Vanochtend ben ik fris en fruitig naar school gegaan, ik had mijn lunch meegenomen om na het sporten te benuttigen. Na school heb ik nog even nagepraat met Gaelle en daarna snel doorgereden naar Icko. Eenmaal daar was er niemand te zien, na een kwartier heb ik me maar weer omgekleed om naar huis te gaan. Je snapt het al; sta ik net op het punt om weg te gaan, komen ze allemaal binnen. Ze moesten buiten 10 minuten rennen van de coach. Ik heb me dus maar weer snel omgekleed en heb me daarna flink uitgesloofd. Na het sporten hebben we geluncht. Voordat ik in mijn auto stapte, heb ik Pierre gevraagd of hij mij kan helpen met de klok in de auto, die stond namelijk nog steeds een uur vroeger vanwege de zomertijd die inging een paar weken geleden. Ik heb heel wat op die knopjes gedrukt maar kreeg het natuurlijk niet voor elkaar. Ook Pierre moest de handleiding erbij pakken maar gelukkig is het hem gelukt. Toch wat makkelijker klokkijken! Op de terugweg naar huis ben ik nog even langs de Intermarché gestopt om wat cadeautjes te halen voor het gezin voor als ze op vakantie gaan naar Marokko over 2 weken. En om ze te bedanken dat Fem en Suzanne en Seva mogen komen natuurlijk! In de avond wilde Pierre nog even praten over de auto, hij had op de kilometerstand gezien dat ik al ruim 3000 kilometer had gereden. Ik heb de ballen verstand niet van auto’s en kilometers, maar toen hij zei dat ik waarschijnlijk al meer dan 400 euro aan benzine had betaald, heb ik toch maar even gezegd dat dat niet het geval was. Uiteindelijk rekende hij uit 2000 kilometer en adviseerde mij toch wat minder de auto te nemen en bijvoorbeeld meer de trein. Hier moet ik even aan wennen maar ik zal het proberen natuurlijk.

Woensdag had ik alleen Axel, omdat Sacha sinds zaterdag bij de ouders van Mathilde zijn. De ochtend ging vlot, boekjes lezen, knikkerbanen ontwerpen en kleuren. Met de lunch hebben we lekker buiten gegeten, M had lasagne gemaakt en die smaakte heerlijk! In de middag mocht Axel op zijn tabblad spelen en heb ik een boekje gelezen. Toen ik net met hem aan het voetballen was, kwam Mathilde naar buiten, we gingen naar de speeltuin! Volgens mij vind ik dat leuker dan Axel, haha. We gingen met mijn auto want M haar auto stond ingeparkeerd door P. Zij heeft gereden en we zijn er even lekker uit geweest. Voor mij ging de dag best snel voorbij!

Donderdag was ik de hele dag vrij, toen ik bij de sport aankwam, bleek dat het niet doorging, en kon ik weer naar huis. Ik had gisteren voorgesteld zelf de dichtgemetselde deur te verven. Hiervoor hadden ze de verf al klaar gezet en ik ben dus aan de slag gegaan met de (gele) verf. Verder heb ik gekookt voor Axel en mij en het boek gelezen van Fem (niemand), aanrader! Heftig maar goed boek denk ik! Hij is al uit, dat is jammer want nu moet ik weer in een nieuw boek komen en daar moet ik altijd aan wennen. Axel vond mijn eten weer lekker Pierre heeft het ook weer geproefd. Tegenwoordig gaan we al om half 8 naar boven om tanden te poetsen, omdat we natuurlijk eerder eten. Voor mij veel meer rust en zelfstandigheid!

Vrijdag

Vandaag ben ik naar school geweest. Daarna heb ik grote schoonmaak gehouden in mijn kamer en nog een boekje gelezen in de tuin. Toen P en M ’s avonds thuis kwamen bleken ze weg te gaan naar vrienden met de kids. Maar daarvoor wilde ze nog even met mij praten. Ik vertrok naar mijn kamer om alvast 2 Valeriaan pilletjes in te nemen tegen de zenuwen en ben daarna in de keuken gaan zitten. Het gesprek ging naar mijn idee goed. Ik kreeg ook wat tips over hoe Fransen leven en hoe anders de cultuur is, dat het hier bijvoorbeeld heel raar is als je onverwacht ergens op visite gaat. Zoals ik vorige week bij Tina had gedaan. Tina heeft hierover met Pierre gebeld en hij heeft even uitgelegd dat dat niet de bedoeling was. Naja, even schrikken natuurlijk, verder was ik Tina erg dankbaar dat ze achter mijn rug om praat met mijn baas, maar oké, ik weet gelijk hoe het zit tussen ons. De meeste van jullie kennen mij wel en weten dat ik zulke gesprekken moeilijk vind en de emoties dan hoog oplopen. Ik kreeg veel complimenten met wat er allemaal goed ging, voor het eerst in mijn ogen. Ik heb gevraagd of ik iets op papier mocht zetten zodat zij ook wisten hoe ik me voelde. En zodat ze ook wat puntjes van mijn kant zouden horen. Zij vonden dit prima. Vrijdag vond ik dus een goed gesprek en eindelijk had ik een beter gevoel. Nadat zij naar vrienden zijn vertrokken heb ik met wat hulp van het thuisfront een brief opgesteld met een paar dingen, bijvoorbeeld dat ik het fijn zou vinden als ze mij 1 dag van tevoren konden vertellen als ze weg gingen of als ik vrij was. Ik ga verder niet in details over die brief, want dan zou ik nog 3 pagina’s door kunnen schrijven. Ik heb de brief `s avonds op hun bed gelegd en ging met een opgelucht en goed gevoel naar bed.

Zaterdagochtend om 11 uur kreeg ik een bericht van Pierre dat hij niet blij was met wat hij gelezen had en dat hij er aan dacht om te stoppen. Zij wilde mij om 6 uur spreken en lieten mij met deze informatie de hele dag alleen. Ook hier zal ik niet te veel over uitwijken, ik denk dat jullie kunnen begrijpen dat ik totaal in paniek was en daar helemaal alleen zat met mijn verdriet, gelukkig bestaat Skype en heb ik een lieve familie.

Om 6 uur kwamen ze thuis en zat ik te wachten aan de tafel. Ik was ook al zo ver dat ik hier wel klaar mee was en realiseerde me goed dat alle kleine eigenaardige dingetjes in dit huis niet goed waren voor een au pair, en zeker niet voor mij. Het gesprek begon als volgt: ‘Wij stoppen met deze ervaring.’’ Ik kreeg niet de kans om dingen uit de brief uit te leggen, om mij te verontschuldigen voor sommige dingen of wat dan ook. Dingen die goed bedoeld of gewoon als vraag waren bedoeld, zijn totaal verkeerd begrepen. Terwijl de kinderen om ons heen huppelden ben ik uitgescholden en is er tegen me geschreeuwd. Ik was geen goede Au pair, ik bewaarde te veel afstand naar de kinderen en zo werden er nog meer dingen genoemd. De auto heb ik veel te veel gebruikt en daar was hij niet voor, zo zeiden ze. Toen ik uitgehuild was en zij uitgeschreeuwd waren, lieten ze de keus aan mij. Zij gingen nu naar vrienden en ik moest het maar uitzoeken. Ik heb gezegd dat ik hier niet nog langer alleen wilde blijven en dat ik graag naar Gijs en Marijke in Aurel wilde. Ik had hen die middag al gesproken en ik mocht logeren, al wisten zij totaal niks af van wat er speelde. Pierre heeft een taxi gebeld en Mathilde kwam al met tassen met spullen uit de keuken aanlopen. Mijn vieze was werd uit de wasmand gevist en ik moest mijn Franse telefoon meteen inleveren. Ik had in mijn hoofd dat ik nog wel terug zou komen om later nog wat spullen op te halen, maar hier dachten zij duidelijk anders over. De oplader van de Franse telefoon had ik in alle drukte al ingepakt, toen ik zie dat ik nog wel terug kon komen werd er gezegd dat ik hem maar op moest sturen. Al mijn spullen die al die tijd in mijn kamer lagen, zaten binnen enkele minuten in mijn koffers en tassen. De taxi was er dan ook binnen 15 minuten dus ik moest haast maken. Ik heb de kinderen gedag gezegd, heel snel, en hen ook. Hier eindigde mijn au pair avontuur abrupt bij Familie Ickowicz.

Om 9 uur in de avond kwam ik aan in Aurel, de teller liep inmiddels tegen de 300 euro, maar dit heeft Pierre betaald. Ik heb wat gepraat en al snel keerde de rust terug. Ik was er wel over uit dat ik geen nieuw gezin hoefde, ik was er klaar mee!

Zondag toen ik wakker werd, heb ik er nog eens over nagedacht en kwam ik tot de conclusie dat ik mijn ‘droom’ zo niet af wilde sluiten. Dus, een nieuw gezin zoeken. Zondag was het al rustiger. Het was hier lekker weer en ik had alle tijd om na te denken en tot mezelf te komen.

Maandag heb ik het bemiddelingsbureau gebeld en alles uitgelegd, ook het bemiddelingsbureau in Nederland heb ik op de hoogte gesteld en gelukkig leeft iedereen erg met me mee. Maar zelf ben ik er nu wel achter dat dit geen nachtmerrie was, maar een opluchting. Het is mij inmiddels duidelijk dat zij hele andere verwachtingen hadden van een au pair. Ze hebben uiteindelijk ook gezegd dat het niet aan mij lag, maar dat het gewoon geen match was, zij en ik. Ik kan het hier alleen maar mee eens zijn.

Dinsdag heb ik profielen gekregen van 2 mogelijke nieuwe gezinnen. Later die middag volgde er nog één. Ik was in eerste instantie niet erg enthousiast over het eerste gezin, een alleenstaande moeder in Saint-Tropez met een zoontje van 8. Ik zou een druk werkrooster hebben en werd zelfs elk weekend geacht te werken. Maar eigenlijk leek het allemaal steeds leuker en na een gesprek met de moeder was ik helemaal niet te houden. Helaas was zij al in contact met een ander meisje en zij is het ook geworden. Een beetje een teleurstelling voor mij. Maar ik geef niet op en wacht af tot ik het volgende profiel opgestuurd krijg van het bureau. Ondertussen kan ik mijn gedachten ordenen terwijl we in de tuin bezig zijn. Marijke krijgt af en toe een telefoonlesje van mij, bijvoorbeeld foto’s versturen via Whatsapp. In de avond kreeg ze een berichtje van Pim en Sandy, waar ze nou niks van snapte: ‘’Ze liggen in bed en kijken naar champignons, snap jij dat nou Floor?’’ Nadat ze veel gebrainstormd hadden over wat Pim en Sandy nou bedoelde, heb ik ook maar eens een blik op de telefoon geworpen. Wat bleek? Ze keken naar de Champions League, toen kwam ik natuurlijk niet meer bij, haha!

Bij Gijs en Marijke is het super fijn en gezellig, ze zijn heel erg betrokken en helpen mij met alles. Elke dag sta ik om 9 uur op en ontbijten we met zijn drieën. Woensdag zijn we naar een tuincentrum gereden en hebben we heel veel geraniums gekocht! Gijs vindt al dat lopen en kijken maar niks en wacht in de auto. In de middag hebben we al veel plantjes ‘gedompeld’ en daarna geplant. Het wordt echt heel mooi hier. Elke dag is het heerlijk weer, ik word met de dag bruiner! Om 12 uur lunchen we en koken of bakken we eitjes. Het is grappig om naar het gekibbel van Gijs en Marijke te luisteren. Elke middag laat ik rond 5en de hond uit en wandel ik over de verlaten camping en het stille dorpje. Het voelt heel gek om hier te zijn, maar tegelijkertijd ook heel thuis en vertrouwd. Bernard en Isabelle zien mij elke dag lopen en dan zwaai ik heel vrolijk, maar je ziet ze denken; wat is er aan de hand? Ik heb nog niet echt met ze gesproken, dus dat komt deze week nog wel. Vanavond stonden er pannenkoeken op het menu, lekker met suiker! Elke avond kijken we tv en zet ik een pot thee, die Marijke en ik dan leegdrinken met veel honing voor mij! Rond 12 uur gaan de lichten uit en gaan we naar bed.

Donderdag zijn we vroeg vertrokken naar Die. We zijn nog naar een tuincentrum geweest en daar werden weer wat planten aangeschaft, ik heb het idee dat Marijke het wel gezellig vindt met mij, Gijs zit toch alleen in zijn auto, haha! Na deze winkel volgde het stadje Die, we hebben lekker rondgekeken en zijn veel winkeltjes in gegaan. Marijke heeft een hele mooie trui gebreid en daar wilde ze knopen voor kopen. We kwamen in een heel leuk creatief winkeltje waar ze wel duizend knopen verkochten in alle kleuren en maten. Ook hebben we nog een croissantje gehaald tussendoor. Nadat ze geslaagd was, hebben we Gijs uit de auto getrokken en hebben we wat gedronken op het terras in de zon. En toen we daar vertrokken gingen we boodschappen doen, waar we eigenlijk voor kwamen. Marijke had van alles nodig voor haar kookkunsten. Ik eet hier veel te veel! Marijke kookt heerlijk! Het is een eer om er elke dag te van mogen genieten! Om half 2 kwamen we thuis en hebben we snel geluncht, want normaal lunchen we om 12 uur!

Vrijdag was wederom weer een warme dag. Ik lees op aanraden van Marijke het boek ‘de reünie’ van Simone van der Vlugt. Ik ben er woensdag in begonnen en heb hem nu al bijna uit, wat ik heel jammer vind wat het is een goed boek! We hebben hard in de tuin gewerkt en ik heb Marijke uitgelegd hoe haar manicure set van de Lidl werkt. Dus de nageltjes zijn weer netjes en glad! Verder hebben zich vandaag ontwikkelingen voor gedaan wat betreft een nieuw gastgezin. Ik heb zowel het Nederlandse bemiddelingsbureau gebeld als het Franse. Ik kreeg eerst te horen dat ze maandag wel weer een nieuw gezin op zouden sturen (profiel), maar dat vond ik een beetje te lang duren. Dus heeft Travel Active nog even een goed woordje voor me gedaan. Een uur later werd ik terug gebeld door het Franse bureau dat er mogelijk een nieuw gezin was. Ik heb het profiel gelezen en heb met de ouders gesproken. Ik weet absoluut niet meer waar ik op moet letten en naar moet kijken; oude kinderen of jonge kinderen? Drukke stad of klein dorp? Dicht bij Avignon of naar de kust? 1 kind of 2 kinderen? Alles heeft zo zijn voor- en nadelen maar eigenlijk weet je natuurlijk niks. Ik heb dus besloten dat ik ja zou zeggen op dit gezin. Ik heb een nieuwe familie! Heel spannend maar er valt juist ook weer een onzeker stukje weg. Het goede nieuws is dat ik daar pas 7 mei hoef te beginnen en dat betekent dat ik toch mee kan op vakantie met mijn lieve zus en Suzanne en Seva! Ik ben ontzettend blij!

Ik zal jullie even over mijn gezin vertellen. Zodat jullie alvast kunnen inkomen en oefenen voor mijn volgende blog. Mama, Julie, 36 jaar. Papa, Nicolas, 38 jaar. Ze hebben 3(!) kinderen: Margaux van 12, Paul van 10 en Gustave van 8. Verder hebben ze een hond, vissen en vogels. Margaux gaat naar een boordingschool en is dus maandag ochtend tot vrijdagmiddag van huis. De jongens gaan beiden naar de katholieke school in het dorp. Het dorp heet Seillans, hier zal ik tot 20 juli blijven. De ouders runnen een eigen hotel en restaurant: http://www.booking.com/hotel/fr/restaurant-des-deux-rocs.nl.html?aid=318615;label=New_Dutch_NL_5226367705-VKMM57AhiYW96_l22DZVwAS46623180745:pl:ta:p1:p2:ac:ap1t1:neg;sid=ef4c27dc04059f65aace07619c37bfd9;dcid=4;checkin=2015-05-31;checkout=2015-06-02;dist=0;group_rooms=45635601_81984984_0_2_2_0_0%2c45635601_81984984_0_2_2_0_0;no_rooms=2;req_adults=4;req_children=0;srfid=03ce5662d27bdf4b68c91c1c5adaadfbd9ab8277X1;type=total;ucfs=1.

Voor de nieuwsgierigen onder ons. Ik ben zondag en maandag vrij en mijn rooster is als volgt: dinsdag: 16h30-20h30, woensdag: 11h30-20h30, donderdag: 16h30-20h30, vrijdag: 16h30-20h30, zaterdag: 15h30-20h30. Ik zal de helft van de week in het hotel slapen waar ik een eigen kamer heb en de andere helft in het huis, 2 kilometer van het hotel vandaan. Het gezin is gelovig (katholiek) en gaat op zondag naar de kerk. Ik heb er heel veel zin in en hoop dat ik in een ontzettend warm gezin kom. Zodra ik toestemming heb van de familie zal ik een fotootje plaatsen van de kinderen. Wel kunnen jullie op de site de ouders zien.

En nu is er dus weer rust, ik laat het verleden achter me en denk aan de toekomst. We zijn aan het zoeken voor een leuk huisje in Lyon waar we 2 tot 7 mij zullen verblijven en flink vakantie gaan vieren! Ik heb er heel veel zin in en hoop dat jullie allemaal voor me zullen duimen dat ik een super gezin getroffen heb!

Na is het alweer zaterdag, precies een week geleden reed ik in de taxi naar Aurel. Ik denk dat het goed is zo. Ik ben heel blij met Gijs en Marijke en met mijn meelevende familie in Nederland. Vandaag was ik alleen thuis omdat ze naar een verjaardag gingen en dan nemen ze gelijk mijn rugzak met portemonnee en paspoort weer mee, toch weer fijn om die terug te hebben! Nou, dit was nog eens een spannend verhaal hé!?