomen, leuk om hem ook te zien. Hij is erg mager geworden, komt dat door zijn nieuwe liefde? Aangekomen in Bollène kregen we een rondleiding door Icko Apiculture van Pierre. Mijn vader vond het reuze interessant en zelfs ik was onder de indruk, als je dan echt ziet wat zich allemaal afspeelt binnen dat bedrijf en wat ze allemaal fabriceren, indrukwekkend! Na de rondleiding hebben we mijn spullen binnen gebracht en een wasje aangezet. We hebben buiten nog wat gedronken maar ja, had zit er toch echt op… mijn pruillip kwam al opzetten en voor ik het wist stond ik weer te janken. We hebben elkaar maar stevig beetgepakt en gelukkig zie ik Fem gauw weer. Daar bleef ik dan weer alleen achter, terwijl zij een uur of 10 moeten rijden naar het koude kikkerland. Tatjana de schoonmaakster heeft nog even met me gekletst en daarna ben ik naar mijn kamer gegaan. Ik heb mezelf beziggehouden met opruimen, projectje en GTST terugkijken. Nadat ik klaar was met de kinderen heb ik mezelf letterlijk in slaap gehuild.

Woensdag gelijk weer een lange dag, wat nu fijn was, want zo zit ik snel weer in het ritme. Mathilde moest vandaag ook de hele dag werken waardoor ik behalve tijdens de lunch, heel de dag alleen was met de kinderen, dit vind ik veel prettiger omdat ik dan mijn eigen gang kan gaan met ze, ten minste, ik voel me vrijer. In de ochtend zijn we eigenlijk alleen maar buiten geweest. Gisteren waren de kids blij me weer te zien, toen Axel me zag zei hij met een lach en een zacht mijn naam, zo van ooooh gelukkig ze is er weer. Maar vandaag was hij weer lastig hanteerbaar, wel te doen hoor, maar niet zo simpel als altijd. De dag ging snel en Sacha heeft in de middag ook lekker lang geslapen. Met Axel kijk ik dan een uurtje Nederlandse of Engelse tv/film op mijn laptop. Hij vindt het zandkasteel aan zee leuk! En Bob de bouwer ook. Iemand nog suggesties voor een jongetje van 4? Inde avond mochten de kids met papa mee op de grote grasmaaier. Sacha is he-le-maal idolaat van alles wat vroemvroem doet, dus hij was erg blij. Maar na 5 minuten 2 kids op schoot en dat ding besturen wordt een beetje lastig. Dus Sacha moest met mij mee naar binnen. Hij heeft nog nooit zo hard geschreeuwd en gestampvoet en gehuild als nu. Toen ik klaar was met werken had ik mezelf voorgenomen een lange douche te nemen. Daar kwam echter niks van terecht, want na een paar keer geklop op mijn deur moest ik er toch uit. Ik dacht dat het Pierre zou zijn want M was er niet, dus ik maakte me al zorgen. Na 2 keer zijn naam roepen toch maar met mijn handdoekje voor gaan kijken wie het was. Het was Axel met een beteuterd gezichtje. Papa was weer verder gegaan met maaien en dat hoorde hij natuurlijk, dus hij kon niet slapen. We hebben samen in bed naar het zandkasteel gekeken tot papa weer terug kwam.

Donderdag ben ik na het sporten naar Montsegur- sur lauzon gereden, dat is de plaats waar mijn ouders en opa en oma in juni zullen verblijven. Ik dacht ik ga is kijken hoe ze er dan bij zitten. Het was 15 minuten rijden en een mini klein dorpje met nix, helemaal niks. Ik heb er een uur rondgereden en uiteindelijk nog het huisje niet gevonden, mijn gps kent veel adressen niet, wat jammer is. Maar ik heb nu een nieuw adres dus binnenkort nog is een kijkje nemen. In de avond stelde P voor dat ik af en toe ook zou koken, omdat dat tot zijn taken behoord maar hij vaak later thuis is, waardoor ik en de kinderen een beetje om hem heen hangen tot hij klaar is. Ik vind het alleen maar leuk en heel fijn dat ik wat om handen heb en ben blij als ik iets van waardering terug vind.

Vrijdag toen ik uit was om 12 uur ben ik dan ook meteen aan de slag gegaan in de keuken. Of nee dat is niet waar. Ik heb buiten geluncht en mijn boek uitgelezen, vijftig tinten het laatste deel, met pijn in mijn hart… Daar kon ik me al die weken even in verstoppen, en nu moet ik weer een nieuw leuk boek zoeken. Dat doet me altijd pijn als een boek uit is. Haha. Ik had van mijn moeder een pakje van Knorr (of iets anders) gekregen voor een jachtsaus. Ik heb een beetje geïmproviseerd maar het was erg lekker. Tatjana was er die middag ook en we zijn samen lekker in de keuken bezig geweest. Ik dacht dat ik kip uit de vriezer had gehaald, maar later dacht Tatjana toch meer aan konijn, of schaap, of toch kip? We wisten het niet, maar het smaakte goed. Van Pierre kreeg ik `s avonds dan ook complimenten en dankjewel voor het koken, heel fijn! In de avond ben ik naar Orange gegaan om Nico en zijn Italiaanse vriend te ontmoeten. We hebben op het terras gezeten. De Italiaanse jongen was alleen een beetje een vreempie vond ik, maar verder oké. Rond 10en vroeg Nico aan de barman of hij koffie kon krijgen, nee niet in de avond. Dat vonden wij raar. Hier in Frankrijk is de service ronduit slecht te noemen, ik heb het nu al meerdere malen gezien, in de winkels, in bars, in restaurants; ze willen gewoon dat je wat kookt en zo niet oprotten. Vriendelijk? Dat woord kennen ze hier niet! Toen ik later naar de wc ging kon ik mijn lach niet inhouden. Boven de wc hing een bord: Hot coffee day and night.’’ Ik had de neiging het bord van de muur te rukken en het is even te vertalen voor meneer de Franse barman, maar ik heb me ingehouden.

Zaterdag heb ik vanaf 10 uur een uurtje op S gepast terwijl P met de Mud-day meedeed, A naar basketbal ging en M de boodschappen deed. Toen ze terugkwam heb ik de hele auto voor haar uitgepakt, want zij doen nogal wat boodschappen! Alleen maar fijn dat er altijd wat in huis is. Na de lunch vertrok M met S naar Montélimar om S voor een week bij opa en oma te brengen. Axel en ik hebben flink wat buiten gespeeld en gevoetbald. Op een gegeven moment wilde hij van iets hoogs afspringen en ik ging voor hem staan om hem te helpen, hij is een stuk rustiger zonder zijn broer. Weet je wat hij zei!? ‘Tu as le meme yeux comme ta soeur’’ (je hebt dezelfde ogen als je zus.) Ik kon hem wel omhelzen! Een kind van 4?! Die zoiets zegt! Hoe is dat mogelijk? Ik was er in ieder geval heel blij mee. Ook snapte hij aan het begin van de middag niet helemaal waar S nou heen ging, hij vroeg: ‘Naar de ouders van Floor?’’ Haha, nee dat is iets te ver weg. De auto’s met caravan zijn inmiddels al gesneuveld, er zijn wat onderdelen gebroken, afgevallen of kapot, maar Sacha is er nog steeds heel blij mee. Axel is wat verdrietig omdat hij zijn piraten kleurboek die hij heeft gehad kwijt is. Wat ik ook jammer vind omdat dat goed tijdverdrijf is tijdens de avonden. Om 6 uur was ik klaas met werken en ben ik naar Avignon vertrokken

Althans, dat was het plan, maar de dames hadden die dag een stadje bezocht en waren daar nog steeds, dus kwam ik op het idee om Tina is een bezoekje te brengen, dat was natuurlijk mega om dus een lange rit, maar ja, ik was toch vrij. Tina was verbaasd en we hebben even gepraat over hoe de laatste weken verlopen zijn, gewoon veel drukte en misverstanden, die nu gelukkig weer uit de wereld zijn. Ze was erg blij met haar verjaardagcadeautje die ik haar gegeven heb (een maand later), maar ze geneerde zich ook erg dat ze niks voor mij had. De meiden in Avignon wilde dansen vanavond en Tina reageerde enthousiast. Ze belde haar collega’s en we spraken af elkaar vanavond te zien. Toen ik onderweg was naar Bourbon (20 minuten voorbij Avignon) de woonplaats van Laksmi waar ik al vaker geslapen heb, belde Nicole om te zeggen dat ze moe waren en toch maar thuis bleven. Haha zo ben je wel even bezig. Ik dus Tina weer bellen om te zeggen dat ik vanavond helaas niet kom. Anderhalf uur later kwam ik om half 11 aan in bourbon. Ze waren aan het koken en we hebben lekker gegeten. Daarna zijn we naar boven gegaan en hebben knus met z’n 4en in bed gezeten. Ik viel in slaap en ben om half 12 naar mijn eigen bed gegaan.

De volgende ochtend hebben we ontbeten en de lunch en het avondeten alvast gemaakt, want we gaan naar het strand vandaag! De meiden hebben alles gesneden en ik heb gekookt. We hebben op het Franse gemakkie alles gedaan (niet goed voor mijn geduld) en om half 3 vertrokken we dan eindelijk naar Saintes Maries de la mer! Ik had mijn iPod bij me, die ik van mijn opa en oma had gekregen(!) en zij hadden een speaker bij zich. Er stonden de leukste en gekste zomer hits op dus we hebben flink lol gehad en vals gezongen in de auto. Ik had er de gekste zomer hits opstaan. Aangekomen op het strand hebben we gegeten, ik had honger! We hebben van de zon genoten en mooie foto’s gemaakt. We hebben gek gedaan en gedanst onder toezicht van alle aanwezigen. Ik heb een enorm leuke dag gehad, dat kunnen jullie wel terugzien op de foto’s!

Maandag ochtend heb ik snel een douche genomen, ontbeten en gekookt. In de middag vertrok ik naar school waar ik weer hard gewerkt heb aan mijn marketing lessen! Leuke gesprekken gehad met Gaelle, ik ga haar nog missen als ik hier weg ben! Na school kon ik nog even een uurtje genieten in de zon met mijn nieuwe boek dat ik van Fem gekregen heb. Geloof het os niet, het was vandaag 27 graden! Toen M thuiskwam moest ze snel weer weg. Ik heb Axel snel in bad gedaan en daarna heb ik nog een keer gezocht naar het piratenkleurboek. Die heb ik uiteindelijk gevonden in de speelkamer in een laatje, heel blij waren we! Om 7 uur zijn we naar beneden gegaan en hebben we samen de honden eten gegeven. Ik heb voorgesteld om samen buiten te eten, dat laat hij zich geen tweede keer zeggen! Hij vond mijn pasta in rode saus heerlijk en weer kreeg ik een compliment, nu van Axel. (P was nog op zijn werk). Het is nu buiten warmer dan binnen en het ruikt heerlijk naar dennen/kastanje- bomen en zomer! Ik heb 2 verhaaltjes voorgelezen en hem als een vliegtuig in zijn bed gegooid. Wat een sport, zowel fysiek als mentaal! Maar hij blijft naar me luisteren dus ik denk dat ik een goede voorlezeres ben!