Vandaag (21-02) vierden we de verjaardag van Axel, jullie zullen waarschijnlijk de foto’s al gezien hebben. Het was een erg drukke boel met veel vrienden en kinderen. In het begin vond ik het moeilijk een houding aan te nemen omdat ik er een beetje tussen stond, tussen al die vreemde mensen. Maar gelukkig waren er een paar om een praatje met me te houden en ook de ouders van Pierre en Mathilde zijn heel erg aardig. Ik heb de hele dag veel foto’s gemaakt en geprobeerd te helpen. Dus gelukkig ging het snel beter. Axel was niet erg onder de indruk van mijn cadeautjes, want die had hij al gehad… dat was een beetje jammer. Gelukkig vond hij de vouwvliegtuigjes wel erg leuk en daar speelt hij nu vaak mee. In de avond gingen de mannen pizza halen, nu 2 uur kwamen ze pas terug, er was daar het een en ander aan de hand, maar geen idee wat. Ik heb nog even met iedereen aan tafel gezeten om een lekker stukje pizza raviol te eten. Daarna ben ik naar bed gegaan, ik was erg moe! Het was een leuke drukke dag geweest en de taarten die Mathilde gemaakt had (onder andere Nutella cake=D) waren heerlijk!

De volgende dag was een erg saaie dag, P en M gingen naar vrienden, en ze hadden mij u\wel meegevraagd wat ik heel lief vond. Maar ik bleef toch liever thuis. Tina moet veel leren en heeft op het moment dus geen tijd om af te spreken, wat erg jammer is. Ik heb vandaag dus veel programmaatjes terug gekeken en even gewandeld buiten. Er stond nog een vreemde meneer aan de poort en hij kwam maar niet naar boven, dus ik op me sloffen het erg af rennen, nou die man was een beetje vreemd. Hij had het over een hond en verder snapte ik er niet veel van, ik dacht; hij zal zijn hond wel kwijt zijn. Toen hij mij meenam naar zijn auto en de klep open deed, dacht ik even één ogenblik; oké wat is deze man met mij van plan! Maar gelukkig, uit de klep kwam Zutt tevoorschijn. Hij had hem helemaal beneden (dat is ver) aangetroffen. Op zijn halsband stond ons adres. Daarna ben ik Brooklyn maar gaan zoeken want ook zij was nergens te bekennen. Vandaar de wandeling. Ook de hele tuin doorzocht en net toen ik in mijn auto wilde stappen om haar te gaan zoeken hoorde ik gesnurk, en daar was ze, toch ergens in de tuin gelukkig!

Maandag kwamen alle ski-spullen langzaamaan tevoorschijn. Mathilde had voor mij een paar kledingstukken uitgezocht en ik paste het allemaal, dus ik ben er klaar voor! Gisteren hadden we online boodschappen besteld die ik vandaag moest ophalen bij de L’eclerc Drive, zie het als een Mc Donalds; Ik had een pasje meegekregen en 11 boodschappentassen, geen idee waarom ik die daar moest inleveren, want ze vroegen ook precies om het aantal. Er werd mij een nummer toegewezen waar ik met mijn auto moest wachten, daar moest ik mijn pasje scannen en 5 minuten later kwam er een jongen met een boodschappenkar aanrijden, hij heeft heel mijn achterbak volgeladen en toen mocht ik weer gaan, best heel handig eigenlijk. Daarna ben ik doorgereden naar een hele grote sportzaak. Pierre had het voor mij in de Tomtom ingesteld. Ik heb daar dik een uur rondgelopen en een leuk nieuw sportsetje gekocht, want ja, ik had er maar één! En nu ik toch zo goed bezig ben kan ik mezelf gelijk wel even verwennen.

Dinsdag ochtend moest ik op de kinderen passen, dit ging best goed, we hebben buiten gespeeld en spelletjes gedaan. Intussen heb ik mijn koffer ingepakt, ik heb nog nooit zo weinig meegenomen op vakantie! Dat hele pak wat je aantrekt neemt natuurlijk al ruimte genoeg in, dus ik heb nog een joggingsbroek ingepakt en een paar T-shirts voor eronder. Om half 1 kwamen P en M thuis en hebben we met z’n ‘’allen’’ gegeten. Ik moet jullie zeggen dat ik toch wel een beetje zenuwachtig was voor de reis en zo. We vertrokken om 2 uur en de kinderen vielen snel inslaap. Toen mijn ogen ook dichtvielen zei Pierre dat ik rustig languit kon gaan liggen. M heeft namelijk een grote witte bus, dus er zijn 7 plaatsen, waarvan ik er dus 3 toegeëigend heb. Na 2 uur lijkt het of je er bent, want we reden tussen de hoge besneeuwde bergen met de mooie dennenbomen. Maar het werd alleen maar mooier en mooier! Axel was op dat moment wel weer wakker en had een beetje last van zijn buik. En Sacha vond de tunnels heel leuk en daar maakte we een soort spelletje van. Ondertussen stond de muziek hard en Sacha kan dansen als de beste! Om 5 uur kwamen we aan in het huisje, het was inderdaad een klein huisje, maar wel heel knus en gezellig ingericht. We hebben de lego gepakt en P en M hebben met S en A gespeeld terwijl ik mijn tijdschriften las. Het was een erg ontspannen sfeer. Om half 8 hebben we gegeten en daarna ging Ice Age 3 aan, ik heb deze 3 weken 1 en 2 ook al gezien, dus dit was erg leuk om te zien in het Frans. Om half tien gingen de lichten uit en hebben we mijn bed tevoorschijn gehaald onder de bank vandaan. Het was een heerlijk bed! Ik kon lekker GTST terugkijken en daarna ben ik ook gaan slapen.

Woensdag was iedereen om 8 uur wakker. Ik heb mijn wekker ‘alle’ dagen gezet zodat ik al wakker was voordat iedereen de kamer inkwam. Mijn bed werd dan weer ingeklapt en dan konden we aan het ontbijt. Vers stokbrood, pain de chocolats en croissants! Niet verkeerd dacht ik zo! Alleen stom dat ik mijn hagelslag vergeten was. We hebben ons rustig klaargemaakt en om 10:15 vertrokken we naar het mooie skigebied. Voor mij was het de eerste keer dat ik zoiets zag en ik kan nu begrijpen waarom mensen zo houden van wintersport, alleen het kijken is al de moeite waard! Sacha en Axel in de slee en zo een kleine wandeling van een kwartiertje om er te komen. Axel kreeg voor de derde keer in zijn jonge leven ski les, Pierre heeft hier zijn papieren voor en nam Axel dan ook iedere dag mee de skilift in. Ze vonden het beide heel erg leuk, dat kon je zo zien. Mathilde en ik bleven achter met Sacha om lekker te sleeën en leuke foto’s te maken. Om 12 uur kreeg Axel elke dag les van een privé lerares Marie- Pierre. Op dat moment wordt Sacha moe en is hij het zat, ze hebben toen gevraagd of ik alvast met hem terug wilde gaan in de slee. Als ik de weg maar weet dacht ik… Maar het is één lange weg dus dat is goed gekomen. Alleen was Sacha er niet van gediend gescheiden te worden van zijn familie. Dus ik met een gillend kind en de slee vooruit trekkend (meest op asfalt want de zon scheen hard en de sneeuw verdween). Maar toen hij dan eindelijk rustig was viel hij zo goed als in slaap. Eenmaal in het huisje zette hij het weer op een gillen, maar ik heb hem zijn knuffel en speen gegeven en hij viel als een blok in slaap op de bank (foto volgt). Een uurtje later kwamen Mathilde en Axel terug en hebben we met z’n 3en gegeten. Axel speelt met de lego en ik heb even een douche genomen, want geloof het of niet, het is hartstikke heet in die pakken en dan een slee trekkend over het asfalt! Toen Pierre wat later in de middag terug was van het Skiën zijn ze samen gaan wandelen. Iets wat ze normaal niet zouden kunnen doen als ik er niet was. Sacha en Axel hebben lief met elkaar gespeeld met de lego. Ik vind het stiekem ook best leuk. Ik weet nog dat ik het vroeger veel deed met Freek en Femke! Rond een uur of 6 kwamen ze terug, ze hadden ook wat boodschappen gedaan en aardbeien jam voor mij meegenomen, zo lief! De sfeer blijft gemoedelijk en we spelen, lezen en kijken tv. Als de pyjama’s van de jongens eenmaal aan zijn, kruipen we met z’n ‘allen’ in het bed van Axel voor een verhaaltje, daar heb ik even een foto van gemaakt met mijn selfie-stick! Snel daarna gaan ook P en M naar bed. Wi-Fi was erg slecht en ik moet eerlijk zeggen dat dat mij zwaar viel. Ook omdat je voor het eerst in 3 weken echt geen contact kan hebben met je familie. Maar er was veel afleiding en voor je het weet loop je al weer buiten in de sneeuw. De dagen zien er wel hetzelfde uit, maar dit hindert totaal niet. We hebben net als gisteren lekker warme chocomel gedronken op een terrasje en zodra de les van Axel begint neem ik Sacha mee naar huis. Dit bleef hij niet leuk vinden, maar na 5 minuten is hij gelukkig stil en als we thuiskomen begint hij weer. Met de juiste afleiding krijg ik hem stil, stuiterballen, lego en autootjes. Een halfuurtje later belde Pierre mij met de vraag of ik alvast wilde eten met Sacha, er was nog spaghetti over van de dag ervoor en die heb ik weer opgewarmd. De beste afleiding voor Sacha? Eten. Hij houdt van eten, in tegenstelling tot zijn broer die altijd maar met moeite zijn bord leeg eet. (gebeurd ook bijna nooit, haha.) Vrij snel daarna kwamen Axel en Mathilde weer thuis. Toen later ook Pierre uit geskied was, zijn ze samen met Axel gaan wandelen, het is erg leuk om te zien dat ze nu de aandacht goed kunnen verdelen en meer tijd hebben voor zichzelf.

Vandaag is het vrijdag, alweer de laatste dag. Ik heb echt genoten, en geloof het of niet, maar ik heb veel kunnen lezen en ben echt uitgerust. Het weer is wel omgeslagen, waar het gisteren nog blauw en vol zon was, sneeuwde het nu behoorlijk en was het bewolkt. We hebben op ons gemak alvast wat spulletjes ingepakt, ik heb gestofzuigd en de wc gesopt. Pierre vertrok rond 10 uur om alvast te gaan skiën, Mathilde en Axel volgde na enige aarzeling toch ook nog om de laatste les van Axel te volgen. Sacha bleef achter bij mij en speelde weer met de lego en dergelijke. Af en toe maakte hij de deur open om te kijken waar iedereen was, dan keek je het halletje in dus geen kou. Om half 2 kwamen ze alle drie weer terug, we hebben nog een laatste keer gegeten, geroosterd brood met suiker is ook iets wat ze heel raar vinden net als mijn appelmoes verslaving. Toen het hele huisje leeg was en we weer in de auto zaten, kon de lange reis beginnen, en een lange reis is het geworden! Het was vrijdag middag en dus veel file, hetzelfde als in Nederland. Om kwart over 7 kwamen we thuis. Ik heb ze bedankt voor de vakantie en ben toen naar bed gegaan. Wel vroeg ik me af of ze nou ook echt wat aan mij gehad hebben (onzekere ik) omdat ze daar niet echt over gesproken hebben. Zaterdag avond hebben we een goed gesprek gehad en kwam duidelijk naar voren dat ze wel degelijk heel blij met mij zijn en dat de vakantie voor hen voor het eerst ook wat rustiger en vrediger verliep, dankzij mij. Omdat ze op mij terug kunnen vallen als het niet meer gaat met Sacha bijvoorbeeld.

Zaterdag kon ik lekker uitslapen, Pierre zou de bank op gaan halen bij de Ikea en Mathilde moest om half 11 onverwachts naar haar werk. Ik heb dus een flink dagje opgepast! Waar we leuk begonnen met Memorie, eindigde in dat de kaarten me om de oren vlogen. En opruimen? Daar doet hij niet aan. Op dat moment vond ik het weer erg lastig met Axel omdat hij slecht naar mij luistert. We zijn naar buiten gegaan en na een paar handige tips van mijn moeder heb ik het tot half 1 zonder gehuil kunnen rekken! Je ziet gewoon erg dat de broertjes jaloers zijn op elkaar en ook alleen maar met hetzelfde speelgoed willen spelen. Maar dat is natuurlijk logisch voor broers. We hebben slakken gezocht, ten minste, ik heb slakken gezocht, Axel wil ze allemaal goedkeuren of ze niet kapot zijn en dan krijg ik toestemming om ze in zijn bakje te gooien. Ik ben een goede slakkenzoekster vindt hij! Ondertussen kijk ik veel naar benden omdat er door de hele tuin hondenpoep verspreid ligt. Ik zeg dus vaak dat ze op moeten passen voor de poep, maar dat doen ze natuurlijk niet. En ik maar opletten! Nou jullie voelen hem al aankomen natuurlijk, Eenmaal binnen hadden ze hele schone schoentjes, maar ik daarentegen… had een flink plakkaat onder mijn schoen. Het zal ook is niet zo zijn, haha! Om 1 uur heb ik met ze gegeten, die lach op Sacha zijn gezicht is goud waard op dat moment! Axel luisterde goed naar me en heeft zijn bord leeggegeten met een beetje hulp van Sacha. Wonder boven wonder hebben ze van 1 tot 2 samen gespeeld in de speelkamer zonder ook maar één keer gehuild! ik heb ze daarvoor beloond met een snoepbanaantje, dat vond Axel wel wat! Ga ik vaker doen! Om 2 uur heb ik Sacha boven in bed gelegd. Hij slaapt altijd goed en gaat zonder piepen mee naar boven. Axel heeft nog heel lief gespeeld en ik heb gezegd dat ik hem heel lief vond dat hij zo goed speelde en nog een banaantje gegeven. Ik denk dat dat een wondermiddel is! Om kwart voor 3 werd hij verveeld. Het was natuurlijk nog geen 4 uur dus snoepen mocht eigenlijk nog niet, maar hij speelde met zijn kleine autootjes die in het Kinder verassing ei zaten van vorige week. Maar één was niet meer compleet. Ik heb dus maar niet afgewacht tot hij zou gaan zeuren, maar heb mezelf en hem op een verassing ei getrakteerd in de hoop dat er nog 2 autootjes uit zouden komen. Gelukkig was hij al heel blij met het feit dat hij zomaar een ei kreeg, dus de schade bleef beperkt. Hij had een leuk springpoppetje en ik had een poppetje met haren op zijn hoofd bedoeld als kwastje, met 2 kleurtjes erbij. Ik heb hem een papier gegeven en daarop heeft hij zich flink uitgeleefd, inclusief onze handen en hoofden waren paars en groen. Missie geslaagd! Om half 4 hoorde ik Sacha huilen. Ik heb hem er uitgehaald terwijl hij de longen uit zijn lijf huilde. Geen idee wat er met hem aan de hand was. Tot 4 uur heeft hij op de keukenvloer gehuild. Axel doet hem dan leuk na en ik heb dan 2 gillende kinderen om me heen. Axel heb ik liefjes uitgelegd dat zijn broer een beetje bang en zielig was en dat hij hem maar even moest laten. Intussen heb ik toch zijn knuffel en speen maar van boven gehaald in de hoop dat dat hem rustig zou maken, en dan deed het. Alleen die mag hij na zijn bed niet meer. Na de derde poging lukte het wonderbaarlijk genoeg om hem zonder huilen af te pakken. Om kwart over 4 kwam Mathilde thuis. Een kwartier later Pierre met de Ikea bank. Die hebben we met z’n 3en in elkaar gezet. Pierre vertelde dat de laatste keer dat ze dit deden was voor mijn kamer, haha. Ondertussen had ik contact met Nicole, een andere au pair uit L'isle sur la sorgue. Zij ging die avond uit in Avignon met 2 vriendinnen. Ik heb aan Pierre gevraagd of ik uit kon gaan, maar ze gingen uit eten met vrienden. Uiteindelijk hebben ze het zo gedaan dat ze om half 12 thuis zouden komen en dat ik dan gelijk weg kon gaan. We hebben van 7 tot 8 een heel goed gesprek gehad, over hun twijfels en mijn twijfels en misverstanden de wereld uit geholpen. Mijn emoties liepen nogal hoog op. Hij heeft me mee naar boven genomen en Mathilde erbij geroepen, waartegen hij voor de grap zei dat ik naar huis wilde. Arm mens, je had haar gezicht moeten zien! Mannen met hun flauwe grappen! We hebben veel gepraat en uiteindelijk zijn ze met een gerust hart uiteten gegaan. Ik heb mezelf daarna stevig onder handen genomen zodat ik er een beetje florissant uitzag. Om kwart voor 12 waren ze terug en ben ik vertrokken naar Avignon. De eerste péage ging goed, een ticket trekken, hoe moeilijk kan het zijn, hoewel ik toch met mijn halve lichaam uit het raam hing omdat ik te ver weg stond met mijn auto. Bij de tweede péage moest ik 2,50 betalen. Ik stond bij het hokje ‘’met pas betalen’’. Ik mijn pinpas erin, geen geldige kaart… ik kon nergens mijn code intoetsen. Ik ben rustig gebleven en uiteindelijk maar uitgestapt en naar de auto achter me gelopen. 2 negers, fijn. Geen Engels en geen Frans, fijn. En 4 ogen op mij gericht, oké bedankt voor de hulp. Snel mijn auto weer ingestapt. Help knopje ingedrukt. Doe het geld in de box. Welke box?! Er is hier geen box ik kan alleen met creditkaart betalen! En die heb ik niet! Na 5 minuten zag ik eindelijk het licht, de vrouw aan de andere kant van de lijn al zwaar geïrriteerd. Er stond een soort grijze brievenbus naast waar ik dus mijn geld in kon gooien. En daar ging de paal open. Hè hè…!

Mijn tomtom vertelde me later dat ik mijn bestemming bereikt had, nou mooi niet dus. Ik was in de middle of nowhere op een land weggetje, hier zit geen club, ja misschien een paardenclub, maar geen discotheek. Al die tijd heb ik met Nicole aan de lijn gehangen, en oja, ik ben geflitst onderweg, ik heb (8-5) 3 kilometer te hard gereden, hoe ga ik dat nou weer uitleggen? In ieder geval heeft Nicole al die tijd buiten gelopen bij de club en gevraagd of er iemand Engels kon praten. Ik heb wel 10 verschilde mensen aan de lijn gehad en heb wel 3 wegen gehad, maar het enige waar ik uitkwam was Station club. Ook daar heb ik gevraagd of iemand mij kon helpen, probeer je even voor te stellen dat ik daar de weg vraag aan Franse, dronken jongens en meisjes van nog geen 18 jaar die niet eens het verschil weten tussen links en rechts. Daar werd ik dus ook niet veel wijzer van. Nicole en haar vriendinnen konden mij niet oppikken omdat de één geen auto had en de ander dronken was. (snap dat ook niet, want ze zijn wel terug gereden) Uiteindelijk heeft een vreemde gozer voorgesteld haar naar mij te brengen zodat ik achter hun aan kon rijden. Na een goed gesprek met hem en zijn vrienden erbij dat hij echt te vertrouwen was, hebben ze mij gevonden. Nou, dat was dus echt geen ‘’ maar 500 meter’’ waar zij het over hadden. Minstens 5. En ik nog aan die jongen vragen of hij niet te hard wilde rijden zodat ik hem bij kon houden. Dat moet je dus niet vragen aan een Fransman, ik weet niet wat hij onder langzaam rijden verstaat, maar dat is zeker geen 80 km per uur over een landweggetje. Om half 2 waren we dan eindelijk daar, die jongen (weet zijn naam niet eens) heeft mijn entree betaald (€15). Dus heb er flink mijn voordeel uitgehaald! Het enige wat ik heb betaald is een Jus d’orange van €5 en mijn jas op laten hangen voor €4, noem het wat je wil, duur of goedkoop?

Heel raar om dan in een club te staan dansen met 3 wildvreemde meiden die ik dan mijn vriendinnen kan noemen maar nog geen zinnig woord mee gesproken heb. Dat kan daar namelijk niet met die mega harde muziek. Om 5 uur kwamen we in het huis van Laksmi aan, haar gezin was op vakantie en daar mochten we blijven slapen. We hebben daar aan de keukentafel geroosterd brood met Nutella op en daarna zijn we gaan slapen. Om 11 uur werk ik wakker. Eva en Laksmi (Duits en Spaans) sliepen nog in de kamer waar ik ook sliep en Nicole was al wakker in de andere kamer. Na mijn toilet bezoek sloeg ze gelijk de dekens voor me open en hebben we dik een uur gezellig gekletst over haar leven. Haar ouders zijn gescheiden, Ze is oorspronkelijk Amerikaans, ze vindt mijn Engels fan-tas-tisch! Haar moeder woont nog in Washington, (de buurvrouwen van Obama). Haar vader woont in Ecuador waar de voertaal Spaans is, dus ook zei praat vloeiend Spaans. Waar Eva weer Duits en Frans spreekt, en Laksmi Engels, Spaans en Frans. Er gingen dus een hoop talen door elkaar heen! Ik legde nog uit dat ik P en M laatst had gefeliciteerd met Axel zijn verjaardag, maar dat ze het niet leken te snappen en daarna moesten lachen Ze vroegen aan mij wat ik dan gezegd had: ‘Felicitations avec Axel.’’ Ook zij moesten toen hard lachen, wat blijkt, dat zeg je alleen bij de geboorte van een kind:S. Weer wat geleerd. Om half 1 zaten we aan het ontbijt (geroosterd brood met Nutella) terwijl we de aardappels aan het schillen waren voor de lunch… Het werd een ovenschaal met dunne plakjes tomaat, aardappel, met crème en kaas. Heerlijk! Een uur later zaten we dus aan de lunch. Tussendoor hebben we hele leuke gesprekken gehad over van alles en nog wat, met veel lachbuien tussendoor. Om 5 uur zijn we naar Avignon vertrokken (geen idee in welke stad ik geslapen heb). Daar hebben we koffie en een crêpe met Nutella op en weer heel veel gelachen. Het zijn stuk voor stuk echt leuke meiden en ik had dit zeker even nodig! Om 7 uur ben ik weer in mijn auto gestapt, de terug weg was niet zo leuk, de tomtom deed raar, ik was verkeerd gereden en het was al heel donker (geen lantarenpalen langs de snelweg).

Om kwart over 8 kwam ik thuis. Pierre en Sacha gingen net naar boven. Ik ben daarna in een diepe, lange slaap gevallen!

En nu is het dus maandag en is mijn tijd vol met ‘Skypen’ met pa en moe en mijn blog schrijven. Morgen ga ik weer sporten en daarna naar de Intermarché om de ingrediënten voor de Bobotie te halen, want daar is het nu een beetje te laat voor!