Het is vandaag 10 mei! Wat gaat de tijd snel! Ik ben nu al 4 dagen in mijn nieuwe gezin. En als jullie het me nu zouden vragen, had ik gezegd: ‘’hier had ik 3 maanden eerder moeten zitten.’’ Je weet natuurlijk nooit of de eerste indruk zo blijft, maar voor nu ben ik erg blij. De kinderen zijn ouder en al heel zelfstandig. De oudste (Margaux is nu al gek op me en ik op haar). Jammer dat ze doordeweeks naar de boardingschool gaat! De jongens kunnen samen wel bekvechten maar ik denk dat de oplossing nu makkelijker en sneller is. Ik slaap dinsdag woensdag en donderdag thuis en de rest van de week in het hotel, in de ochtend kan ik gebruik maken van het ontbijtbuffet, echt lekker! Elke dag verse croissants! Verder werk ik nooit heel lang de meeste dagen van half 5 tot half 9 en 2 dagen van half 12 tot half 9. Ik zal nog even een stukje teruggaan in de tijd om jullie te laten weten hoe de vakantie in Lyon was!

Zaterdag 2 mei hebben Gijs en Marijke mij naar de trein gebracht. Ze hebben nog even met me gewacht en daarna ben ik naar het perron gelopen. Het was raar om ze gedag te zeggen, ik kwam er zomaar binnenvallen en ben daar zo goed opgevangen, dat vergeet ik niet meer!

Na al een halfuur kwam mijn TGV al aan in Lyon. Ik met 2 enorme reistassen (op wieltjes gelukkig) richting de uitgang. Ik nam daar gelijk het besluit om in de taxi te stappen, want 10 minuten lopen zag ik niet zitten met al die bagage. Omdat ik geen Franse Telefoon had en mijn Nederlandse telefoonabonnement is ‘bevroren’, ben ik niet bereikbaar zonder wifi. Ik wist gelukkig het adres en de code van et huis. Eenmaal op de 4^e verdieping kwam ik niet veel verder, de deur zat op slot. Na 5 minuten hoorde ik gepraat beneden en dat waren bekende stemmen! Na wat gegil over en weer kwamen ze met de lift boven en kon ik weer even lekker knuffelen! Deze keer zonder tranen, duidelijk omdat ik nu uit een goed (t)huis vertrokken ben.

Samen met Marijke had ik overheerlijke Brownie en appeltaart gebakken, en gelukkig waren die intact gebleven tijdens de reis. De slingers en kaarsjes was ik natuurlijk ook niet vergeten! De kwijtgeraakte ballonnen kwamen een week later uit mijn koffer tevoorschijn. We hebben gezongen voor eigenlijk 3 jarige Jetten, 2,12 en 22 mei. Ze mochten dan ook alle 3 de kaarsjes uitblazen. Mijn ‘projectje’ was voor Suzanne, een schilderij van het vrijheidsbeeld in New York, zelf geschilderd met cijfertjes voor elke kleur. Helaas kon ik hem niet meenemen vanwege de grote, dus in Aurel kan ze hem pas echt bewonderen.

Nadat we allemaal 3 kilo aan zijn gekomen van de taart, zijn we de buurt een beetje gaan verkennen. We zaten heel dicht bij alles eigenlijk. We begonnen in Les Halles de Lyon, dit was een soort Markthal, een enorm leuke sfeer met alles wat je nodig hebt, zowel leuke restaurantjes als de slager. Daarna zijn we doorgelopen naar Het grootste winkelcentrum van Europa (Part Dieu) Hier hebben ze elke winkel! Heel slecht voor onze portemonnee! We zijn goed begonnen door niet gelijk uit eten te gaan maar netjes te koken, en dan kan de Raviol niet ontbreken natuurlijk! Het was echt een mega winkel met 3 verdiepingen, zo groot had ik ze nog niet gehad! Verder was het enorm druk en werden we al snel chagrijnig en ongeduldig, althans, ik.

We hebben in de avond lekker gekookt, we hadden veldsla en rucola sla met mozzarella en tomaat en de zelfgemaakte sladressing (waarvan ik de naam ben vergeten) à la Marijke! Fem had courgette gebakken met kaas en ook de Raviol met crème stond aan. Dat gaat natuurlijk nooit helemaal op, maar echt, het eten hier in Frankrijk is véél lekkerder!

In de avond heb ik Seva geleerd hoe je moet ezelen. Wij hebben altijd als regel op de tafel slaan met een vlakke hand als je 4 dezelfde hebt, maar al snel kwamen de gekste opdrachten voorbij!

Zondag zijn we met de bus naar een hele grote markt geweest. Het regende in de ochtend een klein beetje, maar we hadden eigenlijk alleen maar regen verwacht dus voor ons was het prima! In de bus vroeg een mevrouw voor ons waar we uit moesten stappen, wij liepen dus maar verder naar achteren zonder te betalen. Ze waarschuwde ons om onze tassen goed bij te houden omdat er heel veel zakkenrollers op de markt lopen. Na een half uur stapte we uit en hadden we mooi een gratis ritje! De markt was ontzettend leuk; kleding, groente, fruit, schoenen, vis, er was zelfs een antiekmarkt bij. Waar Seva super mooie schoenen heeft gekocht, op de Brocante nog wel! Fem kreeg het voor elkaar om voor 1,50: 4 tomaten, 2 courgettes en een paprika te kopen. Suzanne had een halve boom munt voor een euro, kortom, veel kostte het niet!

Na de lunch hebben we even een chill-momentje en doen we allemaal ons eigen ding, slapen, lezen, programma’s terugkijken, dansen, zingen en noem maar op. Als we allemaal weer energie hadden gingen we weer op stap. Vandaag was de Notre Dam Saint Paul aan de beurt. Nou, daar moet je wat voor over hebben, ongeveer 1000 traptreden en heel veel zweet. Maar het is het zeker waard! Een geweldig uitzicht van heel Lyon! We hebben daarop een klein terrasje even wat gedronken en zijn de Saint Paul natuurlijk ook nog even in geweest, een prachtige kerk met veel mooie kunst!

Eenmaal de trap weer af, hebben we door de straatjes van het oude-Lyon gelopen, heel veel kunst en leuke winkeltjes en heel druk! Wij hadden ons weer voorbereid op slecht weer, maar ook nu scheen de zon en zaten de terrassen vol! Tja, dan kunnen wij niet achterblijven, dat snappen jullie ook wel. Ik koos helaas een verkeerd gerecht uit die niet echt in de smaak viel. Gelukkig hadden de meiden wel lekkere gerechten en mocht ik daar een beetje van meepikken. Ook vanavond konden we weer zo de bus in lopen zonder te betalen, de halte stopt zo ongeveer voor de deur, dus we waren zo thuis!

De derde dag was een shop dag, we zijn na het ontbijt naar het winkelcentrum vertrokken. We begonnen in de Pimkie. Verder konden ook de H&M en de Zara niet achterblijven. In de H&M ging het alarm af toen ik naar buiten liep, een beveiliger nam mij meteen mee naar achteren om alles te checken, gelukkig had ik de bonnen nog in de tas zitten! Wat bleek, de caissière was vergeten een alarm (dat witte ding) van een kleding stuk te halen, maar ja, bewijs dan maar eens dat je hem niet gejat hebt! De caissière herkende mij gelukkig nog en zo kon ik uiteindelijk toch naar buiten. Ik slaagde niet zo goed in het vinden van kleding, wat mij al gauw 150 euro bespaard! Wel had ik te kleine schoenen aan en zat niks meer echt lekker. We zijn naar een grote sportwinkel gegaan waar ik nieuwe (sport)schoenen heb gekocht die heerlijk lopen.

Na de lunch zijn we naar Le Parc de la tête d’Or geweest, we hebben heel vaak de weg gevraagd en zijn er uiteindelijk (achteraf met een enorme omweg) gekomen. Ook vandaag was het weer warm en was er nog geen druppel gevallen! We zijn lekker in het gras geploft met onze kleedjes en hebben daar wat leuke fotosessies gehouden! We hebben met z’n 4en nog een enorme suikerspin gedeeld en zijn daarna (met de kompas op Suus haar telefoon) de weg gaan zoeken. Het bleek dus dat we recht over moesten steken een straat in en die liepen we helemaal uit en we waren thuis, hoe makkelijk!

Voor het avondeten hadden we een soort tapas, er stond zo veel op tafel! We hadden een kip die Suzanne in stukjes had gesneden, we hadden avocado, sla, tomaat met mozzarella, courgette, paprika, raviol en stokbrood. We hebben flink ons best gedaan en het meeste was op! Na het eten hebben we een meidenavondje gehouden en werden alle verzorgingsproducten uit de kasten gehaald; massages, scrubs, voetenbadjes, nagels, alles werd verzorgd!

Vandaag zijn we naar het oude stadscentrum gegaan. Lyon is zo groot, dat we eigenlijk nog 5 dagen nodig hebben! Zelfs in het oude gedeelte zat een H&M, die moesten we even in natuurlijk. Ook hebben we hier nog de Claires (walhalla voor Seva) en de Jennyfer gehad. Na het winkelen hebben we op een terrasje gegeten; pizza & pasta!

Toen we uitgegeten waren zijn we naar Place Bellecour gelopen, wat hier heel vlakbij zat. Even een stukje geschiedenis/informatie over Place Bellecour: Het plein heeft een afmeting van 310 bij 200 meter en is daarmee het grootste plein van de stad en het op twee na grootste plein van Frankrijk. Het is ook het grootste plein als voetgangerszone in Europa, gezien op veel andere pleinen ook met auto's gereden mag worden, wat niet het geval is bij de Place Bellecour. Het plein is aangelegd tussen de 17e en 19e eeuw. In het midden staat een standbeeld van Lodewijk XIV te paard.

Zo, weten jullie dat ook weer! Op de terugweg naar huis hebben we langs de Rhône gewandeld. Helaas ging het nu wel hard regenen en konden we de bus naar huis niet vinden. We waren allemaal erg moe en versleten toen we aan het einde van de middag na een heel eind lopen thuiskwamen! Fem heeft in de avond pannenkoeken gebakken en daarna hebben we een film op bed gekeken. En toen was de dag alweer om!

De laatste dag, morgen ga ik naar mijn nieuwe gezin. Ik slaap slecht en ik ben zenuwachtig. Ik ben zo bang dat het weer tegenvalt! Maarja, ik kan alleen maar afwachten. Ook vandaag was het weer lekker weer, wat hebben wij daar geluk mee gehad! We vonden het wel leuk om nog een keer naar het park te gaan aan het meer, om te zonnen. We hebben eerst gekeken of we een bootje konden huren, maar dat kon alleen met 2 kinderen en 2 volwassenen, ik deed me al jonger voor, maar helaas, ik ben echt geen kind meer. We zijn richting het meer gelopen en hebben daar van de zon genoten. Een uur later liepen we door de Botanische tuinen, Suzanne zei dat deze mooier was dan in New York, dus dat zegt wat! We zijn onder het meer door een tunnel gelopen en kwamen zo op een eilandje aan waar we lekker konden pootje baden. Rond 12en zijn we naar het restaurantje gelopen en daar hebben we simpel en duur gegeten. Het ging daarna regenen dus zijn we weer naar huis gewandeld. Dus weer even een chill-momentje om bij te komen van al dat wandelen. We hebben alvast koffers ingepakt en het huisje een beetje opgeruimd. Fem had de dag ervoor (voor het eerst in haar leven) een horloge gekocht, en alsof ze gestraft werd, ging deze gelijk kapot. Rond 5en zijn we naar het winkelcentrum gegaan om daar haar horloge te ruilen. Uiteindelijk heeft ze haar geld terug gekregen, maar dit ging met veel moeite. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ook nu doken we gelijk de winkels weer in; New Yorker, New look en Bershka. Ik wilde nog graag een nieuwe tas omdat ik alleen maar een rugtas had. Na veel zoeken hebben Fem en Suzanne er een gevonden waar we allen 4 gelijk verliefd op waren. Suus en ik hebben er beide een gekocht en hij is zo leuk, met flamingo’s en palmbomen! In de avond zijn we uiteten geweest en hebben we pasta op en een wafel met suiker en Nutella als dessert! Dit was een mooie afsluiter van onze reis, ik ben blij dat ik het niet heb hoeven missen!

Donderdag ochtend stonden we vroeg op voor de schoonmaak van het huisje, ik bracht echter meer tijd door op de wc door mijn zenuwen, haha! Om half tien heeft Suzanne een taxi aangehouden die ons met al onze bagage naar het station bracht. Zij moesten eerder weg dan ik dus na een minder zwaar afscheid dan de laatste keer, blijf ik eenzaam en alleen achter op het station… Ik ben maar ergens gaan zitten en heb een uur gewacht tot er op de blauwe schermen werd aangegeven waar de TGV aankwam. Eenmaal in de trein keerde de rust terug en kon ik even slapen. De TGV ging door Avignon, Marseille (daar stopte hij een kwartier) en verder. Toen de trein door Marseille reed, leek het net of ik in Turkije zat. Zo’n ontzettend mooie zee en al die huisjes eromheen, echt prachtig! Je keek zo de achtertuinen in omdat de trein daar rakelings voorbij reed. Elke tuin heeft weer een ander zwembad, maar ze hebben er wel allemaal één! Terwijl ze naast het strand wonen!

In Saint Raphaël kwam ik om 15:38 aan. Daar ben ik richting de uitgang gelopen samen met een oude dametje die ook de weg kwijt was. Toen ik een roltrap passeerde waar een man met een brilletje omhoogkwam, liep ik gewoon door, tot ik achter mij hoorde ‘Floor?’’. Shit! Dat was hem dus toch! Op foto’s zie je er altijd anders uit. Ik draaide me om en achter hem stonden 3 leuke kinderen. We zijn de auto in gegaan en hebben veel gepraat, vooral Nicolas (Papa) legde veel uit, maar ook de kinderen wilden dingen van mij weten. Het bleek dat ze net op waren gehaald door hun vader uit Lyon! Daar waren de kids op vakantie geweest omdat opa en oma daar wonen! Had ik dat geweten…

Na een klein uur rijden kwamen we aan bij het hotel in Seillans, het heeft echt een prachtig terras en een mooie omgeving. Het is hier klein, maar wel schattig. 500 meter van het hotel ligt een groot grind plein waar de senioren jeu des boules spelen. De kinderen hebben hun mijn kamer laten zien en toen ik boven op de 4^e en tevens laatste verdieping al mijn spullen had uitgestald, heb ik samen met de hen een wandeling gemaakt. Ze gaven me daarin gelijk vertrouwen dat ik zelf op pad met ze kon gaan. We hebben lieveheersbeestjes gezocht en andere insecten waar ik minder op gesteld ben. De kinderen hebben 2 jaar geleden voor het laatst een au pair gehad en praten daar verder niet echt over, behalve dat de laatste een Rus was en niet zo leuk. Margaux is al erg op me gesteld en ook de jongens begroeten me vrolijk en gemeend als ze me zien. Na een dik een kwamen we terug bij het hotel en daar zat Julie (mama) buiten met een rooster dat ze voor me had gemaakt. Heel handig. Er staat nu gewoon duidelijk zwart op wit wat ik moet doen en wat mijn tijden zijn. Ze gaf duidelijk aan dat zondag en maandag mijn vrije dagen zijn en dat zij dan family-time hebben. Dus dan moet ik mezelf zien te vermaken! Verder zei ze dat ik tot dinsdag vrij ben en dat ik dinsdag samen met haar de week zou doorlopen; kinderen halen van school en brengen naar sport en dergelijke. Ik mag haar auto altijd gebruiken, wel moet ik het even vragen. Ze heeft zelf nog een andere auto waar ze in rijdt dus dat is fijn. We eten hier met alle werknemers buiten op het terras. We eten hier al om 18:15 omdat de eerste ‘’cliënten’’ om half 7 op het terras verschijnen. Het is heel gezellig met zo’n 10 tot 15 man aan tafel. Waar ik eerst gewend was een stil en ongezellig diner te hebben (soms überhaupt geen diner), wordt er hier honderduit gepraat en gelachen. De koks maken iedere keer weer wat anders en het is erg lekker. Alleen wordt er naast vis ook veel rood vlees gegeten. Dat sla ik nu maar over, met in mijn hoofd de laatste keer dat ik rood vlees at.

Vrijdag zouden er vrienden komen van J en N. Zij hebben 2 kinderen in dezelfde leeftijdsgroep als Gus(tave) en Margaux. Om 11 uur kwamen ze aan. Ik ben maar gewoon naar beneden gegaan, want ook al ben ik vrij, ik vind het leuker met de kinderen dan alleen in mijn hotelkamer. Met z’n 6en gingen we weer wandelen. 5 kinderen! Maar al heel zelfstandig en groot genoeg om dingen zelf te doen. Julliet, het vriendinnetje van Margaux vond mij ook al snel leuk en dus ben ik veel met de meisjes opgetrokken. De jongens waren ook in hun element en hebben veel lol gemaakt. Heel de dag ben ik met de kinderen geweest en het lijkt erop dat ze me aardig vinden. Het is nu ook meer spelen dan steeds roepen; niet doen, hou op, laat los, niet gooien, niet schreeuwen. Na het avondeten zijn we naar boven gegaan. Naast mijn hotelkamer (wat eerst de kamer van Margaux was) zit nog een grotere hotelkamer wat eerst als huis diende voor het hele gezin. Hier zouden de vrienden en de kinderen met z’n allen slapen. Er werden spelletjes gedaan, televisie gekeken en veel snoepjes gegeten. Ik had inmiddels ook mijn pyjama aangetrokken en de kinderen lijken zich niet te storen aan mij. Om 9 uur zou er een programma komen waar de kinderen dol op waren, ze hebben het geprobeerd uit te leggen maar ik snapte er natuurlijk niks van, alleen iets met avonturiers. Toen het om 9 uur begon, snapte ik het meteen: De expeditie Robinson van Frankrijk! Goed voor mijn Frans en erg leuk, die houden we er dus nog even in! Om half 11 was het afgelopen en kwamen de ouders boven om de kinderen klaar te maken voor bed. Ik ben naar mijn eigen kamer gegaan en heb GTST terug gekeken. Toen ik klaar was en mijn oordopjes uitdeed, hoorde ik me een lawaai! Oei, en op dezelfde verdieping was nog een kamer verhuurd aan mensen, die waren al aan het kloppen… Ik ben naar binnen gegaan en toen waren ze natuurlijk gelijk stil! Ze hadden het warm en goten zichzelf onder met water. De meisjes lagen keurig in bed en hoorde je niet. Net toen ik weer naar mijn eigen kamer wilde gaan, kwam de vader van Julliet en Louis binnen, het was gelijk uit met de pret! De kamer die naast ons verhuurd was, hadden boos naar beneden gebeld en geklaagd over herrie.

Zaterdag was Paul jarig, de middelste van nu 10 jaar. Ik had op een pak hagelslag 4 euro geplakt en gaf dat om 8 uur `s morgens aan hem, hij was blij verrast en ik kreeg een dikke knuffel! De meisjes sliepen nog dus heb ik met de jongens ontbeten en later schoven ook de ouders van Julliet en Louis aan. Hele sympathieke mensen die veel interesse tonen. Ook nu weer een gezellige maaltijd! Er lagen eitjes bij het buffet met een soort apparaat erbij waar je ze in moest doen, nu dacht ik dat dat alleen was om ze even op te warmen. Dus na 2 minuten pelde ik mijn eitje en kwam er alleen maar smurrie uit… Het was dus gewoon een apparaat om je ei te koken, niet voor 2 minuten opwarmen. Gelukkig konden ze er allemaal om lachen!

Om 11:15 lunchen we hier al om dezelfde reden als net. Daarna kwam er taart met kaarsjes en werd er door iedereen luid gezongen voor Paul. Hij heeft van zijn vader een mini Drone gekregen, hij zit op een soort club waar hij leert vliegtuigjes en drones te besturen, dus daar was hij de hele middag zoet mee. Verder had Margaux alles op film gezet en hebben Gus en Louis gevoetbald.

Om 6 uur gingen Louis en Julliet weer terug naar hun huis in Marseille met papa en mama, wat ik stiekem ook best jammer vond. De vakantie is bijna afgelopen, dan zal de sfeer ook weer wat anders worden. Na het avondeten heb ik de kinderen mee naar boven genomen en hebben we een film gekeken op mijn laptop, omdat de tv niet werkte. Ze wilde een Franse film zien en het enige wat ik kon bedenken was Intouchables. Ze vonden hem zowaar best leuk! Om kwart over 7 belde Julie of ik even naar beneden wilde komen, ik schrok me natuurlijk gelijk dood en haalde alles doemscenario’s al in mijn hoofd. Toen ik beneden aankwam zaten ze samen op mij te wachten bij de receptie…

‘Zou je alsjeblieft met de kinderen naar huis kunnen gaan? Ze zijn zo moe en ik moet hier nog wel even blijven.’’ Pff, gelukkig, niks ergs. Natuurlijk wilde ik dat! Thuis liet Margaux mij trots haar nieuwe naaimachine(!) zien. En ook Paul kwam met een kleinere versie aan. Wat leuk, deze kinderen zijn nog eens creatief! Ze gaan het me leren hebben ze me beloofd! Gus begon met douchen en ik huppelde er als gewoonlijk achteraan. ‘Wat doe je?’’ zei hij. ‘Je hoeft er niet bij te zijn ik kan zelf douchen!’’ Sorry gewoonte! Ik heb 2 keer op de deur geklopt of alles goed ging, moet nog een beetje wennen aan deze oude kinderen die zelf kunnen douchen!

Eerst hebben we op de Wii Mariokart gespeeld, dat was lang geleden voor mij! En het is zo leuk! Fem, heb je die in Danny’s huis staan? Moet je weer is doen joh! Op papa en mama’s bed hebben we Wipe-out gekeken. Om half tien bracht ik de jongens naar bed. Margaux mocht nog opblijven en om 10 uur ben ik terug gereden naar het hotel. Normaal gesproken doe je daar nog geen 10 minuten over, maar ik was natuurlijk de weg kwijt met al die smalle weggetjes zonder verlichting in het donker! Onderweg liep er nog een wild zwijn over de weg waar ik me rot van schrok en om half 11 kwam ik eindelijk in het hotel aan!

Zondag ochtend heb ik het ontbijt meegenomen naar mijn kamer omdat ik zo’n zin had in hagelslag. En om dat nou mee naar beneden te nemen staat ook zo raar. Ik heb nog lekker buiten in de zon gezeten maar verveelde me toch een beetje. In de middag heb ik toch gevraagd of ik de auto mag lenen om naar het meer te gaan. Hier 20 minuten vandaag zit een enorm groot meer! Ze vond het geen enkel probleem en nodigde me zelfs uit om vanavond pizza te komen eten bij hen thuis! (During Family-time!) Ik vond het heel lief dat ze me uitnodigde! Ze zei me dat ik me wel goed in moest smeren bij het meer, en daar ging ik dan, in de auto zonder GPS… Ze zij me gewoon alsmaar rechtdoor te gaan. Maar met al die rotondes, welke afslag is dan precies rechtdoor? Ik heb maar op mijn intuïtie vertrouwd en uiteindelijk zag ik het meer! Er stonden heel veel auto’s geparkeerd en beneden waren heel veel mensen. Ik ben lekker aan de zijkant tegen het meer gaan zitten met mijn e-reader. En ja, ik heb zelfs gezwommen! Helemaal koppie-onder! Aan het einde van de middag ben ik weer terug gereden. Ik heb mezelf goed ingesmeerd met after-sun, want ik ben goed bruin geworden hoor!

Om 7 uur kwam ik aan bij het gezin. Zondag om 6 uur sluit het restaurant en gaat dinsdag weer open. Zondag avond eten ze dus altijd thuis met pizza of chinees! Er waren 5 heerlijke pizza’s en weer werd er veel gelachen en gepraat. Morgen krijg ik mijn Franse telefoon, een BlackBerry, heb ik toch nog een keer in mijn leven een BlackBerry gehad, haha! Om 8 uur waren we klaar met eten, alles werd in de gootsteen gegooid en voor hen was het nu rust. Pyjama’s aan en met z’n allen in het grote bed tv kijken. Je kan zien dat de ouders enorm dol zijn op de kinderen. Ze delen veel kusjes en knuffels uit en andersom doen de kinderen dat ook. Een heel hecht gezin, net wat ik zocht! Het was nu nog licht toen ik naar het hotel reed. En op de heen weg had ik elke keer achterom gekeken welke kant ik op de terugweg moest. Dat had ik netjes in mijn telefoon opgeschreven en zo was ik nu binnen 10 minuten in het hotel.

Nu is het alweer maandag. Ik heb een rustige ochtend gehad en mijn blog eindelijk weer geschreven! Julie zei gisteren dat ik vandaag ook gerust de auto mag nemen, maar ik denk dat ik hier in de buurt blijf. Ik zit nu buiten op het terras, het is hier nu heel rustig omdat er nu niemand werkt. Ik stuur de ene na de andere toerist weg met de mededeling dat het restaurant gesloten is vandaag, wat iedereen heel jammer vindt. Ik heb gisteren van Julie pizza meegekregen voor vanavond. Er is één koelkast in de keuken voor de crew en voor mij dus. Daar ga ik zo is lekker in neuzen!

Mijn eerste 5 dagen zitten er dus alweer op en tot nu toe gaat het hartstikke goed. Ik denk dat ik het hier wel 10 weken volhoud. Ik merk nu heel goed dat een au pair echt alleen voor de kinderen is bedoeld. Ze zijn heel aardig tegen me, maar inderdaad wat ik in mijn eerste familie hoopte, vrienden zijn met de ouders, daar is gewoon geen sprake van. Nu is het hartstikke fijn dat de kinderen al ouder en zelfstandiger zijn en dat je nu dus wel die band met ze op kan bouwen. Ik vind het leuk om in hun buurt te zijn en merk nu al dat ik daarom minder bevestiging zoek van de ouders. Ik heb niet het gevoel dat ik niet gemogen word en heb zin om morgen te beginnen! Ik kijk er nu al naar uit als Margaux vrijdag weer lekker thuiskomt! Dus inderdaad, de eerste indruk is uitstekend!

Ps. Dwight, heb je ook ‘‘Het grote Doe-Boek’’ in de leeftijdscategorie 8 tot 12 jaar? HAHAHA

A Bientôt!