Woensdag 24 juni
Vandaag was het plan om naar zwembad in Fayence te gaan. Na het eten begonnen we aan het huiswerk. De jongens doen er zo de laatste weken voor de vakantie nogal makkelijk over; Nee hoor geen huiswerk, nee hoor alleen even dat, nee hoor alleen één opdrachtje. Maar mama laat er geen gras over groeien. Elke dag huiswerk!Gus aan zijn poëzie en Paul leren voor zijn 'evaluation'. Ik dacht eerst dat dat een nabespreking met de klas was, zoiets. Maar het blijkt het woord voor overhoring... Toch maar iets beter leren Paul! Ook dit keer was mama streng. Paul raakt al snel in paniek en neemt niet de tijd voor zijn opdrachten waardoor hij fouten maakt en dingen over het hoofd ziet. Mama gaf hem een oefentoets en zei daarbij dat hij niet mee mocht zwemmen als hij te veel fouten had. Dat doet ze nooit dacht ik. Nou wel dus. Hij was veel te gestrest en had veel fouten. Samen met Marilou en Gus ging ik dus naar het zwembad. Hartstikke druk! Ze kunnen zwemmen maar toch wil je ze geen seconde uit het oog verliezen. Gus is natuurlijk pas 7. Na een half uur stond Paul ineens voor mijn neus! Papa had hem gebracht en vroeg of ik even naar hem toe wilde komen.Ik Gus uit het bad getrokken. Maar die wilde daar niks van weten. Sta ik daar in m’n bikini tegenover Nicolas midden op straat. Dat voelde wel een beetje ongemakkelijk haha. Hij vroeg of ik genoeg geld had om ijsjes en drinken te kopen. Haha. Hij had me al 50euro gegeven! Wat denkt hij? Zo duur zijn ijsjes niet. Ook zei hij dat sport voor de jongens niet door ging en dat ik gewoon de hele middag met de kinderen in het zwembad mocht blijven.

Om 5 uur gingen we naar de Super U om ijsjes kopen omdat het barretje bij het zwembad nog dicht was. Daarna naar het hotel om drinken te halen en nog snel langs de kleine supermarkt in Seillans voor bonbons (snoepjes) en door naar het tennis afscheid. `S avonds hebben we flessen voetbal gespeeld, dat heb ik ze geleerd en vinden ze heel leuk. Maar ze kunnen niet goed samen spelen, alleen maar huilen en vals spelen. Dus einde flessenvoetbal en naar de douche!

Donderdag.
Ik dacht, ik ga naar de kapper! Dus ik naar beneden lopen, het mini winkelcentrum (4 winkels) van Seillans. Ze had vandaag geen plek meer maar morgen om 10 uur kon ik bij haar terecht. Ze had niet eens mijn naam of telefoonnummer opgeschreven bij de afspraak. Op het eind vroeg ik nog even hoeveel het kostte (dode punten) ’28 euro!’’ Nog voordat ik kon antwoorden liep ze al weg en ik was natuurlijk ook te bang om te zeggen laat maar. Dus met een knoop in mijn maag weer terug naar het hotel. Hoe ga ik dit oplossen? Ik ga dus echt niet naar de kapper voor dat geld! Na heel veel zoeken op internet vond ik 2 kappers met telefoonnummers in Seillans. Ik wist niet welke het was. Dus om 4 uur ben ik naar de oma en moeder van Marilou gegaan en heb om advies gevraagd. Ze wisten gelukkig welke het was en ze wilde zelfs voor mij afbellen! Met het verhaal dat ik me vergist had en al een rendez-vous had. Probleem opgelost!

Toen ik de jongens uit school haalde en in het hotel terug kwam had Julie nog een mededeling voor me. ‘Morgen na school gaan de jongens naar de kapper Floor, ga jij daar met ze heen?’’ …………………

Vrijdag na school ging ik dus vermomd met hoed en bril naar de kapper met de jongens. Ik zei niks maar zag dat ze me herkende. Na een halfuur vroeg ze: ‘’ jij hebt toch gisteren afgebeld voor vandaag?’’ Ik heb een verhaal opgehangen over mijn nieuwe studie en een Skype-gesprek die ik daarvoor vandaag had om 10 uur. Ze was gelukkig heel aardig en vroeg verder ook niet of ik nu wilde. Ik denk dat ze het wel begrepen heeft… Na de kapper gingen we terug naar school voor fête d’ecole met oma (mammienet noemen ze haar). We kregen natuurlijk weer genoeg geld mee om lekkere dingen te kopen. Ze hadden lekker brood met worst en heel veel zelfgebakken taarten door moeders. Verder waren er heel veel spelletjes. Veel te doen dus voor de kinderen, die waren we dan ook zo kwijt en we hebben samen een beetje over het plein gelopen tot half 9. Thuis was het weer tijd voor Koh Lanta.

Zaterdag om 1 uur heb ik Paul en zijn vriend naar Draguignan gebracht. een uur rijden, 1 weg met alleen maar bochten, heel erg saai! De jongens heb ik afgezet en ik ben doorgereden naar het centrum. Ik heb een terrasje opgezocht en wat gegeten en gedronken. Intussen lekker mijn boek gelezen en daarna wat winkels in geweest, maar daar was niks leuks te vinden (gelukkig voor mijn portemonnee).

Om half 5 heb ik de jongens gehaald en gingen we weer terug naar huis.Paul mocht weer voorin om te helpen navigeren. De gps valt altijd van het raam en met al die bochten vliegt die alle kanten op. We werden een berg met kleine weggetjes ingestuurd tot we zo verdwaald waren dat we op een y splitsing stonden. Of weg privé terrein of onrijbare weg met grote rotsblokken. Uiteindelijk ben ik gekeerd, na 10 keer steken… En de weg terug gevonden. Eerst hebben we Estaban thuisgebracht, daar waren Margaux en Gustave nog aan het zwemmen. Thuis hebben we (alweer) pannenkoeken gebakken en een film gekeken.

Zondag vroeg Paul of ik mee ging zwemmen. Dus ik gezellig mee met de kinderen en oma. Julie en Nicolas kwamen ook nog een duik nemen en om 5 uur gingen we met z’n allen weer terug.

Thuis hebben we (alweer) pizza gemaakt. Ze waren belegd en zagen er prachtig uit maar helaas waren we vergeten dat ze nog op een bord lagen… We hebben ze omgedraaid met een ander bord en uiteindelijk leek het nog wel op een soort van pizza… In ieder geval was die lekker!

Maandag 29 juni had ik een Skype gesprek voor het hbo. De vrouw was heel enthousiast over mijn verhalen en motivatie. 31 augustus begin ik dus officieel met de opleiding sph (sociaal pedagogisch hulpverlener) in Rotterdam! Na het gesprek ben ik naar het meer geweest om weer even lekker te zwemmen. Op de terugweg nog boodschappen gedaan en getankt. Wat me tegenwoordig goed afgaat!

Toen ik aankwam waren ouders en kids in het hotel. Nicolas liet me zien dat ik alles uit de keuken mag pakken. Had het dus niet allemaal hoeven kopen. Maar toen ik er net een week was zei hij alleen de eerste koelkast. Dan ga ik niet in de andere drie snuffelen. Naja, dat scheelt me weer wat geld voor de laatste 2 weken.

Dinsdag bij thuiskomst drama want de schildpad is ontsnapt. We hebben nog gezocht maar tevergeefs. Margaux had haar vriendin Maud (spreek als Mode) gebeld en kwam helpen zoeken.Ze had een endje verderop familie wonen met baby schildpadjes. Daar zijn we heen gewandeld met 2 honden en 5 kids, want die schildpad had natuurlijk al lang de benen genomen. De schildpadjes waren erg schattig om te zien, sommige echt maar 3 cm groot! De meneer wilde er wel een geven maar dat kapte ik snel af. Dat ga je eerst maar met je moeder bespreken! Dan kunnen we volgende week altijd terug komen. Toen we weer bijna thuis waren, belde Julie of ik met spoed 2 meloenen wilde komen brengen want die hadden ze nu nodig. Ik dus snel heen en weer met mijn meloenen... Estaban sliep vanavond bij Paul. Gus was natuurlijk jaloers en boos uiteindelijk kreeg ik hem pas tegen 9en in bed.

Woensdag is Paul vroeg vertrokken met zijn vriend naar scouting kamp tot zondag. In de middag zijn Margaux en Gus en ik naar het zwembad gegaan en hebben we gezwommen van 12 tot 6! We eten vanaf nu eigenlijk alleen nog maar thuis. Dat is wat rustiger en dan kunnen de kinderen gewoon hun gang gaan. We hebben pasta met tomatensaus en kaas gegeten en dat vonden ze heerlijk!

Woensdagavond heb ik in huis geslapen zodat Margaux de volgende ochtend niet mee hoefde met pa en ma naar het hotel.We konden lekker uitgeslapen en hebben samen ontbeten. Daarna zijn we naar het meer gegaan. Margaux wilde graag het meer oversteken, wat best wel heel lang is, dat zag ik dus niet echt zitten. Ook omdat ik dan de spullen achter moest laten. Maar Margaux had de vaart erin en dus ging ik toch maar achter haar aan. We hebben er 3 kwartier over gedaan! Het is ons gelukt met 2 mini surfplankjes als ondersteuning. Ik was wel erg moe en had het toen ook wel weer gezien. We hebben een ijsje gegeten in het nabijgelegen restaurant en zijn daarna weer naar het hotel gegaan. Daar heb ik om half 5 Gus van school gehaald.

Donderdag heb ik ook weer in het huis geslapen. Vrijdagochtend hebben we weer op ons gemak ontbeten en gedoucht. Om 11 uur zijn we naar het hotel gegaan om te lunchen, wat nog steeds een beetje vroeg is in mijn ogen, haha. We hebben meel en eieren meegenomen naar huis zodat we koekjes konden bakken. Dezelfde tijd kwam de schoonmaakster langs om de keuken te soppen, wat niet heel handig uitkwam. Wij zijn buiten aan een mini tafeltje verdergegaan. Ondertussen had ik mijn muziek aan. Margaux vind het liedje Sexy als ik dans heel erg leuk en zingt dat ene zinnetje dan ook steeds mee. Ook het liedje Paris van Kenny B is erg populair bij de kinderen. De Franse zinnetjes zingen ze luidkeels mee.

Rond 2 uur gingen we weer terug naar het hotel om te zwemmen, het zwembad van vrienden waar we altijd gebruik van mogen maken ligt vlakbij het hotel. Eenmaal boven met de auto en nog een stukje lopen, kwam ik als eerste bij het zwembad aan en schrok me dood! ‘we kunnen niet zwemmen!’’ gilde ik naar Margaux die er nog niet was. ‘’Wat is er?! Zijn er wespen, kikkers, salamanders?!’’ ‘’nee, zei ik. ‘’ Het zwembad is groen!’’ En dat was het dan, binnen 2 dagen is het hele zwembad groen gekleurd van de algen. Wij waren hevig teleurgesteld, het was zo warm en dan ben je zo dichtbij en toch zo ver weg! We konden dus weer naar huis… Bij het hotel zei Julie dat ik even lekker pauze moest nemen en een koude douche.

Zaterdag ben ik om 5 uur naar huis gegaan waar de kinderen waren. We hebben zelf pizza gemaakt maar deze keer lage ze gelukkig al op de bakplaat!

Zondag heb ik de tour gekeken (4) uur. Vanaf half 2 heb ik gezwommen met de kinderen, gelukkig was die nu niet meer groen! Maar het water was nog niet helemaal helder want de kinderen zag je niet onder water, wat ik een beetje eng vond omdat Margaux steeds naar mijn voeten greep. Nicolas en Julie kwamen ook nog even zwemmen nadat de lunch in het restaurant klaar was. Ik ben heen en weer gegaan om Paul bij het hotel op te halen, hij was weer terug gekomen van scouting kamp. In de avond hebben we restjes pizza van het hotel gegeten en ik had een salade gemaakt met tomaat en mozzarella gemaakt, heel erg lekker!

Maandag heb ik weer een stuk van de tour gekeken, erg leuk tijdverdrijf. Tijdens het ontbijt voor het raam nodigde Julie me uit voor vanavond, ze zouden gaan barbecueën op het terras. In de middag heb ik boodschappen gedaan en getankt. In het hotel een koude douche, want het is niet de harden hier! In de avond bestond de barbecue uit stokbrood met worstjes (hotdog) wat voor mij genoeg was. Ik was een beetje uitgeput door de hitte dus had ook niet de behoefte om veel te eten. Julie vroeg of ik met de 4 kinderen naar huis wilde gaan, het vriendinnetje van Margaux; Charlotte, is gisteravond laat aangekomen en zal ons de komende 10 dagen vergezellen met de zeillessen. Om 9 uur heb ik de kids thuis gebracht en de jongens in bed gelegd.

Dinsdag om 10 uur, ben ik achter Julie aangereden naar Mandelieu, ze ging heel snel! We zouden met z’n allen naar het strand gaan want pa en ma zijn vandaag vrij tot 5 uur. Nicolas kon al niet mee omdat het te druk was in het hotel. Eenmaal op het strand moest Julie ook meteen terug; schoonmaakster zwanger serveerster depressief. Ze heeft in de zomer veel stress en vind het nu dan ook niet zo leuk om te werken. Ik had dus ineens heel de dag alleen de kinderen! Vanaf half 11 tot 6 op het strand geweest. Van 2 tot 5 gaan de kinderen zeilen en heb ik rust. Maar daarvoor en daarna is het alleen maar gezeur gedoe en geruzie met de jongens, ze bekvechten aan een stuk door om zwemspullen; de opblaas haai, de opblaas dolfijn, de zwemband, de duikbrillen het luchtbed, de petten je kan het zo gek niet verzinnen of ze maken er ruzie om. Voordat de kinderen aan boord moesten hebben we Sandwiches gegeten. `S avonds de Mac! Dat vonden de kinderen een feestje natuurlijk. Het was er heerlijk koel en daar konden we dus ook even van genieten!

Woensdag ben ik om 12 uur vertrokken, de weg was afgesloten dus ik moest een afslag later nemen, gelukkig heb ik gps! Voor de tolwegen hoef ik nu ook niet meer steeds te wachten omdat ik het apparaatje van Nicolas mag lenen, wat heel fijn is! Tijdens het zoeken naar een plek (de helft fileparkeren) roepen de jongens steeds ‘ja hier!’’ Ik word daar zwaar geïrriteerd door omdat ze of een plek aanwijzen waar je niet mag staan, of gehandicaptenplaatsen, motorplaatsen, plekjes waar zelfs de mini niet tussenpast.. en noem maar op. Lief dat ze proberen mee te denken, maar hou liever je mond, haha! Ik ben al niet zo’n held in autorijden, laat staan fileparkeren. Bij het hotel vraag ik altijd of Nicolas het voor me wil doen, maar dat kan hier niet. Dus vertelde ik Julie dat ik filmpjes op YouTube had opgezocht om nog even te leren hoe ik moet fileparkeren, daar moest ze heel hard om lachen. Gisteren had zij mijn auto daar namelijk geparkeerd omdat ik er niks van bakte… na het zeilen mochten ze ook nog even zwemmen maar natuurlijk weer ruzie om de spullen. Daarna hebben we de auto weer opgezocht en zijn we naar huis gereden. Vandaag staat de Chinees op het menu; Siam de chinees. De kinderen wilden van alles bestellen, ik hoop maar dat het een beetje binnen de perken is gebleven. Thuis hebben we het opgegeten, dit vinden ze toch beter dan de Mac! In de avond was de film De 101 dalmatiërs op tv, daar hebben we met z’n allen naar gekeken.

Donderdag weer hetzelfde. Om 12 uur vertrokken vanuit het hotel, helaas mocht Margaux niet mee, ze had straf gekregen omdat ze nogal vervelend tegen haar broertjes kan doen. Ze is al een echte puber en ik snap dat de ouders het momenteel erg moeilijk hebben. Margaux moest dus de hele dag helpen in het hotel en ik ging met 3 kinderen naar Mandelieu. Op de achterbank begonnen de jongens alweer te vervelen. Ze bliezen hun zwemspullen al op zodat ik niks meer kon zien. En niet luisteren natuurlijk als ik zeg dat het gevaarlijk is. Net als dat ze op hun donder hebben gehad dat ze nooit hun riem om willen doen als ze met mij zijn. Al met al, de sfeer zat er dus al goed in. Charlotte zonder haar wederhelft en ik met 2 vervelende jongetjes. Het kost me alle tijd en energie om dat halfuurtje zwemmen goed te laten verlopen. Wat niet lukt meestal, maar gelukkig wordt het dan al snel 2 uur en ben ik tot 5 uur samen met mijn E-reader. Tegen 7en kwamen we weer terug in het hotel en hebben we Margaux opgehaald, die gelukkig weer vrolijk was, na het standje die haar ouders haar hadden gegeven. Ook tijdens het eten blijft het moeilijk om de jongens te laten luisteren, ik weet niet wat er met ze aan de hand is, maar ze lijken schijt aan me te hebben. Maud kwam ook nog langs met haar hond en at gezellig mee, het enige nadeel aan haar is dat Gus verliefd op haar is en niet van haar af kan blijven, hij is ontzettend druk en negeert al mijn ordes! Toen de meiden gezellig in de tuin stonden te kletsen zag ik het geniepige gezicht van Gus, hij had een ideetje. ‘’Nee nee!’’ zei ik duidelijk. “’ik doe het niet!’’ zei hij. Maar ik loop weg en ja hoor, hij zet de tuinsproeier toch aan. De slang spoot in het rond en Paul maakte de meiden doorweekt! Ik heb Gus baan zijn arm getrokken die daarop heel hard ging krijsen. Nu een kwartier kreeg ik ze met veel moeite onder de douche terwijl de meiden allemaal droge kleren aantrokken. Weer een dag vol negatieve energie, begin het nu langzaamaan wel zat te worden…

Vrijdag gingen we pas rond half 7 terug naar de auto. Vandaag had ik geen opblaasbare apparaten mee en dus, voor de eerste keer, speelden de jongens re-de-lijk samen. Maar al gauw werden er aan haren getrokken, in gezichten geslagen en met zand gegooid. Ik bewaarde maar een beetje afstand, want als ik er tussen ga zitten gaan ze nog harder gillen (wat een spektakel voor de omstanders) Ik had al meerdere malen gezegd dat ze moesten stoppen met zand gooien, er waren namelijk nog meer mensen die probeerden te zwemmen, maar nee, luisteren doen ze niet meer. Ook als ik ze naar de handdoeken stuurde, gingen ze er gewoon weer vandoor, ik kon wel janken. De meiden doen gewoon net of ze me niet horen als ik al 4 x heb geroepen dat we gaan. Van tevoren duidelijk een afspraak gemaakt, ze hebben allemaal een horloge om, om 6 uur gaan we! Toen verloren de meiden de duikbril en werd er een grote zoekactie gestart, maar dat ding was natuurlijk al lang weg. Om half 7 dus pas omkleden en spullen opruimen. Om half 8 waren we thuis en hebben we panini’s gemaakt met tomaat, mozzarella en natuurlijk Nutella! Maud was er ook weer maar ging na het eten weer naar huis.

Zaterdag begon ik om 5 uur, de kinderen waren in het hotel, er was een bruiloft. We hebben bij de supermarkt pasta en rode saus gehaald. Eenmaal thuis mochten we zwemmen bij Maud, al was ze er zelf niet. Daar begon de ellende alweer! Ruziën om de duikbrillen, elkaar pesten en treiteren. Na een halfuur was ik het zo zat dat ik tegen de jongens zei dat we naar huis gingen. Toen ik zei dat de dames wel mochten blijven, kwamen ze natuurlijk niet meer. Ik heb Julie gebeld en uitgelegd dat het echt niet ging, dat ze niet luisteren en alleen maar vechten. De jongens kregen mama ook aan de telefoon en Paul vertelde aan mama dat Margaux hem een debiel had genoemd, dus moesten de meiden ook mee naar huis. Margaux huilen, Paul huilen en Gustave huilen. Wat een feest. De jongens moesten voor straf om 9 uur naar bed (gelukkig). Naar mijn idee gaan ze veel te laat slapen altijd, om 10 uur of half 11, wat ook betekend dat ik tot dan moet blijven. Wat weer betekent dat ik deze week bijna 10 uur per dag heb gewerkt. Nu vind ik het altijd erg leuk met de kinderen. Maar nu Margaux haar vriendin heeft en de jongens niet luisteren, lijken de dagen wel heel lang te duren. Gelukkig zit nu de eerste week erop en moet ik volgende week nog 4 dagen met ze mee. Charlotte gaat weer naar huis dinsdag, wat beter zal gaan volgens de ouders. Hoewel ik daar nog niet echt in geloof, maar het is gewoon nog 4 dagen doorbijten en dan wordt het weer wat rustiger.

Paul heeft gekookt, ik denk dat hij het een soort van goed wilde maken. Al bleef hij me de hele avond boos aankijken en luisterde nog steeds niet naar wat ik zei. De meiden heb ik aan een andere tafel laten eten om de goede orde te bewaren. Boven kwam Gus zuchtend naar me toe en zei ‘’pardon”’. Hij vond het toch ook maar niks zo met die ruzies. Heel lief bedoeld, alleen jammer dat kinderen dat na een minuut alweer kunnen vergeten. Voor mij was dit dus een korte avond, om half tien ook gelijk terug naar het hotel gegaan om mijn bed op te zoeken.

Zondag werk ik nu ook omdat de ouders in het hotel moeten werken. Om half 5 kwamen de kinderen me halen om naar het zwembad van een vriendje te gaan. Gus werd hier al snel achtergesteld door Paul en zijn vriend en bleef lekker doordrammen over de flippers en de duikbril. Ik heb daar een uur gelegen met mijn oren en ogen dicht en om half 7 moesten we weer naar het hotel. Ik ben werkelijk de enige die nadenkt, waar we tijdens zeilen al handdoeken, zonnebrillen, petten en zwembanden waren vergeten mee te nemen van huis, was Gus nu weer zijn bril, duikbril en kleding vergeten. We moesten dus weer terug met de auto om de spullen te zoeken. De meisjes gingen in die tijd naar de pizzeria, tot ongenoegen van Paul die niet mee mocht. De jongens kregen nu toch ook een standje van hun ouders, maar dat maakte de sfeer voor de rest van de avond er niet beter op. Voordat ze naar bed gingen, heb ik de jongens nog even apart gesproken en gezegd dat ik er heel verdrietig van word als dit zo door blijft gaan. Ik kreeg van beide een stevige knuffel en kus, wat me hoop geeft voor de resterende dagen.