08-02

Ik heb er een nieuwe verslaving bij! Wauw, wat ontzettend leuk om al die blije reacties te lezen. Ik kan je vertellen dat het spannend is om je eerste blog te plaatsen, want ja, misschien vinden ze er niks aan. Ik kan nu al niet wachten op de volgende reacties, want daar doe ik het uiteindelijk toch allemaal voor! Het doet me zo goed om dat allemaal te lezen voordat ik naar bed ga.

Het is vandaag geen mooie dag, het waait de hele dag heel hard, overal liggen stukken takken en omgewaaide bomen. Maar het schijnt, zo zegt buienradar, dat we deze week warmere temperaturen krijgen en dat de wind gaat liggen. Om 6 uur arriveerde Tina in haar Volkswagen cabrio. We zijn eigenlijk meteen naar mijn kamer gegaan waar we 2 uur lang gepraat hebben over van alles, wel in het Engels, waar ik me nu al zorgen om maak, want ik moet Frans praten! Maar oké, het is dag 2 dus ik vergeef mezelf nu nog. Ze herkent veel van wat ik vertel, ze heeft natuurlijk precies hetzelfde meegemaakt. Alleen voor haar was het nog een stukje moeilijker omdat ze uit Duitsland kwam en ook alleen die taal beheerste. Net als dat haar gezin alleen Frans sprak. Dus ik mag van geluk spreken dat er hier ook Engels gesproken kan worden, want zij zat soms met haar handen in het haar. Om half 8 kwam Axel ons een cake brengen met ham en olijven erin… hmm. Tina stelde voor om in de stad nog iets te gaan drinken. Mathilde heeft toen alle restaurants voor ons afgebeld maar helaas, alles is dicht op zondag. En wat blijft er dan over? Inderdaad, de McDonalds. Morgen ga ik hardlopen beloof ik mezelf… Ik kreeg een sleutel mee voor het huis en een afstandsbediening om de poort open en dicht te doen. Om 9 uur waren we weer thuis. Tina is gelijk weer omgekeerd en ik stond daar in het donker (Pierre vertelde dat hier ’s nachts wilde zwijnen lopen) ik moest het hek weer achter haar dichtdoen, maar vanaf die afstand in het donker is het niet te zien, dus ik hoop dat het hek dicht is gegaan, anders kan ik morgen naar Zutt en Brooklyn op zoek (een Engelse buldog en een Bulterriër…) of het hele huis is leeggehaald…

Tina vertelde dat de kinderen over 2 weken vakantie hebben en dan gaan skiën en slapen in het huisje van de zwager van Pierre. Om even terug te komen op jou Hans, la maison dans la montagne, c’est à Val-d'Isère. Ik kwam er vandaag achter, ja, noem het blond of wat je wilt. Ze legde uit dat het een klein huisje is en dat er altijd te veel mensen zijn, want wij gaan er ook heen. Ze werkt bij het makelaarskantoor van de vader van haar gezin. Een beetje dubbel vindt ze, want als ze daar is, is hij de baas en als ze thuiskomt is hij er ook.

We zijn weer een dag verder, 9 februari. Ik ben om half tien opgestaan en heb ontbeten met een soort boterhammen; klein, zacht en wit. Met mijn vertrouwde hagelslag. Tijdens mijn petit déjeuner kreeg ik een berichtje van Mathilde: ‘On va manger au restaurant vers 12h30. Tu veux venir avec nous?’’ Gezellig, dat woord kennen ze hier niet, maar Mathilde haalde mij om 12:15 op. Ze kwam binnen met een opgerold kleed, voor mij! Een heerlijk zacht kleed voor in mijn kamer. Eenmaal in het restaurant bestelde ik een entrecote (veel te groot voor mij) met friet en salade, mijn buik borrelt er nu nog van. We waren met z’n 6en; Pierre, Mathilde, Benjamin (vriend van Pierre), de tuinman waarvan ik de naam alweer ben vergeten en een collega van Mathilde. Als dessert bestelde ik Crème brullee, maar in Nederland is die lekkerder. Om 2 uur was ik weer thuis, ik heb nog geen auto en ik moet eerlijk toegeven dat dat een beetje afzien is, ik zit van 2 tot 6 in een mega (warm) huis met de hele dag tuinmannen om me heen en 2 blaffende honden die naar binnen willen. In de ochtend ben ik gaan wandelen en heb ik veel foto’s gemaakt. Maar nu het middag is, is het toch wel erg saai en denk ik veel aan jullie. Toen ze alle drie thuis kwamen om 6 uur vertrokken Pierre en Mathilde even naar boven en was ik alleen met Axel. Ik heb een beetje met hem gespeeld, maar op een gegeven moment wilde hij dat ik iets met hem ging doen (een spel, geen idee wat, ik versta hem voor geen meter hij praat veel te snel) dus hij was boos op me en werd vervelend. Hij wilde cola, dat mag niet van zijn ouders, dus van mij ook niet, die zag hij niet aankomen. Het is een lief kind als ik samen met hem ben, maar met ouders erbij test hij iedereen en piept hij alleen maar. Mathilde nam ons mee naar boven waar ik Axel behendig probeerde uit te kleden en hem in bad stopte, een beetje met water spelen en ik op de rand vond hij wel leuk, gelukkig. Mathilde had eten klaargemaakt voor Axel en wij eten dan yoghurt. Ze eten hier niet in de avond wat ik erg moeilijk vind. Om kwart voor 8 gingen we met z’n 4en naar boven om een boekje te lezen. Met z’n 4en in Axels bed, zie je het voor je? Pierre wilde het hele verhaal vertalen in het Engels (de gelaarsde kat) maar ook hier was Axel niet van gediend en hij zette het op een janken. Fijn, lig je dan tussenin… Maar ze doen ontzettend hun best voor me en houden Axel aan een kort lijntje. Om half 9 wenste ze mij een fijne nacht en mocht ik nog 5 minuten bij Axel blijven om met hem te spelen. Dat werden er 10 (minstens). Om kwart voor 9 in mijn kamer terug, ik mis de gezelligheid en voel me alleen dan, ik hoop echt dat ik er lekker op uit kan gaan als ik de auto heb.

De volgende ochtend was het foute boel, mijn maag is op hol geslagen door de entrecote, ik heb geprobeerd wat te eten maar dat lukte niet en na een paar pogingen kwam mijn hele lunch van de vorige dag er weer uit (sorry). Binnen is het veel te heet, dus ik heb mijn Franse boekje en mijn eraeder gepakt en ben met handschoenen en een sjaal buiten gaan zitten. 2 uur later kwam Mathilde het erf op rijden om mij op te halen voor de fitness. Ik dacht, ik kan maar beter mee gaan dan in dit stikhete huis alleen zijn. Mathilde vond het erg voor me dat ik niet lekker was en zei me rustig aan te doen tijdens het sporten. Het was een klein zaaltje met een coach (jaar of 55-60), 5 mannen en 5 vrouwen. Ik heb zware dingen getild, ben de naam kwijt en heb op een matje allerlei oefeningen gedaan. Omdat ik me nog niet echt goed voelde stopte ik af en toe even, ik zag die coach denken; lui varken. Maar het was leuk en fijn dat ze me overal voor mij vragen! (behalve voor de lunch dan…)

Om half 3 bracht Pierre mij thuis, hij heeft zelf het bemiddelingsbureau in Frankrijk gebeld en ik heb nu een lijst van 5 au pairs hier in de buurt (Nimes en Orange). Ook heeft hij een andere auto op het oog voor mij waar hij straks naar gaat kijken. Hij heeft een tomtom voor me gekocht en een nieuwe telefoon met €75 beltegoed erop. hij had een grote kartonnen doos bij zich, het bleek een mega strijkplank en volgens mij zit er ook een strijkijzer bij, voor op mijn kamer. Mijn was hoef ik niet zelf te doen maar gewoon in de wasmand te gooien, (daar gaan al die oefenkunsten in Schiebroek).

Nu ben ik dus weer de hele middag alleen, gelukkig kan ik programmaatjes terugkijken, dat is echt heel fijn. Alleen het idee dat iedereen om 6 uur thuiskomt en iedereen weer slaapt om 9 uur vind ik niet zo fijn. De kat kwam nog trots een muis laten zien die hij eerst had gevangen, vermoord en daarna opgegeten… ik hoorde de botjes kraken (en kon bijna weer met me hoofd boven de pot). Morgen is Mathilde vrij en heeft Axel de hele dag geen school, dus dan ga ik vroeg op en ben ik gelukkig niet alleen. Zodra ik die auto heb ben ik weg hier uit dat stille huis!

Ik heb Axel in bad gedaan en hij hielp mij zowaar met zijn haren wassen, hij luisterde ook nog toen ik zei dat hij omhoog moest kijken zodat hij geen zeep in zijn ogen krijgt. Het eruit gaan, afdrogen en aankleden zijn nog steeds puntjes waar we aan moeten werken (vooral hij). Maar hij vindt me zo af en toe best aardig en grappig. Maar zodra hij iets wil en hij hoort NO, dat komt niet voor in zijn woordenboek) dan gaat hij huilen en rent hij naar zijn ouders. Pierre en Mathilde geven mij gelukkig altijd gelijk en ze helpen me echt. Axel mocht later naar bed vandaag omdat hij op woensdag nooit naar school hoeft, dus we hingen met z’n alle voor de buis. Daarna heb ik geskyped met de family en toen ik 3 kwartier later terug kwam was alles stil en donker. Dus nu is het bijna 10 uur en lig ik alweer een half uur in bed. Dus ik zeg; bon nuit!