10 juni

Vandaag begon de met huiswerk maken. In het restaurant was het heel erg druk dus pa en ma konden niet gestoord worden, tot ergernis van de kinderen. Gelukkig komt er een schoolvriendinnetje van Paul langs die hem helpt zijn Poëzie te leren. Dat lukt natuurlijk voor geen meter volgens mij, maar ik laat het maar zo. Ze heet Ocean. Als ze eindelijk klaar zijn gaan we naar de Parfumerie met z’n 4en. Helaas zijn alle kersen aan de bomen ‘te ver gebakken door de zon’’ en niet meer eetbaar. Er staan heel veel huizen leeg in de buurt van de parfumerie, daar wilde ze ook even kijken. Dat zag er best eng uit met tuinen en woonkamers die van de een op andere dag verlaten zijn, daar zijn we dus maar weer snel weggegaan. Ondertussen volgde ik het gesprek van Paul en Ocean, ze vroeg zich af hoe dat nou was met een nounou (au pair) in huis. Paul zei dat het niet altijd leuk was, waarop Ocean vroeg waarom. Het antwoord was dat niet alle au pairs leuk waren maar dat ik ‘echt heel cool’ was, omdat ze van ‘’ haar’’ alles mogen en dat ik overal mee naartoe ga. Haha, Yes!

Zoals gewoonlijk bracht ik daarna Gus naar tennis. Paul en ik halen Estaban ook op zodat hij mee kan rijden. Nadat ik de kinderen netjes afgeleverd had, heb ik de auto door de carwash gedaan. Gelukkig was er een aardige man die mij hielp met de antenne eraf halen, dat lukte mij niet.

Ik hoefde Paul niet op te halen want dat deed de moeder van Estaban. Het duurde wel een beetje lang waardoor ik ging twijfelen. Maar gelukkig kwamen ze om 7 uur alsnog aan en konden we naar huis.

Zaterdag 13 juni. Ik had gevraagd aan Julie of ik misschien mee mocht naar Cannes in de ochtend. Ik had van kids gehoord dat ze een Vaderdag cadeau gingen kopen. Gelukkig mocht het. nu kon ik even shoppen! Om 12 uur spraken we weer af op een centraal punt waarna we met z’n allen hebben geluncht. Een lekker broodje tomaat mozzarella! Ik wilde natuurlijk mijn eigen lunch betalen maar dat mocht absoluut niet, heel lief!

Om half 2 kwamen we weer thuis ik was naar Pimkie en Zara geweest en was weer blij! Het hele restaurant zat bij terugkomst vol en Julie ging snel Nicolas helpen. Om half 3 kwamen de jongens me al opzoeken of we wat leuks konden gaan doen. Ik wilde met ze naar het meertje om te vissen maar er zat een flinke onweersbui aan te komen. Dus ging ik met de kinderen naar huis waar we ons konden vermaken. Er was een vriendinnetje van Margaux gekomen, haar oma woont 500 meter van ons vandaan. Gus was volgens mij een beetje verliefd want kon niet van haar afblijven, toen ik dat zei om de rust te laten wederkeren was het gelukkig gelijk stil. We hebben koekjes gebakken en ik heb samen met Paul het gras gemaaid (ik zorgde ervoor dat het snoer niet in de grasmaaier kwam.) dat was nog een pittige klus. Daarna gingen we bij het paard van de oma van het vriendinnetje van Margaux kijken, jaja, snappen jullie ‘m nog? De voorspelde onweersbui kwam helemaal niet en het werd steeds warmer. De opa had een tractor en daar mochten de jongens op, mee met buurman opa. Margaux besteedde haar korte duurzame tijd met haar vriendin en trokken zich terug. Nadat ik voor de 4^e keer een drankje van oma aangeboden kreeg kon ik geen nee zeggen. Leuke oma! Gezellig gekletst. Super mooi huis dat ze verhuren met de tuin voor bruiloften, ook nu was er een bruidsfeest dus overal liepen knappe mannen in pak en schattige meisjes in jurkjes. Na een halfuur lukte het me om oma te onderbreken, ik moest nu echt mijn kinderen gaan zoeken.

Om half 7 kwamen we weer thuis en ik had Paul beloofd Nutella te kopen voor onze crêpeparty, dus Paul en ik nog snel naar de winkel, Margaux alvast bakken en Gus bleef voetballen in de tuin. Gezellig was het om eens samen met de kids te eten en al wat eerder naar huis te gaan, hebben ze toch meer rust en vrijheid. `s avonds lekker voor de tv met Ko lanta! (Expeditie Robinson).

Dinsdag waren de kinderen wat lastig, na de judo altijd bekvechten en huilen in de auto. De hele dag hoor ik: Je vais dire à mama! (ik ga het tegen mama zeggen). Dat zinnetje hoort er natuurlijk bij maar soms heb ik er wel eens genoeg van. Gelukkig zeggen ze het over elkaar en niet over mij, ik ben dus nog veilig! Nu wel eindelijk met Paul op tijd gekomen omdat hij zo lang met zijn huiswerk bezig is komen we vaak te laat. Dat komt namelijk nog steeds door de rekensommen waar hij van in paniek raakt en uiteindelijk gaat huilen. Tot ergernis van de meester van 68 jaar. Hij is gelukkig heel lief en snapt dat ik alleen orders van de ouders opvolg. Het judo feetje van zondag ging helaas niet door omdat het slecht weer was, geen spelletjesmiddag aan het meer voor mij en de kids, dat vond de leraar wel jammer, want hij had mij overgehaald die middag te helpen. Voor mij ook jammer, want ik ga een dus een saai weekend tegemoet.

Woensdag (alweer) met de kinderen naar de parfumerie, Marilou ging ook gezellig mee. Ik stelde nog voor om naar het meer te gaan maar die parfumerie is zo spannend! Helaas werd Marilou door een wesp geprikt achter haar oor omdat hij vast zat in haar haar. Met dikke tranen en grote paniek gingen we naar terug naar beneden voor zalf. Gelukkig was het toen snel over. Zoal ik jullie al vertelde heeft de moeder van Marilou samen met haar moeder een eigen winkeltje met veel leuke dingetjes, zeepjes, kettingen, geurtjes en onder andere maken ze ook zelf printen op T-shirts. Ze wonen dus gezellig met z’n 3en, mama kind en oma. De hele werktafel achter ligt vol met T-shirts waar ze vervolgens een print op maken via een doek, van vliegtuigen tot Doornroosje. Heel interessant voor de kids. Die mochten helpen en er een maken. Daarna werd er nog een kleurplaat uitgevouwen van 2 bij 2 meter met de stad Parijs. Dat was ook heel leuk. Creatieve kids!

In de avond na het eten, had ik eindelijk Biscotte (de hond) in de auto gekregen, die is al oud en komt de auto niet makkelijk meer in. De kinderen staan hem altijd een beetje te schoppen tegen zijn billen, van hup, ga erin! Ik til zijn achterpoten altijd op want dat is minder pijnlijk. Tegenwoordig zorg ik dus dat de hond veilig de auto in komt. Nog geen minuut later begon Gus al te huilen om iets dat Paul deed (Je vais dire à mama!) Gus wilde zijn riem niet om doen en bleef met zijn voeten zo strak mijn stoel naar voren houden, dat ik niet kon gaan zitten. Ik stond daar en dacht; oké, zo ga ik niet beginnen, want dat moet wat worden als we zo thuis zijn. Na 5 minuten heb ik Julie gebeld die snel naar de parkeerplaats kwam. Ze heeft de kinderen even streng toegesproken en wat passende straffen gegeven; geen Ko lanta vrijdag! Na een kwartier kon ik dan eindelijk weg rijden.

De dagen verlopen dus wat stroef deze week. Ik denk dat ze nodig aan vakantie toe zijn. Donderdag zat Paul Gus zo op stang te jagen dat ik hem zonder verhaal naar bed heb gestuurd, met als gevolg dat Paul al zijn boeken terug wilde. Na een gevecht van boek afpakken met hem van 10 minuten in de gang won hij natuurlijk en moesten Gus en ik het doen met een kinderboekje van 3+.

Vrijdag werd er dan toch nog en afscheidsfeestje voor het einde van het seizoen gehouden van de judo. De kids gingen in de middag niet naar school door een trouwerij en om half 6 gingen we naar de judo. Er was voor een weeshuis aan snoep, koek, cake, cola, sap, pizza en popcorn, die gaan vanavond niet meer eten. Ze kregen beide een beker en een medaille en nog wat andere dingetjes. Na wat judo spelletjes keerde we om 7 uur weer naar het hotel. Ik pakte voor mezelf eten in voor mee naar huis. Toen ik aankwam bij de receptie werden de jongens flink toegesproken door hun ouders, eigenlijk hadden ze beide straf omdat ze zo tegendraads waren deze week. Paul had me de hele dag nog amper aangekeken en ik liet het maar zo. Maar nu moesten ze sorry tegen me zeggen en een dikke zoen geven en in ruil daarvoor mochten ze dan toch Ko Lanta kijken. Dat was dus weer opgelost. `S avonds bij de tv kroop Paul lekker tegen me aan en liet duidelijk merken dat hij spijt had van ons boekenakkefietje, ook Gus gedroeg zich voorbeeldig en Margaux is zoals altijd erg rustig en lief. Zouden de jongens niet luisteren deze avond dan zouden ze volgende week namelijk de hele week straf krijgen.

Zaterdag stond Paul om half 12 al voor mijn raam met tralies, waar hij zich vervolgens als een aap aan vast klautert. Hij had de wildste plannen en ik beloofde om half 2 naar beneden te komen. Gus had vandaag een kinderfeestje om 2 uur. Ik heb tegen Julie gezegd dat ik hem wel zou brengen. Margaux had weer eens geen zin om mee te gaan en dit keer nam ik niet de moeite haar over te halen. Ze vindt het blijkbaar fijner om alleen in het saaie hotel te zitten. Daarna keerde Paul en ik samen naar huis om alle visspullen op te zoeken. Toen moesten we ook nog naar de Super U om wormen te kopen voor aan de haak, (jeeey). Paul beloofde dat hij ze er dit keer zelf aan zou doen. Bij het meer hebben we alle spullen uitgestald en begon hij fanatiek zijn hengel uit te gooien, en weer in, en weer uit. ‘’ Paul, je vangt niks als je de dobber steeds maar 10 seconden in het water houdt.’’ Dat leek hij wel te snappen. Na een uur kwam de haak vast te zitten in het riet en ben ik het water ingegaan tot mijn heupen om hem eruit te krijgen. Paul keek me met grote ogen aan, dat vond hij heel cool! Helaas na een halfuur bleef de haak toch weer ergens steken onder water en brak hij af. Dus moesten we terug naar de winkel om haakjes te kopen. Nicolas had me al geld mee gegeven voor ‘je weet nooit’. We hebben gelijk flesjes drinken en wat lekkers gekocht. Ze drinken hier echt slecht, die kinderen kunnen 3 uur in de volle zon spelen zonder te drinken, zelfs niet als ik ze de fles aan hun lippen zet. Maar ja, Ice Tea (of Lipton zoals Gus het noemt) vinden ze natuurlijk altijd lekker. Om half 5 kwamen we weer terug bij het meer en kon hij nog een uurtje vissen, gelukkig ving hij er 1! Later volgde er nog 3 maar die vielen van de haak, arme Paul. Die ene vis, een stekelbaars die ons beide prikte toen we hem in de emmer probeerde te stoppen, moest per se mee naar huis en zwemt nu in een ijskoude fontein, ik denk dat hij inmiddels al dood is.

Om half 6 haalde we samen Gus op van zijn feestje, wat ik hoopte, was natuurlijk niet gebeurd. Gus lag nog lekker te dobberen in het zwembad en verdomde het eruit te komen. Ik had die middag ook geld gekregen om te tanken want de tank was bijna leeg. Dus stelde ik voor om even alleen naar de Intermarché te rijden zodat de kinderen nog even konden blijven. Julie was het er alleen niet mee eens en wilde dat ik Gus uit het bad viste. Dan maar morgen tanken. De moeder van de jarige Job snapte toch maar niet dat ik zo’n haast had en bleef maar vragen of ik niet een pannenkoek wilde of wat drinken of een duik in het zwembad. Ik heb haar maar even uitgelegd dat we van Julie echt terug moesten, en toen liet ze het er maar bij zitten.

Julie stelde weer een crêpeparty voor tot grote vreugde van de kinderen. We hebben de koelkast van het hotel geplunderd met ham, tomaat, kaas en stukjes worst. Bij thuiskomst zochten we op verzoek van Julie een soort gourmetstel voor pannenkoeken. Er zaten voorgevormde vormpjes in voor het beslag, in de vorm van mannetjes, vlinders en hartjes. Ik maakte volgens de kinderen de lekkerste combinaties met gebakken tomaat en kaas en pannenkoek met warme Nutella. ‘Elle est intelligent!’’ MerciJ Voor alle 3 maakte ik dus aan de lopende band crêpes en zelf konden ze er ook wat van. Dit wil ik elke week wel! Lekker!

Zondag ging mijn wekker om 8 uur! Ik heb afgesproken met Jovana en Marisa in Saint Raphaël. Om half 9 zat ik met GPS in de auto. Maar eerst, tanken. Stom van me om te vergeten dat je op zondag bij Intermarché en L’eclerc niet cash kan betalen. Toen ook mijn pinpas niet werkte schoot ik in de stress. Dat werd dus Nicolas weer bellen… Hij nam niet op en ook Julie niet, die zaten natuurlijk in de kerk. Intussen was het 9 uur en half 10 in Saint Raphaël kon ik wel vergeten. Daarom Jovana maar even op de hoogte gebracht. Gelukkig kwam er op dat moment een meneer tankten, ik vroeg hem om hulp en hij zei dat een stukje verder ook een benzinepomp zat die nu open was. Heureusement! Inderdaad, het station was open en daar kon ik wel cash betalen. De man achter de kassa die ik mijn verhaal uitlegde moest natuurlijk hard lachen…

Om kwart voor 10 kwam ik eindelijk aan op de parkeerplaats van de Aldi, de rustplaats voor mijn Mini. Een paar minuten later arriveerden ook de meiden. Ik ben gezellig bij hen in de auto gestapt en daar gingen we! Monaco, on arrive!

Wat een prachtig “land’’! Ja het is een land, geen stad. Het is klein en binnen een dag kan je alles wel gezien hebben. Eerst wilde we naar het Paleis. Ik had gisteren al wat zoekwerk op internet verricht en wist dat de wissel van wacht rond 12en was. Heel toevallig, ik was het al vergeten, kwamen we precies aan toen het begon, best grappig om te zien. Alle mannen in witte pakken en pistolen, hopelijk staan die op non-actief. Daarna zijn we een klein winkel straatje in gegaan en ondertussen bleven we maar foto’s maken. Ik wilde natuurlijk graag (ramptoerist) naar de Fontveille, het oude winkelcentrum met jawel, een H&M, nadat we wat culturele dingen hadden gezien gingen we opzoek. De borden wijzen serieus alle kanten uit. Er staat een bord voor links naar Fontveille, maar ook naar recht en van voor naar achter… daar heb je dus niks aan. Na onze 4^e Fransman te hebben gevraagd waar we heen moesten, legde hij uit dat het nu wel dicht was. Nou ja zeg, in een land als Monaco?! Dat hadden die andere 3 mannen er ook wel even bij mogen zeggen, had ons een paar kilometers gescheeld. Dus vervolgde we onze weg naar Jardin Exotique. Je ziet hier al overal bloemen, maar deze tuin heeft toch wel iets ‘Exotisch’’. Heel mooi gegaan allemaal. Weer veel foto’s gemaakt en in de schaduw even uitgerust. Jovana moest ongesteld worden en was niet in een beste bui, en Marisa had het warm en wilde naar het strand, haha. Ik had daarentegen weer last van mijn voeten! VROUWEN!

Monaco is een btw-vrij land, waardoor je denkt dat alles goedkoop is, maar vergeet dat maar snel weer, want alles is duur! Overal zie je Ferrari ’s en andere dure auto’s. Ook ruiken mensen sterk naar parfum en dragen ze chique kleding. Vandaag was het muziekfestival hier, dus het strand werd omgebouwd tot een podium en er werd al geoefend met alle instrumenten die je door het hele land kon horen. Jammer dat het officieel pas om 9 uur begon, een beetje laat voor ons.

Het Grand casino hebben we alleen van ver weg gezien (prachtig dak), dat lag weer helemaal een de rechterkant en omdat we best moe waren van al het lopen besloten we de dag af te sluiten bij het strand. Tegen 6en vonden we het mooi geweest, we waren inmiddels ook een beetje bang voor de parkeerkosten in een willekeurige garage… Natuurlijk verdwaalden we en hadden we geen idee waar we waren. We hadden wel een kaart, maar nergens in de straten stonden straatnamen en dus konden we het ook niet opzoeken. Een oudere vrouw met flinke decolleté, een pantersprint shirtje en een Chiwawa, schoor ons gelukkig te hulp en nam ons mee naar haar hotel, waar Bernard, de receptionist, ook probeerde te helpen. Na ruim een kwartier vervolgde we onze weg weer. Om kwart over 7 kwamen we eindelijk bij de garage aan! De rekening viel gelukkig ook mee, in tegenstelling tot de tolpoortjes die je om de 25 kilometer tegenkomt op de snelweg. En dan heen en terug. Kost een dagje Monaco met tol, benzine en parkeren al gauw 60 euro! Maar het was zeker de moeite waard!

Intussen is het alweer dinsdag middag en heb ik weer plaatsgenomen (in de schaduw dit keer) op het terras. Het waait erg hard maar dat is nu juist wel lekker, verder schijnt de zon en kraken de krekels uit volle borst. Ik denk dat ik de kinderen straks niet naar Judo hoef te brengen omdat het seizoen is afgelopen. Huiswerk zit er tegen het einde van het jaar ook wel op, dus zullen we er waarschijnlijk even op uit gaan met de steppen. Ik hoop dat de kinderen deze week weer goed naar me luisteren! Er blijven voor mij nog 31 dagen over om precies te zijn tot mijn big family mij op komt halen!